Жан Флори - Ричард Львиное Сердце. Король-рыцарь
- Название:Ричард Львиное Сердце. Король-рыцарь
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:неизвестно
- Год:неизвестен
- ISBN:нет данных
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Жан Флори - Ричард Львиное Сердце. Король-рыцарь краткое содержание
Его жизнь может служить лучшей иллюстрацией к той героической и бурной эпохе, какой являлось европейское средневековье. Блистательный воин, все свое царствование Ричард провел в поисках приключений, в седле, сражаясь в боях или на турнирах. Венцом его жизни стал крестовый поход в Святую землю, где ему довелось помериться силами с самим султаном Саладином, отвоевавшим у христиан священный город Иерусалим. До самой своей смерти он так и не нашел времени, чтобы уделить внимание Английскому королевству, где, в общем, провел чуть больше месяца...
Так кем был Ричард — мудрым правителем или бездумным искателем приключений? В чем секрет военного мастерства Ричарда, одерживавшего победы над именитыми противниками? Ответы на эти и другие вопросы читателю предлагает крупный исследователь — медиевист Жан Флори.
Ричард Львиное Сердце. Король-рыцарь - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
30 Roger de Hoveden. Chronica, IV, 83. Я цитирую здесь, несмотря на относительную неточность, поэтический перевод аббата Арбело.
580
31 Roger de Hoveden. Chronica, IV, 83.
581
32 Ibid. IV, 84.
582
33 О ценности этого свидетельства см. Powicke М. Roger of Wendover and Coggeshall chronicles // English historical review, 1906. P. 286-296.
583
34 Или «отрицая это».
584
35 Автор ошибочно говорит «7 апреля», все остальные хронисты указывают 6 или 8 апреля. Автор сам подтверждает эту дату, говоря, что Ричард умер на одиннадцатый день после ранения, полученного 26 марта, что приходится на 6 апреля.
585
36 Raoul de Coggeshall. Chronicon anglicanum, 94-96.
586
37 Adam de d’Eynsham. Magna vita sancti Hugonis / Ed. Douie D. L„ Farmer H. Edinburg, 1962. T. II. P. 130.
587
38 Histoire de Guillaume de Mardchal, v. 11751-11768.
588
39 Raoul de Diceto. Opera historica, II, 166.
589
40 Matthieu Paris, II, 451.
590
41 Cm. Gillingham J. The unromantic death of Richard Coeur de Lion. P. 174.
591
42 Chronique de Saint-Martial de Limoges / Ed. Duplfcs-Agier. Paris, 1874. P. 66.
592
43 Geoffroi de Vigeois. Chronica Gaufredi. T. II. P. 137.
593
44 Arbellot F. La verite sur la mort de Richard Coeur de Lion. P. 7-8, 61-64, Gillingham J. The life et time of Richard I. P 168.
594
45 Латинский текст в Labbe Ph. Novae bibliothecae manuscriptorum librorum. T. II. P. 342; Gillingham J. Richard Coeur de Lion. P. 167-168.
595
46 Gillingham J. The unromantic death of Richard Coeur de Li'on. P. 178, Gillingham J. Richard Coeur de Lion. P. 46.
596
1 Newburgh, 280, насчет Генриха II см. Coggeshall, 25.
597
2 Coggeshall, 93-94.
598
3 См. об этом аспекте Diceto, 106; Coggeshall, 56-57; Mathieu Paris, II, 395-396.
599
4 Giraud le Cambrien. De principis instructoine, 313-314.
600
5 Ibid, III, 30.
601
6 Mathieu Paris, II, 452-453. Я использую здесь перевод A. Huillard-Breholles, op. cit., II. P. 301 sq. Несколько отличный перевод можно найти в Arbellot F., op. cit., р. 49 sq. Тот же автор приводит и переводит другие эпитафии и комментарии к смерти короля.
