Вера Матузова - Крестоносцы и Русь. Конец XII в. — 1270 г.
- Название:Крестоносцы и Русь. Конец XII в. — 1270 г.
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Индрик
- Год:2002
- Город:Москва
- ISBN:5-85759-183-
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Вера Матузова - Крестоносцы и Русь. Конец XII в. — 1270 г. краткое содержание
Работа такого типа по истории противостояния Руси и крестоносцев проводится впервые как в отечественной, так и в зарубежной историографии.
Крестоносцы и Русь. Конец XII в. — 1270 г. - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
In eundem modum cariss. in Christo filio nostro fratri Danielis, ill. regis Ruscie.
Епископ Иннокентий и т. д. приветствует любезнейшего во Христе сына [нашего,] Даниила, светлейшего короля Руси [1] и т. д. Поскольку опасностей легче избежать, если укрепиться против них щитом Провидения, мы просим светлость твою, умоляем и усердно увещеваем об особом одолжении, чтобы, как только станет тебе известно, что полчище татар движется на христианский мир, ты поспешил бы уведомить об этом любезных детей, братьев дома Тевтонского в Пруссии [2], дабы, как только через оных братьев дойдет это до нашего сведения, мы могли бы поразмыслить, как с помощью Божией сим татарам оказать мужественный отпор. Дано в Лугдуне, в XI Календы февраля [3], в пятый год понтификата нашего.
В том же духе любезнейшему во Христе сыну нашему, брату Даниила, светлейшего короля Руси [4].
1. См. ком. 1 к док. 2.
2. Братьев дома Тевтонского в Пруссии — Тевтонский орден в Пруссии (Ruscia в издании А. Тургенева — скорее всего опечатка), с начала 30-х гг. XIII в. ведущий завоевание прусских земель. В 1243 г. Римская курия, будучи одним из главных инициаторов агрессии Тевтонского ордена в Пруссию, а также его церковным сюзереном, основала на территории, завоеванной Тевтонским орденом, четыре епископства, получив по праву церковного патроната треть прусских земель.
3. XI Календы февраля — 22 января.
4. В том же духе… брату Даниила — по-видимому, текст послания брату Даниила Василько Романовичу не сохранился.
Magistro et fratribus de domo Theotonicorum in Prussiae partibus constitutis Innocentius Episcopus servus servorum Dei.
Cum Danieli Regi Russie illustri et… fratri ejus, ac Nobili viro Alexandra Duci Susdaliensi nostras literas dirigamus, ut cum eis constiterit quod Tartarorum exercitus versus Christianitatem dirigat gressus suos, id vobis intimare procurent, ut cum hoc per vos notitiam nostram pervenerit, qualiter ipsis Tartaris viriliter cum Dei adjutorio resistamus, possimus maturius cogitare, quia pericula possunt facilius evitari si contra ipsa per providentie clipeum muniamur, mandamus quatenus cum id vobis innotuit per eos vel aliquem eorundem, nobis studeatis quantotius intimare. Datum Lugduni IX. Kalendas Februarii anno quinto.
Магистру [1] и братьям Тевтонского дома в Пруссии Иннокентий епископ, раб рабов Божиих.
Поскольку Даниилу, светлейшему королю Руси и… брату его, а также благородному мужу Александру, князю Суздальскому [2], направили мы наши грамоты с тем, чтобы, как только станет им известно, что полчище татар движется на христианский мир, они поспешили бы уведомить нас об этом, дабы, как только через вас дойдет это до нашего сведения, мы могли бы поразмыслить, как с помощью Божией сим татарам оказать мужественный отпор, ибо опасностей легче бежать, если укрепиться против них щитом мудрости, просим, как только это станет вам известно через них или от кого-либо из них, вы поспешили бы уведомить нас об этом. Писано в Лугдуне, в IX Календы февраля [3], в пятый год [понтификата нашего].
1. Магистру — в 1247–1248 гг. магистром Тевтонского ордена в Пруссии был Генрих фон Вейде.
2. Александру, князю Суздальскому — Александр Ярославич Невский, князь Новгородский, великий князь Владимирский.
3. IX Календы февраля — 24 января.
Иннокентий IV в дипломатических миссиях старался внушить европейским правителям, насколько велика татарская угроза. Он задумал выстроить на восточной границе христианского мира своего рода сигнальную систему, важное значение в функционировании которой придавалось Тевтонскому ордену. Вероятно, одним из звеньев этой системы папа видел князя Даниила Галицкого. В качестве главного способа борьбы с татаро-монголами мыслился крестовый поход (красноречивое свидетельство того, насколько прочно вошла в сознание средневековых политиков крестоносная идеология).
Впрочем, когда в 1253 г. Даниил известил папу о приближении татар, тот обратился к христианам Чехии, Моравии, Сербии и Померании, а отнюдь не к тевтонским рыцарям, с призывом отразить нашествие, обещая участникам похода отпущение грехов и прочие привилегии, подобно тем, что давались крестоносцам, идущим в Святую землю. Послание такого же содержания было отправлено в Польшу [Theiner 1969: 51–52]. Архиепископу Рижскому Альберту он направил послание лишь 17 мая 1254 г. [HRM. I, № 90]. Проповедь крестового похода против татар была поручена папскому легату Опизо из Мессаны. Однако его усилия оказались тщетными. Помощь Даниилу не оказали ни папа, ни князья, что и заставило его разорвать отношения с Курией; свидетельством этого является послание 1255 г. [HRM. I, № 93], согласно которому папа позволял литовскому князю Миндовгу воевать с русскими землями и русским народом как с неверными.
Издания. HRM. I, № LXXXVIII; RPR, № 11109. В настоящем издании текст документа воспроизводится по HRM. I, № LXXXVIII.
Innocentius Episcopus servus servorum Dei universis Christi fidelibus per Regnum Boemiae, Moraviam, Sarbiam et Pomoraviam constitutis salutem et apostolicam benedictionem.
Cum ad aliorum simus custodiam, disponente Domino, licet immeriti deputati, sollicitudinis nostre interesse dinoscitur non tarn manifesta quam suspecta vereri pericula, cordaque fidelium ne preoccupari ab eis subito valeant, non sine multa instantia propulsare, ut sic prudenter se preparent, et contra ipsa providentie clipeo viriliter se accingant, ut si aliquando, quod absit, ex insperato ingruerint, ab ipsis ferantur facilius, minûsque noceant utpote iam previsa. Porro plagam quam repentinus Tartarorum adventus in nonnullis Christianitatis partibus crudeliter intulit, dolentes referimus, eoque magis ipsius reminiscimur lacrimosi, quo etati persone, ac sexui minime deferens, multis Christicolis per eosdem Tartaros, letaliter est inflicta. Verum licet ipsorum recessus ab illatis molestiis vobis aliquod intervallum temporis indulserit respirandi, quousque tarnen in eisdem januis Christianitatis habentur, tamquam ad vos aditus deinceps eis non pateat revertendi, non debetis imaginariam vobis securitatem promittere, ex qua possit vobis grave mine dispendium de facili provenire. Sane nuper carissmo in Christo filio nostro Rege Ruscie illustri, quern loci vicinitas suorum secretorum plerumque reddit participem, per literas suas accepimus, referente, praefatos Tartaros ad delendas reliquias, quas divina benignitas in plerisque locis propter luge presidium ab ipsorum dementer manibus liberavit, et ipsius vicinia christianitatis, vesano Spiritu, nisi Deus eis restituerit conculcanda, propter quod ne tarn infeliciis propositi preconceptum sortiantur effectum, ne feralis impetus in multorum debachetur excidium obsistentium robore non repressus, interest vestra precipue, qui prioribus ipsorum incursibus estis expositi, sic disponi quod per vos eorum conatibus, ne cervicosa ipsorum amplius invalescat superbia irretunsa, acie viriliter resistatur. Aliter eidem rei publice ас vestro detrimento non parum accederet, si vobis negligentibus, et non obstantibus eis, hostium, cum possitis, ipsos ad alios christianos pestiferum per vos contigerit habere progressum. Ceterum etsi in tam discriminoso belli congressu arma materialia utiliter requirantur, non sunt tarnen postponenda, immo praeferenda salutifere crucis insignia, ut vos athlete Christi eis laudabiliter insigniti, cui duci deserviatis evidenter, appareat, ac per ejus virtutem, in qua Christus debellavit aereas potestates ipsorum Tartarorum adversitas mirifice vobis cedat. Non verum ita quod prestolandus buccine clangor, non invitatis suggestio creditur opportuna, ut in tanto necessitatis articulo ad prelium hoc vos excitet preliandum, cum in vobis extimemus illius vigere rationis judicium, quod, nullo etiam vos ad id invitante, maturato presidio casibus curabitis occurrere tam votivis. Veruntamen ne salutem vestram videamur negligere, ac sanguis vester requiratur a nobis gerentibus speculatoris officium, si eum, nobis tacentibus, gladius effuderit impiorum, dilectum filium… Abbatem de Mezano virum morum honestate conspicuum, preditum scientia literarum, ac nobis, et fratribus nostris merito sue probitatis acceptum, ad vos provide duximus destinandum, ut per se et alios, quos ad hoc idoneos noverit in sapientia Spiritus Sancti divinitus attributa vobis contra ipsos Tartaros, ac etiam alios Paganos christianorum sanguinem non minus eisdem Tartaris sitientes, predicans verbum crucis, ipsius insigni caractere vos studeat premunire. Tollat ergo fidelis quilibet crucem suam sequens in splendore armorum Domini vexillum glorie summi Regis, ad hujus saltern abolendam verecundiae maculam, que vobis ascribitur, quod nunc miserabiliter infidelibus terga datis, quibus nomen vestrum esse terribile consuevit. Ut autem nichil omnino desit ad tam salubre negocium prosequendum, omnibus qui ab ipso commoniti contra predictos Tartaros receperint signum Crucis, illam suorum peccatorum veniam, illudque privilegium elargimur, que accedentibus in terre sancte subsidium conceduntur. Datum Asisii II. Idus Maii. Pontificatus nostri anno decimo (1253).
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: