Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы

Тут можно читать онлайн Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы - бесплатно ознакомительный отрывок. Жанр: Исторические приключения, издательство Литагент АСТ, год 2021. Здесь Вы можете читать ознакомительный отрывок из книги онлайн без регистрации и SMS на сайте лучшей интернет библиотеки ЛибКинг или прочесть краткое содержание (суть), предисловие и аннотацию. Так же сможете купить и скачать торрент в электронном формате fb2, найти и слушать аудиокнигу на русском языке или узнать сколько частей в серии и всего страниц в публикации. Читателям доступно смотреть обложку, картинки, описание и отзывы (комментарии) о произведении.

Агостино Паравичини Бальяни - Тело Папы краткое содержание

Тело Папы - описание и краткое содержание, автор Агостино Паравичини Бальяни, читайте бесплатно онлайн на сайте электронной библиотеки LibKing.Ru
Книга известного итальянского медиевиста Агостино Паравичини Бальяни представляет собой масштабный экскурс в историю папства – древнейшего духовного института Европы. Читателю предстоит познакомиться с ритуалами, сопровождавшими избрание и погребение великих понтификов, узнать, какие сакральные начала скрыты за их телесной оболочкой и как Курия толковала понятия бренности и вечности.
В основе книги – рассуждения автора о сущности власти, о божественном и природном в человеке. Мир римских пап с мечтами о долголетии и страхом смерти, спорами о хрупкости тела и бессмертии души предстает перед нами во всем его многообразии.
Перевод книги на русский язык выполнил российский медиевист, доктор исторических наук, специалист по культуре средневекового Запада Олег Воскобойников.
В формате PDF A4 сохранен издательский макет.

Тело Папы - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок

Тело Папы - читать книгу онлайн бесплатно (ознакомительный отрывок), автор Агостино Паравичини Бальяни
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

882

Matthaeus Paris. Op. cit. P. 299: «Tempore vero sub eodem, obiit magister Ricardus de Wendovre, canonicus Sancti Pauli Londoniensis, phisicus praeelectus… ecclesiae Sancti Albani quandam crucem legavit… Hujus crucis imago eburnea est, et cooperimento eburneo redimitur stipes crucis cum brachiis, qui stipes cum brachiis patibulum appellatur. Haec crux quandoque fuerat papae Gregorii, et eidem carissima. Et cum memoratus magister R[icardus] phisicus ipsius papae extitisset, papa moriturus contulit quod ei fuerat carissimum sibi carissimo; videlicet ipsam crucem magistro Ricardo». Другой знаменитый папский врач XIII века, Арнальдо из Виллановы, получил от понтифика серебряный крест, что следует из инвентаря его библиотеки и личного состояния: «Item crux argenti cum pede quam dedit dominus Papa». Chabas R. Inventario de los libros, ropas y demàs efectos de Arnaldo de Villanueve // Revista de Archivos, Bibliotecas y Museos. Vol. 9. 1903. P. 198.

883

Paravicini Bagliani A. I testamenti. P. 339. N. 21–25, 27–29: Гульельмо из Брешии, папский медик; Джованни, медик кардинала Маттео Россо Орсини; Тедино, медик кардинала Франческо Каэтани; Джованни из Анконы, Бартолино и Ринальдо из Рьети, медики покойного кардинала Джерардо Пармского; медик кардинала Ландольфо Бранкаччо; Джовании из Токко и Якопо из Бриндизи, медики сицилийского короля Карла II Анжуйского.

884

Dykmans M. Les pouvoirs. P. 131: «quod medici, cum medicinis, speciarii, confessores, munitores et barbitonsores, ad eosdem cardinales inclusos, libere ingrediantur pro ipsorum explendis ministeriis et egrediantur ab eis». Schimmelpfennig B. Die Zeremonienbücher. S. 191 ff.

885

Petrocchi M. Op. cit. P. 207: «lingua expeditissimus, vox eius sonora et si supresse proferebatur, audiebatur ab omnibus et intelligebatur».

886

Ibid. Р. 207: «Aspectus eius reverebatur ab universis plurimum et timebatur». Schmidinger H. Das Papstbild in der Geschichtsschreibung des späteren Mittelalters // Römische Historische Mitteilungen. Vol. 1. 1956–1957. P. 106–129.

887

Jean Papire Masson. Libri sex de episcopis Urbis, qui Romanam Ecclesiam rexerunt. Paris, 1586. P. 223: «Hic hilaris vultu, mediocris corpore, corde / Fortis, in aspectu dulcis, honoris amans. / Venustus facie, clara quoque voce, peritus / Cantus, quem gratum musica voxque dedit». Ср.: Schmidinger H. Das Papstbild. S. 33.

888

Continuatio Romana brevis // MGH. SS. Bd. XXX. S. 712: «Decorus facie, nobilitatem et pulchritutidem moribus et prospicuitate decorans, statura procerus… in vulgari pulcherrimus praedicator, cantorque sonorus, divinorum misteriorum amatissimus persecutor, elemosinarius largifluus publicus et occultus». Джулиан Гарднер считает это «коллажем из общих фраз». Gardner J. Patterns of Papal Patronage circa 1260–circa 1300 // The Religious Roles of the Papacy: Ideals and Realities, 1150–1300. Toronto, 1989. Р. 440.

889

Tholemeus Lucensis. Op. cit. P. 1179: «Hic fuit multum compositus homo in moribus: unde et apud multos el composto appellabatur et erat de pulchrioribus clericis mundi».

890

Francesco Pipino. Op. cit. P. 724: «Corpus et exterius tibi quid sors blanda negavit? /… / Corporis egregio decus ejecere decori / Mira pudicitia, graviumque decentia morum». Ladner G. Die Papstbildnisse. Bd. II. S. 21.

891

Herklotz I. "Sepulcra". S. 199. Уже Генрих Вюрцбургский в 1261–1265 гг. объявляет, что его муза поет славу кардинала Гаэтано: «Cuius ni desint nostre sua carmina muse, / Tempus in omne suum fama celebris erit. / Ymo post obitum faciam ne vivere cesset, / Carmine perpetuo busta novabo viri». Versus 749–752. Grauert H. Op. cit. S. 94. Ср.: versus 140–145. Поэт ставит перед собой задачу увековечить кардинала после смерти.

892

Grauert H. Op. cit. Versus 949–950, 957–958: «Hos facile est novisse tibi: procera statura / Et forme candor indice prodit eos… / Quid moror? ipsa viros complexio clara coartat / Ne quid agant preter nobilitatis opus». Ср.: versus 250.

893

Gardner J. Arnolfo di Cambio and Roman Tomb Design // Burlington Magazine. Vol. 115. 1973. P. 430.

894

Tholemeus Lucensis. Op. cit. P. 1191. Willelmi Rishanger quondam monachi S. Albani et quorumdam anonymorum, Chronica et Annales / ed. H.T. Riley. L., 1865. P. 109.

895

Tholemeus Lucensis. Op. cit. P. 1176: «Et quamvis magnus fuerit in scientia, modicus tamen fuit in distinctione; praeceps enim fuit in verbo, et mitis tantum in moribus, et plus apparebat, quia facilis ad eum fuit ingressus, et inde patebat omnibus suus defectus: quod est contra documentum Philosophicum, quia facta Principum personalia non debent patere conspectibus hominum, sed solum publica, in quibus Princeps habet populo respondere, sicut Maximus descripsit Valerius». Эта тема с новой силой зазвучала в XV веке: Филельфо, опираясь на Аристотеля, утверждает, что «король должен отличаться от других одеждой, речью и почестями», а наместник Христа на земле, «обладающий небесной властью», не должен иметь ничего общего с толпой. Miglio M. Vidi thiaram Pauli papae secundi // Bullettino dell’Istituto Storico Italiano per il Medio Evo e Archivio Muratoriano. Vol. 81. 1969. P. 275.

896

«Ille vero homo est optime memorie bene compositus in natura, qui habet carnes molles, humidas, mediocres inter asperitatem et lenitatem, et qui est non nimis longus nec nimis brevis, atque declinans ad rubedinem, mitis aspectus, capilli plani mediocriter, magnorum oculorum et declinancium ad rotundidatem, mediocris et mensurati capitis, magnitudine colli equalis bene dispositi, cujus eciam humeri parum declinant, carentes carnositate in cruribus et genibus, clare vocis cum temperancia in sublimitate et grossicie, longarum palmarum, longorum digitorum declinancium ad subtilitatem, mediocris risus, et modice derisionis, cujus aspectus quasi commixtus est leticie et jocunditati». Secretum secretorum cum glossis et notulis / ed. R. Steele. Oxford, 1920. P. 171. Слово compositus фигурирует и в полемике гуманиста Джованни Антонио Кампано против папы Павла II (1464–1471): «Es compositus et splendidus, quae res et si est pontifice summo dignissima, non desunt hic quoque qui aliorsum quam res est interpretentur, nec ad splendorem domesticum id referant et maiestatem tantae sedis, sed ad supervacuum quemdam cultum et delitias accipiant». Цит. по: Miglio M. Vidi thiaram. P. 292–293.

897

Secretum. P. 146: «Sicut ergo oportet te esse virum spiritualem pulcri aspectus et ornatum».

898

Brams J. Mensch und Natur in der Übersetzungsarbeit Wilhelms von Moerbeke // Mensch und Natur im Mittelalter. Berlin, New York, 1992. S. 545–548.

899

Agrimi J. Fisiognomica e Scolastica // Micrologus. Nature, Sciences and Medieval Societies. Vol. 1. 1993. P. 129–78.

900

«Decet eciam regem abstinere et non multum frequentare consorcium subditorum, et maxime vilium personarum; quia nimia familaritas hominum honoris parit contemptum». Secretum. P. 49. О ядах: «Cave, cave mortifera venena, non enim incipiunt homines de novo venenare: notum est quoniam multitudo regum vel dominorum aliorum anticipaverunt diem mortis, et occubuerunt pocionibus venenorum». Ibid. Р. 59. О врачах: «O Alexander, in uno medico non confidas: quoniam unus medicus potens est ad nocendum et de facili audet nephas presumere et scelus deducere ad effectum». Ibid. P. 59. Об астрономах: «O Rex clementissime, si fieri potest, non surgas nec sedeas nec comedas nec bibas et nichil penitus facias sine consilio viri periti in arte astrorum». Ibid. P. 60. Кампано Новарский, один из самых талантливых астрономов и математиков XIII века, был принят в папскую капеллу Урбана IV (1261–1264) и служил профессиональным астрономом.

901

Если в начале столетия источники говорят лишь об одном medicus pape, то во второй половине папы обычно располагают двумя одновременно. Frutaz A.P. Op. cit. P. 310: «Medici. Quilibet consuevit habere duas vidandas ordinarias et unam de gracia et sic in anonis et unum somerium ordinarium et unum pro libris. Tempore dominorum Bonifacii et Benedicti habuerunt vestes bis in anno et foraturas».

902

Эта идентификация предложена Хаскинсом. Haskins Ch. Studies in the History of Mediaeval Science. Cambridge, 1924. P. 137–140. Гриньяски высказывал отчасти необоснованные сомнения: Grignaschi M. La diffusion du "Secretum secretorum" (Sirr – al—’asrar) dans l’Europe occidentale // Archives d’histoire doctrinale et littéraure du Moyen Age. Année 47. 1980. P. 7–70. Ср.: Paravicini Bagliani А. Medicina. Р. 203–216; Williams S.J. The Early Circulation of the Pseudo – Aristotelian Secret of Secrets in the West: the Papal and Imperial Courts // Micrologus. Vol. II. 1994. P. 27–44. О переводчике: The "Secret of Secrets". Sources and Influences. L., 1982; Schmitt C.B., Knox D. Op. cit. P. 3, 54–75.

903

Les Registres de Grégoire IX. N. 118. Переводчик Филипп сообщает адресату своего перевода, Гвидо де Вере, епископу Валенсии, что арабский оригинал он нашел в Антиохии. Förster R. De Aristotelis quae feruntur Secretis secretorvm commentatio. Kiel, 1888. S. 38. Филипп служил в курии, а при своем дяде, Раньеро, патриархе Антиохийском и некогда вице – канцлере Гонория III, он находился в Антиохии (1219–1225). То есть Филипп – куриальный клирик с хорошими медицинскими познаниями.

904

Burnett Ch. An apocryphal letter. P. 157.

905

«Тайная тайных» утверждает, что небесные тела оказывают влияние на земные дела с помощью света, этого посредника между небесным и подлунным мирами. Brams J. Op. cit. S. 545–548; Grignaschi M. La diffusion. P. 19. N. 35.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать


Агостино Паравичини Бальяни читать все книги автора по порядку

Агостино Паравичини Бальяни - все книги автора в одном месте читать по порядку полные версии на сайте онлайн библиотеки LibKing.




Тело Папы отзывы


Отзывы читателей о книге Тело Папы, автор: Агостино Паравичини Бальяни. Читайте комментарии и мнения людей о произведении.


Понравилась книга? Поделитесь впечатлениями - оставьте Ваш отзыв или расскажите друзьям

Напишите свой комментарий
x