602
7 GilIIingem J. La decennie decisive: les annees 1190-1203 dans le regne de Philipp August // Revue historique, 266, 1981. P. 311-337; Gillingham J. Richard Coeur de Lion. Paris, 1996. P. 371. См. эту точку зрения Baldwin J. Philippe Auguste. Paris, 1991. P. 34 sq., 49 sq.; Nortier M., Baldwin J. Contribution й l'etude des finances de Philippe Auguste // Bibliothfcque de 1’Ecole des Chartes, 138, 1980. P. 5-33 ; Holt J.-C. The loss of Normandy and royal finance // Gillingham J., Holt J.-C. (ed). War and Government in the Middle Ages // Essays in Honour of J. O. Prestwich. Cambridge, 1984. P. 65-85.
603
8 Pastoureau M. Traitd d’hdraldique. Paris, 1993.
604
9 Jones G. F. Grim to your Foes and Kind to your friends // Studia Neophilalogica, 34, 1962. P. 91-103.
605
10 Jean de Marmoutier. Historia Gaufredi ducis / Ed. L. Halpen. Chroniques des comptes d’Anjou et des seigneurs d’Amboise. Paris, 1913. P. 180.
606
11 Gesta Henrici, I, 42.
607
12 Ambroise, v. 11526-27; Itinerarium, VI, 22.
608
13 «Scripsit B. Iterii feria sexta vigilia S|anct]i Johannis Baptistae quod ipso anno obiit Ricardus cognominatus Cor Leonis...», текст приведен в: Arbellot F„ op. cit. P. 61.
609
14 Ambroise, v. 2310.
610
15 «Unde et unus dietus est agnus a Grifonibus, alter leonis nomen accepit». Devizes. P. 17.
611
16 «Et sicut rebellibus leo fuit imperterritus, sic modestis agnus fuit mansuetus, leo superandis, agnus superatis». Mattieu Paris, II, 387-389.
612
17 Mattieu Paris, III, 216-217.
613
18 Der mittelenglische Verscronam uber Richard Ldwenherz / Red. K. Brunner. Wien, 1913. P. 880-1100. Prestwich J. O. Richard Coeur de Lion: Rex Rellicous // Nelson J. L. Richard Coeur de Lion in History and Myth. London, 1992. P. 1 sq., а также Gillingham J. Some Legends of Richard the Lionheart: their Development and the ir Influence, ibid. P. 51-69, который подчеркивает, что эта легенда была еще популярна в XVI веке, так как Шекспир использовал ее в Fangjohn, акт I, сцена I.
614
19 Coggeshall, 45: «hostes in plateis glomeratos, velut leo ferocissimus, invadendo prosternit, prostrates interficit ».
615
20 Bertran de Born / Ed. G. Gouiran, 615.
616
21 Cp. Norgate, Richard the Lion Heart. London, 1924. P. 321.
617
22 Lepage Y.-G. Richard Coeur de Lion et la podsie lyrique //Et c'est la fin pour quoy sommes ensemble (Hommage й Jean Dufoumet). Paris, 1993, II. P. 893-910.
618
23 См. эту точку зрения Fiori J. L’ideologie aristocratique dans Ariol // Cahiers de civilisation mddidval, 27, 1984. P. 359-365; и ранее Fiori J. Noblesse, chevalerie et ideologie aristocratique en France d'o’il (XIe-XIIF sidcle), op. cit. P. 349-382.
619
24 Mathieu Paris, III, 213: «quia, cum esset visu quasi speciosissimus hominum, quandoque tamen terribilis videbatur».
620
25 Речь идет о письме, которое Pierre de Blois, Opera omnia, ed. J. A., Giles, Oxford, 1846-1847, I, 293; письмо 14; ibid, 50; письмо 41, ibid. P. 125, и выдержка из диалога с аббатом де Бонневалем, ibid., vol. III. Р. 289 sq. Для этого последнего произведения можно посоветовать воспользоваться новейшим изданием Pierre de Blois. Dialogus inter regem Henricum secundum et abbatem Bonevallis, переизданное сочинение Пьера до Блуа / Ed. et presentation par R. В. C. Huygens // Revue Ьёnedictine, 68, 1958, 1-2. P. 87-112.
621
26 Petit-Dutaillis, 110.
622
27 Giraud le Cambrien, de principis instructionne, III, 8.
623
28 Newburgh, 306.
624
29 Coggeshall, 93.
625
30 Geoffrey de Vinsauf. Nova poetria, 251. Текст приведен в: Arbellot F op. cit. P. 251. О поэмах, приписываемых этому автору см. Faral Е. Les arts poetiques du ХПе et du ХШе siecle. Paris, 1924. P. 197-262, P. 18-27
626
31 Ambroise, 1607; Itinerarium, II, 33.
627
32 Правда, с некоторым окрасом государственной службы. См. Fiori J. Chevaliers et chevalerie au Moyen Age. Paris, 1998. P. 64.
628
33 О смысле латинских терминов относительно рыцарства и развития его значения см. Van Winter J.-M. Cingulum militiae. Schwertleite en miles terminologie als spiegel van veranderend menselijk gedrag // Tijdschrift voor Rechtsgeschiedenis, 1976. P. 1-92; Fiori J. Les origines de I'adoubement chevaleresque: etude des remises d'armes dans les chroniques et annales latines du IXе au XIIIе sifccle //Traditio, 35, 1979, 1. P. 209-272; Fiori J. Principes et milites chez Guillaume de Poitiers, etude semantique et ideologique // Revue beige de philologie et d'histoire, 64, 1986, 2. P. 217-233; Fiori J. Lexicologie et societe: les denominations des milites normands d'Italie chez Geoffrey Malaterra // H. Debax (ed.). Les societes meridionales й l'age fiodal (Espagne, Italie et sud de la France) // Hommage й Pierre Bonnassie. Toulouse, 1999. P 271-278.
629
34 Это, как мне кажется, обратное развитие того, что описывает Gougenheim G. De chevalier й chevalier. Paris, 1949. P 117-126.
630
35 Об учениях терминов на старофранцузском относительно рыцарства см. Fiori J. La notion de chevalerie dans les chansons de geste du XII sifccle. Etude historique de vocabulaire // Le Moyen Age, 81, 1975, 2. P 211-244; 3/4. P. 407-444; Fiori J. Semantique et societe medievale: le verbe adouber et son evolution au Xlle sifccle // Annales E.S.C, 31, 1976. P. 915940; Fiori J. Les ecuyers dans la litterature fran?aise du Xlle siecle; pour une lexicologie de la societe medievale // Et c'est la fin pour quoy sommes ensemble (Hommage a Jean Dufoumet) Paris, 1993, II. P 579-591.
631
36 См., в частности, Burgess, G. S., The term «chivalerie» in the 12th French century // Medieval codicology, iconography, literature and translation / Ed. P. R. Monks and D. D. R. Owen. Leiden, 1994. P 343-358. Fiori J. La notion de chevalerie dans les romans de Chrdtien de Troyes // Romania, 114, 1996, 3-4. P. 289-315.
632
37 См. эту точку зрения Fiori J. Encore 1’usage de la lance... La technique du combat chevaleresque vers 1100. Cahiers de civilisation mddidval, 31, 1988, 3. P. 213-240.
633
38 Обо всех этих точках зрения см. Fiori J. Chevaliers et chevalerie au Moyen Age. Paris, 1998, 89. P. 109.
634
39 См. об этой точке зрения собранные иллюстрации и комментарии Fiori J. Brdve histoire de la chevalerie, Gavaudum, 1998. См. также несколько важных исправлений, объемное иконографическое досье, собранное Viollet-le-Duc Е. Dictionnaire raisonnd du mobilier frangais de 1’dpoque carolingienne a la Renaissance. Paris, 1874, переиздание: Viollet-le-Duc. Encyclopddie mddidvale. T. II: Architecture et mobilier, Tours, 1996.
635
40 Ousama Ibn Munqidh. Des enseignements de la vie, trad. Miquel, Paris, 1983. См. также A. Miquel. Ousama, un prince syrien face aux croisds. Paris, 1986. P. 26.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: