Кузьма Черный - Небеларуская мова ў беларускай лiтаратуры (на белорусском языке)

Але аўтар думаў: "Весна в этом году наступила как-то рано". I пiсаў гэта беларускай транскрыпцыяй, зменьваючы, як умеў, некаторыя словы. Але характар, кiрунак сказа застаўся цалкам расейскi. "Ты занадта вялiкае значэнне прыдаеш барацьбе"... Гэта значыцца, па-расейску дзiка-непiсьменна напiсана: "...большое значение придаешь борьбе"... Трэба ведаць, што мала замест "слишком" напiсаць "занадта" i замест "большое" напiсаць "вялiкае". Трэба ведаць, што ёсць фразеалогiя, уласцiвы кожнай мове свой уласны кiрунак сказаў. "Мы пераможам, калi асабiстае, прыватнае прынясём у ахвяру"... Аўтар уяўляў сабе гэтак: "Мы победим, когда личное, частное принесем в жертву"...

Дзе аўтар чуў гэтакiя характары сказаў? Калi ён чуў iх у канцылярыях, выдавецтвах, рэдакцыях, дык гэта не дазваляе яшчэ пiсаць гэтак для друку. Бо збеларусiзаваныя чыноўнiкi, а часта i рэдактары, пазнаёмiўшыся з "практычных слоўнiкаў" з "беларускаю моваю", замест, напрыклад "я не имею охоты идти", гавораць: "я не маю палявання iсцi", замест "половые отношения" гавораць "падлогавыя адносiны", замест "дай ключ открыть шкаф" - "дай крынiцу адчынiць шафу"... "Лунныя лапы" ўсялякiх "Над абрывам" якраз створаны гэтакiм жа самым прынцыпам.

"Дык гэтаму ж Баханская галаву закруцiла, мусiць хоча выйсцi за яго замуж". Аўтар добра ведае: "она ему вскружила голову... выйти замуж", дык ён пiша "галаву закруцiла". Беларуская мова ведае гэтакi зварот, ён ёй вельмi ўласцiвы, але ён ужываецца зусiм iначай. Напрыклад, гэтак: "Каб табе галаву набок закруцiла". "На гэтых днях зайшлi яны да Батурскага". Не пiша ён "гэтымi днямi", а "на гэтых днях". Як жа ён можа напiсаць гэтак, як гаворыць беларускi селянiн або не зрусiфiкаваны рабочы, калi ён сам прывык гаварыць "на этих днях". Або "даклад датычыўся самавольных парубак". Цi не лепш жа было напiсаць "доклад касался самовольных порубок"? Гэта была б жывая прыгожая расейская лiтаратурная мова. А то - пераносiць гэты, прыгожы ў расейскай мове, сказ у мову беларускую, не адчуваючы, што ў беларускай мове гэтакага кiрунку няма. Уводзiць у беларускую мову "крынiцу, якою адчыняюць шафу" i думае гэтым дубовым пiлавiннем забiць жывую прыгожасць народнай мовы. Няўжо гэта цяжка напiсаць: "у дакладзе гаварылася пра самавольныя парубкi"? Але дзеля гэтага трэба вывучыць мову, калi ўжо не давялося ведаць яе змалку.

Небеларуская фразеалогiя захавана цалкам. Усё гэта атулена вянком з тых словаў, якiя створаны паводле расейскiх, i створаны людзьмi, якiм трэба было як-небудзь беларусiзавацца. Яны добра ведалi расейскую мову, але зусiм не ведалi беларускае. Дык замест таго, каб вывучыць беларускую мову, яны пачалi тварыць сваю, уласную. I, доўга не працуючы, можна сказаць, проста гуляючы, стварылi свой жаргон. I пiшуць усялякiя свае "сiнеючыя, захаваўшыхся, падаючага, дадзеныя"... Трэба было яму ўжыць "безусловно". Але як ты яго тутака ўжывеш, калi трэба беларусiзавацца. Дык ён падумаў: "условие" кажуць людзi, што па-беларуску будзе "ўмова". Дык чаму не напiсаць "безумоўна"? Або замест "у нас есть данные" не напiсаць "у нас ёсць дадзеныя"? Усё як мае быць. Вось i пайшлi ўсе гэтыя "прыблiзна, неабходна, адносна" i г.д. У народзе гавораць "збольшага работа скончана". Але кнiжная мова трымаецца зусiм iншых прынцыпаў. Вы думаеце, чалавек, якi пiша для друку, напiша гэтак? Ён напiша: "прыблiзна работа скончана". I спакойны душою, што ведае беларускую мову.

Але асобныя славечкi - не гэтак яшчэ страшныя. Больш удалыя з iх прыжывуцца, няўдалыя могуць адсеяцца. Самая бяда гэта ў навязваннi беларускай мове зусiм неўласцiвай ёй фразеалогii. Гэта вядзе да таго, што ў быце беларускае вёскi, напрыклад, мова будзе адна, з усiм яе хараством i багаццем арыгiнальных формаў, а ў кнiгах для гэтых жа самых людзей мова будзе iншая. Якраз тое самае, што даўней казалi: "Вучыся, сынку, чытай кнiгi, можа табе як бог паможа выйсцi ў людзi. Дык не будзеш ты тады гаварыць гэтак проста, як мы, цёмныя людзi". Гэта не смех. Гэта горкая праўда. "Лунных лап" народная мова не ведае. Iх прыдумалi непiсьменныя пiсакi.

Можа хто скажа, што я наўмысля выбраў самы непiсьменны артыкул i выцягваю з яго патрэбныя мне прыклады? Дык жа глянем у наступныя друкаваныя рэчы тае самае кнiгi.

"Потым мой погляд паволi адхiляецца ўнiз" (51 бал.). "Аднойчы атрымлiвае ён прадмет сваiх некалькi гадовых летуценняў - лiст" (52 бал.). "Зразумела, ён атрымлiваў вельмi добрую плату i вёў жыццё нейкага феадала" (53 бал.). "Маркел вандруе ў працягу цэлае ночы" (54 бал.) i г.д. Мы ўзялi з кожнае балоны па адным прыкладзе. Больш браць прыкладаў, гэта зн. перапiсваць усё з пачатку да канца, не буду. Расейскаю моваю можа быць гэтак: "взгляд медленно скользит (цi нешта падобнае да гэтага, можа "отклоняется") вниз". Дык чалавек з лёгкiм сумленнем пiша: "погляд адхiляецца ўнiз" i не можа нiяк адчуць, што "погляд" - гэта не тое, што "зiрк", а гэта - "взгляд на вещи". А адхiлiць можна якую-небудзь дошку, фiранку на вакне... Або "атрымлiвае ён прадмет сваiх летуценняў - лiст"... Тут якраз "предлагается вам немедленно представить инвентарную опись на предмет учета данного имущества". У народных гушчах гавораць: "вандруе цэлую ноч", а ў кнiгах для гэтых народных гушч пiшуць: "вандруе на працягу цэлае ночы". I ўсё затым, што "в продолжении ночи".

Або расейскаю моваю гэтак льга сказаць: "имеются два взгляда". Дык на 69 бал. тае ж усё кнiгi пiшуць "маюцца два погляды". Калi згадзiцца, што гэта па-беларуску, ды калi сказаць гэта расейскаю моваю, дык яно будзе "поживают два взгляда". Бо "маюцца" - гэта не "имеются", а наблiжаецца гэта да расейскага "поживают": "как они поживают?" - "Як яны маюцца?" - "А нiчога, жывуць патроху". Або яшчэ адно адценне расейскае мовы ў гэтым слове: "Не живем, а маемся" (пакутуем). Ну, чым жа гэта не "падлогавыя адносiны"? Адным словам, можна сказаць, увесь тэкст складаўся аўтарамi або перакладчыкамi паводле таго, як гэта будзе па-расейску.

Я бяру № 2 за 1928 г. таго самага выдання. Разгортваю дзе прыйдзецца i гляджу, што трапiла на вочы. Чытаю на 22 бал.: "I не даацэнiш, зразумела, i дней вольных - лiпнёвых, мёдам насычаных". "Дней насычаных!" Гэта якраз падобна да:

"Над магiлаю чорных дней"...

Дык тут хоць дзеля рыфмы аўтар пастараўся, каб забыцца на беларускае "дзён" i пiсаў расейскаю моваю "дней". А ў "дней насычаных" нават i рыфмы нiякае нiдзе няма. Проста з ласкi на пацеху. Гэты ж самы аўтар у тым жа самым творы пiша: "Захапляўся Язэп* Ленiным, яго жыццём, яго вялiкай сiлай у слове". Дык нават i сам аўтар ведае, прынамсi чуў (калi ўспамiнае гэта) пра жывую вобразнасць i сiлу ленiнскае мовы, асаблiва ў яго "обличительных" артыкулах i прамовах. I, ведаючы гэтакую сiлу i хараство слова, якiя грунтуюцца на багатых адценнях расейскае народнае мовы, аўтар сам застаецца неахайным да свайго ўласнага слова, не надае яму анiякай цаны.

* Язэп - у 20-я гады ў беларускай прэсе так перакладалася iмя Iосiфа Сталiна.

Читать дальше