Эмиль Золя - Каваль (на белорусском языке)

Але ж якiм волатам быў Каваль часам у цёплыя поўднi! Ён стаяў голы па пояс з моцна напружанымi мускуламi i быў падобны на адну з тых фiгур Мiкельанджэла, якiя выгiнаюцца ў вышэйшым намаганнi. Калi я глядзеў на яго, дык бачыў тую сучасную скульптурную лiнiю, што марна шукаюць нашыя мастакi сярод мёртвых руiнаў Грэцыi. Я бачыў у iм героя, выхаванага працай, нястомнага сына нашага стагоддзя, якi бесперапынна куе на кавадле зброю нашага аналiзу i гартуе агнём i жалезам будучае грамадства. Ён гуляў са сваiмi малаткамi. Калi хацеў пасмяяцца, ён браў "паненку" i з ўсяе сiлы бiў. I ў ружовым ззяннi горана выбухала навальнiца. Мне здавалася, што гэта быў уздых народа, занятага працай.

Менавiта тут, у кузнi, сярод плугоў я назаўсёды вызвалiўся ад сваёй ляноты i падазронасцi.