Борис Колкер - Учебник языка эсперанто. Основной курс

Какого-то чёткого отношения к эсперанто у меня нет. Хотя я считаю, что мир, в конце концов, идёт к единому языку, вряд ли таким языком явится эсперанто. Скорее всего, основой единого языка будет язык наиболее влиятельной страны. Но в качестве орудия сближения, лучшего взаимопонимания народов, рычага содействующего международным контактам и связям, эсперанто, несомненно, делает своё доброе и полезное дело.

Эсперанто хотелось бы пожелать золотую будущность, так как история всё равно победит разобщённость народов, а международный язык (может, и эсперанто) впитает всё лучшее, звонкое, простое и великое из больших и малых языков.

Существование и распространение в мире международного языка кажется мне полезным и даже необходимым явлением. Ну, а перспективы эсперанто по-видимому безграничны (пока в пределах земного шара).

О мировом языке. Мировой язык нужен и мировой язык будет. Он будет распространяться по мере того как будут расширяться общепланетные, глобальные дела. А таких дел становится все больше: охрана общей нашей атмосферы и охрана общего нашего океана и сбережение общих, не таких уж бесконечных ресурсов нефти, и леса, и цветных металлов, и всё расширяющаяся торговля, всемирный обмен, всемирное разделение труда. Станет ли всемирным языком эсперанто? В первую очередь это зависит от эсперантистов. Если они сумеют сделать эсперанто самым необходимым языком для специалистов, если библиотеки эсперанто будут самыми богатыми, если учёному, конструктору, дипломату и даже дельцу для дела надо будет прежде всего познакомиться с литературой на эсперанто – этот язык станет мировым.

Теоретически изучение эсперанто надо вести – ещё до изучения организованного мышления – в детсадах, школах, институтах. Общемировой язык – необходимость N 1.

Я, конечно, двумя руками голосую за эсперанто, как голосую за всякое достаточно массовое интеллектуальное занятие. Это первое, а второе – эсперантистам разных стран в общем-то легче договориться друг с другом, чем при объяснении на принятых языках. О роли эсперанто: этот искусственный по необходимости язык нужен. Будь я более восприимчив, я бы изучил его.

Это растущий, живой язык, на котором говорят миллионы по всему свету. Его легко учить и приятно использовать. На эсперанто публикуется много книг и журналов и даже газет. Изучите его, и он изменит вашу жизнь!

ajn ‘бы ни (было)’ ( ajna ‘какой бы то ни было’, ‘любой’),

aparteni ‘принадлежать’,

arda ‘раскалённый’, ‘пылающий’, ‘пылкий’, ‘рьяный’,

aviado ‘авиация’,

balo ‘бал’,

baro ‘преграда’, ‘препятствие’,

civitano ‘гражданин’,

danci ‘танцевать’,

donaco ‘подарок’,

eduki ‘воспитывать’,

emocio ‘волнение’, ‘переживание’,

ferioj ‘отпуск’, ‘каникулы’,

flugi ‘летать’,

gajni ‘выиграть’,

gratuli ‘поздравить’,

humoro ‘настроение’,

imagi ‘вообразить’, ‘представить себе’,

karbo ‘уголь’,

kompari ‘сравнить’,

komplika ‘сложный’, ‘запутанный’,

konkuri ‘состязаться’, ‘соревноваться’, ‘соперничать’,

konvinki ‘убедить’,

leĝo ‘закон’,

lerta ‘ловкий’, ‘искусный’, ‘умелый’,

maniko ‘рукав’,

nivelo ‘уровень’,

nordo ‘север’,

okcidento ‘запад’,

ordinara ‘обыкновенный’, ‘обычный’,

oriento ‘восток’,

perfekta ‘совершенный’, ‘безупречный’, ‘отличный’,

propra ‘собственный’,

raporti ‘отчитываться’, ‘докладывать’,

ripeti ‘повторять’,

solidara ‘солидарный’ ( solidare ‘солидарно’, ‘заодно’),

soni ‘звучать’,

sonĝo ‘сон’, ‘сновидение’, ‘мечта’, ‘грезы’,

speco ‘вид’, ‘сорт’, ‘род’,

sprita ‘остроумный’, ‘находчивый’,

stato ‘состояние’,

sudo ‘юг’,

ŝarĝo ‘груз’, ‘нагрузка’,

ŝerci ‘шутить’,

ŝpari ‘сберегать’, ‘экономить’, ‘сохранять’,

tasko ‘задача’, ‘задание’ ( taski ‘задать’, ‘дать задание’, ‘задать работу’),

teamo ‘команда’, ‘группа’, ‘смена’,

tiri ‘тянуть’, ‘привлекать’, ‘манить’, ‘извлекать’,

verko ‘сочинение’, ‘произведение’ ( verki ‘сочинять’, ‘писать’),

verso ‘стих’ ( versaĵo ‘стихотворение’).

Без перевода: agiti , aǔtografo , brigado , fanfaro , improvizi , kalendaro , koŝmaro , krokodilo , loterio , masko , parodio , populara , trotuaro .

Forveturis vagonaroj, forflugis aviadiloj, forportante niajn geamikojn orienten kaj okcidenten, norden kaj suden, sed por ni ankoraǔ sonas tendara kanto.

Ĉi-foje Esperantujo troviĝis en Baŝkirio. Se el homoj oni povus kunigi bukedojn, el la anaro de nia Esperantujo estiĝus belega bukedo – tiom da multeflankaj, agemaj, spritaj homoj feriis en la 12-a Sovetia Esperantista Junulara Tendaro (SEJT-12).

Oni pridiskutis raportojn pri la stato kaj evoluo de la Esperanto-movado, pri la diversspeca utiligo de la Internacia lingvo por informado pri la vivo en nia lando eksterlanden, por la internaciisma edukado de nia junularo.

Grandan salonon okupis neripetebla ekspozicio kun materialoj pri la vivo kaj agado de elstaraj esperantistoj, ricevitaj el multaj landoj dank' al la internacia korespondado. Interesaj prelegoj de la tendara universitato altiradis grandnombran aǔskultantaron. La plej spertaj pedagogoj perfektigis lingvokonojn de la komencantoj en paroligaj kursoj. Aktivuloj tradiskutadis demandojn de Esperanto-instruado.

Por la tendaraj koncertoj Esperanto-kluboj, kiel ĉiam, verkis novajn versaĵojn, teatraĵetojn, kantojn. Dekkvino da lertaj gitaristoj plenumadis la gravan taskon de ilia baldaǔa popularigo.

Ankaǔ en la klubo de gajaj kaj spritaj (KGS) la konkurantaj teamoj parolis nur en Esperanto – do en la negepatra lingvo, sed ja tie ĉi nepras tuja reago kaj improvizado! Jen kiam kiu ajn povus certe konvinkiĝi pri la viveco de Esperanto!

Krokodilo estas ŝerca alnomo, donata al la personoj, kiuj, malgraǔ la tendara leĝo, parolas iun alian lingvon anstataǔ Esperanto. Tendaranoj, apartenantaj al la rondaĉo de krokodiloj, ĉe ni preskaǔ ne estis. La lingva nivelo de la tendaro estis tre alta. Ĉu oni povas trovi pli bonan praktikon, ol dusemajnan restadon en la «lando», kie ĉiuj ĉirkaǔe parolas inter si nur en Esperanto – dum la matena gimnastiko, sportaj konkursoj, naĝado, sunbruniĝado, dancado, en la kafejo «Verda krokodilo» – unuvorte, ĉie!

Se vi ekaǔdos la frazon «Kiam mi loĝis sur Luno…», ne tro miru: antaǔ vi estas nia tendarano. La ĉambroj, loĝitaj de ni, portis nomojn de planedoj kaj steloj. La ejo de la estraro troviĝis sur Olimpo. Al ĉiuj partoprenintoj estis disdonitaj donace tendaraj insignoj kaj surmanikaj emblemoj, ilustritaj libretoj, en kiujn oni tuj ekkolektis aǔtografojn de Esperantujanoj.

La adiaǔa lignofajro bruladis ĝismatene. Okazis maskobalo kaj poste – elektado de la plej bela junulino de la tendaro. Oni kantadis kaj ne povis satkanti – ja tio estis lastaj horoj de la nuna Esperantujo. Morgaǔ ĉio ĉi estos transformiĝinta en fabelon malproksiman kaj belegan por renaskiĝi venontjare aliloke. Jes, oni apenaǔ povas imagi ĉies humoron kaj emocion dum la disiĝo!

Tie ĉi ne estis rakontite eĉ pretere pri multaj rimarkindaj eroj de la tendara vivo: pri la festo de Neptuno, la vespero de parodioj, la ĉiutaga murgazeto, la senmalgajna loterio, pri la fotoservo, kiu havigis fotojn al la dezirantoj samtage kun la tendaraj eventoj ktp. Neforgeseblaj estas malŝarĝado de la karbo helpe al loka lernejo kaj nia agitbrigado, koncertinta en kampoj.

Venu mem en Esperantujon kaj vi ekvidos ĉion per la propraj okuloj, iĝos ĝiaj plenrajtaj civitanoj. Venu des pli nun, kiam vi estas gratulenda okaze de la finstudo de la ĉefa materialo de la kurso, kiam vi estas parolonta kaj korespondonta enlande kaj translime kun multegaj personoj, sciantaj tiun ĉi internacian komprenilon kaj subtenantaj la grandan ideon de komuna, internacia lingvo de la homaro. Do ĝis la renkontiĝo en Esperantujo!