Сяргей Белаяр - Заклад

Ён заснуў, як толькі заплюшчыў вочы...

***

— Мэр — забойца! — шматгалосы рык вырваў Кгіна Мажэйку з абдымкаў Марфея. Галоўны механік кінуў погляд на гадзіннік — набліжаўся поўдзень. — Далоў Вегера!

— Што за зборышча? — Кгін Мажэйка схапіў Кібарта Даманчука за руку.

— Вегер забіў Вільчуру, — растлумачыў газавік, спрабуючы вырвацца.

— Што? — у галоўнага механіка адвісла сківіца.

— Вегер забіў Вільчуру! — Кібарт Даманчук тузануў мацней, але Кгін Мажэйка руку не адпусціў. — Ромут Сімак бачыў, як мэр зламаў перадатчык у скафандры Малха.

— А чаго ён так доўга маўчаў?

— Баяўся Вегера.

— Зараз, значыць, не баіцца?

— Таўтвоіш Кандрашэвіч узяў яго пад сваю абарону.

Пачутае настолькі ашаламіла галоўнага механіка, што ён нарэшце адпусціў газавіка. Нейкі час Кгін Мажэйка стаяў моўчкі, а потым страпянуўся:

— Стойце!

Натоўп спыніўся не адразу: спачатку павярнулі галовы заднія шэрагі, пасля сталі і астатнія. Слоган змоўк на паўслове.

— Гэта не Вегер, гэта Кандрашэвіч забіў Малха Вільчуру! Гэта на сумленні Таўтвоіша смерць Гаіла Давіскібы!

Цішыня доўжылася ўсяго імгненне.

— Ублюдак хлусіць! — крыкнуў Альгерд Будрын і пачаў прабірацца да Кгіна Мажэйкі.

— Ромут Сімак бачыў усё на ўласныя вочы! — мяўкнуў Любарт Ванібутовіч, на ўсялякі выпадак схаваўшыся за спіны іншых.

Натоўп незадаволена загуў.

— Ад яго сышла Дабрава, вось ён і спрабуе ачарніць Таўтвоіша, — дадаў тэхнік.

Падаграваемы выдумкамі Любарта Ванібутовіча, гул з кожнай секундай мацнеў. Неўзабаве каланісты шалелі так моцна, што ўжо не чулі Кгіна Мажэйку.

Г алоўны механік глядзеў на людзей і не пазнаваў іх. Каланісты ператварыліся ў агрэсіўную безаблічную масу.

На шчасце, Дабравы сярод статку не было.

«Як жа хутка яны страцілі чалавечае аблічча, — сумна падумаў галоўны механік. — Улада аказалася куды больш моцным ядам, чым усе вядомыя...»

Балюча ўкалола думка пра тое, што інжынер-геліяэнергетык выйграе заклад. Кгіну Мажэйку стала страшна.

Не за сябе.

За калонію...

Не варта было спадзявацца на тое, што праз два з паловай месяцы, калі прыбудзе карабель, нешта зменіцца. Дзеля гелія-3 Зямля будзе трываць любога тырана.

— Ім жа ўсё роўна, хто будзе забяспечваць планету энергіяй...

— Ды ён супольнік Вегера! — крыкнуў Любарт Ванібутовіч. — Бі яго!