Елена Калири - Praecellentissimus Rex. Одоакр в истории и историографии
- Название:Praecellentissimus Rex. Одоакр в истории и историографии
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:неизвестно
- Год:2019
- ISBN:нет данных
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Елена Калири - Praecellentissimus Rex. Одоакр в истории и историографии краткое содержание
Praecellentissimus Rex. Одоакр в истории и историографии - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
105
Совр. Клермон-Ферран.
106
«Старшинство и всевозможные достоинства» ( лат .).
107
Auct. Havn. Ordo Prior a. 475, MGH AA 9, Chron. Min. 1, 309.
108
«Всю заботу о внешней защите» ( лат .).
109
«И среди бедствий и нежданного крушения государства, в то время, когда римские силы сами себя уничтожают изнутри, чужеземные племена, которые, притворно изображая дружбу, подчинялись римскому закону, восстают против него» ( лат .).
110
Auct. Havn. Ordo Post. Margo a. 476, MGH AA 9, Chron. Min. 1, 309.
111
Старость ( лат .).
112
Procop. Vand. 1, 7, 26, 1, 344 Haury-Wirth.
113
Об отношениях между Аэцием и аристократией см. B. L. Twyman , Aetius and the aristocracy, Historia 19/4, 1970, 480–503. В более широком плане O'Flynn , Generalissimos, cit. 74 ss.; S. Krautschick , Ricimer — ein Germane als starker Mann in Italien, в: Germani in Italia, cit., 269–287. О правовом и политическом значении термина patricius всё ещё весьма полезен G. B. Picotti , Il patricius nell'ultima età imperiale e nei primi regni barbarici d'Italia, ASI ser. VII 9, 1928, 1–80.
114
Безграничная власть ( лат .).
115
Verg. Aen. I, 279.
116
См. размышления S. Mazzarino , La fine del mondo antico, Milano 1988, 59–64.
117
E. Caliri , Tributum pretium pacis est. Considerazioni sull'idea di tributo il Paolo Orosio, в: Hestiasis. Studi di Tarda Antichità offerti a Salvatore Calderone, 6, Messina 1989, 127–142.
118
Вечный Рим ( лат .).
119
F. Paschoud , Roma Aeterna. Etudes sur le patriotisme romain dans l'Occidente latin à l'époque des grandes invasion, Neuchâtel 1967.
120
Sidon, ep. 1, 7, 5–7, MGH AA 8, 10–12 Luetjoh. См. соображения B. Luiselli , Storia culturale dei rapporti tra mondo romano e mondo germanico, Roma 1992, 489 ss.; Id., La cultura romana di fronte alla fine dell'impero di Occidente, cit., 289–305.
121
«Обе империи, разделённые только престолами» ( лат .).
122
Ioh. Ant. frg. 293. 1 Roberto, 201 Müller, FHG 4, 615.
123
Друг ( лат .).
124
Господин ( лат .).
125
Ennod. Vita 86–88, 57–58 Cesa. См. M. Humphries , Roman Senators and Absent Emperors in Late Antiquity, ACTA 17, 2003, 27–46; M. Mc Evoy , Rome and the Transformation of the Imperial office in the late fourth-mid fifth centuries AD, PBSR 78, 2010, 151–192.
126
M. Reydellet , La royauté dans la literature latine de Sidoine Apollinaire à Isidore de Séville, Roma 1981, 148 и 158.
127
«Которому божественное определение вверило управление Италией» ( лат .).
128
Ennod. Vita 88, 58 Cesa.
129
Границы ( лат .).
130
F. E. Consolino , Panegiristi e creazione del consenso nell'Occidente latino, в: G. Urso (ed.), Dicere laudes. Elogio, communicazione, creazione del consenso, Pisa 2011, 293–336.
131
PLRE 2, 791–793, s. v. Odovacer.
132
Ioh. Ant. frg. 307 Roberto, 214a Müller, FHG V 29.
133
Anon. Val. II 45 Moreau; Ioh. Ant. frg. 301 Roberto, 209 Müller, FHG IV, 617. См. PLRE 2, 385–386, s. v. Edeco. О его гуннском или германском происхождении см. O. Seeck, s. v. Edico, в: RE V2, 1905, 2, 1939.
134
Prisc. frg. 11, 242–252 Blockley; Anon. Vales. II 45, 12 Moreau; Ioh. Ant. 301 Roberto, 209 Müller, FHG IV, 617. См. S. Williams — G. Friell , The Rome that did not fall: the Survival of the East in the Fifht Century, London — New York 1999, 80–83.
135
A. Schwarcz , Die Goten in Pannonien und auf den Balkan nach dem Ende des Hunnenreiches bis zum Italienzug Theoderichs des Grossen, MIOG 100, 1992, 50 ss.
136
PLRE 2, 806, s. v. Onoulphus. См. A. Nagl , s. v. Onoulf, в: RE XVIII 1, 1939, 526–527.
137
Ioh. Ant. frg. 301 Roberto, 209 Müller, FHG IV, 617.
138
Eug. Vita 44. 4, 288 Régerat.
139
Ioh. Ant. frg. 301 Roberto, 209 Müller, FHG IV, 617.
140
Cessi , "Regnum" ed "Imperium", cit., 132; S. Krautschick , Zwei Aspekte des Jahres 476, Historia 35, 1986, 344–371.
141
«Одоакр, племя которого называлось скирами, отец же Идиконом, и брат Оноульфа, и Арматия телохранителя, ставшего убийцей» ( греч .).
142
Ioh. Ant. frg. 301 Roberto, 209 Müller, FHG IV, 617.
143
Предположению Краучика следуют Demandt , Die Spätantike: Römische Geschichte, cit., 178; P. Amory , People and Identity in Ostrogothic Italy, 489–554, Cambridge 1997, 282–283. Против см. P. MacGeorge , Late Roman Warlords, Oxford 2003, 284–285.
144
Ioh. Ant. frg. 301 Roberto, 209 Müller, FHG IV, 617; Anon. Val. II, 37, 11 Moreau: … Superveniens autem Odoacar cum gente Scirorum … («Пришедший же с племенем скиров Одоакр…» ( лат .))
145
Jord. Rom. 344, MGH AA 5, 1, 44: Odoacer genere Rogus Thorcilingorum Scirorum Herolorumque turbas munitus … («Одоакр, родом рог, усиленный толпами торкилингов, скиров и герулов…» ( лат .)); Get. 242, MGH AA 5, 1, 120: Odoacer Torcilingorum rex habens secum Sciros, Herulos, diversarumque gentium auxiliarios Italiam occupavit («Одоакр, король торкилингов, вместе со скирами, герулами и при поддержке разных народов занял Италию» ( лат .)); 291, MGH AA 5, 1, 133: (Hesperia plaga) … sub Regis Thorciligorum Rogorumque tyrannide … («(Гесперийская сторона) … под тиранией короля торкилингов и рогов…» ( лат .)) См. L. Varady , Jordanes-Studien, Chiron 6, 1976, 441–488, особ. 475–476.
146
Marcell. chron. a. 476, MGH AA 11, Chron. Min. 2, 91: Odoacar … rex Gothorum … («Одоакр … король готов…» ( лат .))
147
R. L. Reynolds — R. S. Lopez , Odoacer: German or Hun? AHR 62, 1946, 36 ss.; B. Macbain , Odovacer the Hun? CPh 78, 1983, 323–327.
148
Высокого роста ( лат .).
149
Thphn. chron. A. M. 5965, 119 De Boor.
150
Krautschick, Zwei Aspekte, cit., 344 ss.
151
Greg. Tur. HF 2, 18: Adovacrius vero cum Saxonibus Andegavos venit. Magna tunc lues populum devastavit… Adovacrius de Andegavo et aliis locis obsides accepit («Адовакрий же с саксами пришёл к Анжеру. В то время великая чума покосила народ… Адовакрий из Анжера и других мест получил заложников» ( лат .)).
152
Greg. Tur. HF 2, 19: Adovacrius cum Childerico foedus iniit, Alamannusque, qui partem Italiae pervaserant, subiugarunt («Адовакрий заключил союз с Хильдерихом и они покорили аламаннов, которые проникли в часть Италии» ( лат .)).
153
«Со множеством отважнейших герулов» ( лат .).
154
«От крайних пределов Паннонии» ( лат .).
155
Hist. Rom. 15, 8, 213 Crivellucci.
156
Житие Северина ( лат .).
157
MGH AA 1, 2, Berolini 1877 (изд. H. Sauppe); CSEL 9, 2, Wien 1886 (изд. P. Knöll); MGH Script. Rerum Germ. XXVI, Berolini 1889 (изд. Th. Mommsen); Das Leben des heiligen Severin (изд. R. Noll) в: SQAW, 11, Berlin 1963 (переизд. Passau 1981); F. Lotter , Severinus von Noricum. Legende und historische Wirklichkeit, Stuttgart 1976; R. Bratož , Severinus von Noricum und seine Zeit, Geschichtliche Anmerkungen в: DÖAW. PH 165, 1983; Vie de Saint Séverin (изд. Ph. Régerat), SCh 374, Paris 1991; W. Pohl — M. Diesenberger , Eugippius und Severinus. Der Author, der Text und der Heilige, Wien 2001.
158
M. Pavan, Il Lucullanum e i rapporti romano-barbarici, в: Hestiasis. Studi di Tarda antichità с.32 offerti a Salvatore Calderone, 1, Messina 1986, 105–125. См. также H. J. Diesner , Severinus und Eugippius, в: Kirche und Staat im spätrömischen Reiche, Berlin 1964, 155–167; A. Quacquarelli , La Vita sancti Severini di Eugippio: etopeia e sentenze, VetChr 13, 1976, 229–253.
159
Ch. Microw , Eugippius and the closing years of the province of Noricum Ripense, TAPhA 10, 1915, 166–187; F. Lotter , Severinus und die Endzeit der römicher Herrschaft an der oberen Donau, DA 24, 1968, 309–339; Id., Inlustrissimus vir Severinus, DA 26, 1970, 200–207; J. Haberl , The last of Roman Noricum, в: C. and S. Hawkes (Eds.), Greek, Romans and Celts, London 1973, 97–149; G. Alföldy , Noricum, London — Boston 1974, 213–227; R. A. Markus , The End of the Roman Empire: a Note on Eugippius, Vita Sancti Severini, 20, NMS 26, 1982, 1–7; AA. VV., Severin zwischen Römerzeit und Völkerwanderungen, Linz 1982; R. Bratož , Die Beziehungen zwischen Germanen und Romanen im Gebiet Niederösterreichs in der zweiten Hälfte des 5. Jahrhunderts, AArchSlov 33, 1982, 157–168; H. Castritius , Die Grenzverteidigung in Raetien und Noricum im 5. Jahrhundert n. Chr. Ein Beitrag zum Ende der Antike, в: H. Wolfram — A. Schwarz (Hrsgg.), Die Bayern und ihre Nachbarn, 1, Wien 1985, 17–28.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: