Николай Пашкин - Византия в европейской политике первой половины XV в (1402–1438)
- Название:Византия в европейской политике первой половины XV в (1402–1438)
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Издательство Уральского университета
- Год:2007
- Город:Екатеринбург
- ISBN:5-7996-0265-
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Николай Пашкин - Византия в европейской политике первой половины XV в (1402–1438) краткое содержание
Византия в европейской политике первой половины XV в (1402–1438) - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
229
Специальная ссылка на Арагон и Кастилию, по всей видимости, говорит о том, что папский легат во время своего пребывания в Испании попутно занимался пропагандой унии с греками, причем небезуспешно.
230
Ответ императора приводится в том же документе (см. сноску 226): Ann. Eccl. XXVIII, ad 1422, 15.
231
См.: Martinus V. Epistola ad Manuelem II imperatorem Constantinopolitanum de auxiliis contra Turcas (1422 oct. 8 Romae) // ЕР. I, № 17. P. 12–14: …mandavimus dilectis filiis magistro et fratribus hospitalis Sancti Joannis Hierosolumitanis, ut de Rodo insula omnibus quibus possent opibus te iuvarent…Venetos insuper, devotos homines et potentes, qui etiam ipsa valent celeritate succurrendi, propterea, quod in Adriatici mans sinu classem hoc tempore instructam habent, ex consueta suae reipublicae disciplina rogavimus, ut tibi in hac necessitate, prout ipsis videretur expediens, subvenirent… Rogavimus etiam de re simili Ianuenses et eorum nomine dilectum filium nobilem virum Philippum Mariangelum, ducem Mediolanensem…
232
Ann. Eccl. XXVIII, ad 1422,4: Angimur siquidem et maximo dolore cofodimur, quod nonnulli perditionis et iniquitatis Шіі baptismatis fonte renati, Christianum nomen contemnentes eorumque salutis immemores, dudum accepto ab infidelibus stipendio Turcos ab Asia in Europam trajicientes, et infidèles ipsos potentia primum disunites unientes maritime tandem classe civitatem Constantinopolitanam una cum persidis Turcis obsederunt, et yarns calamitatibus molestarunt atque perturbarunt in magnam nominis Christiani ighominiam… Prout nos… statuimus et decernimus… ut nullus in subsidium contra et adjversus Christianos, et praesertim contra civitatem Constantinopolitanam personality accedere, aut alias auxilium vel favorem in Christianorum dispendium praestare quoquo modo praesumat. Nos vero illos, qui contra huiusmodi Constitutionem nostram ausu temerario venire praesumpserint, eo ipso excommunicationis seutentiae subiacere…
233
Cм.: Jorga N. Notes et extraits… I, 332; Gill J. Op. cit. P. 338.
234
См.: Brandrnüüer W. Op. cit. S. 146–147; Gill J. Op. cit. P. 38.
235
См.: Viller M. Op. cit. P. 34; Gill J. Op. cit. P. 38–39.
236
Syropulos II, 13. См. также: Rcg. № 3420.
237
Текст обрывается в том месте, где Сиропул упоминает об отъезде на Запад Иоанна VIII Палеолога в 1423 г. — см.: Syropulos II, 12.
238
ЕР. I, 17–19.
239
Syropulos II, 15.
240
PLP. № 7811.
241
Syropulos II, 16.
242
Полный текст этого соглашения см.: ЕР. 1, 30.
243
Syropulos II, 17–19.
244
Ibid. II, 20.
245
Reg. № 3432; О встрече с византийским послом папа упоминал в письме кардиналу Чезарини от 12 ноября 1433 г. — см.: ЕР. I, 23.
246
Cм.: Dieten van J.-L. Silvester Syropulos… S. 178–179. Смуты в Риме начались из-за того, что новый понтифик, венецианец по происхождению, вступил в конфликт с местными магнатами.
247
О контактах Базельского собора с Византией, касающихся церковной унии, см.: Gill J. Op. cit. Р. 46–84; Leidl A. Die Eiriheit der Kirchen… S. 35–71; Haller J. Unionsverhandlungen und zweiter Konflikt mit der Kurie // CB. 1,127–159.
248
См.: Leidl A. Die Einheit der Kirchen… S. 32.
249
Cм.: Ibid. S. 35.
250
Cм.: Joh. Rag. De modo… S. 331.
251
Упоминание об этом содержится в папской булле о переносе Базельского собора в Болонью от 12 ноября 1433 г. и в письме к кардиналу Чезарини оттого же числа — ЕР. 1, 21–24.
252
ЕP. I, 21–22 (см. предыдущую сноску).
253
Eugenius IV. Bulla dissolutions Concilii Basiliensis (1431 dec. 18 Romae) // Ibid. 1,24–25.
254
Письмо кардинала папе приводит Хуан Сеговианский — см.: MC. II, 105:.. ista cantilena de Graecis іаш tricentis annis duravit et omni anno renovatur.
255
Примирение папы с собором состоялось 15 декабря 1433 г.
256
Eugenius IV. Epistola ad patronos et conductores navium (1432 nov. 7 Romae) // ЕР. 1, 27–28: …vos patrones et alios navigorum conductores in domino requirimus et hortamur, quatenus Graecos quoscunque, udequaque ad Romanam curiam venire cupientes super galeis, navibus, ceterisque navigiîs vestris versus Italiam transfrentatibus recipere cum rebus suis et conducere velitis.
257
Reg. № 3436; Syropulos II, 19; см. также письмо папы Базельскому собору от 31 августа 1434 г. — ЕР. I, 32.
258
О назначении Гаратони папа писал в Базель 31 августа 1434 г. — см. сноску 131. О содержании его миссии см. ниже. Подробнее о личности и деятельности этого незаурядного дипломата см.: Реже L. Cristoforj Garatone Trevigiano nunzio di Eugenio IV // Rivista di Storia in Italia. Vol. 28.1974. P. 23–93.
259
Cм.: Joh. Rag. De modo… S. 331.
260
См.: Leidl A. Die Einheit der Kirchen… S. 37.
261
См.: Job. Rag. De modo… S. 331; Zumkeller A. Drei Augustinertheologen des beginnenden 15. Jahrhunderts im Dienste der Union // Wegzeichen. Festgabe zum 60. Geburtstag Prof. Dr. Hermenegild M. Biedermann / Hrsg. von E. Suttner. Würzburg, 1974. S. 141–144.
262
Joh. Rag. De modo… S. 332–333. Заслуживает внимания следующий факт. Когда весной 1433 г. папа принимал в Риме византийское посольство, эмиссары из Базеля уже давно были на пути в Константинополь, если уже не находились там. Однако мы не знаем, были ли византийцы, приехавшие в Рим, поставлены в известность об инициативе Базельского собора. Возможно, с этим связано то, что стороны тогда не пришли ни к какому решению.
263
PLP. № 17981.
264
Речь идет об Исидоре, будущем митрополите Киевском — см.: Ibid. № 8300.
265
Syropulos II, 26. Об Иоанне Дисипате см.: PLP. № 5537.
266
Johannes VIII Palaeologus. Mandatum légat is Demetrio Palaeologo, Isidoro hegumeno, Johanni Dissipato de concilio oecumenico cum synodalibus Basiiiensibus tractando (1433 nov. 11 Constantinopoli) // ODM, 8–9; Cecconi, XXXVII–XXXVIII.
267
Этот факт засвидетельствован в письме императора Базельскому собору от 28 ноября 1433 г. — см.: Cecconi, XXXIX.
268
ЕР. 1, 32 (см. сноску 131): Misimus itaque mense iulio anni praeteriti dilectum filium, magistrum Christoforum Garatonum… qui post multos sermones cum praefatis Johanne imperatoreet Joseph patriarchaet multis aliis ex maioribus habitos, tandem comperit ipsos omnes id eligere, ul unus legatus a sede apostolicacum prelaüs et aliis vins doctissimis ad urbem Conslantinopolitaam transmit tanlur, ibique per viam disputationis veritate patefacta, utraque ecclesia optatum unioms et pacis consequatur effectum.
269
См. протокол заседания Базельского собора от 12 июля 1433 г.: СВ. III, 148; см. также: MC. II, 745.
270
Приветственную речь Чезарини по поводу прибытия византийской делегации см.: Cecconi, LXVIII–LXXIX.
271
Речь Исидора перед Базельским собором см.: Cecconi, LXXXIV: Vidimus non multum ante Galliam florentem; nunc vero assidu is Britannicis bellis ac discordia deflorere quasi videmus, et duos illos maximos christianorum principatus frequenti bello ac inimitia in deterius ire.
272
Cм.: Joh. Rag. De modo… S. 337.
273
Ibid. S. 338: …de loco proposuerunt, quod imperator et patriarcha et tota ecclesiaorientalis multum desiderarent, ut dictum concilium Constantinopoli celebretur… et insteterunt quantum poterunt circa hoc.
274
См.: Instructiones imperatoris Constantinopolitani super loco ycumemci concilii // MC. II, 749. Как известно, еще с прежним папой греки договорились о проведении собора на Западе. Не исключено, что идея проведения его на Востоке возродилась у императора после общения с Христофором Гаратони.
275
Текст этого декрета см.: COD, 478–482.
276
Вышеупомянутый список мест был включен в декрет — COD, 480. Неразрешенность этого вопроса в самом начале будет иметь самые негативные последствия в дальнейшем, дав повод для всевозможных спекуляций на тему о том, где проводить вселенский собор.
277
С этой целью предполагалось привезти в Константинополь команду из 300 лучников — см.: COD, 481. Этот пункт впервые начал фигурировать уже на переговорах с Мартином V.
278
См.: Joh. Rag. De modo… S. 339.
279
ЕР. I, 31–32 (см. сноску 131); Joh. Rag. De modo… S. 340. Вероятно, следует согласиться с мнением Й. Джилла, который объясняет такую уступчивость папы его растущей политической изоляцией — см.: Gill J. Op. cit. P. 32.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: