Роджер Бэкон - Избранное
- Название:Избранное
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Издательство францисканцев
- Год:2005
- Город:Москва
- ISBN:5-89208-056-0
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Роджер Бэкон - Избранное краткое содержание
Избранное - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
Nam ut in moralibus exponetur, Deum esse docent, et quod sit unus in esse, infinitae potentiae et sapientiae et bonitatis, trinis in personis, Pater et Filius et Spiritus Sanctus, qui omnia creavit ex nihi lo: et de Domino Iesu Christo et de Beata Virgine multa tangunt. Si militer de Antichristo, atque de angelis et custodia hominum per eos, necnon de ressurectione mortuorum, et de iudicio futuro, et de vifci futurae felicitatis quam Deus promisit obedientibus sibi, et de miseria futura, quam proponit inferre his qui mandata eius non observant. Scribuntque innumerabilia de morum honestate, de legum gloria, de legislatore qui debet accipere legem a Deo per revelationem, qui sit mediator Dei et hominum, et vicarius Dei in terra, et Dominus terre ni mundi, de quo cum probatum fuerit quod recipit legem a Deo, en credendum sit in omnibus, exclusa omni dubitatione et haesitatione, qui debet totum genus humanum ordinare in cultu Dei et legibus iustitiae et pacis, et in virtutum exercitio propter reverentiam Dei ae futuram felicitatem; et quod idolorum cultura destrui debet. Haec el his similia habuerunt philosophi. In libris enim eorum huiusmcxli reperimus, sicut probatio certa docebit in sequentibus, et quilibet potest experiri qui vult libros philosophorum perlegere; et negare non possumus quin scripta sunt ab eis undecunque huiusmodi receperunt. Nec mirandum est quod philosophi talia scribant; nam omnes philosophi fuerunt post patriarchas et prophetas, sicut prius de hoc facta est consideratio in suo loco; et legerunt libros prophetarum et patriarcharum qui sunt in sacro textu, et similiter alios libros, quos fecerunt tangentes Christi mysteria ut in libro Enoch et in Testamento patriarcharum, in libro Esdrae III, IV, V, et in multis aliis libris de quorum aliquibus sit mentio in sacro textu ut de libris Nathan, Samuelis, et Abdon prophetarum. In huiusmodi enim libris tanguntur expresse articuli fidei, et longe expressius quam in Canone Scripturae. Nam praeter caeteros libros liber De testamentis patriarcharum ostendit omnia, quae de Christo impleta sunt. Quilibet enim patriarcha in morte praedicavit filiis suis et tribui suae, et praedixit eis ea quae de Christo tenenda sunt, sicut manifestum est ex libro suo. Et hi libri licet non sint in Canone, tamen sancti et sapientes Graeci et Latini usi sunt eis a principio Ecclesiae. Nam beatus Iudas de hoc Enoch accepit auctoritatem et Augustinus decimo De civitate Dei multum fundatui super ilium librum, ut ostendatur quod primo fuit sapientia apud sanctos quam apud philosophos, et ait quod iam propter nimiam antiquitatem ille liber non est in auctoritate, quam propter aliquid aliud. De libris autem aliis manifestum est quod in usu sanctorum et sapientum antiquorum sunt propter hoc quod planas veritates de Christo continere noscimus. Philosophi igitur curiosi et diligentes in studio sapientiae peragrarunt regiones diversas, ut sapientiam inquirerent, et libros sanctorum perlegerunt, et didicerunt ab Hebraeis multa. Nam Avicenna in Radicibus moralis philosophiae recitat verba Esaiae de vita aeterna, dicens illam esse quam oculus non vidit, nec auris audivit, et recitat eleemosyna tollit peccatum, sicut propheta veritatis dicit, scili cet Tobias. Et Augustinus vult decimo octavo De civitate Dei, quod Plato legerat librum Geneseos, propter creationem mundi quam posuit similem ei quae describitur. Et quod legis librum legit, videlicet Exodi propter nomen Dei quod ibi ponitur, scilicet, Ego sum qui sum. Nam hoc usus est Plato, et alibi non potuit invenire, ut dicit Augustinus. Et praeter sacros libros prophetales composuerunt libros philosophiae: immo totam philosophiam his perfecerunt Et quod philosophi non habuerunt nisi ab eis, ostensum est in praecedentibus evidenter, et quia una est sapientia, quae sufficit humano generi: ideo sancti in libris philosophicis miscuerunt divina multa cum aliis, quantum potuit philosophia recipere. Et propterea propter istos libros philosophicos sanctorum multa perceperunt philosophi de divinis veritatibus.
Ибо, как будет разъяснено в моральной философии, они учили, что Бог существует и что Он один по бытию, что Он обладает бесконечным могуществом, мудростью и благостью, троичен в лицах — Отец, Сын и Дух Святой, сотворил все из ничего, а также затрагивали многое, относящееся к Господу нашему Иисусу Христу и Пресвятой Деве. Равным образом [они учили] об Антихристе, а также об ангелах и о том, как они охраняют людей, а также о воскресении мертвых, грядущем Суде, блаженной будущей жизни, которую Бог обетовал тем, кто послушен Ему, и о грядущем бедствии, которое Он причинит тем, что не соблюдает Его заповеди. И у них мы обнаружим бессчетные высказывания о красоте нравов, о славе законов, о Законодателе, который должен получить Закон от Бога через откровение, и который есть Посредник между Богом и людьми, и Наместник Бога на земле, и Господин земного мира, которому, когда будет доказано, что Он получил закон от Бога, надлежит верить во всем, без всякого сомнения и колебания, и который должен наставить весь род человеческий в божественном культе и законах справедливости и мира, а также [необходимости] умножения добродетелей — ради почтения к Богу и грядущего счастья, и который должен уничтожить идолопоклонство. И об этом и подобном этому говорят философы. В самом деле, мы обнаруживаем таковое в их книгах, как покажет далее достоверное доказательство, и в чем каждый может непосредственно убедиться, если пожелает прочесть книги философов. И мы не можем отрицать, что это написано ими, откуда бы они это ни получили. И не удивительно, что философы написали все это: ведь все философы жили после патриархов и пророков, что было рассмотрено в своем месте, и читали книги пророков и патриархов, которые имеются в Священном Писании, а также, равным образом, и иные книги, которые написали те, кто касался таинств Христовых, например, книги Еноха, Завет патриархов и III, IV и V книги Ездры, а также многие другие книги, о которых имеется упоминание в Священном Писании, как, например, о книгах пророков Нафана, Самуила и Авдона. Ведь в этих книгах отчетливо затрагиваются положения веры, причем более подробно, нежели в каноническом Писании. Ибо помимо прочих книг книга О заветах патриархов содержит все то, что исполнилось в отношении Христа. В самом деле, всякий патриарх перед смертью проповедовал сыну своему и племени своему и предсказывал им то, чего следует придерживаться в отношении Христа, как явствует из этой книги. И хотя эти книги не входят в канон, однако святые и мудрецы, как греческие, так и латинские, пользовались ими от начала Церкви. Ибо блаженный Иуда признавал авторитет этой книги Еноха, и Августин в X книге О Граде Божием часто опирается на нее, чтобы показать, что мудростью святые обладали раньше философов, и утверждает, что теперь эта книга не является авторитетной лишь в силу значительной древности, а не чего-то еще. Что же касается других книг, то очевидно, что они использовались древними святыми и мудрецами в силу тою, что они, как мы знаем, содержат очевидные истины о Христе. Следовательно, философы, пытливые и усердные в занятиях мудрости, путешествовали по разным странам, прочли книги святых и многому научились от иудеев. Ибо Авиценна в основаниях моральной философии повторяет слова Исайи о вечной жизни, говоря, что «ее глаз не видит и ухо не слышит», а также то, что утверждает пророк истины, а именно Тосия, что милостыня изглаживает грех. И Августин указывает в XVIII книге О Граде Божием , что Платон читал Книгу Бытия[185], — на том основании, что он полагал творение мира таким же, как это описано там, — а также то, что он читал книгу закона, а именно Исход, — исходя из упоминаемого там имени Бога, т. е. «Я есмь Сущий». Ибо, как говорит Августин, оно употреблялось Платоном, а в другом месте он не мог бы его обнаружить. И помимо священных пророческих книг [патриархи и пророки] создали труды по философии, более того, они изложили в них всю философию. А то, что философы могли обрести [знание философии] только от них, с очевидностью показано выше. И поскольку имеется одна мудрость, которой достаточно роду человеческому, то святые в философских книгах добавили к прочему и многое Божественное, насколько это могла воспринять философия. И потому благодаря этим философским книгам святых философы восприняли многое из Божественных истин.
Praeterea cum philosophi fuerunt dediti veritatibus et omni vitae bonitati, contemnentes divitias, delicias, et honores, aspirantes ad futuram felicitatem quantum potuit humana fragilitas, immo victores effecti humanae naturae, sicut Hieronymus scribit de Diogene in libro Contra Iovinianum, non est mirum, si Deus, qui in his minoribus illuminavit, daret eis alia lumina veritatum maiorum. Et si non principaliter propter eos, tamen propter nos, ut eorum persuasionibus mundus disponeretur ad fidem. Et ad hoc facit quod Sibyllae multae inventae sunt, scilicet decern; sicut omnes sancti concordant, et Augustinus decimo octavo De civitate Dei, et Isidorus libro Etymologicorum septimo. Necnon historiae et philosophiae et poetae concordant universaliter in his Sibyllis. Sed certum est eas recitasse divina, et ea quae de Christo habentur et de iudicio future, et huiusmodi. Ergo multo magis pro babile est quod philosophi sapientissimi et optimi a Deo receperunl huiusmodi veritates. Quod vero Sibyllae locutae sunt praeclare veri tates divinas, manifestum est per sanctos et alios, et sufficit recitaiv quod Augustinus dicit decimo octavo De civitate Dei "Dixerunt igitui istae mulieres huiusmodi sermones; dabunt Deo alapas manibus in cestis, imputato ore exspuent venenatos sputus; dabit vero ad verbera simpliciter suum dorsum, colaphos accipiens tacebit, et corona spinea coronabitur. Ad cibum autem fel, et ad potum acetum dederunt. Insipiens gens, Dominum tuum non intellexisti laudantem mortalium mentibus, sed spinis coronasti, et horridum fel miscuisti. Templi vero velum scinditur, et medio die nox erit tenebrosa tribus horis, et morte morietur tribus diebus, somno suscepto".
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: