СтаВл Зосимов Премудрословски - Закопува Забна жаба. Фантазија комедија

– – Досадно е да станете во Галупија … – еден млад шард по име Пукик започна со разговор меланхолија.

– – Да, забораваш, Пукик, но сè за чоколадото! – нервозно го негираше Казул по име ulулка. Возрасните Казул е вообичаено да се споменат со крајот на «ia» – Казулија, а млад – без «и» – Казул. Дали е тоа јасно? – Немој да бидеш кисел, се издига, сè е подмачкано!! Високо. Ние се родивме и преживеавме.

– – И сите мои браќа умреа. – Пукик ја исфрли «рбетот во идот и ја сврте пред него. Шардовите немаа очи и затоа тие погледнаа со целото череп и веднаш ги видоа во круг, само дваесет проценти беше концентрирано внимание, а остатокот се сметаше за страничен.

– – Што ви се тркала памучна волна, зголемено? – ја удри грбот на главата со коската на Зулк Пукик, која слатко се насмевна и воздивна, повторно се сончаше.

– – Ех, ех, не – тагата се појави на левата страна на черепот во форма на капка песок и ги навива по образите, оставајќи белег.

– – Не те буди, како првут на пазувите! – извика Зулка и стави клик со ногата на коската на Пукик. Кликот се огласи и одекна во длабочините на тунелот.

– – Кликнете повторно! – праша Пукик.

– – Че, ви се допаѓа?.. Држете.. – и Казулија во задната чинија ставаше фофан толку многу што избувна ѓубре од порите на неговиот череп.

– – Ооооох!!!! – черепот беше замрзнат со треперење од треперење, бидејќи ова е таков начин на миење, како бања или туш.

– – Не размислувај, зема, не го расипувај го бранот. Сè е толку супер!!!

– – Јас нема да се наведнувам … – за ривелот тој е меланхолија.

– – Свиткување!.

– – Не се наведнувај..

– – Свиткување!!

– – Не се наведнувај!

– – Свиткување!!!

– – Не се наведнувај!!

– – Свиткување!!!!

– – Не се наведнувај!!!

– – Свиткување, свиткување, свиткување, свиткување, свиткување, свиткување, свиткување!!!!! – Зулка зеде длабок здив и викаше – Ааааоо!!!!!!!

– – Не викај како свиња. – Пукик замина.

– – И што е «свиња»?

– – Не знам, така ми се случи.

– – Од каде?

– – Од камилата.

– – Камила? Кој е овој збор?

– – Ах?.. Да, како и «свињата». Остави ме сам!

– – Ахх! Да, опуштете се.

– – Што, «аааа»? – го прекина Пукик.

– – Да, сфатив?! – shулка се затресе.

– – Што, «разбрано»?

– – Таа «свиња» е «камила», а «камила» е..

– – «свиња»! – додаде шард и извади уште еден корен од идот. – Не свети… Дали сакате да јадете? – и го залепи во окото.

– – Уг.. – таа плукна. – Да, што јадеш, но јаде. Погледнете наоколу. Колку е убаво сè, Дарко..

– – Тото и тоа, што е темно и не е рен не видливо, освен за вас.

– – И подобро да погледнете, ова е вашата татковина, татковина!!

Пукик глупаво и кисело го крена черепот и го сврте концентрираниот поглед и повторно не виде ништо. Погледна под незабележливо и со странично гледање… и повторно од.

– – Да, не барате, туку гледајте внатре, длабоко во значењето…

– – Што?

– – Ова!.. Што сакаме внатре.

– – Не гледам ништо. – и Пукик огорчено го спушти својот нож.

– – Како е така: гледам, но вие не? -Zулка со нервите на вратот, го зафати черепот на две вртења и почна да се врти: сега надесно, потоа лево, потоа горе, па долу … – И, сега ја гледате ли убавината на темнината на татковината?

– – Па што?! – Панкик. – сеедно е тажно..

– – Да, изгледате уште подобро! – и таа, во своето детско расположение, го вртеше како спортистка на чекан. Неговиот череп се вртеше, а не се појавија starsвезди, туку дамки во очите.

– – Остави ме сам, грд. викна тој.

– – Ах така?! – И таа, искористувајќи ја својата моќ супериорност, и имаше шарки два пати помали од Казул, го исправи својот оптички нерв и го фрли, со инерција на аголна брзина, кон идот. Чардовите немале нервни завршетоци и затоа не чувствувале болка, и затоа Пукик започнал да отскокнува од тврдите површини како билијардска топка и рикошет: кликнување на челото наспроти камен лепен во wallидот, потоа во таванот, потоа таванот, околу подот, повторно против wallидот, друг wallид околу подот, повторно за theидот, таванот, околу подот, повторно за theидот, уште еден wallид, таванот, околу подот, околу wallидот, другиот wallид и неволно се упатиле кон ulулка.

– – И дојдете сами, инаку наскоро ќе има некаков вид на намалување … – длабоко здив Шиша.

– – Кои се кратенките? – ulулка се обиде да го одвикне окото, но очното јаболко се преклопи и беше навлечен на раскрсницата со вратот од нервот од претходниот круг.

– – Треба да одите на часови. – продолжи уште еден казул по име Соплушка. – во Галупија, во текот на катастрофата.

– – Залихите на корисно зрачење се исцрпуваат. – се скрши првиот шард, се викаше – првиот.

– – Cesspools … – додаде Вториот, тој исто така беше наречен исто.

– – И затоа, така што сите не умираат добро, лошите ситници ќе бидат уништени.

– – Направете им храна за доброто.

– – Да, ќе умреме како и да е, ако не најдеме друг извор на храна. – заврши Шиша, и сите одеднаш плачеа во дует. Ulулка сè уште не сфати што е кажано, поважно е за неа брзо да се одвикне, и таа се повлече нагоре, затегна едно од свиоците и очното јаболко со помош на коска на ногата се извади и се вртеше во одбразденото, потоа во ликвидацијата и така на пет пати. Окото висеше на стрии, а по еден момент телото се упатило кон окото, удрило во него. Окото отпадна од телото и го испружи нервот до вратот, се вртеше и се повлече зад окото по должината на тунелот. Окото се одвиваше и, како резултат на истегнување, ја влечеше ulулка, удри во остар сврт кон wallидот и исфрли исечка од дупка. Чопик полета надвор и окото висеше на отворот. Браќата се упатиле кон спасување и, како за прв пат, «влечете го влечењето» од мравјалник, со потешкотии, од петтиот обид ги извлекле очите од џемот и theидот се распарчил, создавајќи непознати во огромниот отвор. Пред селото, Галупи не знаеше за копнен живот, или администрацијата не ги објави.

Сите се превртеја над потпетиците и ја почувствуваа природната земна светлина на Сонцето сè додека селото не го виде најголемиот дел од Галапс.

Одеднаш, самрак повторно дојде и ќелавата врабец Стасијан едвај полета во дупката и се заглави на подот на стомакот…

– – О, кој си ти? – праша Зулка.

– – Погоди го!! – Извикал десеттиот петел, а идните борци зазедоа неодамна научена позиција за напад наречена «противвоздух». Од ударите сите мушички се распаднаа и побегнаа, а кои починаа, третите бегаа.

– – Ај, ах, ах, ах, ах!!!! извика ќелав врабец. – за штооооох????

Стасијан не го сфати нивното зуење и затоа реши да се брани и да вечери. Тој беше двојно повеќе од казули, и затоа со задоволство со клунот го привлече вниманието на Шиша. Викна таа.

– – Ахаи, не, тој каснува, а јас, будала, се мешаме за него. Тепај го, момци. – и ножевите повторно летаа во врабецот, го претепаа, а моќниот скок на скокот на Зулка го исфрли од дупката надвор. Неговите напори помогнаа со шепите, кои ги истуркаше, имајќи го задниот дел од телото од надворешната страна на дупката. Стасијан, не се опоравуваше, наоѓајќи се надвор, избега. Тој веќе не можеше да лета, како порано. Од ударите на странци, целото ѓубриво полета заедно со мувите, но тој брзо, брзо истрча, трчаше брзо, брзо трчаше, трчаше брзо, трчаше брзо, трчаше брзо, трчаше брзо, трчаше брзо, трчаше и се изгуби во грмушките од пелин, легнал на земја и заспал…