Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы
- Название:Тело Папы
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Литагент АСТ
- Год:2021
- Город:Москва
- ISBN:978-5-17-127223-4
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы краткое содержание
В основе книги – рассуждения автора о сущности власти, о божественном и природном в человеке. Мир римских пап с мечтами о долголетии и страхом смерти, спорами о хрупкости тела и бессмертии души предстает перед нами во всем его многообразии.
Перевод книги на русский язык выполнил российский медиевист, доктор исторических наук, специалист по культуре средневекового Запада Олег Воскобойников.
В формате PDF A4 сохранен издательский макет.
Тело Папы - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок
Интервал:
Закладка:
779
«Est idem hospicium artificio miro formatum, de cuius ereccione philosophi artifices non modicum cogitarunt, et delectabili celatura deducta natura credas pocius consistere ipsum, quam humano ingenio esse constructum. Tanta est utique firmitate vallatum, quod si Sampson iterum surgeret ad triumphum, secundo posset de ipso facile gloriam consequi pariter et honorem». Hampe K. Eine Schilderung des Sommeraufenthaltes der römischen Kurie unter Innozenz III. // Historische Vierteljahsschrift. Bd. 8. 1905. S. 531. Письмо дошло в рукописи Paris BnF lat. 11867. Интересно, однако, что в «Ничтожестве человеческого состояния» Лотарио де Сеньи, будущий Иннокентий III, осуждал обычай расписывать покои, pingere cameras. Lotharii cardinalis. Op. cit. II, XL. P. 71 (в переводе И.И. Аникьева неточность: «Для чего нужно строить просторный дом». Лотарио де Сеньи. Ук. соч. С. 308, прим. пер .).
780
Hampe K. Eine Schilderung. S. 531: «Ab altera parte, que nascentem respicit phebum, minister quidam ypotecarius commoratur, ut tanto mane urinas in firmamentum possit subtilius intueri, quanto ipse sol perspicaciori quadam inmissione ad eundem suos radios per foramen ostendit. Ipse vero a mortario non recedens indelectabili sonitu nos incessanter offendit et multos decipere nititur per pulveres corrodendos, quos nulla racione frustraret, nisi eorum, que anxius terit, substantiam inmutasset».
781
«A quarto latere, quod calentem solem plenius intuetur, sanctissimi Habrahe patris nostri parvum tabernaculum est defixum, de quo sepe ab eodem videri possumus, dum dormimus, cum predicti nostri hospicii sala communis nonnichil distet a nostris cameris picturatis». Ibid. S. 531.
782
«Деяния Иннокентия III» говорят, что папа ездил из Ананьи в Ферентино, «где провел почти все лето». Gesta Innocentii III // PL. T. 217. Col. CLXXXVII; Potthast. Post 1999. Риккардо пишет, что «в июне папа Иннокентий уехал из Города в Сеньи, провел там лето, а в сентябре вернулся обратно». RIS. Vol. VIII. P. 984; Potthast. Post 4547.
783
Vita Gregorii IX. LC. Vol. II. P. 24: «mense augusti Anagniam civitatem ingressus, ibi majori parte yemis feliciter consumata». Ibid. Р. 19: «quia Romani aeris suspecta dontitio langores minabatur estivos». Ibid. Р. 22: «Dumque suspecta prorumperent estatis incendia, summus pontifex venit Anagniam, clementioris aeris indulgentiam percepturus». Ibid. Р. 23: «estatis proxime suspitione permotus». Ibid. Р. 26–27: «inde mense augusti Reate profectus. Set quia locus ille palustris nimium sibi ex causa reumatis videbatur infestus, Iterampne juxta fluenta plenissima, ordinatis arboribus undique, multe commoditatis construxit palatium papalibus usibus». Ibid. Р. 29: «Anno postmodum duodecimo pontificatus sui Anagniam properans, suspecti aeris declinavit insultus… Jam quidem estatis suspitione cedente, ad Urbem summus pater regreditur grandi veneratione susceptus».
784
Höfler C. Albert von Beham und Regesten Pabst Innocenz’ IV. Stuttgart, 1847. S. 63: «quem ibidem conclusum nimii ardoris cauma (?) peremit… eo quod salubriori aere foveri consueverit in aestate».
785
«Interea vero yemali tempore ingruente, quia Romanorum pontificum mos tenebat tunc temporis ad Urbem redire… Quia moris est pontificis in aestate egredi extra Urbem». Pagnotti F. Op. cit. P. 82.
786
Sambin P. Un certame dettatorio tra due notai pontifici (1260). Lettere inedite di Giordano da Terracina e di Giovanni da Capua. Roma, 1955. Р. 24, 28–29: «Sublacum, cui sic in cunctis mundanis commodis mellifluum os altissimi benedixit eiusque largiflua dextera de bonorum omnium ubertate providit».
787
«Cum pater aestivos vellet vitare calores, / Montiflasconis texta quieta petit. / Inveniens igitur habitacula millia, turrim / Construit, et reparat bellificando domos». Стихи Тьерри де Вокулер. Цит. по: Campi P.M. Dell’Historia ecclesiastica di Piacenza, con mentione di famiglie, huomini illustri, registro de’ privilegi. Vol. II. Roma, 1662. P. 410. Signorelli G. Viterbo nella storia della Chiesa. Vol. II. Viterbo, 1940. P. 240.
788
RIS. Т. III. Р. 605.
789
Finke H. Aus den Tagen. S. XIV.
790
Potthast. 24879.
791
«Mortuus, producit putredinem et fetorem . Vivus, hominem unicum inpinguat; mortuus, vermes plurimos inpinguabit. Quid ergo fetitius humano cadavere… Non liberabunt a morte, non defendent a verme, non eripient a fetore ». «Conceptus in pruritu carnis, in fervore libidinis, in fetore luxurie:… agit vana et turpia quibus polluit famam, polluit personam, polluit conscienciam… massa putredinis qui semper fetet et sordet horribilis ». Lotharii. De miseria. III, 4. P. 80. Эти выражения Лотарио можно сопоставить с некоторыми формулировками «Салернских вопросов: «Ad fetidum odorem tria occurrunt, aut extranei caloris habundantia, aut naturalis debilitas, aut humiditatis excessus. Verbi gratia… corruptione generata, odorem faciunt fetidum ut in stercore hominis ; aut ex habundantia humoris ut in cicuta, unde sequitur corruptio et odor fetidus ; aut ex intensione caloris innaturalis corpus corrumpentis, unde sequitur corruptio vel corruptus odor ut in fetido cadavere apparet». Quaestiones Salernitanae / ed. B. Lawn. L., 1979. Р. 25. N. 54. «Quare vultures percipiunt remota cadavera? Quoniam in eis spiritus animalis subtilis est, qui veniens ad fantasticam cellulam facile immutatur secundum aerem qui est infectus a fumo qui est resolutus a cadaveribus , et ideo longe posita facile percipiunt». Ibid. P. 231. N. 66.
792
Ibid. P. 346.
793
V и VI книги аристотелевской «Истории животных» посвящены размножению живых существ. «О происхождении животных» более подробно развивает теорию спонтанного размножения. Это сочинение Аристотеля перевел Генрих Аристипп († 1162), им пользовались Даниил из Морли и Мавр Салернский. См.: Louis P. La génération spontanée chez Aristote // Actes du XII eCongrès International d’histoire des sciences. Vol. I. P., 1970. P. 291–305.
794
Hampe K. Eine Schilderung. S. 533: «Hoc quippe volatile… magis in corruptis quam integris, plenius in dulcibus quam in acerbis delectatur, cum non sit flegmatica sed colerica complexione compactum».
795
Raumer F. von. Geschichte der Hohenstaufen und ihrer Zeit. Bd. IV. Leipzig, 1825. S. 22. Celli R. La malaria. P. 31.
796
Vita Gregorii IX , LC, II, 22: “…illamque serpentium magnarum congeriem intra urbis menia inundatio diminuta reliquid, ut eorum putredine molesta lues in homines et jumenta deseviens magnam ipsorum partem tum morte tum infirmitate damnaverit”.
797
«Quodsi pestilentialis aer ab inferioribus insurgat, ut ab aperitione fossae terrae ut accidit nostris temporibus prope Neapolim ubi occidit in ruinam quidam mons, et exiverunt de illo monte serpentes quasi infiniti et monstruosi, et corruptum est ibi in tantum aer, quod omnes de terra quasi monstrui fuerunt». Breviarium // Arnaldus de Villanova. Opera omnia. Basileae, 1585. Lib. II, 30.
798
Vita Gregoriii IX // LC. Vol. II. P. 22: «Et quia quedam Urbis itinera sui concavitate reflexa per detentionem putredinum fere inaccessibilia reddebantur, nec tamen absque gravissima civium ibidem degentium corruptela, pater munificus quedam fieri purgamenta decrevit, que Romani clavicas vocant, pe quarum vastos iatus influente putredine salubriter aeri providetur et vie». Ibid. Р. 27: «Ne vero putredo neglecti vulneris latius cresceret in reliquum corpus effusa, providit pater doctissimus remedium festinatum, subito languoris insultus forti medicamento precidens, et fidelium Ecclesiae in armis et machinis acie ordinata, Cartellariam turrim illam Babel nullo priori fatigatam impulsu comminuit et potenter evertit». Ibid. Р. 23: «ille contagiosus morbus heretice pravitatis».
799
Hampe К. Eine Schilderung. S. 27, 29.
800
«Corpus miserum omni solacio destitutum… me video nudum terre humatum… Nunc autem me video miserum putridum sub terra iacentem variis plenum vermibus et fetentem». Цит. по: Haskins C.H. Latin Literature under Frederick II // Speculum. Vol. 3. 1928. P. 141.
801
Проблемы заражения рассматриваются в «Каноне» Авиценны (кн. IV, 1, трактат II, 1; трактат IV, 1–5 (ed. Venezia, 1507. Fol. 398r, 416r – v). См.: Seidel E. Die Lehre von der Kontagion bei den Arabern // Archiv für Geschichte der Medizin. Bd. 6. 1912. S. 81–93; Grmek M. Le concept d’infection dans l’Antiquité et au Moyen Age, les anciennes mesures sociales contre les maladies contagieuses et la fondation de la première quarantaine à Dubrovnik (1377) // Radovi sa Medunarodnog simpozii a u povodu sestote oblj etnice Dubrovacke karantene. Zagreb, 1980. P. 9–54; Wilson C.E. The conquest of Epidemic Desease: a chapter in the History of Ideas. Madison, 1980; Carrerar Panchon A. Sobre el concepto de pestilencia, (waba’) en el Canon de Avicena // Asclepio. Vol. 33. 1981. P. 267–273; Nutton V. The seeds of disease: an explanation of contagion and infection from the Greeks to the Renaissance // Medical History. Vol. 27. 1983. P. 1–34.
802
«Mundo senescente senescunt homines, non propter mundi senectutem, sed propter multiplicationem viventium inficientium ipsum aerem, qui nos circumdat». De retardatione accidentium senectutis / ed. A.G. Little, E. Withington, Oxford, 1928. P. 8.
803
Diepgen P. Studien zu Arnaldus von Villanova // Archiv für Geschichte der Medizin. Bd. 5. 1912. S. 95.
804
Michel Scot. Liber particularis. 76 / Ed. O. Voskoboynikov. Firenze, 2019. P. 209. «Et ista corruptio aeris non contigit ubique sed transfertur de regione in regionem latenter et manet».
805
Hönger F. Ärztliche Verhaltungsmassregeln auf dem Heerzug ins Heilige Land für Kaiser Friedrich II., geschrieben von Adam v. Cremona (ca. 1227). Borna, Leipzig, 1913. S. 39–43; Powell J. Greco – Arabic Influences on the Public Health Legislation in the Constitutions of Melfi // Archivio Storico Pugliese. Vol. 31. 1978. P. 89–90. См. также «Мельфийские конституции» III, 48 («De conservatione aeris»). Die Konstitutionen Friedrichs II. für das Königreich Sizilien / Ed. W. Stürner. Hannover, 1996. S. 416.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: