Кэтрин Людвиг Янсен - Мария Магдалина
- Название:Мария Магдалина
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:М.: Вече, 2007.— 512 с. : ил.
- Год:2007
- ISBN:978-5-9533-1942-3
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Кэтрин Людвиг Янсен - Мария Магдалина краткое содержание
Автор исследует происхождение и становление культа Марии Магдалины, рассматривая как средневековые проповеди, так и реакцию тех, кто слушал их из уст монахов нищенствующих орденов. В более широком смысле книга представляет собой исследование религиозной средневековой культуры, где на примере образа известной святой открывается богатый символический мир позднего Средневековья. Автор пытается объяснить, почему в этот период Мария Магдалина стала — после Девы Марии — самой почитаемой святой, а также раскрывает всю палитру социальных значений образа равноапостольной святой Марии Магдалины.
Печатается с разрешения Литературного агентства «Синопсис»© ООО «Издательский дом «Вече», 2007
Мария Магдалина - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
569
Холодность: Альдобрандино да Тосканелла , MS Angelica 812, f. 66r; RLS 1:252. Бесплодие: Иоанн Библейский , MS BAV Borgh. 24, f. 57v; Закоснелость: Альдобрандино Кавальканти , MS BAV Borgh. 175, f. 27v; RLS 1:340.
570
«Per culpam eius cor hominis induratur. Job.41. Cor eius indurabitur quasi lapis». MS BAV Borgh. 175, f. 27v.
571
Также холодность может быть растоплена любовью и, следовательно, принять иную форму. Иоанн де Кастелло , произнося проповедь на тему Erunt lebetes quasi phiale (Зах. 14:20), говорит, используя яркую метафору, что Мария Магдалина была, чтобы ее душа оттаяла, помещена в печь. Затем она приняла форму другого сосуда, сосуда выбора: «Patet in Magdalena posuit enim earn in fornacem amoris ut ibi liquefieri et alterius vasis formas assumeret». MS Assisi, 470, f. 495r; RLS 3:726.
572
«Urbevetani enim magnum festum agerent, si fons in medio ipsius civitatis erumperet, sicut filii Israel gavisi sunt quando egresse sunt aque largissime de silice percusso bis a Moyse, ita ut et populus biberet… Sic et omnes peccatores salutem animarum sitientes et desirantes ablui a peccatis, gaudere debent super hoc quod dominus fecit beatam Mariam Magdalenam velut fontem redundantissimum in medio ecclesie sue in quo possint peccatores abluere sordes suas». MS AGOP XIV. 35, f. 180r; RLS 4: 947. Хотя Питра опубликовал эту проповедь в « Analecta novissima spicilegii solesmensis altera continuato », 2 т. (Frascati: Typus Tusculanus, 1883), т. 2, с. 341–342, я предпочитаю цитировать по рукописи. В издании Питра из этой проповеди изъят значительный по объему кусок текста, и оно не внушает полного доверия.
573
«Tunc ista beata planxit peccata sua ad dominum est conversa. Et in die ilia facta est ipsa fons. Patens et sibi et aliis. Tunc enim dominus percussit cor eius quod erat induratum quasi lapis et quasi malleatoris incus verbo suo». MS AGOP XIV. 35, f. 180v. Этого отрывка нет в издании Питра. Уго де Прато Флоридо обращается к этому образу, когда говорит об одном из атрибутов Марии Магдалины, алавастровом сосуде: «Alabastrum unguenti est cor plenum contritioni. Quia sicut unguentum vulnera sanat ita contritio peccata delet quod minutatim frangi debet ad pedes Christi et evacuari. Id est coram sacerdote qui est vicarius Christi». MS Vail. C. 80, f. 56v; в RLS нет.
574
«Foemina » в «Reductorium» (Anvers, 1669), цит. по Лоуэрс «Noli me tangere , c.256. О Берсуире см. « Dictionnaire des lettres framaises. Le Moyen Age» (Paris: Fayard, 1992), 1161–1162.
575
«Nigra sum sed formosa [Cant. 1:5]… quia denigrata fui et deformata multitudine peccatorum et deus reformavit me et formosam fecit decore virtutum et gratiarum». MS AGOP XIV. 35, ff. 181v-182r; RLS 4:98.
576
«Нес mundata fuit et purificata et a negretudine in candorem mutata. Per profluvium lacrimarum et per ignem caritatis. Non enim legimus in canone scripture de tznto profluvio lacrimarum alicuius sicut istius que lacrimis rigavit pedes domini». MS AGOP XIV. 35, f. 183r.
577
«Quae quidem lachrymae tres magnas efficacias habuerunt. Primo fecerunt ipsam totam mundam… Secundo fecerunt sibi serenam conscientiam… Tertio in ipsa aqua lachrymarum submersa sunt omnia crimina eius». Sermones Quadragesimales eximii Doctoris Fratris Iacobi de Voragine, Ordinis Praedicatorum, quondam Archiepiscopi Ianuensis (Venice: Iohannes Baptista Somaschus, 1571), 161–162.
578
Тентлер Грех и исповедь, с. 19.
579
Литература об исповеди обширна; лучше начать с Истории Ли, т. 1, с. 250–255, и т. 2, с. 415–418; Amedee Teetaert La confession aux lanques dans l’eglise latine depuis le VIIIe jusqu’au XIVe siecle (Paris: J. Gabalda, 1926); Michaud-Quantin Sommes de casuistique; L. Braeckmans Confession et communion au moyen Bge et au concile de trente (Gembloux: J. Duculor, 1971) и Томас Тентлер Грех и исповедь. Недавно ученые, следом за Ли, завершили исследования, в которых это таинство рассматривается как инструмент общественного контроля во времена Средневековья; см. Roberto Rusconi De la pr0dication a la confession: transmission et controle de modeles de comportment au XIIIe siecle в Faire Croire: Modalites de la diffusion et de la reception des messages religieux du XIIe au XVe siecle (Collection de l’Ecole Frangaise de Rome, т. 51) (Rome: l’Ecole Frangaise de Rome, 1981), 67–85; Alexander Murray Confession as a Historical Source in the Thirteenth Century в The Writing of History in the Middle Ages (очерки, представленные Ричарду Уильяму Саутерну), под ред. Р.Г.К. Дэвиса и Дж. М. Уоллеса-Хадрилла (Оксфорд: Кларендон Пресс, 1981 г.), с. 275–322; очерки Николь Бериу Autour de Latran IV (1215): La naissance de la confession moderne et sa diffusion; Jacques Berlioz Images de la confession dans la predication au debut XIVe siecle. L’exemple de l’Alphabetum Narrationum d’Arnold de Liege; Herve Martin Confession et controle social k la fin du moyen age в сборнике Pratiques de la confession. Des peres desert a Vatican II (Paris: Cerf, 1983); и Alexander Murray Confession before 1215, Transactions of the Royal Historical Society, 6-й выпуск, 3 (1993 г.): с. 51–81.
580
«Et ad Christum venit et lavit se in interius lacrimis contritionis et aqua confessionis». MS BAV Vat. lat. 1251, f. 16r.
581
«Sequitur lavit se duplici aqua debet anima penitens lavare se aqua contritionis et confessionis». Ibid., f. 16v.
582
«Nahaman significat peccatorem quia leprosus erat. Hie debet venire ad Elyseum id est Christum salvatorem nostrum qui docet leprosos id est peccatores mundare se per confessionem hoc est aqua iordanis». Ibid.
583
MS BAV Borgh. 66, f. 175v; RLS 2:493 и ibid. ff. 176v-178r; RLS 2: 495–497. Существует немало образных описаний исповеди. Для Хью Сентшерского она являлась очистительным выплевыванием яда, MS Angelica 1057, f. 168v. Сервасанто да Фаэнца сравнивал исповедь с генеральной уборкой дома, MS Antoniana 490, f. 104v, а Бертольд Регенсбургский считал ее способом удаления ядовитого вещества (в данном случае свинца) из раны, MS BAV Pal. lat. 138, f. 81v.
584
«Sicut vero ancilla non bene lavat pannos suos si eos plicatos et involutos in aqua proiciat immo oportet quod explicet eos quoslibet singillatim. Sic confidens debet peccata mortalia explicare et qualibet confessione fricare». MS BAV Vat. lat. 1250 P. II, f. 69r.
585
Lo specchio di vera penitenzia, под ред. Марии Ленардон (Florence: Florentina, 1925), 180–181. Lo specchio сначала была сборником великопостных проповедей, произнесенных в 1354 году. Затем, по настоянию своей аудитории, Пассаванти переработал их в религиозные сочинения для публичного чтения на народном языке.
586
Тентлер Грех и исповедь, с. 82–83.
587
Specchio de’peccati, под ред. Фратеско дел Фуриа (Florence: Tipografia all’Insegna di Dante, 1828), 86.
588
Исповедальня лишь в семнадцатом столетии становится обязательным элементом внутреннего убранства церкви.
589
«Fuit digna erubescentia. Et hoc est quod sequitur stans retro… Et est confusio adducens gratiam et gloriam. Hoc est in contra multos qui in nullo erubescunt sed rident dum confitentur». MS Vail. C. 80, f. 56v. Как Альдобрандино Кавальканти , MS BAV Borgh. 175, f. 28v; RLS 1:342, так и Евдей Шаторуский , у Бериу в «Марии Магдалине», упоминают о проблеме смеха во время исповеди.
590
Лк. 7:38: «Primum est exemplum puridos de culpa commissa. Cuius signum est quia retro stetit. Unde stans retro etc. et merito quia multa et publica peccata commiserat». MS BAV Borgh. 175, f. 28r; RLS 1:341.
591
В «Ad fratres de poenitentia», переизданном у Жерара Жиля Меерссемана , Dossier de l’ordre de la penitence au XIIIe siecle (Spicilegium Friburgense, vol.7) (Fribourg: Editions Universitaires).
592
Проповедь IX, PL 158, 271–272.
593
«Ista patent in evangelio ubi de confessione non agitur quia non fuit ei necessaria cum sacerdos qui earn absolvit sciret omnia peccata eius nude et aperte et omnes circumstantias peccatorum et videret etiam contritionem cordis sufficientiem ad delenda eius peccata. Possible est etiam ea aliqua verba dixisse in quibus fatebatur se esse peccatricem etsi non legatur in evangelio». MS BAV Borgh. 175, f. 28v.
594
Отсутствие текста исповеди святого Петра породило для богословов и проповедников те же самые проблемы. См. Абеляр Этика.
595
«Quamvis enim ante mortem Christi et sacramentalis confessionis institutionem sufficerent ad istam peccati remissionem dolor cordi cum lachrymis corporalibus vel etiam mentalibus, sicut apparuit de ista magdalena hie et de petro. Luc. xxii. Ex quo tamen fuit instituta sacramentalis confessio post mortem salvatoris, non sufficiunt… ad peccati remissionem dolor cordis cum lachrymis, sed requiritur necessario verbalis confessio: peccati expressio facta coram illo qui potest solvere et ligare». Проповедь 217, Sermones Bertrandi de tempore et de sanctis. Una cum quadragesimali epistolari. (Страсбург: Георг Хуснер, ок. 1500 г.), с непронумерованными страницами.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: