Vahi̇d Çəmənli̇ - Bu yay da belə keçdi̇
- Название:Bu yay da belə keçdi̇
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Литагент Ридеро
- Год:неизвестен
- ISBN:9785448531552
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Vahi̇d Çəmənli̇ - Bu yay da belə keçdi̇ краткое содержание
Bu yay da belə keçdi̇ - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок
Интервал:
Закладка:
Burda qoca dağlar deyil,
Qəlb qərq olur dumanlara…
Hardan gəldin, ağ buludum?..
Şuşadanmı, Laçındanmı?..
Gülablıdan, Mərzilidən,
Qirxqızdanmı, Xaçındanmı?..
Qubadlıda, Kəlbəcərdə,
Sonaları gördünmü heç?
Füzulidən uçub keçən
Durnaları gördünmü heç?..
Zəngilanın meşələrin
Oxşadımı ağ əllərin?
Sığallaya bildinmi de,
Çəbrayılda tər gülləri?
Söylə görüm Qarabağın
çöllərində nələr yandı?
Getmə dayan, ağ buludum,
Şəhidlərim nigarandı.
Getmə dayan!!!
Bəs Ağdamım…
Soruşmadım Axı səndən…
Xəbər tuta bilmisənmi
Məscidimdən, minarəmdən?..
Bilirsən də, Qədirim də
Bax beləcə köçüb getdi.
Necə – neçə ahıllarm
Pərən – pərən düşüb getdi…
Ağ buludum, getmə, dayan,
Neçə – neçə analarım,
bacılarım qalıb ağlar.
Söylə görüm darıxırmı,
Nigaranmı bizdən dağlar?
Getmə dayan, ağ buludum,
Gözümüzdə qalıb axı,
Çox arzumuz, diləyimiz.
Getmə dayan, ağ buludum,
Bir doyunca sənə baxaq,
Bəlkə bir az təmizlənə
Pas bağlayan ürəyimiz…
14 may 2013Şamaxı…

Şamaxı Rəsədxanası
Bu torpaqda bu yurdda,
Sabirin səsi yaşar.
Nəsimi ülviyyəti,
Səhhət həvəsi yaşar,
Xəqaninin, Seyyidin
Ölməz nəfəsi yaşar,
Od oğlu, od qızıdır
Hər övladın, Şamaxı…
Qucağı bol bəhrəli
Düzlərindən keçəndə,
Şeh qoxulu gülləri
Dəstələyib biçəndə,
Pirsaatın suyunu
Ovuşlayıb içəndə,
Sandım, axdı qanıma
Yanar odun, Şamaxı…
Çiçək olar ürəyim
Pirqulu yaylağında,
Günəş olub yanaram
Dədəgünəş dağında,
Bir gilə üzüm yedim
Barlı üzüm bağında,
Damağımdan getmədi
Bu bal dadın, Şamaxı…
Şamaxı 1988Ata həsrəti
Qonşular arabir söz salır səndən,
Mehriban qəlbini xatırlayırlar
Cəndən söz düşəndə – bilmirəm nədən,
Elə bil qəlbimdə od qalayırlar.
Demə, oğlun səni salmayır yada,
Torpaq soyuqüzdür, mən soyuyuram.
Sanıram, nəyimsə çatmır dünyada,
Sənin yoxluğunu indi duyuram.
Sazının telindən qopan nəğmələr,
Coşqun xəyalınmış, arzularınmış.
O dağ çayı kimi coşan nəğmələr,
Çəkdiyin qayğınmış, intizarınmış.
Demə, bağçamızda açılan güllər,
Ömrünün gecikən bahаrı imiş.
Məni səxavətlə böyüdən illər,
Heç demə günləri səndən kəsirmiş.
Mən indi duyuram, niyə adamlar,
Hər məni görəndə gülümsəyirmiş.
Sənə inamlarmış, mənə inamlar,
Bütün ehtiramlar sənə görəymiş.
İnana bilmirəm bu yoxluğundan,
Belə soyuqlaya ilıq baxışlar.
Ömür yollarında dolaşdım yaman,
Bir dost köməyinə ehtiyacım var.
Demə, oğlusn səni salmayır yada,
Torpaq soyuqüzdür, mən soyuyuram
Sanıram, nəyimsə çatmır dünyada,
Sənin yoxluğunu indi duyuram.
Dostum Kərimə – Uğurun babasına
Hamımız bu günü səbirsizliklə gözləyirdik. Gözləyirdik ki, əziz dostumuzun sevincinə qoşulaq. Dünyaya qədəm basan balaca Uğura görə ona gözaydınlığı verək. Amma unutmuşuq ki, yaşadığımız həyatın çox sərt qanunları var. Ən gözləmədiyimiz anlarda, xoşbəxtlikdən göylərin yeddinci qatında olduğumuz anlarda belə, bizə qəfil sürprizlər göstərə bilər…
Allah, Allah, bu sürprizlər bəzən necə də ağrılı, necə də acılı olur.
Balaca Uğurun öz gəlişi ilə dünyanı şərəfləndirdiyi gün bu sad xəbərlə birlikdə daha bir xəbər aldıq. Uğurun ata babası qəflətən dünyaya əbədi göz yumub. Beləcə qəflətən…
Aylarla gözlədiyi nəvəsinin üzünü görmədən, süd qoxulu nəfəsini ciyərlərinə çəkmədən, körpə təbəssümü ilə fərəhlənmədən…
Bu xəbər bizi – Uğurun ana babası Kərimin dostlarını çox sarsıtdı. Bilmədik dostumuza gözaydınlığı verək, yoxsa başsağlığı. Uğurun dünyaya gəlişinin sevinci, babasının dünyadan getməsi ilə kədərlənən insanların göz yaşlarınada boğuldu. Getsin, bir də qayıtmasın o qəmli günlər…
Uğurun dünyaya gəlişinə sevinənlərdən biri də mən idim. Hətta, bu münasibətlə dostuma şer də həsr eləmişdim. Amma o şer yazılan vərəqi uzun müddət cibimdə gəzdirdim, verməyə cürət eləmədim, dedim, fikirləşər, mən nəhayda, sən nə hayda… Dörd bükülü dəftər vərəqini cibimdə qat kəsdi, yazı oxunmaz hala düşdü.
Amma bir gün Kərimə yaxınlaşdım. Uğura şer həsr elədiyimi dedim. Üzünə təbəssüm qondu. —«Oxu», – dedi. Şeri ona oxudum. Heç nə demədi. Nəmli gözləri ilə mənə baxdı. Amma sevindi, ya qəmləndi, heç anlaya bilmədim…
O günlər dostum Mahir mənim «Nə ömürdü yaşadım» adlı şerlər kitabımı mətbəəyə təqdim etmişdi. Amma heç vaxt tapıb yekun danışığa gedə bilmirdi. Səbirsizliklə kitabın çapdan çıxmasını gözləyirdim. Qəflətən ağlıma bir fikir gəldi: – bəlkə, şeri faksla mətbəəyə göndərim? Elə də etdim. İnanın, ertəsi gün dostum Mahir mənə zəng edərək dedi ki, nəhayət, vaxt tapıb mətbəəyə gedə bildim, kitabı çapa imzaladım.
Beləliklə, Uğura həsr etdiyim şer mənə də uğur gətirdi.
Bu şeri, bu şerin yazılmasının qəribə tarixcəsi ilə birlikdə bu kitaba da daxıl edirəm. Bu şer mənim Uğurun qədəmlərinə səpdiyim bir çiçək dəstəsinə bənzəyir.
Ömür yollarında qədəmlərin uğurlu olsun!

Uğur
Elə bil günəş də mehribanlaşdı,
Uşaq tək qarşında dayandı sənin.
Dostların sevinci kükrədi, daşdı,
Qəlbində duyğular oyandı sənin…
Buludlar səmadan, ulduzlar göydən,
Səni təbrik üçün üzülüb gəldi.
Kövrək düyğyların bir himə bənddi,
İnci tək gözündən süzülüb gəldi.
Bu Haqqın lütvüdür, – heç bunu danma,
Sanballi kişilər səfinə düşdün.
Nə qədər uğurlar görmüşdün, – amma,
Belə bir Uğuru heç görməmişdin…
Adi Uğur deyil, bu Uğur, – qardaş,
Nəğməkar Xəzərin həzin səsidir.
Adi Uğur deyi, l bu Uğur, – qardaş,
İki sevən qəlbin təntənəsidir.
Adi Uğur deyil, bu Uğur, – qardaş,
Göylərin müjdəli yağışlarıdır.
Adi Uğur deyil, bu Uğur, – qardaş,
Sevincli, nisgilli göz yaşlarıdır.
Adi Uğur deyil, bu Uğur, – qardaş,
Bahar həvəsilə açılan güldür.
Adi Uğur deyil, bu Uğur, – qardaş,
Totuq ag əllərdir, şipşirin dildir…
Bu Haqqın lütvüdür, – heç bunu danma,
Sanballi kişilər səfinə düşdün.
Nə qədər uğurlar görmüşdün, – amma,
Belə bir Uğuru heç görməmişdin…
Bakı, 02 may 2011 – ci il.Sözlər
Sözlər var şipşirin, sözlər var acı,
Acılı, şirinli axındı sözlər.
Həm dərd artırandı, həm dərd əlacı,
Ürəyə hər şeydən yaxındı sözlər.
Bəzən abır – həya libasında o,
Girər qılığına bakirə qız tək.
Bəzən də bir şıltaq ədasında o,
Boğar neçə arzu, neçə min istək..
Var neçə pərdəsi, var neçə donu,
Birini soyunar, birini geyər.
Sinəndə saxlamaq istəsən onu,
Qurd kimi o səni içindən yeyər.
Diplomat diliylə istər danışa,
Dahilik eşqiylə yaşar beyində.
Torpağa basdırsan – dönər qamışa,
Tanıdar özünü çoban neyində…
Sözlər var şipşirin, sözlər var acı,
Acılı, şirinli axındı sözlər.
Həm dərd artırandı, həm dərd əlacı,
Ürəyə hər şeydən yaxındı sözlər.
Bakı, 1978 – ci il.Övladlar dönükləşəndə
Doqqazın ağzında dondum qəfildən,
Təsəlli verərmi həmsöhbət mənə?..
Uğursuz yolçuya döndüm qəfildən,
Necə yazıq gəldi bu həyət mənə…
Üstən quş səkməyən o çal – çəpərlər,
İndi neçə yerdən yaralanıbdır.
Doluşub həyətə qonşu dəcəllər,
Meynələr vədəsiz uralanıbdır.
Külək budaqları dibdən qoparıb,
Bağ – bağat doludur şax – şəvəl ilə.
Gül kolu təklikdən şivən qoparıb,
Ləçəklər üstündə don tutub gilə.
Körpə çinarların dəyişib halı,
Qoca tut nə yaman xəyala dalıb.
Bacımın bəzəkli çörək dəsmalı,
Təndirin başında kimsəsiz qalıb.
Pozulub bağçada əvvəlki mizan,
Körpə budaqları meyvələr əymir.
Əbədi qonaqdır bu yerdə xəzan,
Bir yaşıl yarpaq da gözümə dəymir.
Daşlar, divarlar da qəribsəyibdi,
Böyük hənirinə, uşaq səsinə.
Bu həyət məni də qərib sayıbdı,
Doğma nəfəsimdən çətin isinə…
Günəşin şəfəqi sönükləşəndə,
Qızmar yay günü də dönüb olar qış…
Övladlar soyuyub dönükləşəndə,
Dədə – baba yurdu yetim qalarmış…
1977 Ağdam, ÇəmənliVağzalı çalınır

Vağzalı çalınır, zərif qədəmlə,
Elə bil boşluğa addımlayırsan.
Gedirsən qüssəylə, kədərlə, qəmlə,
Qəmimin ucuna qəm calayırsan.
Vağzalı çalınır, oynayır qızlar,
Beləcə süzərdin toylarda sən də.
Mənə qərib olub bu il, bu bahar,
Qərib tək gəlmişəm toyuna mən də…
Sən qədəm basdığın o boz torpağı,
Mən də nəzərimlə sığallayıram.
Gedərsən, sinəmə çəkib min dağı,
Özüm də özümə inanmayıram.
Vağzalı çalınır, sənsə ahəstə,
Elə bil süzürsən, yeriməyirsən…
Çiçək gətirmişəm sənə bir dəstə,
Niyə öz töhvəni istəməyirsən?
Bəlkə könlün yoxdur getməyə bu gün,
Niyə qara gözlər yenə də gülmür?
Bəlkə ürəyimi sındırdığınçün,
Nigaran getməyə ürəyin gəlmir?
Gedirsən, fəryadım qəlb otağında,
Sarı sim üstündə vağzalı çalır.
Gedirsən, təbəssüm al dodağında,
Görüşə gəlməyin nə vaxta qalır?
Bu geçə otağın boş qalacaqdır,
Könlümün boşalmış sarayı kimi.
Bu gecə ürəyim hıçqıracaqdır,
Yanıqlı vağzalı harayı kimi.
Bu gecə yanına bir yad gələcək,
Bu gecə yerimə qor dolacaqdır.
Saçların tufana düşən güllər tək,
Pərişan üzünə dağılacaqdır.
Gizli eşqimizin şahidi Ay da,
Utanıb, üzünü bürüyəcəkdir.
Donacaq heyrətdən dəniz də, çay da,
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: