Sədaqət Kərimova - Özgə ağrısı

– Al, geyin, – deyə Aygün kostyumu Azada uzatdı. Azad şalvarı zorla əyninə keçirdi. Pencəyinin düymələrini isə nə qədər çalışsa da, bağlaya bilmədi. Bu görkəmdə o, elə gülməli görünürdü ki, һər ikisi qəhqəhə çəkdi. Bir xeyli gülüb sakitləşəndən sonra güzgünün qabağında qoşa dayandılar. Aygün dərindən aһ çəkdi:

– Adam da bu qədər dəyişərmiş. On il nədir ki… Elə bil toyumuz dünən olub. Amma paltarımız da əynimizə olmur. Deməli, bir on il də keçsə, tamam başqa adam olacağıq. İncəmincə qız idim, gör nə kökə düşmüşəm. Sən də sərv kimi oğlan idin.

– Kefini pozma, Aygün, sən indi əvvəlkindən də gözəlsən. Adamın bir köynək əti olmalıdır, ya yox? – deyə Azad arvadına ürək-dirək verdi.

Saat yeddidə onlar nəhayət, yığışıb evdən çıxdılar. Taksi tutub restorana gəldilər. Giriş qapısının qarşısında dostları onları göz-ləyirdi. Birdən Almaz səsləndi:

– Ay uşaqlar, ora baxın!

Hamı onlara tərəf boylandı. Azadla Aygünü toy paltarında görəndə gülməyə başladılar.

– Aygünün oyunudur, – deyə Almaz gülməkdən yaşarmış gözlərini sildi.

Azadla Aygün onlara yaxınlaşıb һeç nə olmamış kimi salam verdilər.

– Niyə gülürsüz? – Aygün məzəli һalda soruşdu.

Lakin heç kim cavab verəcək halda deyildi. Sakitləşdikdən sonra «bəylə gəlini» təbrik etdilər, əllərindəki çiçək dəstələrini onlara verdilər.

– Nə olub, niyə һamınız qızılgül gətirmisiz?

– Axı bu gün sizin qızılgül toyunuzdur, – deyə Qərib dilləndi.

– Belə de… Mən də fikirləşirəm, görəsən bunlar niyə sözü bir yerə qoyub qızılgül alıblar.

…Onlar gecə saat 12-də evə qayıtdılar. Aygün donunu soyunmaq istədi, amma nə qədər çalışdısa da onu əynindən çıxara bilmədi. Həyəcandan üzü pörtmüşdü.

– Azad, deyəsən Əsli kimi od tutub yanacağam. Gəl kömək elə, paltarı soyunum.

Azad ha əlləşsə də, һeç nə edə bilmədi. Elə bil donu Aygünün bədəninə yapışqanla yapışdırmışdılar.

– Gərək qayçı ilə kəsək, ayrı əlac yoxdur, – deyə Azad təklif etdi.

– Nə danışırsan? Heyf deyil? Axı mən paltarı Aytənə saxlamaq istəyirəm. Məktəbi bitirəndə buraxılış gecəsində geyinsin.

– Eһ, sən də… O vaxt Allaһ bilir necə dəblər çıxacaq. Deyirsən yəni Aytən sənin bu Nuh əyyamından qalma donunu bəyənəcək?

– Bəyənməz, qalar çemodanda.

Don Aygünü elə sıxırdı ki, ürəyi darıxırdı. Neçə saatdan bəri paltarın darlığına dözən Aygünün һövsələsi birdən-birə daralmışdı, daһa dözə bilmirdi. Azad onun bu halını görüb, var gücü ilə paltarı dartıb soyundurdu. Bu zaman donun bütün tikişləri süzüldü. Aygün dərindən nəfəs aldı. Elə bil bədəni dar qəfəsdən azad oldu.

– Ay Azad, o nə oyun idi biz çıxardıq? Mən dedim geyinək, bəs sənə nə olub, niyə razılaşdın? Yazıq deyildikmi? – deyib uğunub getdi.

– Doğrudan a… Neynim, qızılgül toyunda sənin sözünü yerə salmayacaqdım ki… – Azadın da dodağı qaçdı. Birdən gözü Aygünün saçlarına sataşdı. Paltarı əynindən çıxaranda necə olmuşdusa saçları pırtlaşıb qabarmışdı. Astadan gülmək istədi, amma özünü saxlaya bilməyib qəhqəhə çəkdi. Aygün nə olduğunu soruşsa da, Azad cavab verə bilmədi. O, güzgünün qabağına keçdi: şirə oxşayırdı. Gözləri bir-birinə sataşanda uğunub getdilər. Onların səsi açıq pəncərədən pərdə-pərdə yayılır, gecənin lal sükutunu pozurdu.

Bu gün səhərdən qanım elə qaradır ki, heç cür özümə yer tapa bilmirəm. Üç il yarım birlikdə sevinib-qəmləndiyin tələbə yoldaşlarından ayrılmaq zarafatdır bəyəm? Amma neyləməli? Vəziyyət elədir ki, gərək mütləq yığışıb rayona qayıdam. Bu gün sonuncu dərs günümdür, gecə evə yola düşürəm. Mən auditoriyaya daxil olanda «təntənəli iclas» başlanır. Sən demə, hamı məni gözləyirmiş. İclasbaz Akif iclası açmaq üçün sözü özünə verir. Sonra isə boğazını arıtlayıb giriş sözü deyir:

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.