Зулфибегим Адҳамзода - Титрайди юрак. Шеърият

Эшитдим кеча отам келди менинг ёнимга.
Тойни етаклармиш набирангни суннат тўйига.
Айтиб берди тўй олдидан бўлган жанжални.
Қудаларинг тойни деб қелибди қизинг қошига,
Солибдилар етим кунин унинг бошига.
Тойчага калталик қилибди қўлинг,
Мени тинч қўйинг деб силтабди ўғлинг.
Қайни бўйнингга чидамай юзинг,
Сотибсан балдоғинг бориб бир ўзинг.
Шунда ҳўрлигинг келибди синглим,
Онамиз суратин эмас, паноҳгоҳ падаримиз қолибди четда,
Яна менинг суратим олиб оқизибсан ёшлар оппоқ қўлингга.
Эй синглим, жигарим омон бормисан.
Мендан узоқларда бахтиёрмисан.
Мени эслаб йиғладингми бугун сен яна,
Йиғлама, ўйлама, сен мени эслагин фақат.
Ҳаққимга дуони ўқиб,
Мен учун бағишла сен уни ҳар вақт.

Деди инсон ғам чекдим ёмон,
Деди Аллоҳ шукр қил нолон.
Деди инсон, тўйиб кетдим жонимни ол.
Деди Аллоҳ ўйлаб сўзла эй нодон.
Деди инсон бергин бойлик йўқса сен ёмон.
Деди Аллоҳ шайтонга ҳай бер,
Ўлма бандам ибодат қил, икки дунё бўлгин омон.
Инсон кўрса осмон қулаб ер ютмади.
У ўйлади ибодат не, кайф қилсам ҳам кун ўтади.
Аллоҳ узоқ унга боқди, йиллар ўтиб,
Куни битиб, Азроил ҳам эшик қоқди.
Қаро ерга кирди инсон,
Қабр сиқар дод дегунча.
Олов ёнар эритгунча.
Мулкарнакр деди сабринг қанча?
Индамайсан, олов анча.
Деди инсон, эй фаришта бўлса эди жичча сабрим тиригимда,
Бўлар эдим жаннат аҳли ўлигимда.

Аёлинг ҳўрлама, силталаб уни ногоҳ,
Нозиккина қалбини беихтиёр тирнама.
Ҳар қадамда лоф тўқиб, ҳар ўтганда бир сўкиб,
Чиқса бир сиқимгина юрагини доғлама.
Билсанг ҳар бир улуғнинг ортида ёри бордир,
Ўша улуғга битган нолали тори бордир.

Аёлинг ёшини тўкма эй нодон, аҳир улар мисли дур.
Сен хўрлаган аёлинг, сенга қадар эди ҳур.
Шу кўзларга боққанинг, тунда эриб оққанинг,
Унутдингми эй инсон,
Ёш қалқиган бу кўзлар йўлингда эдику нур.

Қўлидан таом емай, оғриндингми сен бугун,
Аҳир шу қўллар боқди фарзандингни туну-кун.
Юзларингдан силаса қадоқлари ботдими?
Шу қадоқ қўлларини очиб бугун дуога,
Илтижо қилиб, сенга умр тилаб зорланяпти худога.
Илло роббим наздида бефаҳм бир зотсан асли,
Шу ожиза бўлмаса, маймундек бир зотсан асли.

Сени севиб ардоқлаб, ишонмайди ҳеч кимга,
Тун оғса ҳамки сенсиз кетолмайди уйқуга.
Ҳавотир олар гоҳо кечикиб қолсанг ногоҳ,
Сергак ётар, таом дамлаб йўлингдан бўлиб огоҳ.

Қаро тун кирар аммо сендан дарак бўлмайди,
Билмас қай ошна ёҳуд, қай жононни қучасан.
Сўрамайди деб жуда ўзингга эрк бермагин,
Сўрамаса, севмайди у мени деб билмагин.

Аҳмоққа йўйиб унинг сенга бўлган меҳрини,
Йўқотиб қўйма яна фариштадек сеҳрини.
Шунчаки у сенга ишонади ҳизрдек.
Сен ҳам шунга яраша этгин иззат,
Тарихдаги жахонгир-у, бир ҳазрати Алидек.

Аччиқ тилинг билан дилим доғлама,
Кўзда ёшим, зинҳор кўрмассан ағёр.

Йўлимга чўп босиб, қалам чарҳлама,
Сен менга ғов эмассан ағёр.

Сен қурган ғовлардан сакраб ўтарман.
Йиқилсам жароҳатим қўрмассан ағёр.

Йўлимга ўт ёқсанг пуфлаб ўтарман,
Ўтда ёнганимни кўрмассан ағёр.

Сув қуйиб, чоҳ қазисанг сузиб ўтарман,
Таслим бўлганимни кўрмассан ағёр.

Гар банди этсанг тош минорага,
Мақсадим сари янада жўшиб,
Бор кучим билан бузиб чиқарман.

Сен қанчалар интилма бунга,
Мен сени табассумла енгаман ағёр.

Ғамгин кўзларимга боқиб нетасан,
Кўз ёшимга ғарқ бўлма яна.
Аламли дардимни сўраб нетасан,
Ғам ташвишим ортмоқлаб кетмагин яна.

Бу ташвиш бу алам, бу азоб билсанг,
Менга аталгандир роббим хоҳши шу.
Сабрим чарҳланмоқда Аллоҳ наздида,
Орзу умидимга пилла поя бу.

Бу дунё тахтига чиқмасман балки,
Бу дунё бахтини туймасман балки,
Нақадар бу бўлмасин оғир.
Пешонамга битган қисматимдир шу.

Яхши инсон билан яшаш яхшидир,
Севганга етишиш, бу ҳаёт нақшидур.
Яхши нисондан қолар зурриёд,
Сени ҳурмат этар, ўтиб кетсанг балки этар ёд.
Аммо муҳаббатла оила бўлади обод,
Эри эзоз этганни унутмас ҳеч зот.
Ахир ундан яралган бутун бир авлод.

Бугун остонамдан учар бўлди қуш.
Қуш эмас у юрагимдан ажралган кумуш.
Юрагим титрайди аммо на чора.
Бахтли бўлар худо хоҳласа.

Куёвимдан айланиб кетай.
Юрагим сўзини мен баён этай.
Худо берган гулни бағримга босдим,