Коллектив авторов - Одиссей. Человек в истории. Святой и общество: конструирование святости в агиографии и культурной памяти
- Название:Одиссей. Человек в истории. Святой и общество: конструирование святости в агиографии и культурной памяти
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:неизвестно
- Год:неизвестен
- ISBN:978-5-907115-85-9
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Коллектив авторов - Одиссей. Человек в истории. Святой и общество: конструирование святости в агиографии и культурной памяти краткое содержание
Одиссей. Человек в истории. Святой и общество: конструирование святости в агиографии и культурной памяти - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок
Интервал:
Закладка:
178
Ср.: Selzer S . Deutsche Söldner im Italien des Trecento. Tübingen, 2001; Schulz K., Schuchard R. Handwerker deutscher Herkunft und ihre Bruderschaften im Rom der Renaissance. Darstellung und ausgewählte Quellen. Rom, Freiburg,Wien, 2005; Israel U . Fremde aus dem Norden. Transalpine Zuwanderer im spätmittelalterlichen Italien. Tübingen, 2005; Böninger L . Die deutsche Einwanderung nach Florenz im Spätmittelalter. Leiden, Boston, 2006.
179
Ср.: Lohse T . Asketen, Missionare und Pilger // Migrationen im Mittelalter. S. 267-277.
180
Padberg L.E.v . Mission und Christianisierung. Formen und Folgen bei Angelsachsen und Franken im 7. und 8. Jahrhundert. Stuttgart,1995. S. 358-365 (цитата с. 365).
181
Ср.: Campenhausen H.v. Die asketische Heimatlosigkeit im altkirchlichen und frühmittelalterlichen Mönchtum. Tübingen, 1930; Leclercq J . Mönchtum und Peregrinatio im Frühmittelalter // Römische Quartalschrift für christliche Altertumskunde und Kirchengeschichte. 1960. Bd. 55. S. 212-225; Angenendt A . Monachi peregrini. Studien zu Pirmin und den monastischen Vorstellungen des frühen Mittelalters. München, 1972.
182
Об эпистемологической значимости данного подхода см.: Süßmann J . Einleitung: Perspektiven der Fallstudienforschung // Fallstudien. Theorie – Geschichte – Methode / Hrsg. v. J. Süßmann, Scholz S., Engel G. Berlin, 2007. S. 19-22; Fall – Fallgeschichte – Fallstudie. Theorie und Geschichte einer Wissensform / Hrsg. v. S. Düwell., N. Pethes. Frankfurt a. M., 2014. Passim.
183
Иона, автор жития св. Колумбана, вкладывает в уста одной затворницы, которую тот, будучи еще нуждавшимся в наставлении юношей, попросил дать ему совет, «учение» о двух степенях peregrinatio . Ее ответ в какой-то мере предопределил его дальнейший жизненый путь. ( Ionas Vitae Columbani abbatis discipulorumque eius libri II // Monumenta Germaniae Historica. Scriptores rerum Germanicarum in usum scholarum separatim editi / Hrsg. v. B. Krusch. Bd. 37. Berlin, 1905. S. 1-294 (далее Ionas Vitae Columbani). Здесь: lib. I, cap. 3. S. 156: En quindecim tempora volvuntur, quo et domum carui et hunc peregrinationis locum expetii ( … ) et nisi fragilis sexus obstasset, mare transacto, potioris peregrinationis locum petissem . Однако остается неясным, знал ли вообще Иона, который был родом из североитальянской Сузы, что различие между изгнанием внутри «зеленого острова» и за его пределы уходит корнями в древнеирландское пенитенциарное право, предусмотренные им наказания аскеты налагали на себя добровольно. См. об этом: Charles-Edwards Th.M . The social background to Irish peregrinatio // Celtica. 1976. Vol. 11. P. 43-59 (особенно с. 47, 52 и сл.); Hughes K . The changing theory and practice of Irish pilgrimage // Journal of Ecclesiastical History. 1960. Vol. 11. P. 143-151; Maher M.W . Peregrinatio pro Christo. Pilgrimage in the Irish tradition // Milltown Studies. 1999. Vol. 43. P. 5-39.
184
Подобную, преимущественно эссенциалистскую, оценку см.: Richter M . Bobbio in the Early Middle Ages. The abiding legacy of Columbanus. Dublin, 2008. P. 47 f. (гл. „The Irishness of Columbanus“).
185
O’Hara A . Patria, Peregrinatio and Paenitentia. Identities of Alienation in the Seventh Century // Post-Roman Transitions / Ed. W.Pohl, G. Heydemann. Turnhout, 2013. P. 89-124 (P. 101 f.) Обращение к терминологии, которой принято обозначать во всех отношениях (предположительно) сложные группы современных мигрантов, говорящие о себе «мы», здесь, пожалуй, не случайно, однако О’Хара не подвергает это обстоятельство рефлексии.
186
Разбор понятия «идентичность» см.: Niethammer L. Kollektive Identität. Heimliche Quellen einer unheimlichen Konjunktur. Reinbek b. H., 2000.
187
Ср. выше с примеч. 8. О сочинении Ионы см.: Rohr Ch . Hagiographie als historische Quelle. Ereignisgeschichte und Wunderberichte in der Vita Columbani des Ionas von Bobbio // Mitteilungen des Instituts für Österreichische Geschichtsforschung. 1995. Bd.103. S. 229-264; O’Hara A . The Vita Columbani in Merovingian Gaul // Early medieval Europe. 2009. Vol. 17. P. 126-153.
188
О значении автобиографических свидетельств для истории миграций см. Введение к тому: Migrationserfahrungen – Migrationsstrukturen / Hrsg. v. A. Schunka, E. Olshausen. Stuttgart, 2012. S. 9-20 (особенно с. 13). Применительно к Средневековью (в межкультурной и сравнительной перспективе): Lohse T. Pious men in forgein lands. Global-historical perspectives on the migration of medieval ascetics, missionaries, and pilgrims // Viator. 2013. Vol. 44 (2). P. 123-136.
189
Charles-Edwards T.M. Op.cit. P. 53; O’Hara A. Patria… P. 100 f.
190
Доводы по поводу хронологии, которым я здесь следую, см.: Schäferdiek K . Columbans Wirken im Frankenreich (591-612) // Die Iren und Europa im früheren Mittelalter / Hrsg. v. H. Löwe. Stuttgart, 1982. Bd. 1. S. 171-201; Bullough D . The career of Columbanus // Columbanus. Studies on the Latin writings / Ed. M. Lapidge. Woodbridge, 1997. P. 1-28. Совершенно иную хронологию см.: O’Carroll J. The chronology of saint Columbanus // Irish Theological Quarterly. 1957. Vol. 24. P. 76-95.
191
Wright N . Columbanus’s epistulae // Columbanus. Studies… P. 29-92; Stancliffe C . The thirteen sermons attributed to Columbanus and the question of their authorship // Ibid. P. 93-202.
192
Kleinschmidt H . Menschen in Bewegung. Inhalte und Ziele historischer Migrationsforschung. Göttingen, 2002. S. 20. Там же есть важное пояснение, что «качество» (Beschaffenheit), или «значимость» (Signifikanz), пересекаемой границы нельзя определить однозначно, поскольку те, кто ее пересекает, могут воспринимать ее по-разному, их отношение из-за вариативности оценок не может быть взято за масштаб.
193
Ionas Vitae Columbani . I. 3. S. 157: Relicto ergo natali solo . О локализации см.: Bullough D. The career of Columbanus. P. 4.
194
Ionas Vitae Columbani . I. 4. S. 160: Paulisper ibidem morantes, vires resumunt ancipitique animo anxia cordis consilia trutinantur. ( … ) arva Gallica planta terere ( … ) ad vicinas nationes pertransire . Ibid. I.6. S. 163: ut intra terminos Galliarum resederet.
195
Ср.: Bullough D. Op. cit. P. 10; Schäferdiek K. Op. cit. S. 174 -176.
196
Ср.: Schäferdiek K . Op. cit. S. 173.
197
Ср.: Ionas Vitae Columbani . I. 23. S. 205 f.
198
Ср.: Ibid. I. 22. S. 203; ibid. I.25-27. S. 208 f., 211 f.; ibid. I. 30. S. 221.
199
По крайней мере, у него хватило времени на то, чтобы написать памфлет (не сохранившийся) против ариан. Ср.: Ionas Vitae Columbani . I. 30. S. 221.
200
Ср.: Ibid. – Не полностью датируемый документ, в котором лангобардский король Агилульф выделяет Колумбану и его монахам место для будущего монастыря, сохранился только в одной интерполированной копии сер. IX в.: Chartae Latinae Antiquiores / Ed. G.Cavallo, G.Nicolaj. Zürich, 2001. Bd. 57. S. 60-63 (Nr. 10). Об источнике см.: Brühl C. Studien zu den langobardischen Königsurkunden. Berlin, 1970. S. 19-32.
201
Ср.: Ionas Vitae Columbani . I. 3. S. 157. А.Ангенендт подчеркивает, что подобные описания обычно имеют характер топосов: Angenendt A . Monachi peregrini. S. 131.
202
См. примеч. 8.
203
Об эскалации этого конфликта см.: Stancliffe C . Columbanus and the Gallic bishops // Auctoritas. Mélanges offerts à Olivier Guillot / Ed. G.Constables, M. Rouche. Paris, 2006. P. 205-215.
204
Ср.: Columbanus. Epistulae // Sancti Columbani opera / Ed. G. S. M. Walker. Shannon, 1957. P. 2-59 (Ep. I. P. 2-12). О последних упомянутых сочинениях есть только непрямые свидетельства, ср.: ibid. Ep. II. 5. P. 16.
205
Ibid. Ep. II. 6. P. 16: haec nos moverunt de patria. Ibid.: in has terras peregrinus processerim . Ibid. Ep. II. 7. P. 18: sed confiteor conscientiae meae secreta, quod plus credo traditioni patriae meae .
206
Ibid. Ep. II. 6. P. 16: ut mihi liceat ( … ) in his silvis silere et vivere iuxta ossa nostrorum fratrum decem et septem defunctorum, sicut usque nunc licuit nobis inter vos vixisse duodecim annis .
207
Ibid. Ep. III. 2. P. 24: ut nobis peregrinis laborantibus tuae pium sententiae solatium praestes, quo si non contra fidem est nostrorum traditionem robores seniorum, quo ritum Paschae sicut accepimus a maioribus observare ( … ) possimus ( … ) in nostra peregrinatione (Это письмо могло относиться к 607 г.: Wright N . Op.cit. P. 29).
208
Ibid.: Constat enim nos in nostra esse patria, dum nullas istorum suscipimus regulas Gallorum, sed in desertis sedentes, nulli molesti, cum nostrorum regulis manemus seniorum.
209
Schäferdieck K . Op.cit. S. 184 f. К. Шэфердик, напротив, полагает, что в этой цитате можно распознать отход от жесткой приверженности чреватым изоляцией элементам ирландской партикулярной традиции.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: