Александр Корсунский - Готская Испания
- Название:Готская Испания
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Издательство Московского университета
- Год:1969
- Город:Москва
- ISBN:нет данных
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Александр Корсунский - Готская Испания краткое содержание
В книге рассматриваются условия поселения вестготов и других варварских племен в V в. на Пиренейском полуострове, аграрный строй готской Испании, формирование класса зависимого крестьянства из разорявшихся свободных германских общинников и испано-римских крестьян, а также из прежних рабов, вольноотпущенников и колонов. Большое внимание в монографии уделено возникновению класса феодалов из германской служилой знати и испано-римских крупных землевладельцев, образованию иерархической структуры земельной собственности и появлению частной власти магнатов над населением их имений. Объектом исследования является также социальная борьба в Испании V—VII вв. и создание раннефеодального государства.
Готская Испания - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
958
LVis., V, 4, 19 Ch.: Ipsis interim curialibus vel privatis inter se vendendi, donandi vel commutandi ita licitum erit, ut ille, qui acceperit, functionem rei accepte publicis utilitatibus inpendere non recuset. Точно также рабы фиска имели право продавать свои земли людям того же социального статуса. LVis., V, 7, 16.
959
CEur.,311; LVis.,V, 3, 2.
960
Fragm. Gaud., с. XIII.
961
CEur.,311; LVis.,V, 3, 2.
962
LVis, VI, 4, 2; VIII, 1, 1 Recces.
963
LVis., V, 3, 1.
964
В VI в. либертин мог уйти от своего патрона, вернув полученные от него подарки и половину имущества, приобретенного за время пребывания под патроцинием (LVis., V, 7, 13). Особенно заметно сходство в положении свободных дружинников, с одной стороны, сервов и либертинов фиска — с другой. Например, последние могли становиться палатинами (Conc. Tolet. XIII, can. 6). Одной из важнейших обязанностей либертинов фиска считалось несение военной службы. Эгика (687–702) издал специальный закон, грозивший возвращением в рабство тем из них, которые уклонялись от участия в военных походах (LVis., V, 7, 19 Egica. Cp. LVis., IX, 2, 9 Erv.)
965
H. Vоltelini. Prekarie und Benefizium. VJSW, Bd. XVI, 1922, S. 299.
966
Землевладелец, наделивший земельным участком поселенца (accola), именуется в Вестготской правде его патроном (LVis., X, 1, 15. Ср. также Form. Wis., No. 36–37). О принудительном установлении магнатами и их виликами «покровительства» над мелкими земледельцами см. также: Саssiоd. Variae, V, 39, 15.
967
См. выше, гл. IV.
968
LVis., X, 1, 11.
969
LVis., V, 3, 1.
970
LVis., V, 3, 1; V, 3, 3.
971
LVis., VIII, 1, 12.
972
См. выше, стр. 85, 152–153.
973
См. А. И. Неусыхин. Исторический миф Третьей империи. УЗ МГУ, вып. 81, 1945, стр. 61–62.
974
Ioann. Вiсlar. Chron., а. 578: Leovegildus rex extinctis undique tyrannis et pervasoribus Hispaniae superatis sortitus requiem propria cum plebe resedit; ibid., a. 579, а. 585; Isid. Hist. Goth., 51.
975
LVis., VI, 1, 6 Ch.; Conc. Tolet. V, can. 6 (regum fideles); Conc. Emerit., can. 3; см. С. Sanсhez-Albоrnoz. En tomo a los origenes del feudalismo, t. I, pp. 42–44.
976
LVis., IX, 2, 8 W.
977
Ibidem.
978
LVis., IX, 2, 9 Erv.; Conc. Tolet. V, can. 6; Conc. Tolet. VI, can. 14; Fredeg. IV, 82.
979
Conc. Tolet. VI, can. 14:…omnes qui fideli obsequio et sincero servitio voluntatibus vel iussis paruerint principis totaque intentione salutis eius custodiam vel vigilantiam habuerint…; Conc. Tolet. V, can. 6:…fideli praebere obsequium…; Conc. Tolet. VI, can. 15:…fidelia servitia…; cp. Capitula Pistensia, 689, с. 2. MGH, Legum sectio II, CRF, t. II, p. 275.
980
Iul. Hist. rebell.:…plurimos sibi fideles effecit…
981
С. Sanchez-Albornoz. Op. cit., t. I, pp. 51–52.
982
По мнению К. Санчес-Альборноса, обряд коммендации в Вестготском государстве, как позднее в средневековой Кастилии, заключался в том, что человек, вступавший под покровительство, должен был поцеловать правую руку сеньора (С. Sanchez-Albornoz. Op. cit., t. III, 2, р. 264). Однако никаких известий об этом в вестготских источниках нет.
983
М. Тorres. Lecciones… р. 289.
984
LVis., II, 1, 7 Egica.
985
LVis., IX, 2, 8 W:…et statim ad vindicationem aut regis aut gentis et patrie vel fidelium presentis regis contra quem ipsum scandalum excitatum extiterit…
986
F. Dahn. Op. cit., Bd. VI, S. 109; М. Тorres. Lecciones… vol. II, p. 290.
987
L. Sсhmidt. Geschichte der deutschen Stamme bis zum Ausgange der Volkerwanderung, I. Abth. Berlin, 1928, S. 291; H. Вrunner. Deutsche Rechtsgeschichte, Bd. II, S. 136; Th. Melicher. Der Kampf zwischen Gesetzes und Gewohnheitsrecht, SS. 157–158.
988
С. Sanchez-Albornoz. El Aula Regia… pp. 59–62; еiusdem. En torno a los origines del feudalismo, t. I, pp. 85-139.
989
В Вестготской правде встречается слово wardia — стража. LVis., IX, 2, 8 W: Quicumque vero ex palatino officio ita in exercitus expeditione profectus extiterit, ut nec in wardia cum reliquis fratribus suis laborem sustineat.
990
K. Maurer. Vorlesungen uber altnordische Rechtsgeschichte, Bd. I. Leipzig, 1907, S. 171.
991
LVis., II, 1, 1; XII, 1, 3; Conc. Tolet. XIII, can. 2; Juliani Iudicium in tyrannorum perfidia promulgatum, c. 5; С. Sanchez-A1bornoz. El Aula Regia… рр. 57–62; еiusdеm. En torno a los origenes del feudalismo, t. I, рр. 84-106.
992
LVis., IX, 2, 9 Erv.
993
С. Sanchez-Albornoz. Op. cit., рр. 111–115.
994
Iul. Hist. rebell., с. 7.
995
Conc. Tolet. V, can. 6: Ut regum fideles a successoribus regni a rerum iure non fraudentur pro servitutis mercede… Ut quisquis suprestis principum extiterit iuste in rebus profligatis aut largitate principis adquisitis nullam debeat habere iacturam; nam si licenter et iniuste fidelium perturbentur mentes, nemo optabit promptum ac fidele praebere obsequium dum cuncta nutant in incertum et in futuro discriminis formidant causam…; Gonc. Tolet. VI, can. 14.
996
Так, VIII Толедский собор при Реккесвинте резко выступил против захватов королями и передачи собственным наследникам имущества, ранее пожалованного верным. Собор исходит из представления, что земли, на законных основаниях перешедшие к королю от fideles (например, в случае измены последних), не должны оставаться в его руках, их следует жаловать другим верным. Conc. Tolet. VIII: Item Decretum iudicii inuversalis editum in nomine principis. Quosdam namque conspeximus reges postquam fueririt regni gloriam adsequentes extenuatis viribus populorum, rei propriae congerere lucrum… sicque solo prinicpali ventre subpleto cuncta totius gentis membra vacuata languescerent ex defectu; unde evenit, ut nec subsidium mediocres nec dignitatem valent obtinere maiores… См. также Conc. Tolet. VI, can. 14.
997
Мятежные и непокорные магнаты карались как государственные изменники. LVis., II, 1, 8 Ch.; Fredegar, IV, 82: Cumque omnem regnum Spaniae suae dicione firmassit, cognetus morbum Gotorum, quem de regebus degradandum habebant, unde sepius cum ipsis in consilio fuerat, quoscumque ex eius uius viciae prumtum contra regibus, qui a regno expulsi fuerant, cognoverat fuesse noxius, totum sigillatem iubit interfici aliusque exilio condemnare; eorumque uxoris et filias suis fedelebus cum facultatebus tradit.
998
LVis., II, 3, 1 °Ch: Nullus quidem rerum fiscalium temerator debet existere.
999
Fredeg., IV, 82.
1000
LVis., V, 2, 2 Ch.: Donationes regie potestatis, que in quibuscumque personis conferentur sive conlate sunt in eorum iure persistant; quia non oportet principum statuta convelli, que convellenda esse percipientis culpa non fecerit. Вина, служившая основанием для отобрания пожалования, могла, очевидно, состоять также в неспособности верно нести службу королю; см. Conc. Tolet. VI, can. 4: Ceterum si infidelis quisquam in capite regio aut inutilis in rebus conmissis praesenti piissimo domino nostro Chinthiliani regi extiterit, in clementiae eius manum et in potestatis nutu constat huiusmodi moderatio. Cp. LBurg., I, 3–5.
1001
Conc. Tolet. VIII, can. 10: Item Decretum universalis editum in nomine principis; Lex edita in eodem concilio a Recesvinto principe namque glorioso.
1002
LVis., II, 1, 6 Recces. В отличие от законопроекта, предложенного участниками собора, закон, изданный королем, возвращал верным имущество, конфискованное не со времен Свинтилы, а лишь с периода правления Хиндасвинта. Все же прочее оставалось за короной (см. К. Zeumеr. Ор. cit., NA, Bd. XXIV, S. 50).
1003
Знать сумела несколько смягчить наказание виновным в измене. Вместо смертной казни или ослепления мерой вводится обращение в рабство (с передачей фиску), причем наследники изменника могут сохранить 1/20 часть его имущества. LVis., II, 1, 8 (ред. Эрвиг.).
1004
LVis., V, 2, 2 Ch. (ред. Эрвиг.):…ut quicquid de hoc facere vel iudicare voluerit, potestatem in omnibus habeat…
1005
LVis., IV, 2, 16 Recces.; V, 2, 2 Ch. (ред. Эрвиг.).
1006
Form. Wis., No. 5.
1007
LVis., V, 1, 1 Recces.; Conc. Tolet. VI, can. 15:…opportunum est enim ut sicut fidelia servitia hominum non existere censuimus ingrata, ita ecclesiis collata (quae proprie sunt pauperum alimenta) eorum in iure pro mercede offerentium maneant inconvulsa.
1008
LVis., V, 2, 2 (ред. Эрвиг.):…Quod si etiam his, qui hoc promeruerit, intestatus discesserit, debitis secundum legem heredibus res ipsa succesionis ordine pertinebit, et infringi conlate munificentie gratia nullo modo poterit…
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: