Рузил Фазлыев - Хатлар язам. Шигырь. Том 5. Стихи

Кыенсынып бераз читләшәләр,
Картайганны кайчак өлкән дип,
Үтеләсе гомер юлларының,
Авыр юлын инде үткән дип.

Картайганчы яшәү үзе нигъмәт,
Өлкән булу үзе дәрәҗә…
Бу вакытта инде башкаларга,
Була алып тере шәҗәрә…

Яхшы әле була хәтерләр,
Үткәннәрне бераз сөйләргә…
Бергә җыелганда күмәкләшеп,
Кушылганда моңлы көйләргә…

Картлык белән бергә акыл килә,
Башкаларга «сата» алырлык…
Җитешмәгән, эшли алмаганны,
Ялгышларны күреп калырлык…

Яшьлек белән картлык алышына
Күк күкерәп килгән шикеле…
…Килгәнедә, бары күренмәгән,
Күптән бергә икән бит инде…

Бәхетле бул, дибез ихластанмы,
Әллә матур сүзләр булганга…
Җылы теләк белән кемнәргәдер,
Эчке дөньяң синең тулганда…

Кем аңлата нинди булганлыгын,
Кайда булганлыгын бәхетнең…
Мизгелләре генә түгел микән,
Туеп торган чагы нәфеснең…

Нәфес туя алу бәхетме соң,
Шуның өчен гомер узамы…
Озата бара, бәхет эзләгәнне,
Үткән юлның, бетмәс тузаны.

Бәхет белән кайгы алар килә…
Көтмәгәндә… уйламаганда…
Язмыш юлларында очрыйлар,
Язмыш белән уйнамаганда…

Әфәт килер юлда булмаганда…
Бәхет килер, юлдан барганда…
Кешене hич бәхете тапмый калмас,
Кеше булып җирдә калганда.

Күргәнеңне аңлыйда бел,
Кая таба барабыз…
Комсызларны мактап яшәп,
Үзебез ач калабыз…

Ялагайлар армиясе,
Зураяда зурая.
Ялап яшәүчегә карап,
Ялатучы елмая…

«Бердәм"булып алга диләр,
Ә халыкны талайлар…
Табынырга җирдә җитә,
Тимер hәм кар бабайлар…

Бердәм булмый ак hәм кара,
Көтүчегә – көтүләр…
Юләрлек ул, башка заттан,
Яхшы тормыш көтүләр…

Соңга калган сүзләр кемгә кирәк,
Вакыт үткән… сүзләр җавапсыз…
Кылынмыйча калган ният кебек,
Калачаклар алар, савапсыз…

Соңга калсаң, бары хәтерендә,
Үкенүләр кала яныңда…
Сүзләрнеңдә төрлеләре була,
Әйтеп булмый кайчак барында.

Хыялларың әйтелмичә калсын,
Планнарың бәлки бозылыр…
Кирәк сүзең әйтелмичә калып,
Үкенечтә вакыт узылыр…

Олы бурыч кебек рәхмәтлелек,
Шөкер итү җирдэ яшәүгә…
Бәя бирә алу кылганнарга,
Бик кирәкле сыйфат яшәүдә.

Үткән гомер тере диплом кебек,
Төрле эшкә, төрле гамәлгә…
Сынауларын әле үтәсе бар…
Яклыйсы бар, аны әдәмгә…

Ни булды гади халыкка,
Сорыймда, әйтимдә әле…
Дәүләтнең терәгы булган,
Хәзерге ятимнәре…
Кая китеп, кем булдылар,
Ул вакыт хәкимнәре…

Буш сүз булган барысыда,
Халыкны алдадылар…
Коммунизмга чакырып,
Үзләре бармадылар…
Бөтен байлыкны алдылар,
Югалып калмадылар.

«Череп барган» капиталист,
Җыеп алды себереп…
Себерелә алмаганы,
Йөри эчеп сүгенеп…
Капиталистка тырышып,
Хезмәт итеп җигелеп.

Директорлар, почмак саен,
Генераллар меңләгән,
Илдә шоферлар калмады,
«Иномарка» күрмәгән.
Кемнәр генә кала микән
Чит илләргә йөрмәгән…

Кибетләрдә чиратлар юк,
«Камин» хәзер мичләре…

Ярдәм итүче бар hәрвакытта,
Җирдә hәркем күрә башласа.
Әдәм балаларын ни көтә соң,
Ярдәменнән әгәр ташласа?

Югалтулар чоры килде бугай,
Бүген юллар шунда баралар.
Тайгак юлга җиңел керүләрне,
Аңлый алмый гына калалар.

Югалуга дучар изге булган,
Гореф гадәт, үткән буыннар…
Бер буында шулай югалырмы,
Саклап килгән гасыр буеннан…

Байлык сүзе бары әйбер өчен,
Күңел өчен артык… кирәкми.
Вакыт җитми хәзер анысына,
Күңелләргә берни эләкми…

Кемнәр әле яшәп туя алды,
Шактый гына мая җыепта…
Тынычлану тими ул юлларда,
Тере чакта hәйкәл куепта…

Тереләрнең зыяраты кебек,
Паркларда шикле таш сыннар.
Капка төбе саен әллә hәркем,
Үз hәйкәлен микән… ачсыннар…

Күгәрченнәр генә якын итәр,
Куып торучылар бармаса…
Савап эшләр, бары кыла алып,
Күңелләргә кереп калмаса…

Яңа көндә күпме яңалык бар,
Ниләр көтеп була hәр көндә…
Яңа көннең яңа минутлары,
Язмыш дәвамнары hәр кемгә.
Көткән белән булган гел бергә.

Бәлки бүген көтә зур үзгәреш,
Зур борылышлар да якындыр.
Ул вакытны файдалана белу,
Бездә кирәк әйбер акылдыр.
Алда юллар, әле такырдыр.

Мизгелләре үтә сизелмичә,
Шул мизгельдәй үтә еллары…
Мөмкинлекләр килә китә тора,
Гамәлләрнең кала кылганы.
Язмышларда насыйп булганы.

Яңа көннәр – яңа мөмкинлекләр,
Шуңа таңнар көтеп алына…
Син таңнарда кая юл тотасың,
Юллар бүген шунда барыла.
Үткәннәре артта калына.

Яңа көннәр, алар яңа юллар,
Я булмаса юллар дәвамы…
Үтә алсак аңлап ул юлларны,
Булмый калмас безгә савабы.
Гамәлләребезгә җавабы…

Атылмаган таңнар кала икән…
Серләр мәңге калыр сакланып.
Язмыш юлы алга – артка йөрми,
Китә алмый кире башланып…

Атылмаган таңнар кала икән…
Күпме җырлар калыр язылмый.
Моңлы тавыш әгәр ишетелсә,
Хисләр инде башка кабынмый…

Таңнар кала икән, ата алмый,
Кабынмыйча кала, хыяллар.
Киләчәкне уйлау була алмый,
Бер үк төскә барысы буялган.