Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы
- Название:Тело Папы
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Литагент АСТ
- Год:2021
- Город:Москва
- ISBN:978-5-17-127223-4
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы краткое содержание
В основе книги – рассуждения автора о сущности власти, о божественном и природном в человеке. Мир римских пап с мечтами о долголетии и страхом смерти, спорами о хрупкости тела и бессмертии души предстает перед нами во всем его многообразии.
Перевод книги на русский язык выполнил российский медиевист, доктор исторических наук, специалист по культуре средневекового Запада Олег Воскобойников.
В формате PDF A4 сохранен издательский макет.
Тело Папы - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок
Интервал:
Закладка:
806
Paravicini Bagliani A. Medicina. Р. 76. По мнению Альберта Великого, «конъюнкция Юпитера и Марса в Близнецах порождает смертоносные ветры, а порча воздуха вызывает неожиданные эпидемии среди людей и животных». Winslow C.—E. A. The Conquest of Epidemic Disease. A chapter in the History of Ideas. Madison, 1980. P. 96. Эпидемии, возникшие из – за изменения температуры и состояния воздуха, отравляют тело. Albertus Magnus. De animalibus. VII, 2, 1–2.
807
Les Registres d’Urbain IV. N. 1000–1001.
808
Paravicini Bagliani A. La mobilità. P. 202–203; Cortonesi A. Per la storia delle colture tessili nell’Italia bassomedioevale: il lino e la canapa nelle campagne laziali // Latium. Rivista di studi storici. Vol. 2. 1985. P. 130.
809
Bale J. Scriptorum illustrium maioris Brytanniae, quam nunc Angliam et Scotiam vocant сatalogus. Basel, 1557–1559. Критический разбор источников: Paravicini Bagliani А. Medicina. Р. 393–408. В письме новоизбранному кардиналу архиепископ Кентербери Иоанн Пекхам вспоминает, что нередко встречал его «в курии или в школах». Это значит, что Хью бывал в курии до своего назначения Мартином IV 19 апреля 1281 года. Registrum epistolarum Johannis Pecham / ed. C.T. Martin. Vol. I. L., 1882–1886. P. 219.
810
Hampe K. Eine Schilderung. S. 529: «Sumus quidem non sub lacu, sed super lacu pulcherrimo commorantes, de quo nostre necessitati satisfacere non valentes, passiones Tantalidas integraliter sustinemus. Est lacus ipse dignis laudibus extollendus, qui cerulei coloris in se habens aspectum aliquantulum aure citacione commotus undas videtur marinas efficere, quamvis a mari saporibus et qualitate discordet… Cum eadem aqua ponitur in quiete illic cuperes animo spaciari, si natura similitudinem sequeretur effectu, quia pratum esse crederes quod videtur, excepto quod non apparet diversis floribus icturatum. Quid plura? Quantocumque maiori delectacione reficimur per aspectum, tanto maiori passione confundimur per absenciam et defectum… Sunt vero loca illa in amenis insulis constituta, que humanam naturam ad delectationem ydoneam mirabili modo invitant. Hic inde aqua labitur et in plures dividitur partes. Hic lento labitur cursu, hic velociori rapitur lapsu; hinc gurguliat, hinc rauco murmure clamat; illic silet perspicua, illic niveo rigore carens, ebullit velut in caccabo et assurgit». В начале пассажа присутствует игра словами вокруг названия Субьяко, на латыни «Sublaquaeum», что значит «под озером» ( прим. пер .).
811
Ibid. P. 530: «Hec a tercio Salomone diligitur, cum in eadem manus sacras apponat libenter et de ipsa frigido gargarismo utatur, et eadem duplici necessitati humane geminata virtute succurrat: per ipsam lavantur exterius, quecumque turpitudine humanis sunt sensibus inimica; interius quicquid eius resistit imperio, graciosa quadam humectacione repellit. Hoc est dignius elementum, si humana posset condicio sine ceteris sustentari».
812
«Contigit autem his diebus papam ad Fontem Virginum, quo spatiandi causa loco et tempore competenti libenter atque frequenter ire consuevit, profectum esse. Erat autem fons ille fons pulcherrimus, a Laterano non longo intervallo meridionali ex latere distans, limpidas et frigidas aquas ex se fundens, pariis lapidibus arte conclusus, et rivum amoenum et amplum ad campos emittens… Qui cum ad fontem venisset, et paulo remotius in campo cum suis e regione consederit, papa, qui juxta fontis scaturiginem aliquantulum remotus ab aliis, quasi in conclavi quodam praeter semitam arctam aquis et undis undique concluso cum paucis de familia sua secretiore sedebat, archidiaconum ad se vocari jussit, et solum sine socio venire praecepit». Giraldi Cambrensis opera / ed. J.S. Brewer. Vol. III. L., 1863. P. 252–253.
813
«Set propitiante Domino in die tertia visus est prandere cum sociis ad radicem montis Circhegi, ad fontem qui ex tunc Papalis est appellatus». LP. Vol. II. P. 416–417.
814
«Ibique quiddam miraculosum evenit, quod, cum cives anxiarentur super aquarum penuria, coeperunt circa civitatem studiose perquirere ubi fodiendo possent aquarum copiam quae sufficeret equorum multitudini adaequandae, ac subito sub muro civitatis viderunt aquam scaturire de rupe, quae fossas ibi factas replevit, ita exiens abundanter, quod omnibus equis sufficiebat ad optus; vocatusque est Fons Papalis ». Gesta Innocentii III. PL. T. 214. Col. XXV–XXVI.
815
«Cumque apud Ferentinam per totam aetatem demoratus fuisset, ubi fieri fecit optimum et pulcherrimum fontem». Ibid. Col. CLXXXVIII.
816
«Добрый житель Витербо захотел отправиться в Иерусалим, и ночью ему было видение, что он должен начать копать около пещерного водоема и найдет сокровище. Он рассказал об этом консулам и всему народу. Пошли процессией, с крестом, стали в том месте копать и нашли теплую целебную воду, прозвав ее Водой крестового похода. Теперь она называется Папской купальней, потому что Николай V ее устроил». Ciampi I. Cronache e statuti della città di Viterbo. Firenze, 1872. P. 14.
817
О купальнях Витербо см.: G. Durante. Trattato di dodici bagni singolari della illustre città di Viterbo. Perugia, 1595. Cap. VI. О Скоппьо: Burchardt J. Witelo. Filosofo della natura del XIII sec. Una biografia. Warsaw, 1984. P. 53. Джироламо из Витербо написал трактат «Об источниках Витербо», посвященный Иннокентию VI (1352–1362). Интерес к воде очень важен для королевских дворов норманнов и Штауфенов: Calò Mariani M.S. Utilità e diletto. L’acqua e le residenze regie dell’Italia meridionale fra XII e XIII secolo // Mélanges de l’Ecole Française de Rome. Vol. 104. 1992. P. 343–372.
818
«Fuit papa calculosus et valde senex et caruit balneis, quibus solebat Viterbii confoveri». MGH. SS. Bd. XXVIII. S. 1674.
819
«Invenimus et nos diebus estivis circa horam vespertinam vel modicum ante circa Viterbium in quodam precipitio apud balneum quod dicitur Scopuli aquam vehementer precipitari, descendentesque ad videndum quod in ipsa posset accidere soli sibi opposito, vidimus iridem perpetuam, sole circa aspectum illi debitum existente, et multas ex proprietatibus iridis notavimus». Witelo. Opticae libri decem instaurati / ed. F. Risner. Basel, 1572. S. 67.
820
Les Registres de Boniface VIII. N. 1648. Кампано оставил в наследство одному своему домашнему узуфрукт с поля и виноградника, а также дом в Витербо вместе со скарбом. Посланник арагонского короля при курии оценивал владения новарца в этом городе в 12000 флоринов.
