А Корсунский - Готская Испания
- Название:Готская Испания
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:неизвестно
- Год:неизвестен
- ISBN:нет данных
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
А Корсунский - Готская Испания краткое содержание
Готская Испания - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
88 K. Maurer. Vorlesungen uber altnordische Rechtsgeschichte, Bd. I. Leipzig, 1907, S. 171.
89 LVis., II, 1, 1; XII, 1, 3; Conc. Tolet. XIII, can. 2; Juliani Iudicium in tyrannorum perfidia promulgatum, c. 5; С. Sanchez-A1bornoz. El Aula Regia.., рр. 57-62; еiusdеm. En torno a los origenes del feudalismo, t. I, рр. 84-106.
90 LVis., IX, 2, 9 Erv.
91 С. Sanchez-Albornoz. Op. cit., рр. 111-115.
92 Iul. Hist. rebell., с. 7.
93 Conc. Tolet. V, can. 6: Ut regum fideles a successoribus regni a rerum iure non fraudentur pro servitutis mercede... Ut quisquis suprestis principum extiterit iuste in rebus profligatis aut largitate principis adquisitis nullam debeat habere iacturam; nam si licenter et iniuste fidelium perturbentur mentes, nemo optabit promptum ac fidele praebere obsequium dum cuncta nutant in incertum et in futuro discriminis formidant causam...; Gonc. Tolet. VI, can. 14.
94 Так, VIII Толедский собор при Реккесвинте резко выступил против захватов королями и передачи собственным наследникам имущества, ранее пожалованного верным. Собор исходит из представления, что земли, на законных основаниях перешедшие к королю от fideles (например, в случае измены последних), не должны оставаться в его руках, их следует жаловать другим верным. Conc. Tolet. VIII: Item Decretum iudicii inuversalis editum in nomine principis. Quosdam namque conspeximus reges postquam fueririt regni gloriam adsequentes extenuatis viribus populorum, rei propriae congerere lucrum... sicque solo prinicpali ventre subpleto cuncta totius gentis membra vacuata languescerent ex defectu; unde evenit, ut nec subsidium mediocres nec dignitatem valent obtinere maiores... См. также Conc. Tolet. VI, can. 14.
95 Мятежные и непокорные магнаты карались как государственные изменники. LVis., II, 1, 8 Ch.; Fredegar, IV, 82: Cumque omnem regnum Spaniae suae dicione firmassit, cognetus morbum Gotorum, quem de regebus degradandum habebant, unde sepius cum ipsis in consilio fuerat, quoscumque ex eius uius viciae prumtum contra regibus, qui a regno expulsi fuerant, cognoverat fuesse noxius, totum sigillatem iubit interfici aliusque exilio condemnare; eorumque uxoris et filias suis fedelebus cum facultatebus tradit.
96 LVis., II, 3, 10 Ch: Nullus quidem rerum fiscalium temerator debet existere.
97 Fredeg., IV, 82.
98 LVis., V, 2, 2 Ch.: Donationes regie potestatis, que in quibuscumque personis conferentur sive conlate sunt in eorum iure persistant; quia non oportet principum statuta convelli, que convellenda esse percipientis culpa non fecerit. Вина, служившая основанием для отобрания пожалования, могла, очевидно, состоять также в неспособности верно нести службу королю; см. Conc. Tolet. VI, can. 4: Ceterum si infidelis quisquam in capite regio aut inutilis in rebus conmissis praesenti piissimo domino nostro Chinthiliani regi extiterit, in clementiae eius manum et in potestatis nutu constat huiusmodi moderatio. Cp. LBurg., I, 3-5.
99 Conc. Tolet. VIII, can. 10: Item Decretum universalis editum in nomine principis; Lex edita in eodem concilio a Recesvinto principe namque glorioso.
100 LVis., II, 1, 6 Recces. В отличие от законопроекта, предложенного участниками собора, закон, изданный королем, возвращал верным имущество, конфискованное не со времен Свинтилы, а лишь с периода правления Хиндасвинта. Все же прочее оставалось за короной (см. К. Zeumеr. Ор. cit., NA, Bd. XXIV, S. 50).
101 Знать сумела несколько смягчить наказание виновным в измене. Вместо смертной казни или ослепления мерой вводится обращение в рабство (с передачей фиску), причем наследники изменника могут сохранить 1/20 часть его имущества. LVis., II, 1, 8 (ред. Эрвиг.).
102 LVis., V, 2, 2 Ch. (ред. Эрвиг.): ...ut quicquid de hoc facere vel iudicare voluerit, potestatem in omnibus habeat...
103 LVis., IV, 2, 16 Recces.; V, 2, 2 Ch. (ред. Эрвиг.).
104 Form. Wis., No. 5.
105 LVis., V, 1, 1 Recces.; Conc. Tolet. VI, can. 15: ...opportunum est enim ut sicut fidelia servitia hominum non existere censuimus ingrata, ita ecclesiis collata (quae proprie sunt pauperum alimenta) eorum in iure pro mercede offerentium maneant inconvulsa.
106 LVis., V, 2, 2 (ред. Эрвиг.): ...Quod si etiam his, qui hoc promeruerit, intestatus discesserit, debitis secundum legem heredibus res ipsa succesionis ordine pertinebit, et infringi conlate munificentie gratia nullo modo poterit...
107 Ibidem.
108 Conc. Tolet. XIII, can. 1: Illa vero quae de eorum bonis largitione principali cuilibet donata vel stipendio data sunt, in eorum iure quibus concessa sunt perpetim tenebuntur.
109 С. Sanchez-Albornoz. El "stipendium" hispano-godo.., pp. 73-76. Автор связывает происхождение такого пожалования с классическим римским прекарием (ibid., р. 96).
110 В церковных пожалованиях этого рода их условный характер яснее (см. ниже, стр. 205-207).
111 Для короля, очевидно, было одинаково трудно вернуть имущество, пожалованное верным в качестве stipendium или в форме дарения. Постановление XIII Толедского собора об амнистии участникам мятежа герцога Павла указывало, что следует вернуть мятежникам их имущество, если оно находится еще в распоряжении фиска. Если же это имущество уже подарено или пожаловано sub stipendio другим лицам, то оно остается за теми, кому пожаловано (Conc. Tolet. XIII, can. 1).
112 Еще Хиндасвинт пытался воспрепятствовать тому, чтобы родители лишали детей наследства, жертвуя свое достояние церкви или вообще расточая каким-либо иным способом: по мнению законодателя, такие действия лишали многих свободных людей возможности служить государству. (LVis., IV, 5, 1 Ch.). Вамба запретил отбирать у детей преступников наследственное имущество. Король мотивирует свой закон аналогичным соображением: человек, не обладающий. определенным состоянием не впособен будет служить государству. (LVis., VI, 5, 21 W: ...quia iniusto ordinatum esse censemus, ut per parentum culpas filii vel nepotes ad mendicitatem deveniant, nec valeant principium exercere iussa, quos cum parentum facultate opportebat peragere negotia publica).
113 Valer. Vita S. Fruct., с. 2: ...illico invidus vir iniquus sororis eius maritus, antiqui hostis stimulis instigatus, coram rege prostratus, surripuit animum eius, ut cuiscumdem pars haereditatis a sancto monasterio auferretur, et illi quasi pro exercenda publica expeditione conferretur. На этот текст обратил внимание К. Санчес-Альборнос ("El "stipendium" hispano-godo...", pp. 124-126), а еще до него некоторые другие испанские историки.
114 С. Sanchez-Albornoz. Espana у el feudalismo Carolingio, "I problemi della civilta carolingia". Spoleto, 1954, р. 122. Следует еще учесть, что в VII в. влияние церкви на государственную жизнь Испании было сильнее, чем во Франкском государстве при Карле Мартелле. Неудивительно, если испанская церковь могла воспрепятствовать секуляризации в сколько-нибудь широких масштабах своих земель.
115 К. Санчес-Альборнос полагает, что в житии Фруктуоза имеется в виду не просто военный бенефиций, а пожалование, предполагавшее военную службу бенефициария в коннице. Эта гипотеза не находит, однако, никакого подтверждения в источниках. Единственный довод, который приводит историк, состоит в том, что здесь не могла подразумеваться обычная военная служба, поскольку нести ее обязаны были все подданные вестготской короны. Довод этот нельзя признать убедительным: когда в Каролингском государстве стали широко раздаваться военные бенефиции, отнюдь не была отменена воинская повинность свободных. Утверждая, что военный бенефиций связан был с обязанностью конной службы, К. Санчес-Альборнос ссылается на ряд глав Вестготской правды (LVis., IV, 2, 15; IV, 5, 5; VII, 1, 7; II, 5. 13 Ch. и др.). С. Sanchez-Albornoz. Espana у el feudalismo Carolingio, p. 121. Но во всех этих статьях говорится о военных походах, а какие-либо данные о военных бенефициях и о конной службе отсутствуют.
116 LVis., IX, 2, 9 Erv. MGH, Legum sectio I, t. I, p. 372: ...tunc id irrevocabili constitutione tenebitur, ut etiam si ipsam eam habere non meruerit, qui eam prius acceperat. in aliis fidelibus transfusa res ipsa proficiat; tantum, ut in illius ultra potestatem non transeat, qui in profectione bellica tardus et dignitate semel exstitit privatus et rebus.
117 Capitul. Bonon., 811 (MGH, Legum sectio II, CRF, t. I, 74, с. 5): Caputulare missorum in Theodonis villa datum secundum, generale 44, с. 6. Ср. LVis., IX, 2, 9 Erv.: ...ut unusquisque de his, quos secum in exercitum duxerit, partem aliquam zabis vel loricis munitam, plerosque vero scutis, spatis, scramis, lanceis sagittisque instructos, quosdam etiam fundarum instrumentis vel ceteris armis, que noviter forsitan unusquisque a seniore vel domino suo iniuncta habuerit, principi, duci vel comiti suo presentare studeat.
118 LVis., IX, 2, 8 W: ...de eorum facultatibus quidquid censura regalis exinde facere vel iudicare voluerit, arbitrii illius et potestatis per omnia subiacebit; LVis., IX, 2, 9 Erv.: ...a bonis propriis ex toto privatus.
119 Так, Эгика в широких размерах захватывал владения непокорных магнатов. Зато его сын Витица вынужден был компенсировать потери пострадавшим. Contin. Hispana, 59.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: