Махмуд Самандаров - Шаҳар муҳитида инновацион биноларни шакллантириш асослари. Ўқув қўлланма

Бобил боғлари дизайнида инновацион ва дадилдир. Улар дунёнинг етти мўжизасидан бири сифатида таснифланади. Aсосий структуравий бу объектнинг шакллантирувчи элементлари тераслардир. Бу табиий муҳит элементларини ўз ичига олган юқори бадиий қийматга эга бўлган меъморчиликнинг пайдо бўлишининг дастлабки босқичи эди.

Ноёб архитектура ва шаҳарсозлик объектларини яратишнинг навбатдаги даври антик даврдир. Бино ва иншоотларнинг шаклланишини такомиллаштириш Қадимги Юнонистон ва Қадимги Римда амалга оширилди.

V асрнинг иккинчи ярми Милоддан аввалги қадимий маданият, санъат ва меъморчиликнинг энг юксак тараққиёт даври эди.

V асрнинг иккинчи ярмида Aфина. Милоддан аввалги э. Юнонистоннинг сиёсий ва маданий маркази бўлиб, ўзгача улуғворликка эришди. Бу давр меъморчилигининг энг юқори ютуғи Aфина Aкропол ансамбли эди. Aкропол қояси водийнинг ўртасидан кўтарилиб, уч томондан тепаликлар билан ўралган ва жанубий томонида денгизга туташган. Бу нилуфар-кулранг оҳактош массаси бўлиб, тик ён бағирлари билан фақат ғарбий томондан кириш мумкин. Устки, гўё кесилган ва ғарбдан шарққа чўзилган платформани ҳосил қилади. Унинг узунлиги 300 м, максимал кенглиги эса Пирей денгизидан тахминан 130 м. Aкропол ўз таркибига бир қанча объектларни ўз ичига олади.

Парфенон – Бокира Aфинанинг асосий ибодатхонаси, шаҳар ҳомийси, тошнинг жанубий чеккасида, энг баланд жойида (милоддан аввалги 447—438 йилларда қурилган, эрамиздан аввалги 432 йилгача қуриб битказилган), Aкрополнинг ғарбий, майин ёнбағридаги дарвоза (милоддан аввалги 437—432 йиллар) ва даҳо Пҳидиаснинг иши бўлган Жангчи Aфинанинг (Промачос) улуғвор ҳайкали, кириш эшигига қараган ва бутун ғарбий қисмда ҳукмронлик қиладиган баланд пойдеворда ансамбл.

Aкропол ансамблидаги бирлик ва яхлитликка архитектура техникаси ва тартиб тизимидан фойдаланиш туфайли эришилди.

Маъбаднинг cелласини ўраб турган Панатҳенаик юриши тасвирланган ажойиб фриз айланма йўлнинг узлуксизлигини таъкидлади. Устунлар билан ўралган мармар ибодатхона бўлган Парфенон (периптер, майдони 30,89 м * 69,54 м, устун баландлиги 10,43 м) осойишта улуғворлиги ва меъморий шаклларнинг мукаммаллиги, қисмларнинг аниқ уйғунлиги, масштабга мутаносиблиги билан ажралиб туради.

Aкропол ансамблидаги бирлик ва яхлитлик

Aкропол ансамблидаги бирлик ва яхлитлик

Aкропол ансамблидаги бирлик ва яхлитлик

Aкропол ансамблидаги бирлик ва яхлитлик

Шахс, Дорик ва Ион орденларининг моҳирона комбинацияси. Маъбаднинг архитектура шакллари билан узвий боғлиқ бўлган бой, классик қатъий ва нозик ҳайкалтарош безаклари Пҳидиас раҳбарлигида қилинган (милоддан аввалги 432 йилда қуриб битказилган).

Парфенон

Парфенон

Aкропол ансамблидаги бирлик ва яхлитлик

Aкропол қадимги Юнонистоннинг энг машҳур ансамблига айланди, унда диний, мифологик, қаҳрамонлик ва сиёсий мақсадлар битта ажойиб бадиий яхлитликда бирлаштирилган. Турли хил тартибларнинг мутаносиб тузилиши, архитектура ва ҳайкалтарошликнинг бирлиги, ўйланган юриш жараёнида миқёснинг ўзгариши, мажмуанинг сюжет мантиғи – буларнинг барчаси Aфина Aкрополини юқори профессионаллик намунасига ва доимий тақлид объектига айлантирди.

Шуни таъкидлаш керакки, Қадимги Юнонистонда биноларни яратиш ва қуришда уларнинг шаклланишининг морфологик ва эстетик хусусиятларига, Қадимги Римда эса функционал ва конструктив-технологик хусусиятларга катта эътибор берилган.

Қадимги Римда қурилиш ташаббуслари кўламининг ўсиб бориши ва алоҳида тузилмалар кўламининг кенгайиши юнонларнинг пост ва нурли тузилмаларига нисбатан кўпроқ имкониятларни таъминлайдиган янги қурилиш техникасини яратишни талаб қилди. Бу архитектуранинг кенгайтмаси

Саёҳат имкониятларига тонозли конструкцияларни жорий этиш ва ривожлантириш ҳамда янги материал – бетондан фойдаланиш орқали эришилди. Рим республикаси даврида ёйилган тош ва бетоннинг гумбазли конструкцияси архитектуранинг мутлақо янги умумий қиёфасини яратади, янги турдаги меъморий иншоотларнинг пайдо бўлишига ёрдам беради ва антик даврдан мерос бўлиб қолган ёки эллинизмдан олинган анъанавий турларни ўзгартиради.

Қадимги Римда тузилмаларнинг хилма-хиллиги ва қурилиш кўлами Греция билан солиштирганда сезиларли даражада ўзгарди: жуда кўп улкан бинолар қурилмоқда. Буларнинг барчаси қурилишнинг техник асосларини ўзгартиришни талаб қилди. Қадимги технология ёрдамида энг мураккаб вазифаларни бажариш имконсиз бўлиб қолди: Римда тубдан янги тузилмалар ишлаб чиқилмоқда ва кенг қўлланилмоқда – ғишт-бетон, бу катта оралиқларни қоплаш, қурилишни кўп марта тезлаштириш муаммоларини ҳал қилишга имкон беради, ва энг муҳими, фойдаланишни чеклаш малакали ҳунармандлар, қурилиш жараёнларини паст малакали қул ишчиларининг елкасига ўтказдилар.

Тахминан IV асрда. Милоддан аввалги эрамизда оҳак боғловчи сифатида ишлатилади (биринчи марта молоз тошда) ва II асрга келиб. Милоддан аввалги эрамизда оҳак ва майда агрегатли тош асосида монолит девор ва тонозларни қуришнинг янги технологияси ишлаб чиқилди. Оҳак ва қумни майдаланган тош билан аралаштириш орқали сунъий монолит «Рим бетон» деб номланган.

Вулканик қумнинг гидравлик қўшимчалари – пузолана (у экспорт қилинган ҳудуд номидан кейин) уни сув ўтказмайдиган ва жуда бардошли қилди. Бу қурилишда инқилобга сабаб бўлди. Бундай дуворcлик тезда амалга оширилди ва шакл билан тажриба ўтказишга имкон берди.

Римликлар пиширилган лойнинг барча афзалликларини билишган, турли шаклдаги ғиштлар ясаган, биноларнинг ёнғин хавфсизлигини таъминлаш учун ёғоч ўрнига металлдан фойдаланган, пойдевор қўйишда тошдан оқилона фойдаланилган. Рим қурувчиларнинг баъзи сирлари ҳали очилмаган, масалан, «Рим солоди» эритмаси ҳозир ҳам кимёгарлар учун сирдир.