Рузил Фазлыев - 2020 нче ел. Шигырь. Том 4. Стихи

Кышкы юллар була, җәйгеләре,
Икесе ике дөнья шикелле.
Чакырымнары шулай калсада,
Төрлечәрәк алар үтелде…

Җәйге юллар күпкә ышанычлы,
Яңгыр койган көннәр булсада.
Юллар өсте сулар белән тулып,
Кече күлләр булып торсада…

Кышкы юллар инде икенчерәк,
Элегерәк булган чаналар…
Хәзер генә бөтен машиналар,
Кар өстеннән җиңел «чабалар»,

Каты юллар кар астында кала,
Баскан җирең була тайгакта…
Шуный юллар була үтәсе,
Башкаларын булмый сайлапта.

Юллар такыр кышын, тигезерәк,
Бозлавыклы була таулары…
Рәхәт чагы тауларында шуып,
Карларында ятып аунавы…

Нигә кеше бик еш ачулана,
Үзе белән якын кешегәдә…
Кәеф юкта инде кул селтәгән,
Эшләнмичә калган эшенәдә.

Бик күп вакыт, нидер җитми,
Байлык – айлык, гомер озын.
Туймый күңел әле hаман,
Күп ялапта тормыш тозын.

Аз кебек җыйганы, булганы,
Гомергә өйләнгән хатыны.
Ачулар чыгара алучы…
Җитмәгән әйбере – акылы.

Тыярга чем кара хисләрне,
Кешенең үзендә дилбегә.
Адаша, алдаша, ялгыша,
Тормышта шайтанга бил бөгә.

Акылга сыймаслык эшләрне,
Эшлиләр ачулы чакларда…
Кем нинди ышыклар таба ала,
Ачулы җанлардан сакларга.

Кешенең күренә ачуы,
Атлауда… аяклар басуда…
Утырып торырга кушалар,
Күңелең күмелсә ачуга…

Гомерлекне, мәңгелек дип уйлап,
Үтә китә җирдә гомерләр…
Бүген уйламагын алдагысын,
Иртәгәсен ниләр күрерләр…

Кабатлана кайчак уй фикерләр,
Әйтәлмыйча килми каласы.
Нинди уйда бүген яшәсәктә,
Барыбызга алга барасы…

Язмышның бит башы ахыры бар,
Ялда яки кунак шикелле.
Җирдә шулай яшәп китәбездә,
Гомерлек без кунак бит инде…

Тау елгасы таудан төшә,
Суын кайдан аладыр…
Шарлавыкларга җитәрлек,
Итеп, каян табадыр…

Биекләрдән төшеп сулар,
Күбекләнә болгана…
Болай шаулап ага алмый,
Бик зур булган елгада.

Агым көчен аладыр ул,
Биек кыя таулардан…
Әллә шуңа сыннар кебек,
Хәрәкәтсез калганнар…

Тау елгасы, көч иясе,
Агып төшә таулардар…
Аның көчен тоеп кайта,
Ул якларга барганнар…

Бәхет кебек кенә узып киттең,
Артларыңнан улчак чапмадым…
Кабатланмый икән андый мизгель,
Эзләсәмдә башка тапмадым…

Ерагая бара ул вакытлар,
Әллә кайчан күргән төш кебек.
Үкенүләр кебек булып кала,
Эшләнмичә калган эш кебек.

Насыйп булган әле ул вакытлар,
Хисләр булып барыбер саклана…
Очраша алыр бәлки әле хисләр,
Төрле җирдән юллар барсада.

Үткән вакыт, йолдыз кебек күктә,
Таба алсаң эзләп, нуры бар…
Язмыш уза нигъмәт арасыннан,
Кечкенәсе белән зуры бар…

Хәтирәләр белән күңел тулган,
Яшәүләрдә димәк бәрәкәт…
Кайчагынды үкенечле мизгель,
Күңелләрдә саклый җәрәхәт…

Җайлашумы әллә алдашумы,
Бөтен кешеләргә дус булу.
Сатылумы, әллә саташумы,
Дошман арбасында еш булу…

Чал тарихлы диеп сөйләсәктә,
Туган җирне, халык, милләтне.
Сүздә сөйләп, эштә эшләмәгәч,
Юкка чыга аның кыйммәте…

Тарих бит ул олы сабак кебек,
Төзәтмәслек була яралар.
Булганында саклап калалмагач,
Тарих битен шулай ябалар.

Купшы сүзләр, ерак дөреслектән,
Агылада hаман агыла…
Безнекеләр кая булып бетте,
Күчтеләрме аклар ягына…

Тарих саклый, бары булганнарны,
Бозучылар аны булсада.
Калмаска иде хыянәтче булып,
Ничек кенә авыр булсада…

Сакланганнар, бары котылырлар
Җир йөзендә явыз бар заттан.
Үзебезне хөрмәт итеп яшик,
Ярдәм сорап бары Аллаhтан…

Бураннары әллә адаштырды…
Салкын җилле салкын кышларда.
Авыр сынау кебек никтер hаман,
Кышны чыгу, ягъни кышларга…

Ап ак карга дөнья капланган,
Кар астында җәйге матурлык.
Җылыларны салкын алыштырды,
Өйдән чыкмый гына ятырлык.

Өйрәнәсе иде суыкларга…
Аңлыйсыда иде серләрен.
Җуела шул инде… язын эрер,
Кар астында калган эзләрем.

Бураннары кышның куркытмыйлар,
Бураннарга инде өйрәнгән.
Күңелләрнең инде кылларыда,
Гомер кышларына көйләнгән.

Суыкларда туңа башлаганда,
Җылы сорый башлый күңелләр.
Кайсы якта җылы чыганагы,
Кояшта бит кышын сүрелгән.

Кышның көрте, бәсле агачлары,
Бирә ала мени җылылык…
Язлар килүләрен көтү кала,
Җылы белән кабат тулырлык.

Гомер юлын үтәр өчен,
Язмышлар бар…
Туры юлны югалтырга,
Ялгышлар бар…

Яшәүләрне аңлар өчен,
Авырлыклар…
Таныр өчен шайтан көчен,
Явызлыклар…

Хөрмәт итеп яшәр өчен,
Гореф гадәт…
Буыннарның саклануы,
Иман – сәбәп…

Кеше белән кеше арасын,
Әдәп саклар…
Гыйбәдәттә булганнарны,
Аллаh яклар…

Туры юлын кеше табыр,
Кирәк булса…
Иман белән яшәр өчен,
Теләк булса…

Бисмиллаhны без әйтәбез икән,
Башлаганда теләк, гамәлне.
Мөселманнар диеп атыйбыз,
Бу сүзләрне әйткән әдәмне…

Ялгышлыкмы әллә явызлыкмы,
Ул сүз булса гөнаh эшләрдә…
Теләкләрең нинди була ала,
Шәрәбләрең торса өстәлдә.

Теләк бит ул – сорау дога була,
Кабул була иман булганда…
Чуар сүзләр әйтә алу түгел…
…Күңеллләрең ихлас тулганда.

Бисмиллаhны нигә әйтү кирәк,
Шикле булса синең гaмәлең..
Хәләл белән харам бутаганда,
Күңелеңдә калмас әдәбең…

Бәйрәмнәрнең була төрлесе,
Мөселманның үзе бәйрәме.
Савабы юк шикле булган жирдә,
«Бисмиллаh "-дип әйтмә әйдәле…