Александр Корсунский - Готская Испания
- Название:Готская Испания
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Издательство Московского университета
- Год:1969
- Город:Москва
- ISBN:нет данных
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Александр Корсунский - Готская Испания краткое содержание
В книге рассматриваются условия поселения вестготов и других варварских племен в V в. на Пиренейском полуострове, аграрный строй готской Испании, формирование класса зависимого крестьянства из разорявшихся свободных германских общинников и испано-римских крестьян, а также из прежних рабов, вольноотпущенников и колонов. Большое внимание в монографии уделено возникновению класса феодалов из германской служилой знати и испано-римских крупных землевладельцев, образованию иерархической структуры земельной собственности и появлению частной власти магнатов над населением их имений. Объектом исследования является также социальная борьба в Испании V—VII вв. и создание раннефеодального государства.
Готская Испания - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
Conc. Barcin., с. 3; S. Sisebutus. Epist. Wisig., 6, 32, 80; Braul. Epist, No. 31–32. Епископы в письмах к королю именуют себя servuli vestri (Braul. Epist. IV, 37).
1436
XII Толедский собор констатировал, что епископские кафедры часто остаются вакантными из-за того, что король не сразу узнает о смерти епископа. Conc. Tolet. XII, can. 6. Архиепископ Эмериты Стефан жаловался, что король Вамба заставил его превратить одно из аббатств диоцеза в епископство (Conc. Tolet. XII, can. 4.)
1437
I. Оr1аndis. Op. cit., pp. 90, 94.
1438
LRVis., PS, V, 3, 1; CTh, IX, 3, 2; LVis., II, 1, 6; II, 1, 7. Ср. Isid. Etymol., V, 26, 25.
1439
LVis., II, 1, 2 Recces.; IX, 1, 21 Egica (subditi); LVis., II, 1, 6 (subjecti).
1440
LVis., IX, 2, 8 W.:…in cunctis provinciis que ad ditionem nostri regiminis pertinent…
1441
Isid. Etymol., IX, 3, 23: Monarchae sunt qui singularem possident principatum, qualis fuit Alexander apud Graecos et lulius apud Romanos. Cp. Isid. Hist. Goth., 62 (о Свинтиле):…totius Spaniae intra oceani fretum monarchiam regni primus idem potitus, quod nulli retro principum est conlatum.
1442
R. Gibert. El reino visigodo у el particularismo espanol. «I Goti in Occidente», pp. 573–575.
1443
Iohan. Biclar., а. 579, Greg. Turon. Hist. Franc., V, 38: Leuvichildus autem dedit eis (т. е. Герменгильду и его жене. — А. К.) unam de civitatibus in qua resedentes regnarent.
1444
LVis., II, 1, 6 Recces.; Conc. Tolet. VIII: Decretum iudicii universalis editum in nomine principis.
1445
LVis., IX, 1, 21 Erv.
1446
MGH, Legum sectio I, t. I, рр. 485–486.
1447
LVis., II, 4, 4 Ch.: praepositi stabulariorum, gillonariorum, argentariorum, coquorum.
1448
Conc. Tolet. VIII, tomus, MGH, Leges, t. I, p. 474. Ср. ibid., р. 485–486.
1449
LVis., II, 1, 5 Recces.; XII, 2, 14 Sis.
1450
С. Sanchez-Albornoz. El Aula Regia… p. 24.
1451
Conc. Tolet. VIII, can. 10: Abhinc ergo et deinceps ita erunt in regni gloriam perficiendi rectores, ut aut in urbe regia aut ubi princeps decesserit cum pontificum maiorumque palatii omnimodo eligantur adsensu, non forinsecus aut conspiratione paucorum, aut rusticarum plebium seditioso tumultu. Cp. LVis., II, 1, 6 R.
1452
LVis., II, 1, 6 Recces.
1453
LVis., IX, 2, 9 Erv.
1454
LVis., II, 1, 15 Recces.: Quod nulli liceat dirimere causas, nisi quibus aut princeps aut consensio volumtatis potestatem dederit iudicandi. Это постановление могло быть направлено и против магнатов, незаконно присваивавших себе судебные функции.
1455
LVis, II, 2, 2 Ch.
1456
LVis., II, 2, 10 Egica; VII, 4, 1 Recces.
1457
С. Sanсhez-Albornoz у Menduina. Ruina у extincion del municipio romano… pp. 21–22, 56.
1458
С. Sanсhez-Albоrnоz, El gobierno de las ciudades de Espana… pp. 363–369.
1459
См. выще, стр. 247.
1460
MGH, Legum sectio I, t. I, pp. 478, 481, 483.
1461
M. Torres у R. Prieto Bances. Instituciones economicas, sociales… pp. 218–219; С. Sanchez-Albоrnоz. El Aula Regia… pp. 35–37, 48.
1462
LVis., II, 1, 5 Recces.:…prolatis seu conexis aliis legibus, quas nostri culminis fastigium iudiciali presidens trono coram universis Dei sanctis sacerdotibus cunctisque officiis palatinis, ducante Deo adque favente audientium universali consensu, edidit et formavit…
1463
Conc. Tolet. XIII, can. 2:…is qui accusatur ordinis gradum sui tenens et nicil ante de supradictorum capitulorum nocibilitate persentiens, in publica sacerdotum, seniorum atque etiam gardingorum discussione deductus et iustissime perquisitus aut obnoxius reatui detectae culpae legum poenas excipiat, aut innoxius iudicio omnium conprobatus appareat. Cp. LVis., XII, 1, 3 Erv.
1464
LVis., VI, 1, 7 Ch.
1465
Conc. Tolet. IV, can. 75; Conc. Tolet. VIII, can: 10: ita erunt in regni gloriam perficiendi rectores, ut… cum pontificum maiorumque palatii omnimodo eligantur assensu…
1466
Подняв мятеж против короля Свинтилы, комит Сизенант пообещал Дагоберту вознаграждение в 500 фунтов золота, если тот откажется ему помочь. Но когда Сизенант стал королем, знать воспрепятствовала выполнению этого соглашения и согласилась на выплату Дагоберту лишь 200 тысяч солидов. См. Fredeg. IV, 73. По мнению Ф. Грирсона, размеры выплаченной суммы в сообщении Псевдо-Фредегара весьма преувеличены. См. Ph. Grierson. Commerce in the dark ages: A critic of the evidence. Transactions of the royal historical society, 5 series, v. 9, 1959.
1467
Conc. Tolet. VI, can. 3; VIII, can. 10; XVI, tomus.
1468
F. Dаhn. Ор. cit., Bd. VI, SS. 492, 517.
1469
В. К. Пискорский. Кастильские кортесы в переходную эпоху от средних веков к новому времени. Киев, 1897, стр. VII.
1470
Ch. Вishkо. Spanish abbots and the Visigothic councils of Toledo. Humanistic studies in honor of J. Calvin Metcalf. Charlotensville, 1941, р. 139.
1471
A. Ziegler. Ор. cit., p. 43.
1472
M. Torres у R. Prieto Bances. Instituciones economicas, sociales… p. 291; С. Sanchez-Albornoz. El Aula regia… P. 50.
1473
См. А. Р. Корсунский. Образование раннефеодального государства, стр. 88, 172–176.
1474
LVis., VII, 1, 1; VII, 5, 1.
1475
LVis., II, 1, 30: De data episcopis potestatem distringendi iudices nequiter iudicantes; Conc. Tolet. IV, can. 32.
1476
LVis. XII, 1, 2 Reccar.
1477
Conc. Tolet. III, can. 18.
1478
Conc. Tolet. IV, can. 3.
1479
Conc. Tolet. XIII, can. 3.
1480
Conc. Tolet. XII, can. 7.
1481
Conc. Tolet. XVII, can. 8.
1482
Conc. Tolet. V, can. 3; VI, can. 17; VIII, can. 10.
1483
Conc. Tolet. V, can. 6; VI, can. 14.
1484
Conc. Tolet. VIII: Decretum iudicii universalis editum in nomine principis.
1485
Ibidem: Regem etenim iura faciunt, non persona, quia nec constat sui mediocritate subdi sublimitatis honore; quae ergo honori debent honori deserviant, et quae reges adcumulant regno relinquant…
1486
Conc. Tolet. VII, can. 1. Данные требования, разумеется, были продиктованы конкретной политической ситуацией. При иной расстановке сил среди магнатов, боровшихся за власть и земли фиска, менялась и позиция соборов по рассматриваемому вопросу. XIII Толедский собор, например, постановил амнистировать участников восстания Павла против Вамбы и вернуть им их имущество. Conc. Tolet. XIII, can. 1. Ср. Conc. Tolet. XII, can. 3. Здесь важно то, что собор предъявил королю определенные требования и стремился ограничить его власть.
1487
Conc. Tolet. XIV, can. 12.
1488
Подобную присягу «по обычаю» принес Вамба. Iul. Hist. rebell. с. 4: At ubi ventum est, quo sanctae unctionis susciperet signum… regio iam cultu conspicuus ante altare divinum consistens, more fidem populis reddidit. О клятве короля народу см. также F. Dаhn. Ор. cit., Bd. VI, S. 527. Разумеется, «подданные», которым присягали короли, это по существу магнаты и высшее духовенство.
1489
Соnc. Tolet. VIII, Decretum iudicii universalis editum in nomine principis.
1490
LVis., II, 1, 6 Recces.; см. K. Zeumer. Op. cit; NA, Bd. XXIV, SS. 49–53.
1491
LRVis., CTh., I, 6, 7.
1492
Lex Theudi, MGH, Leges, t. I, p. 468.
1493
LVis., II, 1, 26 Ch.
1494
Ibidem.
1495
Ibidem.
1496
LVis., II, 1, 19 Ch.; II, 2, 8 (ред. Эрвиг.).
1497
См. К. Маркс и Ф. Энгельс. Соч., т. 19, стр. 514.
1498
LRVis, CTh., XI, 7, 1; Сassiоd. Variae, V, 39, 13.
1499
LRVis, CTh., VIII, 2, 1; XI, 5, 1; Сassiоd. Variae, V, 39, 14.
1500
LVis., XII, 1, 2 Reccar.: Decernentes igitur et huius legis nostre severitatem constituentes iubemus, ut nullis indictionibus, exactionibus, operibus vel angariis comes, vicarius vel vilicus pro suius utilitatibus populos adgravare presumant nec de civitate vel de territorio annonam accipiant; quia nostra recordatur clementia, quod, dum iudices ordinamus, nostra largitate eis conpendia ministramus.
1501
Edictum Ervigii regis de tributis relaxatis, p. 479.
1502
LVis., II, 1, 18 Ch.: Nullus in territorium non sibi commisso vel ille, qui iudicandi potestatem nullam habet omnino commisso, quemcumque presumat per iussionem aut saionem vel distringere vel in aliquo molestius convexare…
1503
Ibidem.
1504
LVis., II, 1, 2 °Ch.; LVis., II, 2, 7 Ch.
1505
См. выше, стр. 220–221.
1506
Интервал:
Закладка: