Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы
- Название:Тело Папы
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Литагент АСТ
- Год:2021
- Город:Москва
- ISBN:978-5-17-127223-4
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы краткое содержание
В основе книги – рассуждения автора о сущности власти, о божественном и природном в человеке. Мир римских пап с мечтами о долголетии и страхом смерти, спорами о хрупкости тела и бессмертии души предстает перед нами во всем его многообразии.
Перевод книги на русский язык выполнил российский медиевист, доктор исторических наук, специалист по культуре средневекового Запада Олег Воскобойников.
В формате PDF A4 сохранен издательский макет.
Тело Папы - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок
Интервал:
Закладка:
749
LP. Vol. II. 305: «Iamque autumnus instabat, cuius calore vel aestu exterius constipatus, interius dissolutus, uti senex et qui erat in castris debilior, in Anagniam se contraxit; hicque adeo infirmitas eum oppressit ut qui aderant medici morti eum magis quam vitae adiudicarent» (JL. 6559–6560).
750
JL. 6982–6991.
751
LP. Vol. II. P. 387. Приблизительная датировка строительства летнего дворца в Сеньи известна по документу из архива капитула города Вероли от 28 августа 1152 г.: «Factum est hoc in presentia domini Eugenii III in civitate Signina, in palatio quod a fundamento construi fecit idem dominus». Цит. по: Toubert P. Les structures du Latium médiéval. Le Latium méridional et la Sabine du IX esiècle à la fin du XII esiècle. Romа, 1973. Р. 1052.
752
Watterich J. M. Op. cit. Bd. II. S. 331; LP. Vol. II. P. 393. Celli R. Op. cit. P. 23.
753
LP. Vol. II. P. 395: «Appropinquante igitur yemis tempore ad amenum et populosum Viterbii castrum descendit».
754
Toubert P. Op. cit. P. 1052. N. 2.
755
Херклоц резонно заметил, что упоминание «зимнего дворца», palatium hiemale, проясняет сложную датировку «Чудес города Рима» Магистра Григория. Herklotz I. "Sepulcra". Р. 139. N. 195. Ср.: Osborne J. Master Gregorius. The Marvels of Rome. Toronto, 1987. Р. 11.
756
Potthast. 7587.
757
Ibid. 19–22: «cum nos propter aestivos calores et fratrum nostrorum absentiam procuratores licentiaverimus universos».
758
Magister Gregorius. Narracio de Mirabilibus Urbis Romae / ed. R.B.C. Huygens. Leiden, 1970. P. 30: «imago enea illius lupe que dicitur Remum et Romulum… in porticu etiam ante hiemale palatium domini pape». Ср.: Osborne J. Op. cit. P. 96–97. Автора, возможно, следует идентифицировать с капелланом пьемонтского кардинала Оттоне да Тоненго (1227–1251), он явно вхож в курию, потому что часто приводит мнения ее членов и кардиналов о римских памятниках. Ibid. Р. 11 ss. Русский перевод И.В. Кувшинской см. в книге: Воссозданный Рим. М., 2020. С. 43–66; наш с Н.С. Тарасовой перевод и комментарий: Polystoria. Бог, Рим, народ в средневековой Европе / Отв. ред. М.А. Бойцов, О.С. Воскобойников. М., 2021. С. 71–89 ( прим. пер. ).
759
Пребывание пап XIII века в различных городах Папской области: Иннокентий III (62 месяца; 27,89 % понтификата); Гонорий III (40 месяцев; 31,48 %); Григорий IX (102 месяца; 58,95 %); Иннокентий IV (33 месяца; 24,14 %); Александр IV (54 месяца; 70,12 %); Урбан IV (37 месяцев; 100 %); Климент IV (46 месяцев; 100 %); Григорий X (17,77 месяцев; 34,17 %); Иннокентий V (две недели; 100 %); Адриан V (1 месяц; 100 %); Иоанн XXI (8,3 месяца; 100 %); Николай III (12 месяцев; 36,36 %); Мартин IV (49 месяцев; 100 %); Гонорий IV (8 месяцев; 33,33 %); Николай IV (27, 2 месяца; 55,51 %); Целестин V (1,4 месяца; 26,56 %); Бонифаций VIII (46, 3 месяца; 43,88 %); Бенедикт XI (2,8 месяца; 33,73 %).
760
Paravicini Bagliani A. La mobilità. P. 166–216.
761
Schmidt T. Libri rationum Camerae Bonifatii papae VIII (Archivum Secretum Vaticanum, Collect. 446 necnon Intr. et ex. 5). Città del Vaticano, 1984. N. 993, 1239, 27036 2237.
762
Paravicini Bagliani A. La mobilità. P. 212–215.
763
Toubert P. Les structures. P. 1051–1053.
764
LP. Vol. II. P. 423: «In palatio ipsius arcis tanquam dominus per XXVI menses resedit».
765
Ambrosi de Magistris R. Il viaggio di Innocenzo III nel Lazio e il primo ospedale di Anagni // Studi e documenti di storia del diritto. Vol. 29. 1898. P. 365–378; Maccarrone M. Studi su Innocenzo III. Padova, 1972. P. 181 ss.
766
Finke H. Aus den Tagen Bonifaz VIII. Funde und Forschungen. Münster, 1902. S. XIV: «causa recreationis corporis sui recessit de Anagnia et ivit ad castra sua».
767
Id. Acta Aragonensia. Quellen zur deutschen, italienischen, französischen, spanischen, zur Kirchen— und Kulturgeschichte aus der diplomatischen Korrespondenz Jaymes II. (1291–1327). Bd. I. Berlin, 1908. S. 65: «Vestra noverit regia celsitudo, quod vicesima tertia die mensis septembris, postquam dominus papa de castris et locis suis Anagniam rediisset». Ibid. Bd. I. S. 71: «recessit de Anagnia et arripuit iter suum versus Romam post tamen transitum faciens per castra sua de Maritima» (депеша от 14 октября 1299 г.).
768
Празднование Пасхи в Латеранской базилике следовало римской традиции. Лишь два из тринадцати отъездов курии при Иннокентии III приходятся на время до Вознесения (1203 и 1216 гг.). В 1206–1209 гг. он всегда покидал город в мае, после Вознесения, дважды – в день праздника (1207–1208 гг.), и это специально отмечалось хронистами: автором «Деяний Иннокентия III» (Gesta Innocentii III) и в «Хронике Фоссановы» (Chronicon Fossae Novae). Его преемник Гонорий III тоже всегда, за исключением одного раза (1225), уезжал после Вознесения. Николай IV уезжал в мае, лишь однажды – до Вознесения (1289). Пять последних переездов двора Бонифация VIII падают на дни после Вознесения.
769
Иннокентий III: Вознесение (1207–1208), Троица (1209); Гонорий III: Пятидесятница (1217) и воскресенье Jubilate (1225); Григорий IX: Троица (1227, 1238), Пятидесятница (1231); Александр IV: Quasimodo (Светлая седмица, 1257); Николай III: Vigilia Corpus Domini (Бдение Тела Христова, 1278) и Бдение Пятидесятницы (1280); Гонорий IV: Quasimodo (1285); Николай IV: Троица (1290); Бонифаций VIII: Бдение Пятидесятницы (1297). XIV Чин указывает как на нечто исключительное, что вечерня на свв. Петра и Павла (29 июня) служится в Ватиканской базилике. Dykmans M. Le cérémonial. Vol. III. P. 418: «Et si sit papa Rome eodem die festi sunt vesperi papales solemnes cantandi in ecclesia, et datur potus».
770
Из девятнадцати пап XIII века лишь шесть избраны в Риме: Иннокентий III, Григорий IX, Целестин IV, Адриан V, Николай IV и Бенедикт XI. Иннокентия III, Григория IX и Бенединкта XI избрали, соответственно, зимой, весной и осенью. О конклавах XIII века см.: Herde P. Die Entwicklung der Papstwahl im dreizehnten Jahrhundert // Österreichisches Archiv für Kirchenrecht. Bd. 32. 1981. S. 11 ff; Id. Election and Abdication of the Pope: Practice and Doctrine in the Thirteenth Century // Proceedings of the Sixth International Congress of medieval Canon Law. Città del Vaticano, 1985. P. 423–424; Schimmelpfennig B. Papst— und Bischofswahlen seit dem 12. Jahrhundert // Wahlen und Wählen im Mittelalter. Sigmaringen, 1990. S. 173–196.
771
Hampe K. Ein ungedruckter Bericht über das Conclave von 1241 im römischen Septizonium // Sitzungsberichte der Heidelberger Akademie der Wissenschaften. Philologisch – historische Klasse. 1913/1. S. 3–34.
772
Tholemeus Lucensis. Op. cit. 24. 19 // RIS. T. VIII. P. 1168. Herde P. Election. P. 423–424.
773
Jacopo Caetani Stefaneschi. Op. cit. Versus 36–37. Finke H. Aus den Tagen. S. 28.
774
«Scitis enim, charissimi, quod corruptibile corpus inter anxietates continuas non potest subsistere, nisi quandoque recreationis remedium intercedat». PL. T. 217. Col. 393.
775
«Nam dominus Innocentius papa tertius, propter estivum tempus corpori suo contrario, Roma ad tempus relicta, tamquam in civitate propria ibi manebat». Chronica Andrensis // MGH. SS. Bd. XXIV. S. 732.
776
«Dominus papa Innocentius precepit nobis capellanis suis sacerdotibus, cum eramus apud illam aridam Signiam, ut hec suffragia faceremus omnibus diebus ferialibus, quando cursus psalmiste agitur». Сборник указов Иннокентия III, «ординарий» (Paris. BnF. Ms. lat. 4162 A. Fol. 164va), цит. по: Van Dijk S.J.P., Walker J.H. The Origins of the Modern Roman Liturgy. L., 1959. P. 462. Ср.: Ibid. P. 97; Maccarrone M. Studi su Innocenzo III. P. 59.
777
Письмо вице – канцлера Фомы Капуанского: «Cum discurrerent febres non otiose per Urbem, atroces satis in iuvenes, sed utcumque misericordes in senibus, patre Urbi commisso, cuius ferebant etatem, filii, quos non sic admittebat ad gratiam, ad temperati clementiam aeris obtenta licentia, donec urentis et furentis estatis impetus cederet, declinarunt. Unde non mirum, si ego in Urbe metuens, quod est Urbis, ad illa me remedia contuli, ad que maiores me salubriter recurrerunt… sic enim romanus aer in quosdam eius expositos gratie se ingratum exhibuit sicque desevit in cives, quod notabatur satis in suis, quid extranei formidarent». Цит. по: Heller E. Der kuriale Geschäftsgang in den Briefen des Thomas von Capua // Archiv für Urkundenforschung. Bd. 13. 1935. S. 258. Anm. 3. Ср.: Celli – Fraentzel A. Quellen zur Geschichte der Malaria in Italien und ihrer Bedeutung für die deutschen Kaiserzüge des Mittelalters // Quellen und Studien zur Geschichte der Naturwissenschaften und der Medizin. Bd. 4. 1935. S. 383; Tillmann H. Papst Innozenz III. Bonn, 1954. S. 253. Anm. 8.
778
Уго, или Уголино по многим текстам того времени, принадлежал к семейству графов Сеньи, владевших землями вокруг Ананьи, где он и родился около 1170 года и получил воспитание. Не следует принимать на веру утверждение хрониста Мэтью Пэриса, что он умер «почти в сто лет». Mettheus Parisiensis. Op. cit. P. 162. Жизнеописание Григория IX говорит, что он был связан с Иннокентием III «третей ступенью родства», tertio gradu consanguinitatis, то есть у них был общий прапрадед. LC. Vol. II. P. 18.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: