Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы

Тут можно читать онлайн Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы - бесплатно ознакомительный отрывок. Жанр: Исторические приключения, издательство Литагент АСТ, год 2021. Здесь Вы можете читать ознакомительный отрывок из книги онлайн без регистрации и SMS на сайте лучшей интернет библиотеки ЛибКинг или прочесть краткое содержание (суть), предисловие и аннотацию. Так же сможете купить и скачать торрент в электронном формате fb2, найти и слушать аудиокнигу на русском языке или узнать сколько частей в серии и всего страниц в публикации. Читателям доступно смотреть обложку, картинки, описание и отзывы (комментарии) о произведении.

Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы краткое содержание

Тело Папы - описание и краткое содержание, автор Агостино Паравичини Бальяни, читайте бесплатно онлайн на сайте электронной библиотеки LibKing.Ru
Книга известного итальянского медиевиста Агостино Паравичини Бальяни представляет собой масштабный экскурс в историю папства – древнейшего духовного института Европы. Читателю предстоит познакомиться с ритуалами, сопровождавшими избрание и погребение великих понтификов, узнать, какие сакральные начала скрыты за их телесной оболочкой и как Курия толковала понятия бренности и вечности.
В основе книги – рассуждения автора о сущности власти, о божественном и природном в человеке. Мир римских пап с мечтами о долголетии и страхом смерти, спорами о хрупкости тела и бессмертии души предстает перед нами во всем его многообразии.
Перевод книги на русский язык выполнил российский медиевист, доктор исторических наук, специалист по культуре средневекового Запада Олег Воскобойников.
В формате PDF A4 сохранен издательский макет.

Тело Папы - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок

Тело Папы - читать книгу онлайн бесплатно (ознакомительный отрывок), автор Агостино Паравичини Бальяни
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

«Et quando domini cardinales audierunt tantos rumores et tumultus populorum, fecerunt quod dominus cardinalis Sancti Petri ivit ad januam conclavi, et fecit aperiri fenestram. Et dum loquebatur cum eis ut tacerent et expectarent aliquantulum, quia intentio erat dominorum cardinalium ut complacerent eis in hiis que petebant, illi autem qui stabant a longe querebant et petebant quid hoc esset. Qui responderunt: dominus cardinalis Sancti Petri . Et illi intellexerunt quod dictus dominus cardinalis Sancti Petri esset papa et clamaverunt: Papam habemus cardinalem Sancti Petri . Et cum ista voce exierunt Romani quasi pro majori parte clamantes per villam et dicentes: Viva, viva, Sancto Pyetro . Et iverunt ad hospitium suum sic clamantes, et depredaverunt et destruxerunt omnia que habebat in ipso hospitio, et interim dicti domini cardinales steterunt aliquantulum in pace». Baluze E., Mollat G. Op. cit. Vol. I. P. 446. Бельведери предположил, что нападение на жилище кардинала, избранного в понтифики, следует связывать с обрядом уничтожения балдахина (епископского или папского) во время церемонии, следовавшей за выборами. Belvederi G. Cerimonie nel solenne ingresso dei vescovi in Bologna durante il Medio Evo // Rassegna Gregoriana. Vol. 12. 1913. P. 172. Ср.: Ginzburg С. Saccheggi. P. 632. N. 10; Bertelli S. All’Istituto Italiano per gli studi Storici // Belfagor. Vol. 22. 1967. P. 318–319 (по поводу семинара Д. Кантимори). Ритуал уничтожения балдахина, кажется, зафиксирован более поздними источниками, Лев Х обещал отдать балдахин консерваторам и префектам кварталов, которые считали, что имеют на него право. Gnoli D. La Roma di Leon X. Quadri e studi originali annotati e pubblicati. Milano, 1938. P. 81. Это, конечно, не противоречит хронологии ритуального разграбления имущества, которое появляется в источниках лишь после 1378 года.

691

Valois N. La France et le Grand – Schisme. Vol. I. P., 1896. P. 51 (здесь приводятся все источники). Казус Орсини опубликован в: Döllinger I.J.J. von. Beiträge. S. 359. См. также: Valois N. Op. cit. P. 55: «Бретонский кардинал добрался туда лишь к ночи… он укрылся было у себя дома, но тот уже подвергся разграблению».

692

«Insurgunt Romani pestiferi in duas partes Guelforum et Gybilynorum, et per tres septimanas cladibus et spoliis et homicidiis se mutuo infestantes et pro pape in parte eorum singulari creacione instantes, ad palacium tamen Sancti Petri et conclave propter dictam custodiam accedere non valentes. Unde eorum parcialitas unum extra utriusque gremium Innocencium scilicet septimum, in Solmona oriundum, in papam eligi causavit. Cujus eleccione pubblicata, Romani ipsius hospicium invadunt et, more eorum rapaci, ymmo verius corruptela mordaci, ipsum spoliant, nichil penitus quantum fenestrarum barras in eo relinquentes». Chronicon Adae de Usk / ed. E.M. Thompson. London, 1876. Р. 86.

693

«Privata interea quondam domus sua publice, aperteque diripitur. Sacrum enim opinantur, quicquid inde rapina auferunt, ut non tantum mobilia, sed tegulas, lateres, lapides, murosque ferme ipsos vulgus evellat, et pro sanctitate diripiat». Leonardi Dathi Epistolae XXXII. Firenze, 1743. P. 79.

694

«Cum itaque nonnumquam evenisse comperimus, quod electo Romano Pontifice, nonnulli sub praetextu cujusdam abusivae licentiae, res et bona sic electi, quasi culmine divitiarum adepto, falso praetendentes occupanti concedi; nedum illius sic electi, immo aliquando nonnullorum, quos electos esse mendaciter confingunt, domos, res et bona illorum, necnon et aliquando bona cardinalium aut electorum Romani Pontificis, et aliorum in loco conclavis existentium, etiam violenter invadunt, recipiunt, occupant et transportant, lucrifacta existimantes: ex quibus (si permitterentur) plura pericula, scandala rapinae, furta, et nonnumquam homicidia sequeretur». Mansi. XXVII. 1170.

695

«Exit rumor Cardinalem de Columna creatum Papam. Tum rapti repente cancelli. Ursini arma domi jam recipere atque ad tuenda sua festinabant. Populus hilaris, quia Romanum habebat Papam, et Columnenses saltationibus, risibus, vocibusque gaudium expromebant. Alii domum eius predae exposuerunt. Ubi sedatus is rumor est, Cardinalis quoque Capuani diripiunt domum. Atque inde agnita veritate Bononiensis bona susceperunt, sed admodum pauca. Hoc pauperi beneficium est quod pauca potest amittere». Eneas Silvius Piccolomini. Oratio. P. 894.

696

«Atque eo facto publicata est populo pontificis electio ex alta fenestra acclamatumque Pium II pontificem haberi qui fuerat cardinalis senensis. Tum qui erant in conclaui ministri cardinalium cellulam eius spoliauere atque argentum, quamuis erat modicum, et libros et uestes turpi more diripuere, et domum eius in Vrbe uilissima plebs atque infamis non expilauit tantum, sed disrupit etiam marmoribus asportatis… fuerunt et alii cardinales affecti damno; nam suspenso in expectatione populo cum uarie uoces iactarentur et modo hic cardinalis, modo ille diceretur electus, procurerre uulgus ad illorum edes ac rapinam facere, et Genuensis pro Senensi auditus partem substantie amisit». Pii II Commentarii rerum memorabilium que temporibus suis contigerunt / ed. A. Van Heck. T. I. Città del Vaticano, 1984. P. 106–107.

697

«Erat de non invadendis aedibus cardinalis illius qui esset electus in Papam, sicut est mos Romanorum, qui etiam saepe simulant hunc vel illum electum esse papam, ut hac occasione diripiant domum et suppellectilem ejus, et placuit omnibus indifferenter». P. Delicati, M. Armellini. Il Diario di Leone X di Paride de Grassi. Roma, 1884. P. 43.

698

«Sane, ab aliquibus citra temporibus, damnabilis quidam in Urbe inolevit abusus et licentia delinquendi; quo, dum, Apostolica Sede vacante, per cardinales in conclavi existentes de futuri Romani Pontificis electione tractatur, si qua de uno ex eisdem cardinalibus, quod in Pontificem sit electus, vox prodeat, etiam non vera, illius domum vulgus armis aggreditur, et super ea diripienda, cum ipsius cardinalis conclave nondum egressi familiaribus eam custodientibus, vi contendit; et si, etiam effractis foribus aut pariete effosso, aditus pateat, in praedam omnim bonorum, quae ibi extant, hostiliter corruit, nisi armatorum praesidio defendatur; nonnullique quandoque reperiuntur ita temerarii et audaces, ut, aliis etiam temporibus, praetextu rixarum, domos cardinalium hostiliter et cum armis aggredi non verentur, in eisque morantes offendere, vulnerare, ex quibus cardinalatus honori, quibus sacrosancta militans Ecclesia tamquam purpureo tota decoratur amictu, non parum detrahitur, et eorum generatur contemptus, et homicidiorum et aliorum scandalorum occasio exhibetur». Bullarum. T. V. Torino, 1860. Р. 649.

699

Ginzburg C. Saccheggi. P. 621–624.

700

«Ut si quid periculum ac motus nasciturum videatur temporis causa arma sint provisa et descripta ratione promptiora, domusque in aditu sit in obsistendo et repellendo tutior». P. Cortesi. De cardinalatu. Сapitulum «De domo». In castro Cortesio, 1511. Цит. по: Bertelli S. Op. cit. P. 52.

701

Согласно сообщению Джованни Карга епископу Фельтре (18 мая 1555 г.). Biblioteca Vaticana. Ms. Chigi R. II. 54. Fol. 233v. Цит. по: Bertelli S. Op. cit. P. 51.

702

Ginzburg С. Saccheggi. P. 621.

703

Ibid. Р. 625 ss.

704

Boureau A. La papesse Jeanne. P. 113.

705

«Post hec cardinales, ut cognoverint pontificem in extremis laborare, tres deligant ex collegio, unum videlicet ex quolibet ordine, qui simul cum camerario inventarium faciant de omnibus bonis que sunt in palatio apostolico, et illa reponant in loco tuto sub bona custodia. Que vero ad sacristam pertinent, revideant et ea dimittant apud sacristam, "quoniam est officium perpetuum"». Dykmans M. L’oeuvre. Vol. I. P. 233. N. 686.

706

Ibid. P. 221 N. 637 (summos viros), 33, 93, 157, 196, 213 (senatus).

707

Ibid. Vol. I. P. 236. N. 705: «Mortuo pontifice, collegium id literis suis principibus et maximis prelatis significat. Utitur in scribendo stilo apostolico, filios et fratres illos appellans quos pontifex ita vocat, et singularibus singulariter loquitur». Vol. I. P. 248: «Quibus ibidem sic congregatis, obtenta licencia a cardinalibus quibus pallatium a collegis commissum est, ponitur supra feretrum sive catalectum». Vol. I. P. 233. N. 687: «Deinde provideant cardinales, si in urbe moritur pontifex, ne tumultus aliquis excitetur. Advocent et intromittant prudenter et in tempore ecclesiasticam militiam, et eam disponant per civitatem in locis opportunis». Vol. I. P. 248: «Quibus ibidem sic congregatis, obtenta licentia a cardinalibus quibus pallatium a collegis commissum est, ponitur supra feretrum… portatur, sequentibus cardinalibus, quibus illud associare placet, cappis indutis; aut etiam sine cardinalibus, sed prelatis pallatii tantum, et aliis familiaribus, quotidianis vestibus indutis, sequentibus».

708

«Reverendissimi domini cardinales constituent diem qua incipiende erunt exequie, pro qua omnia debent esse parata, videlicet vestes, cera, arma, castrum doloris, et oraturus». «Epistola et Evangelium canuntur ante altare, hoc est inter altare et imaginem sive sacramentarium, ita ut cantantes ad populum facies vertant, videlicet ad chorum cardinalium». «Quamprimum venerit cardinalis missam celebraturus, accenduntur omnes candele et intorticia iuxta et supra castrum doloris posita… tunc primum extinguuntur». Ibid. T. I. P. 250–251.

709

Dykmans M. Le cérémonial. Vol. IV. P. 222 N. 1000 ss.

710

«Finito vero sermone, omnes cardinales recipiunt amictum, superplicium, pluviale nigrum et mitram albam de garnello simplicem, et vadunt ad corpus, si non est sepultum». Ibid. T. IV. P. 224. N. 1011. Ср.: Herklotz I. Paris. S. 245. Anm. 127.

711

От Авиньонского периода до конца XV века ритуал папских похорон полностью изменился, причем это не чисто формальные изменения. Анализ церемониалов XIV–XV вв. указывает на разницу в общей атмосфере, в восприятии времени, пространства, в распределении ролей. Амейль рассматривает вопросы церемониала вокруг смерти папы на временном промежутке от последних часов его жизни до избрания преемника. Похоронам кардиналов он посвятил специальный экскурс. В церемониале Патрици Пикколомини, созданном по заказу Иннокентия VIII (1484–1492), глава XV открывается вопросами похорон кардиналов, называемых здесь «великими мужами», summi viri; затем уже речь заходит о папском церемониале, где пространно обсуждается литургика в строгом смысле слова, но заканчивается все ритуалами, открывающими период вакансии Апостольского престола. Dykmans M. L’œuvre. Vol. I. P. 248–252; комментарии: р. 156–162. Часть главы XV церемониала Агостино Патрици дошла в автографе Буркарда, крупнейшего папского церемониймейстера XV века (ibid. Vol. I P. 248–252; его дополнения указаны по автографу Vat. lat. 5633, fol. 60–62v). Буркард начинает со смерти понтифика, опустив церемониальные предписания, связанные с болезнью умирающего понтифика и с подготовкой его к уходу в иной мир.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать


Агостино Паравичини Бальяни читать все книги автора по порядку

Агостино Паравичини Бальяни - все книги автора в одном месте читать по порядку полные версии на сайте онлайн библиотеки LibKing.




Тело Папы отзывы


Отзывы читателей о книге Тело Папы, автор: Агостино Паравичини Бальяни. Читайте комментарии и мнения людей о произведении.


Понравилась книга? Поделитесь впечатлениями - оставьте Ваш отзыв или расскажите друзьям

Напишите свой комментарий
x