Александр Корсунский - Готская Испания
- Название:Готская Испания
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Издательство Московского университета
- Год:1969
- Город:Москва
- ISBN:нет данных
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Александр Корсунский - Готская Испания краткое содержание
В книге рассматриваются условия поселения вестготов и других варварских племен в V в. на Пиренейском полуострове, аграрный строй готской Испании, формирование класса зависимого крестьянства из разорявшихся свободных германских общинников и испано-римских крестьян, а также из прежних рабов, вольноотпущенников и колонов. Большое внимание в монографии уделено возникновению класса феодалов из германской служилой знати и испано-римских крупных землевладельцев, образованию иерархической структуры земельной собственности и появлению частной власти магнатов над населением их имений. Объектом исследования является также социальная борьба в Испании V—VII вв. и создание раннефеодального государства.
Готская Испания - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
LRVis., G, 6, 3:…per emancipationem filii sui iuris efficiuntur. LRVis., CTh. V, I, 3; Filia quam fiduciatam nominavit, hoc est emancipata.
203
Form. Wis., 34.
204
LVis., IV, 5, 5:…nec sibi aliquid, dum filius vivit, exinde pater vel mater vindicare presumant.
205
LVis., III, 1, 8:…portionem suam, sive divisam sive non divisam, quam de faculatate parentum fuerat consecutura, amittat (если вопреки воле братьев выходит замуж за человека низшего звания).
206
Отец в случае нужды мог даже продать детей в рабство (LRVis., N. Val. XI, 1); дети при жизни отца не могли вступать в брак без его разрешения (LRVis., Р. S. II, 20, 2); все, приобретенное сыном, жившим в доме отца, принадлежало главе семьи (LRVis., G. 2, 1); отец в завещании назначал опекунов своим детям (LRVis., G. I, 7).
207
CEur., 321. Ср. LVis., IV, 2, 13.
208
LVis., IV, 5, 1 Ch.:…flagellandi tamen et corripiendi eos, quamdiu sunt in familia constituti, tam avo quam avie, seu patri quam matri potestas manebit.
209
LVis., III, 1, 2: Si quis puellam cum volumtatem patris sponsatam habuerit, et ipsa puella, contemnens volumtatem patris ad alium tendens, patri contradicat, ut illi non detur, cui a patre fuerit pacta, hoc ita eam nullo modo facere permittimus.
210
Ibidem: Et si fratres vel mater eius aut alii parentes malo volumtati eius consenserint, ut eam illi traderent, quam ipsa sibi contra paternam volumtatem cupierat, et hoc ad effectum perduxerint, illi, qui hoc macinaverunt, libram auri dent, cui rex iusserit. Обычное право, сохранявшееся в Вестготском королевстве наряду с официальным, очевидно предоставляло родственникам более обширные возможности. Характерно, что в цитируемом законе, там, где речь идет о выдаче девушки замуж, вместо «отца» (как было в первоначальной редакции) Эрвигием вставлено parentes (в данном случае «родственники»).
211
LVis., III, 3, 7; LVis, III 4, 7.
212
LVis., III, 1, 8.
213
LVis., III, 2, 8.
214
Conc. Tolet. III, can. 10: Ut viduis pro castitate violentiam nullus inferat, et ut mulier invita virum non ducat. LVis., III, 3, 11 Ch.: Illi quoque, qui puellam ingenuam viduam vel absque regiam iussionem marito violenter presumserint tradere, quinque libras auri ei, cui vim tecerint cogantur exolvere; et huiusmodi coniugium, si mulier dissentire probatur, irritum nihilhominus habeatur.
215
LVis., III, 4, 2.
216
CEur., 276: Si quodcumque ante adventum Gothorum de alicuius fundi iure remotum est et aliqua possessione aut vinditione aut donatione aut divisione aut aliqua transactione translatum est, id in eius fundi, adque a Romanis antiquitus probatur adiunctum, iure consistat.
217
CEur, 289.
218
Ibid., 277.
219
Ibid., 286, 294, 296, 308, 309, 320.
220
CEur., 276: Cum autem proprietas fundi nullis certissimis signis aut limitibus probatur… eligat inspectio iudicantium… Cp. CEur., 274, 275.
221
В этом отношении законы Эйриха шли даже дальше, чем судебник Гундобада — в высокой степени романизированная варварская правда. Согласно этой правде, фактический владелец мог сохранить за собой чужую землю, если владел ею 30 лет (L. Burg., tit. 79, 3). Готские же законы в аналогичных случаях не признавали какой-либо давности и требовали восстановления права собственности. СЕur., 275: Nec contra signa evidentia ullum longe possessionis tempus opponat.
222
Paul. Pell. Eucharist., v. 520.
223
CEur., 306.
224
CEur., 308.
225
А. д'Орс высказывает предположение будто в одном из фрагментов кодекса Эйриха имеется в виду продажа готских sortes (СЕur., 304.) (см. A. d Ors. Op. cit., р. 210). Однако фрагмент этот настолько испорчен, что ничего определенного о его содержании сказать нельзя.
226
См. А. И. Неусыхин. Ук. соч., стр. 287–290.
227
СЕur., 323; LVis, IV, 5, 5; IV, 2, 16 R.
228
CEur., 308: Ille vero qui falsa donatione circumventus aliquid in utilitate donatoris expendit, aut ab ipso donatore recipiat aut ab eius heredibus… CEur., 312. См. A. Gаrсia Gаllо. Nacionalidad у territorialidad del derecho en la epoca visigoda, p. 104.
229
CEur., 320:…si parentes sic transierint, ut nulla fuerit testamenti ratio, puella inter fratres aequalem in omnibus habeat portionem; quam usque ad tempus vitae suae usufructario iure possideat, post obitum vero suum terras suis heredibus derelinquat, de reliqua facultate faciendi quod voluerit… in eis potestatem… Здесь речь идет о дочери, ставшей монахиней. Но судя по началу испорченного текста этого фрагмента, подобный же порядок наследования применялся вообще по отношению к дочерям. См. К. Zeumеr. Ор. cit., NA Bd XXVI, S. 97.
230
CEur., 294: Venditionis haec forma servetur, ut, seu res, seu mancipia seu quodlibet animalium genus venditur… Cp. LVis., V, 4, 7: Vinditionis hec forma servetur, ut seu res aliquas vel terras seu mancipia vel quodlibet animalium genus venditur…
231
Fragm. Gaud. XIV:…neque vicissitudinem requirat.
232
LVis., IV, 2, 1: Ut sorores cum fratribus equaliter in parentum hereditatem succedant. Si pater vel mater intestati discesserint, sorores cum fratribus in omni parentum facultate absque aliquo obiectu equali divisione succedant.
233
LVis., IV, 2, 10: Has hereditates, que a materno genere venientibus, sive avunculis sive consubrinis seu materteris, relincuntur etiam temine cum illis, qui in uno propinquitatis gradu equales sunt, equaliter partiantur.
234
LVis., IV, 2, 9 Ch.: Nam iustum omnino est, ut, quos propinquitas nature consociat, hereditarie successionis ordo non dividat.
235
Ibid.: Femina ad hereditatem patris aut matris, avorum vel aviarum, tam paternorum quam maternarum, et ad hereditatem fratrum vel sororum sive ad has hereditates, que a patruo vel filio patrui, fratris etiam filio vel sororis relinquantur, equaliter cum fratribus veniant.
236
CEur., 327.
237
В Бревиарий Алариха вошло римское постановление сходного характера. См. LRVis., CTh. V, 1, 24 I.
238
LVis., IV, 2, 18 Ch.:…nepotes ex filio vel filia, qui patre vel matre supreste mortui fuerint, integram de rebus avi vel avie, quam fuerant pater eorum aut mater, si vixissent, habituri, percipiant portionem.
239
CEur., 328: Qui moritur, si avum paternum et maternum relinquit, ad avum paternum hereditas mortui universa perlineat. Но если оставались дед по отцу и бабка по матери, то они получали равные доли наследства.
240
LVis., IV, 2, 6 Ch.: Quotiens qui moritur, si avum paternum aut maternum relinquat, tam ad avum paternum quam ad avum maternum hereditas mortui universa pertineat… Et hec quidem equitas portionis de illis rebus erit, que mortuus conquisisse cognoscitur.
241
H. Brunner. Beitrage zur Geschichte des germanischen Wartrechts. Abhandlungen zur Rechtsgeschichte Bd II, Weimar 1931, SS. 222–223; К. Zеumеr. Op. cit., N. A., Bd. XXVI, SS. 140–141.
242
LVis., IV, 5, 1 Ch.:…ideo, abrogata legis illius sententia, qua pater vel mater aut avus sive avia in extraneam personam facultatem suam conferre, si voluissent, potestatem haberent, vel etiam de dote sua facere mulier quod elegisset in arbitrio suo consisteret; LVis., IV, 5, 2 Ch.: Quia mulieres, quibus dudum concessum fuerat de suis dotibus iudicare quod voluissent..
243
CEur., 319.
244
LVis., V, 2, 4.
245
В законе отмечается, что в случае недостойного поведения женщина утрачивает подаренное ей имущество; оно переходит не к ее детям, как это следовало бы ожидать, а к наследникам дарителя — ad heredos donatoris legitimos. CEur., 319.
246
G. de Lacoste. Essai sur les mejoras ou avantages legitimaires dans le droit espagnol ancien et moderne. Paris, 1910, pp. 29–35, 48, 70. К такому же мнению пришли А. Шульце и Э. Брук: см. А. Sсhultzе. Augustin und der Seelteil des germanischen Erbrechts. Leipzig 1928 SS. 10–11; Е. Е. Вruсk. Kirchenvater und soziales Erbrecht, 1956, SS. 152–153.
247
LRVis., Р. S. IV, 5, 6 I; LRVis., CTh., II, 19, 2 I: filiis… ut de inofficioso matris testamento proponant, id est si quarta debitae portionis suae filio dimissa non fuerit. В Бревиарий Алариха включены были также положения римского права, направленные против дарственных выдач, которые делались завещателем еще при жизни для того, чтобы уменьшить размеры обязательной доли, предоставляемой ближайшим наследникам. См. LRVis., CTh.. VIII, 5, 1; LRVis., Gr., VIII, 2.
248
Fragm. Gaud., IX.
249
LVis., V, 2, 5: Maritus si uxori sue aliquid donaverit, et ipsa post obitum mariti sui in nullo scelere adulterii fuerit conversata sed in pudicitia permanserit, aut certe si ad alium maritum honesta coniunctione pervenerit, de rebus sibi a marito donatis possidendi et post obitum suum, si filios non habuerit, relinquendi cui voluerit habeat potestatem.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: