Ирина Кротова - Эсперанто с Юлио Баги. Рассказы

— Evoluu la semo ! Disi ĝ u la akvo kaj la tero , kiel estis anta ŭ e ! Estu ! – Tuj , kvaza ŭ je bato de sor ĉ ovipo , la akvo per forfluo de tajdo okupis nur la profunda ĵ ojn kaj egaj , senherbaj rokoj aperis zigzage ĉ ie . Iom post iom formi ĝ is maroj , lagoj , riveroj , riveretoj kaj vastaj kontinentoj etendis sin sur la Tero . La akvo estis diafane pura, sed la vastaj kontinentoj ankoraŭ etendis sin sen ornamoj.

— Potenca (могущественный), ĉionreganta Sinjoro (всем управляющий Господин)! Finiĝis jam la tria tago (закончился уже третий день) kaj tamen mi ekzistas (и всё же я существую). Ĉu vi indulgis min (неужели ты пощадил меня) aŭ mi estas ekster via potenco (или я вне твоей власти)?

— Mi povus neniigi vin (я мог бы уничтожить тебя), sed mi ne volas (но я не хочу). Potenco via ĉesis (власть твоя кончилась). Kion valoras la intenco (чего стоит намерение), se vi estas sen armilo (если ты без оружия = безоружна)?

— Ĉu sen armilo?

La Morto per subita gesto turnis sin al la falĉilo (Смерть резким жестом повернулась к косе), sed ĝia ostobrako vane serĉis ĝin (но её костлявая рука напрасно искала её). Dum momento ĝi ektremis (на миг: «в течение мига» она содрогнулась), sed poste skuis ĝian tutan estaĵon raŭka (но потом сотряс её всё существо хриплый), freneziga ridego (сводящий с ума хохот). Minace ĝi levis la pugnojn (угрожающе она подняла кулаки).

— Potenca , ĉ ionreganta Sinjoro ! Fini ĝ is jam la tria tago kaj tamen mi ekzistas . Ĉ u vi indulgis min aŭ mi estas ekster via potenco?

— Mi povus neniigi vin, sed mi ne volas. Potenco via ĉesis. Kion valoras la intenco, se vi estas sen armilo?

— Ĉ u sen armilo ?

La Morto per subita gesto turnis sin al la falĉilo, sed ĝia ostobrako vane serĉis ĝin. Dum momento ĝi ektremis, sed poste skuis ĝian tutan estaĵon raŭka, freneziga ridego. Minace ĝ i levis la pugnojn .

— Ĉu sen armilo? Ĉu mi ne havas ankoraŭ manojn (разве у меня нет ещё рук), kies nura tuŝo sufiĉas (чьего единственного прикосновения достаточно) por ĉesigi la vivon (чтобы прервать жизнь)? Ĉu mi ne povas spiri (разве я не могу дышать) kaj mia spiraĵo ne estas jam tiom detrua (и /разве/ моё дыхание уже не настолько разрушительно), kiom ĝi estis antaŭe (насколько оно было раньше)? Vi eraras (ты ошибаешься), granda Sinjoro (великий Господин), ĉar kien mi metos la piedojn (потому что куда я поставлю ноги = куда я шагну), tie mi subpremos la semojn de la Vivo (там я подавлю семена Жизни)!

— Ĉ u sen armilo ? Ĉ u mi ne havas ankora ŭ manojn , kies nura tu ŝ o sufi ĉ as por ĉ esigi la vivon ? Ĉ u mi ne povas spiri kaj mia spira ĵ o ne estas jam tiom detrua , kiom ĝ i estis anta ŭ e ? Vi eraras, granda Sinjoro, ĉar kien mi metos la piedojn, tie mi subpremos la semojn de la Vivo!

— Rigardu ĉirkaŭen (посмотри вокруг)! Ĉu vi ne vidas (разве ты не видишь), ke la Tero ĉiam plimalgrandiĝas (что Земля всегда уменьшается = всё уменьшается) kaj la horizonto perdiĝas en la blua grizo de la malproksimo (и горизонт теряется в синей мгле дали: griza – серый )? Ĉu vi ne sentas (разве ты не чувствуешь), ke tio estas nur eta meteoro (что это только маленький метеор), sur kiu vi staras (на котором ты стоишь)? Ĝi kuras (он несётся: «бежит»), portante vin (неся тебя), en la senfina spaco (в бесконечном космосе). Mi povus neniigi vin (я мог бы уничтожить тебя), sed via porĉiama puno estas (но твоё вечное наказание /таково/): vagadi sen potenco (блуждать без силы/власти), vidante la eternan vivon sur miliardoj da Teroj (видя вечную жизнь на миллиардах земных шаров: «Земель»).

La Morto venkite (Смерть повержено) kun muta rezigno (с безмолвный отрешённостью) miris la Terglobon (удивлялась Земному шару), ĉiam pli kaj pli malgrandiĝantan (всё более и более уменьшающемуся).

— Rigardu ĉ irka ŭ en ! Ĉ u vi ne vidas , ke la Tero ĉ iam plimalgrandi ĝ as kaj la horizonto perdi ĝ as en la blua grizo de la malproksimo ? Ĉ u vi ne sentas, ke tio estas nur eta meteoro, sur kiu vi staras? Ĝi kuras, portante vin, en la senfina spaco. Mi povus neniigi vin, sed via porĉiama puno estas: vagadi sen potenco, vidante la eternan vivon sur miliardoj da Teroj.

La Morto venkite kun muta rezigno miris la Terglobon , ĉ iam pli kaj pli malgrandi ĝ antan .

* * *

— Estu (пусть будут), kiel antaŭe estis (как прежде были), pompantaj kreskaĵoj (пышные растения: kreski – расти ), florodoro ŝvebu en la aero (цветочный запах пусть парит в воздухе) kaj ombro de verdantaj arboj (и тень зеленеющих деревьев) ŝirmu ilin kontraŭ la sunradioj dum sekeco (пусть заслоняет их от солнечных лучей во время засухи)! Estu!

La marĉa humo ekmovis sin (болотная почва зашевелилась). Scivole aperis kapeto de la unua herbo (с любопытством показалась головка первой травы) kaj ĝin sekvis la dua (и за ней последовала вторая). Ili klinis sin unu al alia per printempa kiso (они склонились друг к другу весенним поцелуем). Pro tiu ĉi kiso riĉe ekburĝonis la Tero (от этого поцелуя обильно проросла Земля).

— Estu , kiel anta ŭ e estis , pompantaj kreska ĵ oj , florodoro ŝ vebu en la aero kaj ombro de verdantaj arboj ŝ irmu ilin kontra ŭ la sunradioj dum sekeco ! Estu !

La marĉa humo ekmovis sin. Scivole aperis kapeto de la unua herbo kaj ĝin sekvis la dua. Ili klinis sin unu al alia per printempa kiso. Pro tiu ĉ i kiso ri ĉ e ekbur ĝ onis la Tero .

Silka herbaĵo kovris la nudajn rokojn (шёлковый травяной покров покрыл голые скалы). Laŭbriĉaj arbaroj ornamis la dezertojn (тенистые леса украсили пустыни: la ŭ bo – беседка / увитая зеленью / ; здесь – листва, зелень ) kaj multkoloraj floroj spiris ozonplenan aromon (и пёстрые: «многоцветные» цветы источали: «дышали» озоновый аромат).