Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов
- Название:Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Алетейя
- Год:2001
- Город:СПб.
- ISBN:5-89329-451-3
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов краткое содержание
Le present livre est consacré à l'analyse des traditions historique, littéraire et iconographique qui ont participé à la formation de l’image des musulmans à l’époque des croisades. On révèle les signes de l’alterité qui sont propres à ces traditions, aussi étudie-t-on revolution des représentations chrétiennes des musulmans au cours des XII–XIII ss. On accorde l'attention spéciale aux procédés narratifs de représentation qui aident aux chroniqueurs de créer l’image de l’Autre.
Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
761
«…все восседают на лошадях, быстрых и боеспособных» («et universi equis Insidentes cursu velocissimis et bello aptissimis…») (Alb. Aquen. P. 319).
762
Marquart J . Osteuropäische und ostasiatische Streifzüge. Leipzig, 1903.
763
Hartog F . Le miroir d’Hérodote. Essais sur la représentation de l’autre. P., 1991. P. 68–73.
764
«Enfances de Guillaume»: V. 2877, 2970; «Narbonnes»: V. 6341, 7460.
765
Contamine Ph . Guerre, état et société à la fin du Moyen âge. Paris — La Haye, 1971. P. 21–22.
766
Fulch. Carnot. P. 662: «lapides torquendo»; Baldr. Dol. P. 85: «Turci… qui erant in turribus Christianos sagittis et lapidibus impugnare…».
767
Smail R. C . Crusading warfare (1097–1193). Cambridge, 1956. P. 75–83.
768
Fulch. Carnot. P. 662: «Pedites nempe Arabes vel Aethiopes».
769
Rad. Cadom. P. 629: «Tunc nec Arabs jaculo, nec fidit Turcus in arcu…». Эфиопы, берберы и суданцы составляли часть армии фатимидского Египта. См.: Smail R. С . Op. cit.; Verbruggen J. F . The Art of Warfare in Western Europe during the Middle Ages/Ed. R. Vaughan. Oxford, 1977. Vol. 1 Поскольку арабская пехота сражалась в ближнем бою, то франкам было легче одержать над ними победу. Не случайно писатели-хронисты часто отмечают, что сражения с Фатимидами длились недолго, и Роберт Монах о сражении с везирем аль-Афдалем говорит следующее: «Не прошло и часа, как эмир был побежден» (Rob. Mon. P. 784: «Qua hora passus est, ammiravisus victus est…»; Fulch. Carnot. P. 414: «horae parvae modico»). Все эти сообщения совпадают с действительностью.
770
Fulch. Carnot. P. 452: «pedites tamen nostri non ignavi pluviam sagittarum invadentibus se tantam iaciebant, ut in visibus eorum et peltis».
771
Rad. Cadom. P. 621, 640, 645.
772
Fuch. Carnot. P. 662–663: «Aethiopes quidem ancilia tenentes in manibus se inde tegebant et protegebant…».
773
Примечательно, что и в «шансон де жест», и в иконографии (Ms. fr. 24209, f. 62 v) круглый щит становится настоящей визуальной эмблемой сарацин и нередко связывается с негативными коннотациями. См. главу «Мусульмане в иллюстрациях к хронике Гийома Тирского».
774
Rad. Cadom. Cap. XXI: «nichil arcus, parum lancea, ensis plurimum agit».
775
Точно такое же противопоставление можно обнаружить в «шансон де жест»: Bancourt P. Les musulmans dans les chansons de geste. Aix-en-Provence, 1982. T. 2. P. 940–942.
776
Rob. Mon. P. 765.
777
Ambroise Estoire de la guerre sainte. V. 6359.
778
Fulch. Carnot. P. 359: «militiam suam per acies divisam competenter tunc ordinavit ad proeliandum».
779
Guib. Nov. III, 2.
780
Gautier L . La chevalerie. Génève, 1884. P. 739.
781
Rad. Cadom. P. 636.
782
Rob. Mon. P. 856: «Tensis enim arcubus, nostris hostes se opposuerunt… Pugna itaque comittitur, sed non aequa lance, quoniam, tractis sagittis, illi, ut eorum consuetudo est, fugere voluerunt…».
783
Raym. d’Aguil. P. 244: «Turci vero et Arabes, qui contra Flandrensem comitem veniebant, ut videre quod non jam sagittis eminus, sed cominus gladius res gerenda foretin fugam versi sunt…».
784
Fulch. Carnot. P. 263: «…Ipsi autem, ut mos eorum est, undique se dispergere coeperunl, occupando colles et vias ubicumque poterant nos girare voluerunt…».
785
Raim. d’Aguil. Cap. V: «…Turci vero, insoliti agere bellum gladiis, fugam pro refugio arripuerunt…».
786
Fulch. Carnot. P. 540–541: «… per dies plurimos nolentes proeliari nostros fatigare studuissent…»(«…не желая целыми днями с нами сражаться, стремились нас изнурить…»).
787
Здесь можно провести параллели с героическим эпосом. Поэты также подчеркивают, что мусульмане могут бесконечно преследовать врага, в отдельные моменты отступая или обращаясь в бегство, при этом они действуют с быстротой оленя, как образно говорят поэты. См.: Asp. V. 6953: «Se il encalcent, il cacessont aides/Et, se il fuient, isnel come cers»; Asp. 8728. Мусульмане прибегают к бегству как испытанному ими методу ведения боевых действий.
788
Так пишет о них Раймунд Ажильский: «враги все время пытаются нас окружить» (Raim. d’Aguil. P. 244: «Etenim id moris pugnandi apud Turcos est, ut, licet pauciores sint, tamen semper nitantur hostes cingere eos»).
789
Baldr. Dol. P. 98: «confisique multitudine sua, multi paucos circumcinxerunt: Sarracenis enim is modus est pugnandi».
790
Fulch. Carnot. P. 498: «Turci autem, ex more sagittari nos retro gyrantes et saggitarum pluvia plagantes, iam arcuum officia dimiserant, iam vaginis enses traxerunt quibus nos communis feriebant…».
791
Tud. P. 74: «…iaculando et sagittando, et vulnerando ac crudeli undique detruncando ense…».
792
Fulch. Carnot. P. 195: «…nobis omnibus tale bellum erat incognitum».
793
Munro D. C . Christian and Infidel in the Holy Land // The International Monthly. 1901. November. P. 700.
794
Wilhelmi monachi Malmesbiriensis De gestis regum / Ed. W. Stubbs. Т. II. P. 393 ff. // RS. Vol. 90.
795
Fulch. Carnot.. P. 263.
796
Ibid. P. 540.
797
Ibid. P. 263.
798
Ibid. P. 540.
799
Alb. Aquen. P. 291.
800
Bancourt P . Op. cit. P. 282, 289.
801
Preuss H. Die Vorstellungen von Antichrist im späteren Mittelalter, bei Luther und in der konfessionellen Polemik. Leipzig, 1906.
802
Guib. Nov. III, 12: «Est autem ea consuetudo gentilium, ut caesorum capita ad indicium victoriae reservare ac ostentare soleant…».
803
Alb. Aquen. P. 348: «…Quo viso et cognito, Ascalonitarum crudelitas propalata est…».
804
Baldr. Dol. P. 59: «vir quidem bellicosisssimus, nulli audacia secundus, prudentia praeditus, divitiis copiosus, militaribus auxiliis constipatus».
805
Alb. Aquen. P. 284: «Solimanni, viri magnifici, ducis ac principis Turcorum…».
806
Ibid. P. 342: «Solimannus, qui erat vir mirae et magnae industriae».
807
Ibid. P. 286: «Turci, viri militares et arte belli illustres».
808
Ibid. Р. 344: «Ejusdem Amase hasta et sagittis incomparabilis erat».
809
Guib. Nov. VII, 19: «…nimirum infinitas quas adduxerat copias, lectissimam juventutem fortitudine ac specie…».
810
Alb. Aquen. P. 334: «Solimannus…vir nobilissimus, sed gentilis».
811
Baldr. Dol. P. 36: «viri sunt ingeniosi, callidi et bellicosi, sed proh dolor! A Deo alienati…».
812
Chanson de Roland. V. 3164.
813
Gesta Francorum. P. 21.
814
Richardi Pictavensis Chronica // MGH SS. 1882. T. 26. P. 84: «ex quo enim Christianas de terra ilia repulsa est propter errorem Mahumet, et gens ilia incredula alienata est a nobis et ab imperio Romano pariter et fide Christiana descriverunt».
815
Он играл огромную роль в легитимации европейских династий. См.: Bossuat A . Les origines troyennes: leur role dans la littérature historique au XV еsiecle // Annales de Normandie. 1958. T. 8. P. 187–197.
816
См. об этом: Greenblate S . Marvelous Possession: The Wonder of the New World. Oxford, 1991. P. 44.
817
Tud. P. 55: «Qui unquam tam sapiens doctus audebit describere prudenciam, miliciam et fortitudunem Turcorum?… Verumtamen dicunt se esse de Francorum generatione, et quia nullus homo naturaliter debet esse miles nisi Franci et illi: veritatem dicam quam nemo audebit prohibere… certe, si in fide Christi et Christianitate sancta semper firmi fuissent et unum Dominum in trinitate confiteri voluissent Deique filium natum de Virgine matre…».
818
Gesta Francorum. P. 21–22: «certe si in fide Christi et Christianitate semper firmi fuissent et unum Dominum in trinitate confiteri voluissent… ipsis potentiores vel bellorum ingeniosissimos nullus inveniri potuisset… et quia nullus homo naturaliter debet esse miles nisi Franci et illi».
819
Guib. Nov. P. 158: «Sed foristan quivis obiectat, rustica manus erat… Certe ipsi Franci, qui se tanto obtulere discrimini, pleno ore fatentur nusquam Turcis illis genus hominum comparabile posse cognosci…».
820
Partington J. R. A history of Greek fire and gun powder. Cambridge, 1960; Gaier C . Les Armes. Turnhout; Brepols, 1979; Migeon G . Manuel d’art musulman. P., 1977. Vol. 1.
821
Alb. Aquen. P. 324: «Turci siquidem videntes crebro ariete muros impelli et concuti, et turrim ligonibus perforari, adipem, oleum, picemque, stuppis et facibus ardentissimis commixtum, fundebanta moenibus, quae instrumentum arietis et crates vimineas prorsus absumpserunt».
822
Baldr. Dol. P. 85: «Turci nihilominus qui erant in turribus Christianos sagittis et lapidibus impugnare, ignem, quem Graecum vocant, in machinam jacere, et nihil otiosum admittere».
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: