Рузил Фазлыев - Күңел тарихы. Шигырь. Том 8. Стихи

Бураннары каплагандай,
Хисләргәдә юллар беткән.
Карлар яуып каплагандай,
Җылысы юктыр… көткән.

Карлар ява, ап ак булып,
Хикмәт кебек ак карларда
Алар белән аралашып,
Хисләр җылы сакланганга.

Авырлыклар җитми инде әллә,
Шуңамы соң кеше узына…
Шөкерсезнең шул вакытта гына,
Ярдәм сорап куллар сузыла…

Өйрәнә алмый, шөкер, тәүбәгә,
Минеке диеп бөтен тапканын.
Аңламыйча күңел төпләрендә,
Иң зур байлык, иман ятканын.

Аллаh йортларына мохтаҗлыкта,
Сыналауның шактый зурысы.
Кайвакытта тигез җир өстедә,
Мәчетләрнең, кебек олысы.

Мәчетме соң намаз укылмаса,
Аста йозак, өстә манара…
Ябык манарадан ничек итеп,
Азан тавышлары тарала…

Ихласлыкта, бары ихласлыкта,
Кеше күңелләре сынала…
Иң беренче үзен алдамаса,
Имансызлыктан ул чыга ала.

Товар вагонына паровозның
Төягәннәр безне шикелле.
Туктап торабызмы… Барабызмы,
Кайсы якка таба кителде…

Кеше мәшгуль әллә ниләр белән,
Һәр кешенең, башы урында.
Уйламыйда, бәлки уйлый алмый,
Үзе утырган вагон турында.

Уенчыклар бүлеп бирелгәндәй,
Аерыла алмас гаджетлар…
Аралашып, буталышып беткән.
Кара җепләр белән ак җепләр.

Байлар баеый, халык бөлә бара,
Акырынлап мохит үзгәрә.
Дошман диеп ябып куеп була,
Риза булмый әйткән сүзгәдә.

Ябаргада безне кирәк түгел,
Үзебезне, үзебез ябабыз.
Кая барганнарны сорый алмый,
Ябык вагоннарда калабыз.

Дөньялыкта ниләр кала ала,
Кешедән соң ниләр сакланыр.
Киткәннәрне искә төшерик без,
Аңлау бәлки шуннан башланыр.

Шаулап үтеп китә тамашалар,
Җирдә кала, яңа язмышлар.
Милегеме, калып кадереме,
Бездән алда булган язмыштан…

Өстәләме безнең яшәүләрдә,
Ул халәтне аңлый алырлык.
Файда яки үрнәк булыр өчен,
Бездән соңда җирдә калырлык.

Табыламы, төртеп күрсәтерлек,
Яшерелеп… бәлки күңелдә…
Тормыш итүләрнең дәлилләре,
Ниләр, кемнәр табын түрендә.

Агы кала, кала карасыда…
Төгәл генә, кинәш юк аңа.
Саваплысы савап булып кала,
Файдасызы… барда югала.

Син хуҗадыр үзе язмышыңа,
Кеше язмышына кагылма.
Чарасызлык карышына басып,
Бүленергә торган чагында.

Гаделлектә, гаlелсезлегедә,
Төрле сыйфатлары туплана.
Кайсыларын кирәктә санамый,
Кайбeрләре белән «туклана».

Кимчелекләр эзләп яшәгәндә,
Шуны җыеп тулса күңелләр.
Якты хисләр бары били ала,
Булса урын күңел түреннән.

Кимчелек ул нидер җитмәгәннән,
Вакыт табылмаган өчендә…
Тырышуың яки катнашмавың,
Дөнья матурлыгы өченгә…

Күңелеңдә икән, акылыңда,
Яшәүләргә булган карашың…
Тапмаганнар – димәк язмаган,
Булганнары белән барасың…

Дөнья камил, дөрес аңлаганда,
Адашканга… гәеп юлдамы?
Шөкер сүзе шуңа ишетелми,
Җитә алмаганда булганы…

Берәү белми алда ни буласын,
Олы хыялларың булсада..
Өметеңә канат кебек булып,
Тигез юллар алда торсада.

Вак мәшәкать сине абындыра,
Уйламаган җирдә тоткарлый.
Тукталганда, калып исрафта…
Вакыт әйләнеше тукталмый.

Парлашулар белән аңлашулар,
Үзгәртәләр барсын тамырдан.
Яңа бурыч, яңа вәкаләтләр,
Икмәк пешергәндәй камырдан.

Читкә куеп булган хыялларны,
«Кирәк» сүзе боерык шикелле…
Үтеп китеп, шикле сукмакларны,
Олы юлга чыгып җителде.

Анда инде үзе кануннары,
Юл читләре тирән канаулар.
Күп вакытта төркем үзәгендә,
Чакрымнарын бары санаулар.

Кыскамы соң, әллә бик озынмы,
Язмышлары булган юлларың.
Үлчәмнәре аның языладыр,
Гaмәл булып җирдә кылганың.

Әллә ничек үтеп китте,
Гомерләрнең яшь чагы.
Ул вакытлар булды микән,
Күңелләрнең таш чагы.

Юлсыз җирләр, басмалары,
Капкан саен калҗалар…
Андый шаулы вакытлардан,
Күңел күптән алҗаган…

Җырларыда җырланмыйлар,
Яшь чакларны сагынып.
Нигә сагынулар кирәк,
Йөргән кебек ялынып.

Без ялынып яшәмәдек,
Яшәсәктә абынып.
Була иде күп вакытта,
Ялгышлардан арынып.

Агымсулар… сазлыклары,
Коры килеш калмаска.
Өйрәнелде кайбер җиргә,
Ике тапкыр бармаска.

Горур булып яшәлсәдә,
Яшлегедә үтелгән
Ничек кенә яшерсәктә…
Сагынылып кителгән

Юллар белән бәйле бөтен гомер,
Юллар кебек алар сузыла…
Кайткан чакта туган якларыңа,
Кабатланып, юллар узыла.

Китү белән, таныш юлларыңны,
Ничә тапкыр кайтып үтүләр.
Ничә тапкыр озатулар булып,
Кайтуларны кабат, көтүләр.

Биеклекләр арасында,
Баскычның басмалары.
Булмый калмый беркемнеңдә
Баскычка басмаганы.

Баскычтан күтәреләләр,
Баскычлардан төшәләр.
Аска таба, өскә таба,
Вакыт вакыт күчәләр.

Үзе атлап, кем тырыша,
Кемгәдер булышалар.
Еш кына сыеша алмый,
Баскычта сугышалар.

Кемдер менсә, төшә белми,
«Ярдәмчеләр» табыла..
Тау башыннан төшү өчен,
«Туры юллар салына».

Баскычларда сикерешү,
Бер туктамый, кыендыр.
Баскычлар олы язмышта,
Бер гәепсез уендыр…