Сомерсет Моэм - Сябра пазнаецца ў бядзе (на белорусском языке)
- Название:Сябра пазнаецца ў бядзе (на белорусском языке)
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:неизвестно
- Год:неизвестен
- ISBN:нет данных
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Сомерсет Моэм - Сябра пазнаецца ў бядзе (на белорусском языке) краткое содержание
Сябра пазнаецца ў бядзе (на белорусском языке) - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
- Але ўсё ж такi, цi ўмееце вы што-небудзь яшчэ рабiць, акрамя як гуляць у карты? - спытаўся я.
- Я ўмею плаваць, - быў адказ.
- Плаваць!
Я ледзьве паверыў сваiм вушам: ах, якое глупства.
- Я плаваў за ўнiверсiтэт.
Я пачаў здагадвацца, куды ён хiлiць. Я сустракаў шмат людзей, якiя ў студэнцкiя гады былi кумiрамi сярод сваiх аднакашнiкаў, але гэта не выклiкала ў мяне павагi.
- Я сам быў някепскi плывец у маладыя гады, - сказаў я.
Але нечакана мяне працяла думка.
Перапынiўшы свой расказ, Бертан пытаецца ў мяне:
- Вы добра ведаеце Кобе?
- Не, - адказаў я, - быў там некалi праездам, але толькi пераначаваў.
- Тады вы не ведаеце Шыойя-клуб. Калi я быў малады, я праплываў адтуль вакол маяка да вусця ручая Тарумi. Гэта больш за тры мiлi, праплыць якiя было нялёгка, улiчваючы моцную плынь за маяком. Ну, я расказаў майму цёзку пра гэта i паабяцаў, што, калi ён праплыве там, я дам яму работу.
Бачу, ён разгубiўся.
- Вы ж кажаце, што вы добры плывец, - сказаў я.
- Але я цяпер крыху не ў форме, - адказаў ён.
Я нiчога не сказаў i пацiснуў плячыма. Ён глядзеў на мяне з хвiлiну, потым кiўнуў.
- Згодзен, - сказаў ён. - Калi мне плыць?
Я зiрнуў на гадзiннiк. Быў пачатак адзiнаццатай.
- Гэта зойме ў вас не больш гадзiны з чвэрткай. Я буду ля ручая а палове першай i сустрэну вас. Потым завязу вас у клуб, каб вы пераапранулiся, i разам паснедаем.
- Дамовiлiся, - сказаў ён.
Мы пацiснулi адзiн аднаму руку. Я пажадаў яму поспеху, i ён пайшоў. Гэтай ранiцай у мяне было шмат работы, i я ледзь паспеў да вусця Тарумi а палове першай. Але я дарэмна спяшаўся: яго там не было.
- Збаяўся, вiдаць? - спытаўся я.
- Не, не збаяўся. Ён паплыў. Але, вядома, загубiўшы сваё здароўе праз п'янства i жанчын, ён не змог адолець плынь за маяком. Толькi на трэцi дзень знайшлi цела.
Хвiлiну цi дзве я маўчаў, крыху ашаломлены. Потым я задаў Бертану толькi адно пытанне:
- Калi вы прапанавалi яму плыць, вы ведалi, што ён патоне?
Бертан цiхенька хiхiкнуў i паглядзеў на мяне лагоднымi i наiўнымi блакiтнымi вачыма. Пацёр далонню падбародак i сказаў:
- Справа ў тым, што ў мяне ў канторы ўсё роўна не было свабоднага месца.
Интервал:
Закладка: