Александр Корсунский - Готская Испания
- Название:Готская Испания
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Издательство Московского университета
- Год:1969
- Город:Москва
- ISBN:нет данных
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Александр Корсунский - Готская Испания краткое содержание
В книге рассматриваются условия поселения вестготов и других варварских племен в V в. на Пиренейском полуострове, аграрный строй готской Испании, формирование класса зависимого крестьянства из разорявшихся свободных германских общинников и испано-римских крестьян, а также из прежних рабов, вольноотпущенников и колонов. Большое внимание в монографии уделено возникновению класса феодалов из германской служилой знати и испано-римских крупных землевладельцев, образованию иерархической структуры земельной собственности и появлению частной власти магнатов над населением их имений. Объектом исследования является также социальная борьба в Испании V—VII вв. и создание раннефеодального государства.
Готская Испания - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
902
LVis., VI, 1, 2 (ред. Эрвиг.):…primates palatii nostri eorumque filii. Cp. Con. Tolet. XI, can. 5:…puellae nobiles.
903
F. Dahn. Op. cit, Bd. VI, S. 141; M. Torres. Lecciones de historia del derecho espanol, vol. II, p. 289.
904
E. Th. Gaupр. Ор. cit., S. 396.
905
C. Sanchez-Albornoz у Menduina. En torno a los origenes del feudalismo, tt. I, III, parte 2; eiusdem. El Aula Regia У las asambleas politicas de los godos; eiusdem. El «stipendium» hispanogodo у los origenes del beneficio praeufeudal.
906
L. de Valdeavellano. Historia de Espana, t. I, p. I. Madrid, 1955, pp. 312–314.
907
LRVis., NMarciani, III, 1:…ut soluto canone a possessoribus in perpetuum teneatur, et impletis fiscalibus debitis, illi, qui possident, heredibus suis relinquendi aut quibus voluerint donandi habeant potestatem. Cp. LRVis., CTh., X, 1, 1.
908
F. Dahn. Op. cit, Bd. VI, S. 141; M. Torres. Lecciones… vol. II, р. 172.
909
См. относительно leudes: К. Zeumer. Op. cit., Bd. XXVI. Hannover und Leipzig, 1901, S. 146; Th. Melicher. Der Kampf zwischen Gesetzes — und Gewohnheitsrecht in Westgotenreiche. Weimar, 1930, SS. 157–158. Относительно fideles см. С. Sanchez-Albornoz. El «stipendium» hispano-godo… passim; его же. En torno a los origenes del feudalismo, t. I, p. 38. К. Цеймером высказано было предположение, что в поздних вестготских законах вместо слова leudes употребляется другое — gardingi (см. MGH, Legum sectio I, t. I, р. 202). О гардингах см. ниже, стр. 196–197.
910
Iord. Getica., 228; 233; Apollin. Sidon. Epist., I, 2.
911
Iord. Getica., 189; 163.
912
LVis., JV, 5, 5.
913
В соответствии с принципами римского классического права Lex Romana Visigothorum признавала неограниченное право собственности сына на peculium castrense. LRVis., CTh., I, 11, 1; LRVis., PS, III, 4, 3. А. д'Орс, отрицая принадлежность вестготских левдов к служилой знати, в то же время неправомерно сопоставляет постановление Вестготской правды о распоряжении военной добычей сына с положением Бревиария о peculium castrense. А. dOrs. Varia Romana. Los «Leudes» de LV. Antiqua 4, 5, 5. AHDE, t. XXIV, 1955, р. 638.
914
LSal., Capit V, 2–3.
915
LBurg., CI, 2. Ср. LBurg, II, 2.
916
LVis., XII, 2, 1 Recces.: Quod post datas fidelibus leges oportuit infidelibus constitutionem ponere legis.
917
Иордан, например, сообщает, что Атаульф, направляясь в глубь Испании, оставил в Барселоне свои сокровища, часть «верных», а также больных воинов (Iord. Getica, 163:…per suas opes Barcilona cum certis fidelibus delectis, plebeque imbelli interiores Hispanias introivit). Церковный собор в Эмерите постановил: в связи с военным походом приносить молитвы за короля, fideles и войско (Conc. Emerit., can. 3:…pro eius (короля. — А. К.) suorumqe fidelibus, atque exercitus sui salute offeratur); см. С. Sanchez-Albоrnoz. Il «stipendium» hispano-godo…, p. 121, n. 3.
918
Согласно Вестготской правде, жалоба королю может быть подана через посредство fidelis regis (См. LVis., VI, 1, 6 Ch.).
919
Про клиента Теодориха — Агривульфа, изменившего своему королю, Иордан пишет: Vir si quidem erat Varnorum stirpe genitus, longe a Gothici sanguinis nobilitate seiunctus, idcirco nec libertatem studens, nec patrono fidem conservans (Iоrd. Getica, 233).
920
LVis., IV, 5, 5 add. MGH, Legum sectio I, t. I, p. 201:…seu fidelis aliquid ei donaverit.
921
См. примеч. 1 к стр. 179.
922
Е. Perez Pujol. Op. cit., t. II, pp. 195, 211; С. Sanchez-Albornoz. El «stipendium» hispano-godo… pp. 21–22; eiusdem. En torno a los origenes del feudalismo, t. III, p. 2, Epilogo.
923
LVis., IV, 5, 5.
924
LVis, II, 4, 6 Ch.; VI, 1, 2 Ch.; IX, 2, 5; X, 1, 11.
925
LVis., V, 2, 3:…de rebus regia donatione conlatis, si in nomine mariti fuerit conscripta donatio, nihil sibi exinde mulier, excepto quod in dote perceperit, debeat vindicare. Idemque et si in nomine mulieris inveniatur facta donatio; LVis., IV, 5, 5; V, 2, 2 Ch.: Donationes regie potestatis, que in quibuscumque personis conferuntur sive conlate sunt, in eorum iure persistant… Этот закон приписывается Хиндасвинту, но в основной своей части он относится, по-видимому, к V в. См. Die Gesetze der Westgoten. Hrsg. von E. Wohlhaupter. Weimar, 1936, S. 112.
926
LVis., IV, 5, 5; V, 22, 2.
927
CI, VIII, 54 (55): de donationibus quae sub modo vel condicione vel ex certo tempore conficiuntur; VIII, 55 (56): de revocandis donationibus. Cp. E. Levy. West Roman Vulgar Law. Philadelphia, 1951, pp. 41–42.
928
H. Вrunner. Die Landschenkungen der Merovinger und der Agilofinger. «Forschungen zur Geschichte des deutschen und franzosischen Rechtes». Stuttgart, 1894, SS. 6–8, 21.
929
CEur., 308: Res donata, si in praesenti traditur, nullo modo а donatore repetatur, nisi causis certis et probatis.
930
CEur., 308: Qui vero sub hac occasione largitur, ut post eius morte ad illum cui donaverit, res donata pertineat, quia similitudo est testamenti, habebit licentiam inmutandi voluntatem suam, quando voluerit, etiam si in nullo laesum fuisse se dixerit.
931
LVis., IV, 5, 5:…iuxta eam condicionem, que in aliis nostris legibus continetur.
932
См. ниже, стр. 189–191.
933
Данные источников свидетельствуют о том, что в отношениях fideles и королей, с одной стороны, и дружинников частных лиц и их патронов — с другой, было немало сходного: например, был одинаков порядок отчуждения пожалованного имущества (LVis., IV, 5,5); характерно, что король именуется патроном верных (Iоrd. Getiса, 233).
934
Isid. Hist. Goth., 51: Extitit autem et quibusdam suorum perniciosus: nam quoscumque nobilissimos ac potentissimos vidit aut capite truncavit aut proscriptos in exilium egit aerarium quoque ac fiscum primus iste auxit…
935
Conc. Agath., can. 7.
936
CEur, 306; LVis, V, 1, 4.
937
Conc. Tolet. II, can. 4: Si quis sane clericorum agella vel vineolas in terris ecclesiae sibi fecisse probatur sustendae vitae causa, usque ad diem obitus sui possideat; post suum vero de hac luce discessum iuxta priorum canonum constitutiones jus suum Ecclesiae sanctae restituat, nec testamentario ac successorio jure cuiquam haeredum prohaeredumve relinquat, nisi forsitan cui episcopus pro servitiis ac praestatione Ecclesiae largiri voluerit.
938
LVis., V, 1, 4.
939
См. ниже, стр. 219, 237–238.
940
См. Ф. Энгельс. Франкский период. К. Маркс и Ф. Энгельс. Соч., т. 19, стр. 506.
941
О. Seeck. Das deutsche Gefolgswesen auf romischen Boden. ZSSR, Germ. Abth., Bd. 17, 1896; E. Ч. Скржинская. «История» Олимпиодора. ВВ, т. VIII, 1956, стр. 246–247, примеч. 35 и стр. 249, примеч. 46.
942
Такими дружинами располагали, по-видимому, аквитанский магнат Экдиций, который с собственным конным отрядом сражался против вестготов (Apoll. Sidоn. Epist, III, 3); испано-римские аристократы Дидим и Вериниан, пытавшиеся преградить путь варварам в Испанию (Oros. Histor., VII, 40); знать Тарракона, вступившая в борьбу с Эйрихом в 60-х годах V в. (Isid. Hist. Goth., 34).
943
CEur., 310.
944
LVis., V, 3, 1: Si vero alium sibi patronum elegerit, habeat licentiam cui se voluerit, conmendare; quoniam ingenuo homini non potest prohiberi, quia in sua potestate consistat. Вестготская правда (LVis., V, 3, 1) упоминает и о возможном отказе сыновей дружинников служить сыновьям или внукам отцовского патрона (LVis., V, 3, 1).
945
Ibidem.
946
CEur., 310: Si quis buccellario arma dederit vel aliquid donaverit…; LVis., V, 3, 4:…ille cui se conmendaverit, det et terram.
947
LVis., V, 3, 1.
948
LVis.,V,3, 1;V, 3, 2.
949
LVis., VI, 4, 2.
950
LVis, IX, 2, 8 W; IX, 2, 9 Erv.
951
Aem. Hubner. Inscript, No. 123: Haec cava saxa — Oppilani continet membra claro nitore natalium — gestu abituque conspicuum… In procinctum belli necatur, — opitulatione sodalium desolatur. Noviter cede perculsum clientes rapiunt peremtum — Exanimis domum reducitur, — suis a vernulis humatur.
952
CEur., 310; LVi;… V, 3, 1; V, 3, 4.
953
LVis., V, 3, 1.
954
LVis., V, 3, 1.
955
LVis., IV, 5, 5.
956
MGH, Legum sectio I, t. I, р. 201, n. 3.
957
LVis., V, 2, 2 Ch.: Donationes regie potestatis, que in quibuscumque personis conferuntur sive conlate sunt, in eorum iure persistant… Выражение «in eorum iure» в данном случае, по-видимому, означает не столько предоставление дружинникам неограниченного права собственности на пожалованное им имущество, сколько признание недопустимости произвольных захватов ранее розданных бенефициев преемниками короля.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: