Матвей Гуковский - Итальянское Возрождение
- Название:Итальянское Возрождение
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Ленинградский государственный университет
- Год:1990
- Город:Ленинград
- ISBN:5-288-00163-4
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Матвей Гуковский - Итальянское Возрождение краткое содержание
Книга рассчитана на историков, филологов, искусствоведов, широкий круг читателей, интересующихся проблемами всеобщей истории.
Итальянское Возрождение - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
1
Маркс К., Энгельс Ф . Сочинения, т. XIV, стр. 476.
2
Я. Буркгардт , Культуpa Италии в эпохy Возрождения, русский перевод с 8-го изд., I–II, СПб., 1906.
3
Julien Luсhаiге, Les Societes Italiennes du XIII–XV s. s. Paris, 1933; Fr. Funk-Brentano . La Renaissance, Paris/1935; А. К. Дживелегов , Начало Итальянского Возрождения, изд. II, М., 1924.
4
Об этом см. мою статью «К вопросу о сущности так называемого "Итальянского Возрождения"», Сборник Академии Наук памяти К. Маркса, Ленинград. 1933.
5
Маркс К., Энгельс Ф . Сочинения, т. XIV, стр. 415–416.
6
О Фридрихе II см. в первую очередь исследование Е. Каntorowltz , Kaiser Friedrich der Zweite, Berlin, 1927, а также новейшую монографию H. Ziegler , Vie de l'Empereur Frederic II de HohenstauLn, Paris, 1939 и более общие работы: Cohn , Da Zeitalter der Hohenstaufen in Slzillen, Breslau, 1923; De Stefano , l'idea Imperlale di Federigo II, Firenze 1927; von den Stelnen , Das Kaiserthum Friedrichs II nach den Anschaungen seiner Staatsbriefe, Berlin, 1922.
7
«Капитал", т. I, гл. XXIV, § 1, прим.; Сочинения, т. XVII, стр. 784.
8
Основная литература по истории отдельных частей Италии будет приведена ниже в примечаниях к главе II.
9
Подробно о тирании речь будет идти ниже.
10
О происхождении и специфическом характере партий "гвельфов" и "гиббеллинов" см. ниже.
11
"In civitatum quoque dispositione ac rei publicae conservatione antiquorum adhuc Romanorum imitantur solertiam. Demque libertatem tantopere affectant, ut potestatis insolentia fugiendo consulum potius quam imperantium rogantur arbitrio. Cumque tres inter eos ordines, id est capitaneorum, vavassorum, plebis, esse noscantur, ad reprimendam superbiam non de uno, sed de singulls predict! consules eliguntur, neve ad domlnandi libidinem prorumpant, singul s pene annis variantur. Ex quo sit, ut, tota ilia terra inter civitates ferme divisa, singulae ad commanendum secum diocesanos compulerint, vixque aliquis nobilis vel vir magnus tarn magno ambitu inveniri queat, qui civitatis suae non sequatur imperium. Consueverunt autem singuli singula territoria ex hac commlnandi potestate comitatus suos appellare. Ut etiam ad conprimcndos vicinos materia non careant, inferloris conditionis juvenes vel quoslibet contemptibllium etiam mechanlcarum artium opifices, quos caeterae gentes ab honestioribus et llberioribus studiis tamquam pestem propellunt, ad miliclae cingulum vel dignitatum gradus assumere non dedignantur. Ex quo fjctum est, ut caeteris orbis civitatibus divitlis et potentia longe premineant". Цитирую по изданию Ottonis et Rahewini Gesta Friderici I Imperatoris rec. G. Waitz . Scriptores Rerum Germanicarum in usum scholarum, ed. II, Hannoverae, 1884, p. 93.
12
Вопросу происхождения цехов посвящена весьма обширная литература. В качестве новейших, суммирующих последние точки зрения работ, можно назвать: P. S. Leicht , La corporators delle arti nelle sue origini e nel primo sorgere del comune, Rivista Storica Italiana, ser. V, vol. II, f. 2 (1937); его же , Ricerche sulle corporazioni professionali in Italia dal sec. V all XI; Rendiconti della R . Accad. Nazion. del Lincei, Cl. di Sc. Morali, stor. filolog. Ser. VI. vol. XII, fasc. 3–4 (1936), а также G. M. Monti , Lineamenti di storia delle corporazioni, vol. I, Bari 1931, и его же Le corporaioni nell'evo an ico e nell'alto medioevo, Bari, 1934; E. Silberschmidt , Die Bedeulung der Gilde, insbesondere der Handelsgilde fur die Entstehung der italienischen Fre heit, Zeitschr. der Savigny Stiftung f. Rechtsgesch., В II., Germ. Abt. (1931), u G. Mickwitz , Die KartellfunVtionen der Zflnfte und ihre Bedeutung bei der Entstehung des Zunftwesens, Helsingfors, 1936.
13
"Isto tempore, cum civitas ab antiquo esset divisa inter Partem nobilium ex una parte et Partem populi ex alia; interum In duas Partes dividitur, quia artistae ut macellarii, furnarii et alii mensurales in unam congregaii fecerunt imam societatem quam vocaverunt Credentiam sancti Ambrosii alia pars Populi ditioris et nobilioris, ut mercatorum et aliorum pinguium, retinuit regimen consulurn…", Galvano Fiamma, Manpulus Fiorum, cap. 233. Цитирую по работе F. Carli , Storia del Commercio Italiano, Vol. II, II, Mercato) nell'eta del Comune, Padova. 1926, стр. 321, на которую неоднократно придется ссылаться и в дальнейшем.
14
Эти цифры приводит тот же F. Carli , стр. 22 и след.
15
Там же, а также P. Battara , Le indagini congetturali sulla popolazione di Firenze, Arch. Stor. It., 1935, Vol. I, 2 стр. 217–232.
16
F. Carli , цит. сочин., стр. 17.
17
См. старую работу — Н. Simonsfeld , Der Fondaco dei Tedeschi in Venedig, vol. 1–11, Stuttgart, 1887.
18
Bene di Bologna, II Candelabro. "Debet quaecumque persona, quando subditis suis scribet, praemittere nomen sunrn, ut imperator regi, rex principi, princeps duci, dux marchioni, marchio comiti, comes baroni, baro barbassori, barbassor militi, miles mercatori et cuilibet populari homini vel plebeio, scilicet… barones etiam nomina mer catorum quandoque praemittunt quia ipsi ambulant nudis pedibus aut soleis puris, illi vero in curnbus et in equis: nam sanctissima est nostro tempore divitiarum maiestas". Цитирую по Fr. Erole, La lotta deile classi alia fine del medio evo, Dal Comune al Principato, Firenze, 1929.
19
R. Glaber , Historiarurn Libri. Цитирую по S. Gebhart , L'Etat d'ame d'un moine de l'ап 1000, Moines et Papes. Paris, 1897, стр. 11 и след.
20
О Иоахиме Флорском и "иоахимизме" см., кроме общих работ, названных в следующем примечании, новые статьи А. Виоnaiuti , Gioacchino da Flore, Riv. Stor. Hal ana, Ser. IV, II, fasc. 3 (1931) и его же La modernita di Gioacchino da Fiore. Ricerche religiose, Vol. 6, N. 2 и книгу I. Huck , Iachim von Floris u. die iochistische Literatur, Freiburg, 1939.
21
Подробному разбору еретических движений в Италии ХП — XIII вв. посвящена диссертация Л. П. Карсавина, Очерки религиозной жизни в Италии XII–XIII вв., СПБ, 1912. Вообще литература этого вопроса огромна. Наиболее полные и общие работы: F. Tocco , L'eresia nel medio evo, Firenze, 1884 и более новая: H. Grundtnarm , Religiose Bewegungen im Mittelalter, Untersuchungen tiber die geschichtlichen Zusammenhange zwischen der Ketzerei, den Bettelorden, Berlin, 1935.
22
Цитирую по Л. П. Карсавину, Очерки религиозной жизни в Италии XII–XIII веков, СПБ, 1912, стр. 70. Первая часть от рывка заимствована из Gesta Arnoldi, изданных Monaci, вторая — из Historia Pontiticalis.
23
Там же, стр. 72. Литературу об Арнольде см. в монографии G. W. Greenway , Arnold of Brescia, London, 1931.
24
О ересях и религиозных настроениях в Италии XII–XIII веков см. работы: Н. Hefele , Die Bettel orden und das Religiose Volksleben Ober- und Mittelitaliens im XIII Jahrh., Leipzig und Berlin, 1910; G. Volpe , Movimenti religiosi e sette ereticali nella societa medievale italiana (Sec. XI–XIV), Firenze, 2 ed. 1926; E. Troeltsch , D;e Soziallehren der christlichen Kirchen und Gruppen, Ges. Schriften, B. 1, Tubingen, 1903.
25
О гумилиатах, кроме вышецитированных общих работ, см. монографию L. Zanoni , Gli Umiliati nei loro rapporti con l'eresia, l'industrla della lana…, Milano, 1911.
26
Переводы источников о Франциске Ассизском мы цитируем по изданию "Книга о святом Франциске", СПБ, 1912. Научная литература о святом столь огромна и растет столь неудержимо и беспрерывно (см. хотя бы регулярно выходящий журнал S. Francseco), что ссылаться на нее совершенно бесполезно. Далеко не полная библиография приведена в книгах V. Facchtnetti , San Francesco d'Assisi (Guide Bibliografiche della Fondazione Leonardo XLIII–XLV), Roma, 1928, H. Korff , Franz von Assisi в Biographia catolica, Freibourg im В., 1927. Распространенными много раз переиздававшимися и переводившимися остаются чисто католические работы: P. Sabatier , Vie de S. Fransois d'Assise, Paris, множество изданий; я пользовался третьим–1904 г. и I. Ioergensen , Saint Francois d'Assise, перевод с датского, Paris, 1911, а также Pelerinages Franciscains того же автора, Paris, 1914.
27
Мы в данных словах отнюдь не собираемся солидаризоваться с мнением Генриха Тоде и ряда его последователей, стремившихся свести всю культуру Возрождения к влиянию Франциска Ассизского, но отмечаем только, на наш взгляд бесспорную, симптоматичность образа и проповеди "беднячка из Ассизи".
28
О Иоанне Виченцском см., кроме цитированных работ, еще: С. Sutter , Johann von Vicenza und die italienische Friedens-bewegung im Jahre 1233, Freiburg i. В., 1891.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: