Сергей Зарин - Аскетизм по православно-христианскому учению. Книга вторая: Опыт систематического раскрытия вопроса
- Название:Аскетизм по православно-христианскому учению. Книга вторая: Опыт систематического раскрытия вопроса
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Типография В. Ф. Киршбаума
- Год:1907
- Город:С.-Петербург
- ISBN:нет данных
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Сергей Зарин - Аскетизм по православно-христианскому учению. Книга вторая: Опыт систематического раскрытия вопроса краткое содержание
Книга вторая: Опыт систематического раскрытия вопроса.
Аскетизм по православно-христианскому учению. Книга вторая: Опыт систематического раскрытия вопроса - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
425
По словам Климента А. , Бог сообщает свою благодать только желающим, домогающимся и просящим, чтобы, так. обр., спасение было их собственным делом; Бог не принуждает (насилие противно Богу), но доставляет только ищущим и дарует просящим и открывает толкущим (T. IX, col. 613). Ср. Исаак С. Λ LIX. σ. 357.
426
Исаак С. Λ. XVI, 81: ἡ ἄσκησις μήτηρ τοῦ ἁγιασμοῦ ἐστίν ἐξ οὗ γεννᾶται ἡ πρώτη γεῦσις τῆς αἰσθήσεως τῶν μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ. Cnfr. Λ. XXX σ. 190. Ср. Афанасий А. T. XXVI, col. 1297: ἁγιωσυνην ἀσκοῦσι.
427
Е. Ф. Письма, стр. 65, 66, 97, 100.
428
Филип. II, 12–13. Ср. Е. Ф. , ibid., стр. 71, 79, 80, 90.
429
Филип. II, 12–13. Ср. И. Златоуст. Т. LXII, col. 240: ἐνεργεῖ ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν εἰ τοίνυν ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ, ἡμᾶς δεῖ τὴν προαίρεσιν παρασχεῖν συγκεκροτημένην διὰ παντὸς ἐσφιγμένην, ἀδιάχυτον.
430
Ε. Ф. Цит. соч., стр. 19.
431
Ibid., стр. 65, 67, 83. И та и другая формулы по существу правильны и даже заключают одну и ту же мысль. Все различие их сводится к различию собственно точек зрения, причем первая может быть названа объективно–догматической , а вторая – субъективно–нравственной. Ср. Е. Ф. Начерт., стр. 5. Ср. Макарий Ε. Η. XXXVII, с. X, с. 757А: τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου, ὡς παράστασις ὑποστατική μὴ παρόντος δὲ θελήματος, οὐδὲ αὐτὸς ὁ Θεός τι ποιεῖ. «Воля человеческая есть как бы существенное условие (разум. для действия, благодатной силы). Если нет воли, Сам Бог ничего не делает».
432
Римл. VII, 18.
433
Ibid., стр. 22.
434
H. XVII, с. XV, col. 633В: πᾶς ἀνθρώπων εἴτε Ἰουδαίων, εἴτε Ἑλλήνων, ἀγαπᾷ τὴν καθαρότητα, καὶ οὐ δύνανται καθαρεύειν. Ср. Ориген. In Ioann, t. XXII. n. 6. col. 757–760.
435
Макарий E. Η. II, c. ΙΙΙ, col. 465A: τῷ ἀνθρώπῳ, τὸ μὲν θέλειν παράκειται τοῦ εἶναι καθαρόν, καὶ ἄμωμον, καὶ ἄσπιλον, καὶ μὴ ἔχειν ἐν ἑαυτῷ τὴν κακίαν, ἀλλ’ ἀεὶ μετὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι, τὸ δύνασθαι δὲ οὐκ ἔχει.
436
H. XXVI, с. XXI. col. 688D.
437
Ср. Филип. IV, 13; Еф. VI, 10. Римл. XV, 24. Исаак С. Λ. LIX σ. 357. Ср. Августин. Dе Spirit. еt littеr. 30, § 52. T. X, p. 233. По его учению, действие благодати на естественные силы человека заключается собственно в расширении, усилении и обновлении этих сил. Ср. проф. Л. И. Писарев , стр. 319.
438
Иоанн. III, ст. 20–21.
439
Ср. Римл. VIΙΙ, 26: «и Дух подкрепляет нас в немощах наших» (καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν).
440
Григорий Η. Dе institutе christiano, col. 289C: ἡ τε τοῦ Θεοῦ χάρις ψυχαῖς φευγούσαις τὴν σωτηρίαν οὐκ ἔχει ἐπιφοιτᾶν, ἡ τε τῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀρετῆς δύναμις οὐκ ἐξαρκεῖ καθ’ ἐαυτὴν πρὸς τὸ τῆς ζωῆς εἷδος ἀναβιβάσαι ψυχὰς ἀμοιρούσας τῆς χάριτος.
441
Григорий Б. Dе virtutе, 90–92. T. XXXVII, col. 674: οὐκ οἷον μεγάλοιο Θεοῦ τότε δῶρον ἐτύχθη, εἰκόνα περτίοντος, ἐπεὶ καὶ σεῖο μεμοινῆς, οὐ τε σέο φρενὸς οἷον, ἐπεὶ καὶ κρείσσονος ἀλχῆς…
442
Василий В. Const. monast. С. XV. T. XXXI, col. 1377ВС: οὐδὲ ἡ περὶ τὰ καλὰ τῶν ἀνθρώπων ἐγχείρησις δίχα τῆς ἄνωθεν βοηθείας τελειωθήσεται οὐδὲ ἡ ἄνωθεν χάρις ἐπὶ τὴν μὴ σπουδάζοντα παραγένοιτ’ ἄν ἀλλ’ ἀκάτερα συγκεκρᾶσθαι προσήκει σπουδήν τε ἀνθρωπίνην καὶ τὴν διὰ τῆς πίστεως ἄνωθεν καθήκουσαν συμμαχίαν εἰς τελείωσιν ἀρετῆς. Cp. И. Златоуст. T. LXIII, col. 99: ἡμῶν τὸ προελέσθαι καὶ βουληθῆναι, Θεοῦ δὲ τὸ ἀνύσαι καὶ εἰς τελος ἀγαγεῖν. Ориген. Dе princ. L. I. c. 8. n. 3. col. 178.
443
Макарий Е. H. IV, c. III, col. 469С: λοιπὸν τὸ ἐκριζῶσαι τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸ συνον κακὸν, τοῦτο τῇ θείᾳ δυνάμει μόνον δυνατόν ἐστι κατορθῶσαι.
444
Макарий Ε. Η. XXVI, с. X, с. 681Α (cp. ibid. с. XIX, col. 688A): χρὴ τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ προαιρέσεως γεωργῆσαι τὴν γῆν τῆς καρδίας αὐτοῦ καὶ πονῆσαι. Ζητεῖ γὰρ ὁ Θεός τὸν πόνον, καὶ κάματον καὶ τὴν ἐργασίαν τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλ’ ἐὰν μὴ ἄνωθεν ἐπιφανῇ οὐράνια νέφη, καὶ ὑετοὶ χάριτος, οὐδὲν ὠφέλησεν ὁ γεωργὸς καμών. Ср. Ориген. Dе princ. L. III. с. I. n. 10. col. 265. Sеlеcta in Psalm. IV. col. 1160D–1161A.
445
Λ. LIX. σ. 357. Cp. И. Златоуст. In еp. ad Philipp. H. VIII, 1. T. LXII. col. 239–240: когда мы захотим, Бог умножит (ἀύξει) дальнейшее наше желание. Благодать содействует и в таких делах, которые кажутся самыми легкими (εὐκολωτάτοις) и всюду (πανταχοῦ) вносит свое содействие. In ер. ad Rom. H. XIV, 7. col. 532–533.
446
Григорий Н. Dе institutе christiano. col. 289C: προελθοῦσαι εἰς ταὐτὸν δικαιοσύνη ἔργων καὶ Πνεύματος χάρις, εἰς ἣ συνῆλθον ψυχὴν, ταύτην ζωῆς μακαρίας μετ’ ἀλλήλων ἐνέπλησαν.
447
1 Кор. XV, 10; cp. 2 Кор. X, 14.
448
Ср. Римл. VΙΙI, 16; ср. ст. 26–27.
449
Римл. V, 5; VIΙΙ, 27; 2 Кор. I, 22; Гал. IV, 6.
450
Мрк. IV, 26–29.
451
Мф. XIII, 33.
452
Макарий Е. Н. VIII, С. 2. col. 528D–529А: Ἡ χάρις ἀδιαλείπτως σύνεστι καὶ ἐῥῤίζωται, καὶ ἐζύμωται ἐκ νέας ἡλικίας καὶ ὡς φυσικὸν καὶ πηκτόν ἐγένετο, αὐτὸ τὸ συνόν τῷ ἀνθρώπῳ ὡς μία οὐσία.
453
Ε. Феофан. Начерт., стр. 212.
454
См., напр., Макария Ε. Η. XV, с. XLI. col. 604ВС.
455
Его же. H. XVI, с. VII col. 617С.
456
Ср. Рим. I, 5; V, 17; 2 Кор. VI, 1 и др.
457
Рим. V. 5; VIΙΙ, 27; 2 Кор. I, 22; Гал. IV, 6.
458
Римл. VIII, 27 ст. 16.
459
Макарий Е. Η. XV, XLI col. 604С.
460
Cp. 1 Кор. ΙΙΙ, 18: τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος.
461
Римл. V, 2; 2 Кор. IX, 8.
462
Макарий Е. H. XLI. С. II. col. 769А: καὶ αὐτὴ ἡ χάρις νομὴν λαμβάνει ἐν τῇ ψυχῇ καὶ ἕως τῶν βαθυτάτων αὐτῆς μερῶν καὶ διαλογισμῶν ῥυζοῦται ἐν καιροῖς πλείοσιν εὐδοκιμούσης καὶ συμφωνούσης τῆς ψυχῆς τῇ χάριτι ἕως οὗ ὁλη ἡ ψυχὴ περιληφθῇ ὑπὸ τῆς ἐπουρανίου χάριτος, λοιπὸν βασιλευούσης ἐν αὐτῷ τῷ σκεύει.
463
Макарий Ε. говорит (Homil. XVIII, X. col. 641A) о душе, достигшей высшего духовного совершенства, что она «соединяется и растворяется с Духом Утешителем, чрез неизреченное общение с Ним» (τῷ Παρακλήτῳ Πνεύματι διὰ τῆς ἀῥῤητου κοινωνίας ἐνωθεῖσα καὶ ἀνακραθεῖσα), и чрез растворение с Духом сама удостаивается сделаться духом (καταξιωθῇ πνεῦμα γενέσθαι συγκεκραμένη τῷ Πνεύματι).
464
Η. IV, с. X. col. 480BC.
465
Η. XV, с. XXXVI. col. 600С: ὁ δεδεμένος Πνεύματι ἁγίῳ, καὶ μεμεθυτμένος εἰς τὰ ἐπουράνια, ἔχει ἐξουσίαν τοῦ τραπῆναι ἐπὶ τὸ κακόν.
466
Η. XXVII, c. LIX. col. 700Β: ἐν τῷ θελήματι σου κεῖται, καὶ ἐν τῇ αὐτεξουσιότητι σου, τὸ τιμῆσαι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, καὶ μὴ λυπῆσαι …καὶ τοῖς τελείοις Χριστιανοῖς… σύνεστι τὸ αὐτεξούσιον.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: