Natalia Patratskaya - Ruby Chef. Proza po polsku

Rimma drżała mimowolnie, gdy podszedł do niej jej przywódca, człowiek bez żadnego wieku, Andrei G. Shchepkin. Spojrzał na ekran monitora, zauważył gejzery zamiast osuwisk na brzegu rzeki i spojrzał na Rimmę zaskoczony.

– Rimma, wyjaśnij, skąd pochodzą gejzery na brzegu rzeki? – zapytał, pochylając się bliżej monitora albo złotych włosów.

– Andrei Georgiewiczu, przyszło mi do głowy, że osunięcia ziemi na brzegu rzeki są dziełem pani Afrodyta, a gejzery należały do niej – powiedział Rimma, broniąc gejzerów na ekranie.

– Dokładnie! I jak nikt nigdy wcześniej tego nie rozgryzł! – radośnie wykrzyknął Andrej Georgiewicz, promieniując absurdalnie promieniami wokół oczu i ściśle dodając: – Twoim zadaniem jest przewidzieć osunięcia ziemi, kiedy i gdzie mogą czekać i ostrzec ludność planety przed niebezpieczeństwem!

– Więc jestem o tym! – zawołał Rimma. – Trzeba znaleźć panią Afrodytę i zapytać ją, co jeszcze zamierza zrobić, gdzie nakreśliła trzęsienia ziemi. Dlaczego lubi wstrząsać ziemią?

– Oto mądra dziewczyna, nie możesz zebrać wszystkiego na jednym stosie. Chociaż u mnie był jeden przypadek. Chcesz – wierz, chcesz – nie, ale stało się to w tym samym domu, teraz zniszczonym przez osuwisko. Mój przyjaciel i ja przybyliśmy na regularną podróż służbową do miasta położonego nad brzegiem Orioles. Osiedliliśmy się w młodej kochance, bardzo dziarskiej panience. Próbowałem z nią flirtować, a ona powiedziała tylko dwa słowa: «Śpij sam». Następnego dnia nastąpiło silne trzęsienie ziemi we wsi o tej samej nazwie.

– Tutaj! I mówię o tobie! – zawołał Rimma. – Więc to była sama pani Aphrodite! Sam to widziałeś! I nie wierzę, że istnieje. «W niektórych przypadkach warstwy ziemi znajdujące się po bokach uskoku zbliżają się do siebie. W innych ziemia spada po jednej stronie uskoku, tworząc zrzuty. Tam, gdzie przekraczają koryta rzek, pojawiają się wodospady. Krypty podziemnych jaskiń pękają i rozpadają się. Zdarza się, że po trzęsieniu ziemi duże obszary ziemi są obniżane i zalewane wodą. Wstrząsy przesuwają górne, luźne warstwy ziemi ze zboczy, tworząc osunięcia ziemi i osunięcia ziemi», Rima przypomniała sobie te słowa, ale ktoś jest za to odpowiedzialny! «Chciałaś zbliżyć się do pani Afrodyta wieczorem 6 grudnia, a ona zorganizowała potężne trzęsienie ziemi!» Andrei Georgievich, jesteś potworem!

«Dokładnie, to było dokładnie wtedy,» zaskoczył Andrei Georgievich, podnosząc włosy farbowanymi siwymi włosami.

– Chcę tylko zapytać: co zrobiłeś 25 kwietnia? Komu niepokoiłeś młodego człowieka? – asertywnie zapytał Rimma.

– Rimma! Wiosną byłem pełen siły i energii. Byłem namiętnym, krnąbrnym, nieprzerwanym ogierem. Ale pamiętałem! Zostałem wtedy zabrany przez jedną dziewczynę, bardzo podobną do tej pani z banku Orioles, ale znacznie młodszą.

– Ale, Andrei Georgievich! Jestem przerażony! Znów ją spotkałeś? Jak ma na imię? – przeraził się Rimma, zdając sobie sprawę, że przed nią był mężczyzna, który osobiście widział panią Afrodytę. Jakimkolwiek imieniem się ukrywa. – A teraz przypomina ci o sobie przez osunięcia ziemi na brzegach Orioles!

– Nie! – ze strachu w głosie wykrzyknął Andrej Georgiewicz. – Boję się ją spotkać, ona powie dwa krótkie słowa – a potem niszczycielskie trzęsienia ziemi.

– Andrei Georgievich, jesteś świetnym koneserem dynamicznego chaosu Ziemi z efektem motyla, przedstaw mnie pani Afrodyty! – wykrzyknęła Rimma z płonącymi z podziwu oczami, lśniącymi od promieni własnego światła.

– Rimma, myślisz, że mi oferujesz? Gdzie znajdę panią Afrodytę? I dlaczego tego potrzebujemy? Włącz wiadomości, szybko! – Andrei Georgievich spojrzał na ekran i wykrzyknął: – TO JEST!

«Etna» – powiedziała. – Zobacz kredyty. Potem nastąpiła erupcja wulkanu. Teraz wiem, jak wygląda lady Afrodyta!

Andrei Georgievich doskonale znał panią Afrodytę. Czuł ją przez czas i odległość. Ale co tu mówić, zawsze byli znajomi. Ta Rima ma dobre umiejętności, jest bardzo wnikliwą osobą. Jak zręcznie złapała łańcuch zdarzeń, który sam odgadł, ale bał się stworzyć analogię!

Schepkin po ukończeniu studiów. W tym czasie był sprytny i przystojny, a potem spotkał się z panią Afrodytą. Jak sprytnie Rima to wymyśliła! Afrodyta w czasach, gdy Andrej Georgiewicz miał tylko prawo prowadzić, miał luksusowy samochód. Gdzie ją wzięła – nie wiadomo, ale wyglądała cudownie. Ostatnią rzeczą, o której pomyślał, było to, że brała udział w trzęsieniach ziemi i nadal nie myślał o tym, dopóki nie usłyszał od Rimmy.

To Afrodyta dała mu jasny samochód Oriole. Andrei Georgiewicz był szczęśliwy i kochający, jak tylko mógł. Afrodyta pojawiła się przed jego oczami rzadko i zniknęła na długi czas. Bez niej nie był smutny, ale pracował w instytucie naukowym, w którym go przywiązała.

W odpowiednim momencie otrzymał wiadomość od Afrodyty i przewidywał katastrofy na Ziemi, dlatego był znany jako nieodzowny pracownik. Nie było w tym nic niezwykłego, jego sumienie go nie dręczyło. Andrei Georgievich uważał, że wszystko, co dzieje się na powierzchni Ziemi, dzieje się samo lub zależy od Księżyca i Słońca, ale nie od niego i od Afrodyta. Dlatego z czystym sumieniem poszedł nad morze swoim samochodem.

Na autostradzie było kilka samochodów, a sam Andrej Georgiewicz wjechał do tunelu, którego nie było na mapie. Gdzieś pośrodku tunelu pod kołami była gładka przeszkoda. Samochód się zatrzymał. Światło z dwóch stron tunelu zniknęło. Ciemność się wypełniła. Obsesyjny lęk dostał się do duszy. «Gdzieś, przez co przeszliśmy», pomyślał i włączył oświetlenie wewnętrzne, ale światło nie wyszło.

Wszystko było cicho. Cisza Ciemność

Nagle poczułem, że silnik działa, ale nie samochód, ale odrzutowiec. Andrei Georgievich poczuł, jak się porusza, jakby został oderwany od ziemi. Było uczucie ucieczki i strach przed niepewnością. Wkrótce pojawiło się światło. Poklepał się po czole, uświadamiając sobie, że znajduje się w samolocie, natychmiast zobaczył samą Afrodytę! Kto by w to wątpił.

– Andrei Georgiewicz, wynoś się z samochodu – powiedziała urocza dama, uśmiechając się na oślepiającą biel zębów, promieniując strumieniami przenikliwego światła z jej oczu.

Andrei Georgievich opuścił swoje niewiarygodne schronienie i dołączył do lady Afrodyty. Opuścili ładownię samolotu i znaleźli się w ładnej, słodkiej kabinie.

Pani Afrodyta wyjaśniła:

– Lecimy na uśpionym wulkanie. Dlaczego musisz iść nad morze, jeśli możesz odpocząć na ciepłym zboczu wulkanu? Nie martw się, Andrei Georgievich, obok wulkanu znajduje się pasmo górskie z piękną górską rzeką. Mam mały przenośny dom, jest transportowany na pokładzie samolotu ładunkowego i umieszczany tam, gdzie go potrzebuję. Muszę być w centrum skorupy ziemskiej. Samolot jest niezawodny, z dużą ilością paliwa. Zawiesza się we właściwym miejscu, wypuszczając śmigło z siebie i uruchamiając je.

Wkrótce samolot unosił się w ryku śmigieł. Kopyta Andreja Georgievicha drżały od urazy, właśnie od urazy do własnej bezsilności. Nie mógł zrobić nic z tą potężną kobietą, dowodzącą wszystkimi kataklizmami skorupy. Pojechał nad morze i został wrzucony na wulkan. Lafa.

Dom był dość znośny dla życia z biologicznymi udogodnieniami. Co więcej, pani Afrodyta zmusiła go do czołgania się i wspinania na powierzchnię wulkanu, mówiąc, że jego stopy i dłonie powinny być używane tak, aby nie bolały. Ale oni po prostu marnują się od niezwykłego bólu mięśni.

Co robić? Starsze zespoły muszą zostać wykonane. To, co Afrodyta robiła na wulkanie, Andrei Georgievich miał wrażenie, że rozmawia z duchem wulkanu. Po tygodniowym wakacyjnym powrocie z wulkanu opuścili gościnny wulkan, który wkrótce zarobił, jak napisały i powiedzieli media.

Andrei Georgievich nie pozostawał w tyle za mediami, zaprojektował swój pobyt na wulkanie z twórczą misją i stał się bohaterem instytutu naukowego. Jest jedynym na świecie, który przewidział erupcję tego konkretnego wulkanu.

Rimma nie był zaskoczony, że szef Andrej Georgiewicz ponownie pokazał cuda wglądu. Nie pozwolił jej w ogóle na temat wulkanów, więc trudno jej było ocenić jego naukowe osiągnięcia.

Rimme miał problemy z poruszaniem się płyt na dnie oceanu, które znajdują się daleko od wybrzeża. W tych miejscach ogromne fale nikomu nie przeszkadzały, a jej przewidywania nikomu nie przeszkadzały.

Rimma stała się wolną dziewczyną. Siedzi, działa. Zima na zewnątrz nie jest gorsza niż na północy. Myśli, może wybrać się na rejs? Co trzyma ją w jednym miejscu? Nie ma paszportu i zagranicznego towarzysza. I poszła drogą samotnych kobiet: zaczęła kupować i czytać powieści romantyczne. Jeśli powieść się powiedzie, to w weekend można przeczytać jedną książkę, z powieści miłosnych przeniesiono ją do kobiecych kryminałów. Czytałem powieści! Wypoczęty bez rejsu. Myśli o podróży zniknęły same. I natychmiast się uspokoiła, po raz drugi poczułem otaczającą mnie pustkę. Wszystko, zdecydowałem, nadszedł czas, aby stać się mężczyzną i prostszym – kobietą.

Przypomniałem sobie, że istnieje solarium. Raz w tygodniu byłem oświetlany światłem z ogromnej ilości lamp. Trochę opalony. Potem poszła do fryzjera na dziesięć masaży twarzy. Jej wygląd nieco się zmienił. Samotność to ponura rzecz. Artystka zgodziła się na malowanie jej portretu. Ponownie kilka sesji – a ona jest w obrazie. Idź na północ…

Informacja o rakiecie pojawia się na komputerze. W ciągu ostatnich trzech lat jest to dziewiąta porażka. Rima przeczytała wiadomość o upadku rakiety, ponownie przeczytała o upadku ośmiu pocisków.

Pojawiły się myśli dwójki: albo deweloperzy kosmiczni stracili zdolność do startu, albo ktoś systematycznie powoduje pociski na początku lub przed startem.

Miasto Stepnoy znajduje się nad brzegiem przepięknej rzeki, miejsce jest piękne, więc ludzie mieszkają w mieście bardzo inteligentni. W mieście jest instytut techniczny, w którym uczą się doskonali specjaliści i studenci. Rimma sama studiowała w tym instytucie, a ona wie, kto teraz studiuje. Trzeba też pamiętać, że rakiety są wytwarzane w jednym kraju i są wystrzeliwane na terytorium innego kraju.

Nie ma potrzeby kłótni między krajami, ale właśnie tak się dzieje, gdy ktoś z grupy dobrze wykształconych ludzi chciał zdobyć pieniądze. To jest motyw przestępstwa. Internet spowodował powszechną komunikację między ludźmi, a informacje, które wcześniej były dobrze sklasyfikowane, przestały być tajnymi numerami 1. Teoretycznie nikt nie powinien wiedzieć o pociskach, o czasie ich uruchomienia.

Rimma może sobie wyobrazić, jak same rakiety są projektowane i produkowane. Konstruktorzy i programiści nie pojawiają się już co roku, a kadry zgromadzone przez lata przeszły na emeryturę. Nowi programiści są czasami odcinani od archiwów projektowych. Poprzednio tajemnica była ponad wszystko, co uniemożliwiało rozpowszechnianie zgromadzonej wiedzy.

W konsekwencji możliwe są przestrzenie w produkcji statków kosmicznych. I wie, jak sprawdzić wykonanie statku kosmicznego.

Rimma odwiedza fabrykę – kolekcjoner statków pod przykrywką projektanta. Rozmawia z technologami i programistami. Staje na obrabiarkach, uczęszcza na warsztaty tworzenia plansz, szuka luki w produkcji. Szuka tych, którzy mogą przypadkowo lub celowo skrzywdzić.