Кузьма Черный - Веснавыя дарогi (на белорусском языке)
- Название:Веснавыя дарогi (на белорусском языке)
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:неизвестно
- Год:неизвестен
- ISBN:нет данных
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Кузьма Черный - Веснавыя дарогi (на белорусском языке) краткое содержание
Веснавыя дарогi (на белорусском языке) - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
- Асталюецца як-небудзь патроху, уладзiцца i будзе жыць. Дзiця падгадуе, тады лягчэй стане. Знойдзе сабе якi-небудзь спосаб. Юлька яшчэ зусiм жа маладая.
- Маладая, - гаворыць вастраносы, адкашлiваючы харкавiнне.
Маўчаць доўга. На дарогах цiха.
Вастраносы:
- Зараз на поле выйдуць.
Сусед:
- Але. Мой хлапец ужо i насенне ачысцiў.
Вастраносы падыходзiць да акна i ўглядаецца ў палявую далячынь. Пуста i гола на полi. За дарожным скрыжаваннем шэрая дарога перакапана ровам i скрозь, з самага поля, перагароджана дротам. Ледзь прыкметна постаць пагранiчнiка на дарозе. Варушыцца далёка, малы, як муха.
Вастраносы ў задум'i:
- Гэтаю дарогай я прыехаў сюды.
Пачакаўшы:
- Бывала, у нас там, дома, у гэтую пару...
I сам над сабою ядавiта кпiць:
- Бывала, бывала!.. Не ўбачу я свайго дома.
Над полем пачынаюць шумець хвоi!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Як жа шумяць хвоi!
Юлька слухае iх i слухае вясну.
Над лесам усходзiць месяц. I лес чорны, як ноч.
Дарогi маўчаць. Нават травой зарастаюць дарогi. Улетку раскашэльваюцца на iх трыпутнiк, малачай i мятлiца. Але чабор на межах будзе пахнуць мацней за ўсё. Вастраносы стары бацька будзе стаяць, укленчыўшы, на мяжы, высокi, худы, у белым зрэб'i - як старая абязвечаная i гордая птушка, - будзе рваць чабор, запасаць на зiму, каб было чым утаймаваць кашаль.
Тады i заработку больш будзе - жнiво, сена, поле, поле! Будуць дзяўчаты, робячы, спяваць. I Юлька з iмi.
На дарогах - месячная вiдната. У хаце - чуваць тут, на дварэ - стары бацька калыша малога:
Будзем таго ката бiць
Аддай, каток, паясок.
Шумяць хвоi над полем.
У суседнiм агародзе нарабiлася за дзень. I цяпер гэтак добра даваць супакой рукам i слухаць вясну. Пахне зямля, вада, лес. Пахне бярвенне старых хат.
Далёка брэшуць сабакi.
Над полем пачынае iсцi вецер.
Стары - чуваць - тупае па хаце. Вiдаць - глядзiць у акно.
Iдзе вецер!
Белы i малады Юльчын твар глядзiць у вiднату вясновае ночы.
Вецер.
Iдзе вецер!
1928
Интервал:
Закладка: