Вадим Басов - Ошарашивающие приключения Вадима Басова на космодроме «Байконур» (1960—1963). Oszałamiające przygody Vadima Basowa na kosmodromie «Bajkonur» (1960—1963)

«Азотно-кислородный завод, производящий 6 тонн жидкого кислорода в час и 7,2 тонны в час жидкого азота, после каждого сбоя в подаче напряжения прекращает работу. Аварийные переходные процессы вызывают поломки оборудования. Очередной запуск оборудования и выход на производство жидких газов требует по технологическим причинам 12 часов. Беды, связанные с энергетикой, можно перечислять часами.»

http://www.vestnik.com/issues/97/0930/win/snitkov.htm

«Zakład tlenowo-azotowy produkujący 6 ton ciekłego tlenu na godzinę i 7,2 tony na godzinę ciekłego azotu, po każdej awarii zasilania przestaje działać. Awaryjne procesy przejściowe powodują awarię sprzętu. Kolejne uruchomienie sprzętu i wyjście do produkcji ciekłych gazów wymaga ze względów technologicznych 12 godzin. Kłopoty związane z energią można wymieniać godzinami.»http://www.vestnik.com/issues/97/0930/win/snitkov.htm

ВДУМАЙТЕСЬ ТОЛЬКО:

«6 тонн жидкого кислорода в час». А теперь наберите в поиске «КИСЛОРОДНЫЙ ЗАВОД» и выпадут заводы в Волгограде, Самаре, Краснодаре, Омске, Хабаровске, Екатеринбурге, Воронеже, Балашихе… всех не перечесть. А теперь помножьте эти заводы на США, Китай и другие страны, а потом помножьте всё это на количество запущенных ракет на жидком топливе…!!! Разве листва всей планеты угонится за восстановлением такого потребления кислорода, к тому же при беспощадном уничтожении этой листвы с нашей же стороны? Так что не за горами времена, когда мы будем покупать балончики с кислородом и носить их на поясе, как солдаты фляжки с водой на Байконуре (обязательная форма одежды)!!! Я-то ладно. Продышу как-нибудь воздушные остатки. А вам советую к энергоемким фляжкам сейчас уже присматриваться!!!

«6 ton ciekłego tlenu na godzinę». A teraz wpisz w wyszukiwarce «zakład tlenowy», a fabryki wypadną w Wołgogradzie, Samarze, Krasnodarze, Omsku, Chabarowsku, Jekaterynburgu, Woroneżu, Bałaszychu… nie można ich policzyć. A teraz pomnóż te fabryki w USA, Chinach i innych krajach, a następnie pomnóż to przez liczbę wystrzelonych rakiet na paliwo ciekłe…!!! Czy liście całej planety zostaną porwane w celu przywrócenia takiego zużycia tlenu, a także bezlitosnego zniszczenia tych liści z naszej strony? Tak więc czasy są tuż za rogiem, kiedy będziemy kupować butle z tlenem i nosić je na pasie, jak żołnierze manierki z wodą na Bajkonurze (obowiązkowa forma odzieży)!!! Dobrze. Przewietrzę powietrze. I radzę ci teraz przyjrzeć się energochłonnym manierkom!!!

Когда-то встал вопрос о выборе обширного малонаселенного района, земли которого мало использовались в сельскохозяйственном производстве и вблизи которого, существовала бы какая-нибудь железнодорожная магистраль. Такой район нашли в Казахстане к востоку от Аральского моря. Это была полупустыня. ГОЛОДНАЯ СТЕПЬ. Первые строители прибыли на станцию Тюра-Там 12 января 1955 года. Началось строительство «Полигона N5» Министерства обороны СССР. Полигон создавался с невероятной быстротой. Достаточно сказать, что только для создания канала, отводящего пламя во время старта Р-7, потребовалось вынуть один миллион кубометров грунта. Резко континентальный климат: жаркое лето (более 40ºС) и холодная зима (ниже -30ºС) – усиливал все трудности. Военные строители жили и работали в тяжелейших условиях… Но вскоре «Полигон N5» превратился в космодром «Байконур», поскольку, если запустили спутник, то должен быть и космодром…

Raz pojawiła się kwestia wyboru obszernego słabo zaludnionego obszaru, którego grunty były mało wykorzystywane w produkcji rolnej, a w pobliżu którego istniałaby jakaś Magistrala Kolejowa. Taki obszar znaleziono w Kazachstanie na wschód od Morza Aralskiego. To było półpustynne. GŁODNY STEP. Pierwsi konstruktorzy przybyli na stację tura-tam 12 stycznia 1955 roku. Rozpoczęto budowę «poligonu N5» Ministerstwa Obrony ZSRR. Składowisko powstało z niewiarygodną szybkością. Wystarczy powiedzieć, że tylko do stworzenia kanału, który odprowadza płomień podczas startu P-7, trzeba było wyjąć milion metrów sześciennych ziemi. Gwałtowny klimat kontynentalny: gorące lato (ponad 40ºC) i mroźna zima (poniżej-30ºC) – wzmocnił wszystkie trudności. Budowniczowie wojskowi żyli i pracowali w najtrudniejszych warunkach… Ale wkrótce «Poligon N5» zamienił się w kosmodrom «Bajkonur», ponieważ jeśli satelita został uruchomiony, powinien być kosmodrom…

Но главная ценность космодрома – люди. О высоком научно-интеллектуальном потенциале, которых, свидетельствуют следующие факты: выполнено несколько сотен научно-исследовательских работ, внедрены тысячи рацпредложений, несколько десятков изобретений, десятки испытателей защитили диссертации на соискание ученой степени. Сотни военнослужащих и лиц гражданского персонала космодрома отмечены государственными наградами. ( http://www.buran.ru/htm/baykonur.htm )

Ale główną wartością kosmodromu są ludzie. O wysokim potencjale naukowo-intelektualnym, o czym świadczą następujące fakty: wykonano kilkaset prac naukowo-badawczych, wdrożono tysiące opracowań naukowych, kilkadziesiąt wynalazków, kilkudziesięciu testerów obroniło rozprawy o stopniu naukowym. Setki żołnierzy i osób personelu cywilnego kosmodromu są odznaczone odznaczeniami państwowymi. http://www.buran.ru/htm/baykonur.htm )

Однако, я человек маленький, поэтому за таких и выставляю найденное в интернет…

«Все-таки в области космических технологий наблюдается жесточайшая конкуренция, поэтому и не будут раскрываться все секреты. Едва ли будет когда-то раскрыта тайна о гибели десятков и сотен солдат-срочников, которые по собственной беспечности (?) надышались ядовитой краски (а может и ещё чего) – это никому не надо. Так что космодром еще долго будет хранить свои тайны.» (http://www.molomo.ru/myth/baikonur.html)

Jestem jednak małym człowiekiem, więc za takie i wystawiam to, co znalazłem w Internecie…

«Jednak w dziedzinie technologii kosmicznych jest ostra konkurencja, więc nie ujawni się wszystkie tajemnice. Trudno kiedyś ujawnić tajemnicę śmierci dziesiątek i setek żołnierzy pilnych, którzy z własnej nieostrożności (?) wdychaliśmy trującą farbę (a może coś innego) – nikt tego nie potrzebuje. Tak, że kosmodrom będzie przez długi czas, aby zachować swoje tajemnice».

( http://www.molomo.ru/myth/baikonur.html)

Это узбеки любят на посту с автоматом стоять. Потому что лусше на посту бездельничать, чем рыть траншеи. А саратовца на пост втроем буксирить надо. А ночью они на посту засыпали. Особенно я. Да и вообще, я за всю «войну» всего один раз стоял, а скорее спал. Солдат спит, а служба идет, – говорили мы. Бывало, просплю целые сутки на дежурстве под землёй возле сопла ракеты К75 и проснувшись гвоздиком на этом сопле ставлю черточку, как Робинзон на необитаемом острове. Де мол, сдох денёк.

GODZINNY

To Uzbecy lubią stać na stanowisku z karabinem maszynowym. Bo lepiej być na posterunku, niż kopać rowy. A saratowiec na posterunek powinien holować trójkę. W nocy zasypiali na posterunku. I ogólnie rzecz biorąc, przez całą «wojnę» stałem tylko raz, ale raczej spałem. Żołnierz śpi, a Służba idzie-mówiliśmy. Bywało, że śpię cały dzień na służbie pod ziemią w pobliżu dyszy rakiety do 75 i budząc się goździkiem na tej dyszy kładę kreskę jak Robinson na bezludnej wyspie. De Mol, zdechł dzień.

В казарме вообще традиция была: когда уже все в постелях ночью затихали, то кто-нибудь громко сообщал: ВОТ И ДЕНЬ ПРОШЁЛ. Ну а солдатики из-под одеял хором и громко отвечали: НУ И ХУ БЫ С НИМ. Только тогда крепко засыпали… А от китайского слова ХУ не отворачивайтесь. Китайцы много веков назад этот оздоровительный выдох заприметили. С тех пор они шибко плодятся и в важных мелочах преуспевают. Мы это слово тоже подхватили. В армии оно особо крепко застряло. И теперь оно нам строить и жить помогает. Смотрите какой космодром мы отстроили американцам на зависть. А все потому, что они не успели вовремя это слово перехватить в свой словарь. Вот и отставать начали в космическом творчестве…

W koszarach w ogóle tradycja była: kiedy wszyscy w łóżkach ucichli w nocy, ktoś głośno donosił: oto dzień minął. Cóż, żołnierze spod koców chóru i głośno odpowiadali: no i chuj z nim. Dopiero wtedy mocno zasypiali… I nie odwracaj się od chińskiego słowa HU. Chińczycy wiele wieków temu zauważyli ten wydech wellness. Od tego czasu bardzo się rozmnażają i odniosły sukces w ważnych drobiazgach. My też mamy to słowo. W wojsku jest mocno osadzony. A teraz pomaga nam budować i żyć. Zobacz, jaki kosmodrom zbudowaliśmy Amerykanom na zazdrość. A wszystko dlatego, że nie zdążyli złapać tego słowa w swoim słowniku na czas. Tak więc zaczęto pozostawać w tyle w kosmicznej twórczości…