821
Таковы пребывание Иннокентия IV (1245–1250) и Григория X (1274–1275) в Лионе, где прошли два собора католической церкви.
822
Le Goff J. La perception de l’espace de la chrétienté par la curie Romaine et l’organisation d’un concile oecuménique en 1274 // Histoire comparée de l’administration (IV e—XVIII esiècles). München, 1980. S. 11–16.
823
Tholemeus Lucensis. Op. cit. P. 1180: «viridarium de diversis consitum arboribus, et magnae amplitudinis». Об идее «живописности» у норманнов и Штауфенов см.: Calò Mariani M.St. Utilità. P. 361 ss.
824
См. географическую карту Фра Паолино Венецианца (1323) из Ватиканской библиотеки (BAV. Lat. 1960. Fol. 270v): Krautheimer R. Rome. P. 208. Fig. 165; Воссозданный Рим. С. 45. В зверинце, устроенном в Авиньонском дворце и в замке в Пон – де – Сорг, можно было видеть павлинов. Schäfer K.H. Die Ausgaben der Apostolischen Kammer unter Benedikt XII., Klemens VI. und Innozenz VI. (1335–1362). Paderborn, 1914. S. 15; Id. Ausgaben unter den Päpsten Urban V. und Gregor XI. Paderborn, 1937. S. 493.
825
Это имя писалось по – разному, оригинал завещания не дошел. Paravicini Bagliani A. Medicina. P. 217. Первый персонаж, названный «папским медиком», это магистр Филипп, которого Александр III отправил «славному королю Индии», то есть Пресвитеру Иоанну; соответствующее послание издано Царнке: Zarncke F. Der Priester Johannes // Abhandlungen der philologisch – historischen Klasse der königlich Sächsischen Gesellschaft der Wissenschaften. Bd. VIII. 1879. S. 941–942: «Sed et dilectus filius noster, magister Philippus, medicus et familiaris noster, qui de intentione pia et proposito tu cum magnis et honorabilibus viris tui regni se in partibus illis verbum habuisse proponit».
826
См. ниже, часть III, гл.3.
827
Kamp N. Kirche und Monarchie im Staufischen Königreich Sizilien. Bd. I/1. München, 1972. S. 475–476.
828
«Hoc physicae antistes, quos Aegidiana libellos / Sanctio produxit, digno Romoaldus honore / Consecret et celebret, qui ne penetrabilis aurae / Solvatur radiis populo mirante per aestum / Obnubit caput et triplici domat astra galero / In physica celebrem quem Justiniana favore / Divitis eloquii prudentia tempore longo / Detinuit, sed eum Romana curia sedis / Nunc colit autorem physicae, vitaeque patronum. / Ipse novo faveat operi, nec Parisianas / Aestimet indignum physicam resonare Camoenas. / Nam logices ubi fons scaturit, ubi plenius artis / Excolitur ratio, sibi physica figere sedem / Gaudet, et ancillis non dedignatur adesse». De laudibus et virtutibus compositorum medicaminum. I, 131–144 / ed. L. Choulant // Aegidii Corboliensis Carmina Medica. Leipzig, 1826. S. 52–53. Эту поэму можно датировать 1195–1223 гг. Rose V. Edigii Corboliensis Viaticus. Leipzig, 1907. S. III.
829
Архиескоп Ромуальд говорит, что «прекрасно разбирается во врачевании». Chronicon // RIS. Vol. VII. P. 171. Это подтверждвает и Уго Фалькандо: «vir in physica probatissimus». Ugo Falcando. Liber de Regno Siciliae / ed. G. Del Re // Cronisti e scrittori sincroni Napolitani. Vol. I. Napoli, 1845. P. 362. De Renzi S. Collectio Salernitana. Vol. IV. Napoli, 1856. P. 568–576.
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: