Нариман Абылайулы - Жүрек сыры. Секрет сердца. Полное издание

Бес қыз, жалғыз ер бала

Еркелеп өсіпті бұл бала

Бала-бақшаға бармапты (мектеп жасына дейін)

Әкесінің соңынан еріп

Бір елі одан қалмапты

1996 жылдың қазанында

Көшіп барды жанұясы Таразға

Сөйтіп жүріп үйренді, ол қазақ тілін

Сөйтіп жүріп, табалдырығын аттапты 36-мектептің

Әрі қарай айтпай-ақ қояйын қалай болғанын

Бұдан гөрі айтайын қалай ақын болғанын

Қолына алып қаламенен қағазды

Өмір жайлы толғанып өлең жазды

Жазып жүріп, кейбіреуін жоғалтыпты

Жоғалтса да, қолынан қаламын тастамапты

Абай, Мұхтар Шаханов сияқты

Өлеңдерді жазамын деп өзіне шек қоймапты

Жаза берсін қаламының сиясы біткенше

Ақ жол тілепті достары оның ендеше

19 маусым 2011 жыл 17/00 аса- 18/17 бітіріп, содан соң өзгертілер енгізді

Вперед смотри, оглянись

Открой глаза, и проснись

Говорят, что существует любовь

Она будет и будет вновь

Каждый по-своему понимает

Но ошибается ли он – это не знает

И я думаю, что на этом свете

Есть любовь, но не у каждого

Ведь не каждый может любить

И никто не может просто жить…

Возможно, он не может свои чувства открыть

Но безусловно, он не может без нее жить

И ты сестренка жди его

И не отправляйся в путь без него…

25 маусым түңгі 12-ден кейін 2011 жыл алғашқы екі жолынан басқа

Мне пофиг, кто что скажет

И никто мне не докажет

Что я хороший или плохой

И никто не назовет

Меня лидером или шохой

Себя – хорошим не считаю

И не мало книжек я читаю

Когда ответ я не знаю

Словно, как свеча таю

25 маусым шілде сағат 00/26 – 00/50 бітірдім

Мы даже не знаем

Как близко нам наши враги

И не подумав мы делаем

Не верные поступки и шаги

Наше золото – это наши дети

И появляются они на свет

Но не задумываемся мы

Содержать сможем ли или нет?

Можем, не можем эта уже другая тема

Но, что поделаешь, эта наша главная проблема

Низкий поклон, всем нашим женщинам

И скажу от чистого сердце: «спасибо вам!»

Мы – мужчины, словно по реке плывем

И благодаря женщин – мы живем

Они готовят, и стирают

И нас любят, и ласкают

И мы тоже любим, ценим их

И это они прекрасно знают.

30 маусым 2011 жыл 7/50- 21/00 бітірдім

Жан анамның құлыншағымын

Өзі жоқ болса, өзін сағынамын

Жан анам, жан аяулым

Өзіңе осы өлеңімді арнадым

Мен үшін, бар күшіңді аямай, барыңды саласың

«Балам, балам», – деп мені бағып-қағып, жатасың

Бір өзің мені қуантып, жұбатасың

Мені көрген сайын бетімнен сүйіп, қуанасың

Менде ана қуанып, шаттанамын

Сен сияқты анамның бар екеніне мақтанамын

Әр ана сүйеді өз баласын

Бұған жоқ менің таласым

Көрдің бе сен бауырым

Баласын сүймеген анасын?

Орысша біз сөйлеміз

Ана, ана демей «мама» дейміз

Қайткенде де, қай тілде сөйлесек

Анамызды сүйіп, құрметтесек

Қартайғанда оларды

Бағып- қағып біз жүрсек

Осы жерде қуанады жан ана

Күліп, ойнап, шаттанып кетеді балаша

«Балам, өсіп, бағып жатыр ол мені

Бұдан артық жоқ арманым деп

Әрдайым мақтан тұтып жүреді ол сені!!!!

1 шілде 2011 жыл 12/45 – 13—55 аралығында

Елінің дербестігін сақтауға тырысты

Ғасырлар бойы ата-бабам соғысты

Ал енді мен қазақпын деп мақтанамын

Шетте жүрсем сағынамын

Қазақ елім ардақты деп

Жария салып, шаттанамын

Шындық – адамның жанына батады

Секілді бір мұз боп қатады

Тыңдашы мені, халайық

Өзіміз туралы шындығымызды айтайық

Өзімізді атаймыз солтүстік, не оңтүстік

Тең бе, тең емес пе, амал жоқ бөлістік

Бөлдік өзімізді бір затты бөлгендей

Бар нәрсеге өзіміздің қолымыз жеткендей

Болар іс болды не істейсің

Менің осы сөзіме енді не дейсің?

Мұхамеджан Тазабеков атамыздың айтқанын

Есіңе сенің бір сөзін салайын

«Солардың ұрпағы деп біз мақтанамыз

Парыз бен сүннетің жоқ орындалған

Аталарға тартып туған ұрпақ болып

Тілегің көп болса екен қабыл болған»

1 шілде 2011 жыл

Как свою маму буду тебя любить

И без тебя мне трудно жить

Буду тебя вечно на руках таскать (носить)

Всегда уважать и ласкать

«Ревнуешь – потеряешь» – это фразы мои

Не бойся, не скопировал, это не чьи

И не стану тебя ревновать

Потому что, не хочу тебя терять…

Одной тетради будет мало для меня

Чтобы описать жаным тебя

Такие красивые твои глазки

Будто ты фея из сказки

Я хочу твоей любви и ласки

И чтобы в нашей жизни не было черной краски

2 шілде 2011 год 11/00- 11/53 примерно

Я тебя люблю ты – это знаешь

Но меня видеть не желаешь

И на улице мимо проходишь

И стороной меня обходишь

Я не нравляюсь тебе?

Почему, скажи мне?

Сам по себе в этой жизни маюсь

И от других ничем не отличаюсь

Но за свои грехи я каюсь

Быть хорошим я стараюсь

Солнце мое, проснись

По сторонам оглянись

Моя душа словно стало льдом

Разогрей меня своим теплом

И жизнь станет сладче, чем мёд

И навсегда растает мой лёд

2 шілде 23/00- 23/34 2011 год

А всё ждал и ждал твой ответ

И ты впервые сказала мне «привет»

И от волнение сердце билось

Но услышав твое слово «нет»

Думаешь сердце не разбилось?

Посмотрев на мою одежду

Ты сказала: «извини»

И убив мою надежду

Ты сказала: «не звони»

Все равно мой звонок не будет мешать

Звонить, не звонить мне решать

Ведь я трачу свой баланс

А ты удели время и дай шанс

3 шілде 2011 жыл

Сенің атың мәңгі қалады есімде

Сенің махаббатың менің жүрегімде

Жылап, еңіреп жатқанымда бесігімде

Жұбатып мені салдың сен етегіңе

Жете бермейді әрбір адам дегеніне

Сонда шын бақыт деген немене?

Ақшасы жетіп жатса керегіне

Астында толып жатса мәшине

Күнде қыдырыс, күнде той

Нағыз байлық осы ғой

Оңбай қателестің, шырағым

Мұқият, тыңда, бауырым

Бақыт деген ана үшін бұл оның баласы

Бұған ешкімнің де болған емес таласы

4 шілде 2011 жыл таңғы 4-5-де

Просто так не сижу дома никогда

Гуляю, как обычно, как всегда

И на мне белые джинсы и рубашка

Иду по улице, как агашка

4 шілде 2011 жыл кешкі 10—10/30 аралығы

Мы не можем друг без друга

Единственная моя ты подруга

И не надо ревновать

Моих друзей удалять

Не хочу тебя терять и обижать

Но мне придется одно и тоже повторять

«Не надо ревновать, а надо любить

И с пониманием надо жить»

4 шілде 2011 жыл

Мое сердце, как свеча тает

И что ему делать, он не знает

Хоть ты рядом не со мной

Моя душа всегда с тобой

К сожалению я не знаю

Можешь ли ты без меня

Но одно лишь точно знаю

Что не могу без тебя

Кое-что хочу всем сказать

Что человек может жить не совершая грехи

И чтобы о своей любви рассказать

Не обязательно писать стихи

К своей любимой, как словно птица я лечу