Сергей Иванов - БЛАЖЕННЫЕ ПОХАБЫ
- Название:БЛАЖЕННЫЕ ПОХАБЫ
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:А. Кошелев
- Год:2005
- Город:Москва
- ISBN:5-9551-0105-5
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Сергей Иванов - БЛАЖЕННЫЕ ПОХАБЫ краткое содержание
ПРЕДИСЛОВИЕ АВТОРА
Едва ли не самый знаменитый русский храм, что стоит на Красной площади в Москве, мало кому известен под своим официальным именем – Покрова на Рву. Зато весь мир знает другое его название – собор Василия Блаженного.
А чем, собственно, прославился этот святой? Как гласит его житие, он разгуливал голый, буянил на рынках, задирал прохожих, кидался камнями в дома набожных людей, насылал смерть, а однажды расколол камнем чудотворную икону. Разве подобное поведение типично для святых? Конечно, если они – юродивые. Недаром тех же людей на Руси называли ещё «похабами».
Самый факт, что при разговоре о древнем и весьма специфическом виде православной святости русские могут без кавычек и дополнительных пояснений употреблять слово своего современного языка, чрезвычайно показателен. Явление это укорененное, важное, – но не осмысленное культурологически.
О юродстве много писали в благочестивом ключе, но до сих пор в мировой гуманитарной науке не существовало монографических исследований, где «похабство» рассматривалось бы как феномен культурной антропологии. Данная книга – первая.
БЛАЖЕННЫЕ ПОХАБЫ - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок
Интервал:
Закладка:
[DCCXVIII]Loosen P. Die Weisen Narren des Naisaburi // Zeitschrift fur Assyriologie. Bd. 27. 1912. S. 207-208. Впрочем, в некоторых вариантах легенды «безумца» зовут Абу-Наср.
[DCCXIX]Ibid., S. 215
[DCCXX]Das Meer der Seele. Mensch, Welt und Gott in den Geschichten des Fariduddin Attar / Von H. Ritter. Leiden, 1955 (далее: Das Meer), S. 107-121, bes. 109.
[DCCXXI]Ibid., S. 113.
[DCCXXII] Dermengham Ε. Vies des saints musulmans. Paris, 1981, p. 243.
[DCCXXIII] Harlmann R. As-Sulami's Risalat al-Malamatiya // Der Islam. Bd. 8. 1918, S. 198.
[DCCXXIV]Ср.: Mole Μ. Les mystiques musulmans. Paris, 1965, p. 10-12.
[DCCXXV]Ibid., p. 41- 43.
[DCCXXVI] Nicholson R. Studies in Islamic Mysticism. Cambridge, 1921, p. 6.
[DCCXXVII] RitlerH. Muslim Mystics Strife with God // Oriens. V. 5. 1952, № l,p. 8-12.
[DCCXXVIII] Wensinck A.J. New Data Concerning Syriac Mystic Literature. Amsterdam, 1923, p. 16-19.
[DCCXXIX] Dols M. W. Majnun: The Madman in Medieval Islamic Society. Oxford, 1992, p. 376-379.
[DCCXXX] Mole Μ. Les mystiques musulmans, p. 10-12.
[DCCXXXI] Goldziher I. Le dogme et le loi de Γ Islam. Paris, 1920, p. 140.
[DCCXXXII] Nicholson R. The Tadhkiratu Γ-Awliya of Shaykh Faridu d-Din Attar. V. 1. London, 1905, p. 146.
[DCCXXXIII] Тримингэм Дж. С. Суфийские ордены в исламе. М., 1989, с. 275.
[DCCXXXIV]Там же, с. 132.
[DCCXXXV]Das Meer, S. 166; Bausani A. Note sul «Pazzo sacro» nell' Islam // Studi e materiali di storia della religioni. V. 29. 1958, p. 99; Brunei R. Le monachisme errant dans l'lslam. Paris, 1955, p. 165; Dob M. W. Majnun, p. 366-422.
[DCCXXXVI]Das Meer, S. 287.
[DCCXXXVII] Rilier H. Muslim Mystics Strife with God, p. 13.
[DCCXXXVIII] Dols M. W. Majnun, p. 403.
[DCCXXXIX]The Kashf al-Mahjub. The Old Persian Treaties on Sufism / Ed. R. Nicholson. London, 1976 (далее в главе ссылки на эту работу даются в тексте).
[DCCXL] Dob M. W. Majnun, p. 387.
[DCCXLI] Meier F. Рец. на: Abu'l-Ila Afifi. Al-malamatiyya. Kairo, 1945 // Oriens. V. I. 1948, p. 373-375.
[DCCXLII] Rastogi Г. С. Islamic Mysticism Sufism. New Dehli, 1982, p. 27-28.
[DCCXLIII] Rizvi S.A.A. A History of Sufism in India. V. 1. New Dehli, 1978, p. 379.
[DCCXLIV] Dols M. W. Majnun, p. 407-498.
[DCCXLV] Тримингэм Дж. С. Суфийские ордены в исламе, с. 276-277.
[DCCXLVI] Yazici Т. Kalandariyya// Encyclopedic de ГЫат. V. 4. Paris, 1978, col. 493-495; Тримингэм Дж. С. Суфийские ордены в исламе, с. 43, 87; Mujeed M. The Indian Muslims. London, 1967, p. 303 etc.
[DCCXLVII] Tafur Pero. Travels and Adventures, 1435-1439 / Transl. M. Letter. London, 1926, p. 71-72.
[DCCXLVIII] Winter M. Society and Religion in Early Ottoman Egypt. New Brunswick, 1982, p. 113-116.
[DCCXLIX]Ср.: Rasiogi Т. C. Islamic Mysticism Sufism, p. 56.
[DCCL] Dols M. W. Majnun, p. 413-415.
[DCCLI] Ubicini Μ. A. Lettres sur la Turquie, p. 117.
[DCCLII] Arduss J., Epstein L. The Saintly Madman in Tibet // Himalayan Anthropology. The Indo-Tibetan Interface / Ed. J. F. Fisher. The Hague; Paris, 1978, p. 327-338.
[DCCLIII]Pasupata Sutram / Transl. Haripada Chakraborti. Calcutta, 1970, p. 8-15.
[DCCLIV] Ingalls D. Cynics and Pasupatas. The Seeking of Dishonour // Harvard Theological Review. V. 55. 1962, p. 286-291.
[DCCLV]Ibid., p. 293. Автор противопоставляет их киникам и выводит оба течения из шаманизма (р. 296-297).
[DCCLVI] Lieu S. N. С. The Holy Men and Their Biographers in Early Byzantium and Medieval China // Maistor. Classical, Byzantine and Renaissance Studies for R. Browning / Ed. A Moffatt. Canberra, 1984, p. 126-127.
[DCCLVII] Syrkin A. On the Behavior of the «Fools for Christ's Sake» // History of Religions. V. 22. № 2. 1982, p. 161-171; Feuerstein G. Holy Madness: The Shock Tactics and Radical Teachings of Crazy-Wise Adepts, Holy Fools, and Rascal Gurus. New York, 1990, p. 205-206.
[DCCLVIII] Lieu S. N. С. The Holy Men, p. 124-125.
[DCCLIX] Augustini Sermo 68 // PL. V. 38. 1865, col. 436-437.
[DCCLX] Fritz J.-M. Le discours du fou au Moyen Age (Xlle-XIHe s.). Paris, 1992, p. 316.
[DCCLXI]Conversio s. Afrae / Ed. B. Krusch // Monumenta Germaniae Historica. Scriptores rerum Merovingicarum. T. 2. Hannover, 1896, p. 55.
[DCCLXII]См.: Dorn Ε. Der sundinge Heilige in der Legende des Mittel-alters. Munchen, 1967, S. 74-90.
[DCCLXIII] Gougaud L. Mulierum consortia: l'étude sur le syneisaktisme chez les ascètes celtiques // Uriu. V. 9. 1921/1923, p. 148-150; Reynolds R. Virgines Subintroductae in Celtic Christianity // Harvard Theological Review. V. 61. 1968, p. 552-563.
[DCCLXIV] Giraldus Cambrensis. Gemma ecclesiastica. II, 15 / Ed. T. S. Brewer. V. 3. London, 1863, p. 235; cf.: Willelmi Malmesburiensis De gestis pontificum Anglorum // PL. V. 179. 1855, col. 1654. /
[DCCLXV] Goffridi Epistula 47 // PL. V. 157. 1854, col. 182-183; Marbodi Epistula 6 // Ibid. V. 171. 1854, col. 1481-1483. Ср.: Dalarun J. Robert d'Arbrissel et les femmes // Annales E. S. С. 39c annee. 1984, p. 1140-1146.
[DCCLXVI]S. Caesarii Arelatensis Sermones. Pars 1 / Ed. D. G. Morin. Turn-holt, 1953, p. 180-184.
[DCCLXVII]Ср.: PL. V. 73. 1849, col. 661 sqq.; 967 sqq.; WilmarlA. Les rédactions latines de la Vie d'Abraham Eremite // Revue Bénédictine. V. 50. 1928, p. 222-245; The Facetiae of the Mensa Philosophia / Ed. Th. Dunn // Washington University Studies. N. S. V. 5. 1934, p. 50; Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum. V. 3. London, 1910, p. 514, 525, 591; Köhler R. Kleinere Schriften zur Erzählenden Dichtung des Mittelalters. Bd. 2. Berlin, 1900, S. 389-393, 442-443; к примеру, Анастасией Библиотекарем в 868/9 г. было переведено на латынь житие Иоанна Каливита (Chiesa P. Le Vitae Romanae di Giovanni Calibita // AB. V. 121. 2003, p. 46). Он же перевел житие Иоанна Милостивого, а значит, и историю о Виталии (PL, V. 73, 1849, col. 367-372).
[DCCLXVIII] Kohler R. Kleinere Schriften, S. 442-443.
[DCCLXIX] Idem. Kleinere Schriften zur Marchenforschung. Weimar, 1898, S. 32-36.
[DCCLXX]См., например: PL. V. 73, col. 967, 1006.
[DCCLXXI] Sulpicii Seven Libri qui supersunt / Ed. C. Holm. Vindobonae, 1866, p. 173.
[DCCLXXII] Mussafia A. Uber die von Gautier de Coincy benutzten Quellen // Denkschriften der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Philosophisch-Historische Klasse. Bd. 44. 1896, S. 26.
[DCCLXXIII]Ibid., S. 27.
[DCCLXXIV]Неизвестно в точности, о какой именно церкви Богородицы идёт речь – их в Александрии было несколько, см.: Butler A. J. The Arab Conquest of Egypt. Oxford, 1902, p. 372, 385. Наиболее вероятна та, что располагалась на самом востоке города, около стен (Chronique de Jean, Eveque de Nikiou / Par H. Zotenber. Paris, 1883, p. 524, 548).
[DCCLXXV] Mussafia A. Uber die von Gautier de Coincy benutzten Quellen, S. 27.
[DCCLXXVI]Ibid., S. 28.
[DCCLXXVII]Les miracles de la Sainte Vierge / Par Gautier de Coincy. Paris, 1857, p. 573-592. Видимо, Готье де Куанси принадлежит авторство западного термина для юродивого «fu рог Dieu».
[DCCLXXVIII] Jensen Η. С . Die «Miracles de Notre Dame par personnages» untersucht in ihrem Verhaltnis zu Gautier de Coincy. Bonn, 1892, S. 16-25.
[DCCLXXIX]Miracles de Nostre Dame par personnages. V. 3. Paris, 1878, p. 8 sqq.
[DCCLXXX] Chanzand J. Fou. Dixieme conte de la vie des Peres. Geneve, 1971.
[DCCLXXXI]Ibid., v. 992-995.
[DCCLXXXII]См.: Fritz J.-Μ. Le discours, p. 314.
[DCCLXXXIII]Литературу см.: Мурьянов Μ. Φ. Алексей Человек Божий в славянской рецензии византийской культуры // ТОДРЛ. Т. 23. 1968; Муравьев А. В., Ту рилов А. А. Алексий, человек Божий // ПЭ. Т. 2. 2001, с. 8-12.
[DCCLXXXIV] De Gaiffier В. «Intactam sponsam relinquens». A propos de la Vie de S. Alexis//AB. V. 65, 1947, p. 161-184.
[DCCLXXXV] Crieyszlor A. Dobrowolne ubostwo, ucieczka ob swiata i sred-niowieczny kult sw. Aleksego // Polska w swiecie. Warszawa, 1972, s. 21-40.
[DCCLXXXVI] Sekommodau H. Alexius in Liturgie, Malerei und Dichtung // Zeitschrift fur romanische Philologie. Bd. 2. 1956, S. 180.
[DCCLXXXVII]Tresor de la langue frangaise. V. VI. Paris, 1978, p. 472.
[DCCLXXXVIII] Sainean L. Les sources indigenes de l'etymologie frangaise. V. I. Paris, 1925. p. 285.
[DCCLXXXIX]См.: Lever М. La sceptre et la marotte. Histoire des Fous de Cour. Paris, 1983.
[DCCXC]Anecdotes historiques, legendes et apologues / d'Etienne de Bourbon. Paris, 1877, p. 146-147.
[DCCXCI]Ср.: Breul К. Sir Gowther, eine englische Romanze. Oppel, 1886; Idem. Le Dit de Robert le Diable // Abhandlungen… Herrn Prof. Dr. A. Tobler. Halle, 1895, S. 487-490; Borinski K. Eine altere deutsche Bearbeitung von Robert le Diable // Germania. 1892, bes. S. 49-51; Robert le Diable / Publ. P. E. Loserth. Paris, 1903, p. 44-67 etc.
[DCCXCII]Robert le Diable, p. XXX-XXXIII.
[DCCXCIII]Robert le Diable, p. XXXIII -XXXIV. Мотив симуляции не сразу был переосмыслен в новом духе: например, в одной ирландской саге повествуется о трёх братьях – Лохане, Энне и Сильвестре, которые, совершив страшные злодеяния, решили покаяться и пришли к духовному вождю Финдену, который повелел им восстановить сожжённые ими церкви (см.: Crane R. S. An Irish Analogue of the Legend of Robert the Devil // The Romanic Review. V. 5. 1914, p. 63-64), о симуляции безумия не говорится ещё ни слова.
[DCCXCIV] Holmes U. Т. A History of Old French Literature. New York, 1937, p. 146.
[DCCXCV] Fritz J.-Μ. Le discours, p. 189.
[DCCXCVI] Lliieromoine Lev. Une forme d'ascese russe. La folie pour le Christ // Irenikon. V. 2. 1927, p. 15, 18-19; Behr-SigelE. Les «fous pour le Christ» et la saintete laique dans Tancienne Russie // Irenikon. V. 15. 1938, p. 555; Иоанн Кологривов. Очерки по истории русской святости. Брюссель, 1961, с. 249-250; Pope R. W. Fools and Folly in Old Russia // Slavic Review. V. 39. 1980, p. 480; Krelzen-bacher L. Narren am heiligen Orte // Wallfahrt kennt keine Grenzen. Munchen; Zurich, 1984, S. 34-36. Ср.: Kobeis S. Foolishness in Christ: East vs. West // Canadian-American Slavic Studies. V. 34. 2000, № 3, p. 352.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: