СтаВл Зосимов Премудрословски - YN Y DYDD. Gwir doniol

Ni ildiodd ar unwaith i’m perswâd rhegi difrifol droseddol, rwyf am nodi na fynegais fy hun bryd hynny, a siaradais ag ef. Ond roedd y canlyniad ar yr wyneb. Dyblodd yr wyneb. Roedd hi’n nos, mewn da. Ac eisoes gostyngodd maint y bobl. Penderfynais i, heb feddwl am stamina corff fy modryb, fwrw mewn ffordd fach. Ar ben hynny, cefais imiwnedd defnydd rhad ac am ddim. Ac wrth imi fynd i mewn i biosort am ddim, roeddwn i’n teimlo’r un peth â Modryb. Roedd bwyd wedi’i fwyta yn fy rhoi ar y toiled. Ar ôl hynny deuthum yn benysgafn, yna dilynodd sgyrsiau ag estroniaid, ac ymhellach, ffrwydrad gweddillion y llwybr gastrig ar y waliau, trwy fy ngheg a fy nghwsg, breuddwyd melys heb freuddwydion. Ar yr adeg hon, fe ddeffrodd Claudia Filippovna Undershram o feddwdod alcoholig, wedi’i fynegi mewn teimlad sych yn y geg a’r gwddf, hynny yw, sychedig, sipian hylif rhywbeth ac, ar frys ac ofn cyfnos, fel rheswm dros fod yn hwyr adref. Cododd a chau yn sydyn, ar gloeon clo, pob toiled sych a minnau, gan gysgu y tu mewn, gan gynnwys rhedeg i ffwrdd…

Yna cafwyd noson yn llawn grunts o geiliogod rhedyn a boneddigesau o wahanol gefndiroedd nad oeddent wedi cyrraedd yr isffordd, yn cysgu ar feinciau. Wrth arsylwi gwyliadwriaeth, tri swyddog gorfodaeth cyfraith mewn iwnifform, ar gar cwmni, o frand Zhiguli gyda rhifau glas ac arysgrif ar ochrau MILITION, nid oedd yr heddlu wedi cael eu dyfeisio yn Rwsia eto, fe wnaethant yrru i fyny i archwilio’r ochr dywyll. Ar ôl sicrhau bod popeth yn unol â’r gyfraith ac na all unrhyw un gymryd arian chwith, fe wnaethant sefydlu eu cerbydau yn gyfochrog â’i gilydd, o amgylch eiddo tiriog, a oedd yn cynnwys biosorti… Daeth dau gyda gynnau peiriant, batonau, caniau nwy, esgidiau uchel a chapiau allan. tuag at stondinau masnachwyr Asiaidd «shawarma», a redir gan ddinasyddion Ffederasiwn Rwsia, gyda chenedligrwydd o Moroccans, nad oeddent hyd yn oed yn deall Rwsia yn bennaf, ond a oedd yn ddinasyddion, ac roedd i’r ciosg gyda’r arysgrif «GAY SHAURMA FOR PUTIN A TRUMP». Pam roedd enw o’r fath, mae’n debyg, roedd y cyfieithwyr gyda hiwmor yn ôl pob tebyg. Y gyrrwr gyda gwn, aros yn y car wrth y llyw ac yn sydyn?!

Rwy’n Rwsia, yn ddinesydd sy’n ufudd i’r gyfraith yn Ffederasiwn Rwsia, yn Rwsia yn ôl cenedligrwydd. Wedi cyrraedd yr Undeb Sofietaidd, Gweriniaeth Kazakhstan, lle gwnaethon nhw guro fi ar hyd fy mhlentyndod oherwydd fy mod i’n Rwsia yn unig. Fodd bynnag, pan ges i fy magu, roeddwn i eisoes yn eu curo. Ond mae hon yn stori wahanol, ac yn awr yn ôl at y plot: Myfi, yn ddinesydd sy’n ufudd i’r gyfraith yn Ffederasiwn Rwsia, yn ôl cenedligrwydd – Rwsiaidd, carcharor anrhydeddus, prif FSB, pensiynwr, person anabl a hyn i gyd gyda’i gilydd, yn enwedig gan fy mod i’n gwybod hyn i gyd yn absentia, ychwaith lle nad oedd wedi bod, fe ddeffrodd yn sydyn o chwyrnu dirdynnol o fwth cyfagos ac, i fod yn fwy manwl gywir, gallwn i deimlo’r ystafell gaeedig, nos, sgwâr o’m cwmpas, a’r nenfwd uwchben. Roeddwn i’n teimlo popeth a ddim yn cofio neu ddim yn deall lle rydw i?! Roedd y waliau’n malu fy meddwl fel ’na. Penderfynais fynd ar y «llwyfan bach», lle’r oeddwn yn eistedd o’r blaen, a syrthiodd fy nghoes i’r twll, ac yno mae popeth fel mewn bae. Fe wnes i sgrechian a deffro, gyda chwyrnu rhythmig, breuddwydio am ferch cadfridog, rhingyll cymrawd, a gyrrwr rhan-amser. Roedd wedi dychryn a hyd yn oed yn gwibio fel sipsiwn, yn malu ei frest, ond ar unwaith roedd yn gwerthfawrogi’r sefyllfa, ond nid oedd yn credu yn yr ysbryd. Fe wnes i, nid hyd at y sgil, felltithio am help, gan geisio torri allan o leiaf ryw dwll yn yr un o amgylch y waliau, ond roedd fy llafur yn ddiwerth, ac ni ddaeth y chwyrnu i ben.

Bryd hynny, yr ochr arall i’r toiled, roedd cyd-yrrwr cerbyd, y rhingyll eisoes wedi galw am atgyfnerthiadau, ac roedd dau, heb ddisgwyl bwyd Arabaidd o does a chyw iâr, cathod a chŵn a brynwyd am ddim, eisoes wedi ffoi i gymorth cydweithiwr a chyd-gymrawd.

Clywais leisiau yr ochr arall i’r bwth, ond nid oedd hynny’n helpu i leihau cur pen pen mawr.

– Pwy sydd yma? – gofynnodd un ohonyn nhw.

– Dyma fi, a phwy wyt ti? Gofynnais.

– Fi? nawr rydych chi’n gwybod…

– Torri’r castell!! – Gofynnais i’r un arall ac nid oedd yn anodd gwneud hyn gyda gasgen peiriant awtomatig. Mae’r drws wedi agor. O fy mlaen safai tri o blant dan oed syfrdanol, un, gyda llaw, yn groes-lygaid, mewn iwnifform debyg i’r un cop. Yna aethon nhw â fi i’r orsaf heddlu agosaf, a doedd y chwyrnu toiled byth yn ymsuddo.

Meddyliodd y gwarchodwr am amser hir sut i nodi’r rheswm dros y cadw ar ddyletswydd yn yr adroddiad. A nodwyd fel a ganlyn:

«… Wedi’i gadw, wrth geisio dwyn cynnwys y bio-doiled o’r tu mewn, gan guddio rhag cyfiawnder â chlo clap, o’r tu allan.»

Roedd pawb yn cael hwyl, yn enwedig ers i’r carcharor blaenorol, a orfodwyd i lanhau rhywfaint o swyddfa, geisio dianc a mynd yn sownd ar ei ben rhwng jamb nenfwd y ffenestr ac asennau ymwthiol dellt ffug y ddeunawfed ganrif. Galwyd diffoddwyr tân, yn fwy manwl gywir, yn ddiffoddwyr â thân, a diffoddwyr tân yw’r rhai a roddodd y tân ar dân. Yn anffodus, ni ddyfeisiwyd y Weinyddiaeth Argyfyngau eto. Gofynnodd y rhai iddo:

– Beth ydych chi’n sownd ag ef?

– Pubic ac wyau!! atebodd â dagrau yn ei lygaid. Cafodd ei achub hefyd a’i anfon i lanhau’r tŷ allan, a oedd heb ffenestri. I’r gwrthwyneb, euthum i wadu, gan ddweud y byddwn yn dod â fy mywyd i ben pe baent yn parhau i dorri fy hawliau cyfansoddiadol ac yn fy ngorfodi i gael gwared ar eu cachu yn y toiled. Fe wnaethant chwerthin am y Cyfansoddiad a disodli fy nghosb trwy fy curo yn yr arennau, ac ar ôl hynny dechreuais pissio yn y nos, gyda gwaed ar y dechrau ac yna soda. Ond wnaeth y toiled ddim golchi!! Ac mi wnes i, mewn awr, aredig ehangder y nos Nevsky Prospect, i chwilio am fywyd…

Daeth y dynged â mi yn arwr dros dro i’r ddinas. Galwodd St Petersburg, mewn hostel elusennol, y bobl i mewn fel person digartref. Fe wnaethant roi shkonar i mi, hynny yw, gwely, y gwnes i ei guro am hanner mis gan awdurdodau meddw lleol, gan roi pymtheg yn yr ysbyty cyn iddyn nhw fy ngadael. Roedd tlysau yn fatresi. Rwyf wedi cronni naw ohonynt. Fe wnes i eu pentyrru un ar ben y llall a chysgu bron wrth y nenfwd. Roedd rhai anghyfleustra: roedd gwastadedd yn berpendicwlar iawn, a phwysais ar risiau pren. Cymerodd bywyd ei gwrs arferol: Bore – gyda’r nos, cinio – toiled, ac ati bob dydd. Fe dalon nhw i mi a fy mulfrain cymrawd Lyokha Lysy, a oedd wedi cwblhau dwy addysg uwch yn y parth am bymtheng mlynedd, am gyflwr tawel ein hail lawr. Nid oedd yn wahanol yn y golwg ac roedd ganddo ei ddeunaw yn y coch yn ei eiriau. A chan ei bod yn anodd cael sbectol gyda llygaid o’r fath, plygodd o’r tair ffrâm, trwy ychwanegu, tair ffrâm a’u cysylltu â gwifren gopr. Felly cyflawnodd weledigaeth gant y cant. A dechreuais ei urddas gyda jôc o wyth llygad. Roeddem yn byw gydag ef mewn teulu, fel yn y parth, yn fyr, roedd gennym wreiddiau a rhannu bara trwy bobi, fodd bynnag, am ryw reswm rhoddodd ddarn mwy i mi, naill ai’n fy mharchu neu’n fy bwydo am amseroedd gwarchae llwglyd i ymestyn fy mywyd trwy amsugno fy nghnawd. Bob bore, roeddwn i’n deffro, yn dod o hyd i ddarpariaethau fy mwrdd ar gyfer y diwrnod cyfan neu fwy. Roedd hen bobl a thrigolion oesoedd eraill, pob un yn ymarferol yn eistedd mewn lleoedd nad oedd mor bell a ddim yn rhy fyr: roedd y lleiaf tua phymtheng mlwydd oed, yn rhannu eu dognau gyda ni o’u gwirfodd, wedi’u caffael mewn gwahanol ffyrdd o ladradau bach a thaflenni rhannau cyfoethocach o’r boblogaeth, y cartref bondigrybwyll.. Roeddwn bob amser yn gwrthwynebu ac yn dychwelyd hyn yn ôl, ac felly roeddent yn talu teyrnged pan oeddwn yn cysgu. Roedd yr un moel yn falch o’r sylw hwn a dechreuodd fwyta braster hefyd.

Un bore rhewllyd deffrais. Roedd eira yn cwympo y tu allan i’r ffenestr. Diogi oedd codi fel arfer, ac nid oedd unrhyw gynlluniau i brynu arian, yn enwedig ers ddoe, a stopiodd fy mhen. Darllenodd y dyn moel, yn ôl yr arfer, rywbeth yn ei feddwl, gan symud gyda’i wefus isaf yn unig. A byddai hyn i gyd wedi parhau, oni bai am ymddangosiad yr hen wrthryfelwr adlamwr saith deg mlwydd oed, morwr, morwr pellter hir, pensiynwr a Methodius digartref â gwreiddiau’r Ffindir. Rwyf am nodi bod collfarnau fel arfer yn cyfathrebu â chastiau, fel yn yr achos hwn. Ac fe siaradodd fwy â Caucasian na gydag acen Ffinneg.

– Wel, parasitiaid, mae gennym ni gasp? dechreuodd o’r ysgwydd. Troais o gwmpas, gollyngodd Bald y llyfr i lawr. Aeth munud heibio.

– Beth sydd ei angen arnoch chi, hen? – gofynnodd Bald a chladdu ei hun mewn nofel.

– Stopiwch edrych ar y coflen, cymerwch y llinos aur, hynny yw, fi, a mynd yn blym. Am bedair blynedd cefais bensiwn.

Ar ôl ei eiriau, aeth tua dau funud heibio ac roedd eira ffres yn crensian dan ein traed. Yn y pellter, roedd siop gyda slumber o ryw fath o Sioraidd. Aethon ni i mewn iddo ac archebu dau gant. Mewn Methodius arogli a thost:

– Nid yw tatars yn byw heb gwpl! – rydym wedi archebu cant arall. Nesaf, ar ôl yr hen dost:

– Mae Duw yn caru’r drindod! – fe wnaethon ni ddraenio’r sbectol hyn hefyd. Yna buom yn siarad mewn distawrwydd, pob un ag ef ei hun a dim ond Methodius na syrthiodd yn dawel a dweud wrtho’i hun sut y derbyniwyd y tymor cyntaf gan y pump a oedd ar gael. Nid oeddem yn wrandawyr rhydd.

– Daeth ein llong gyda Kyuubi. Es i i bentref fy mrawd. Fe wnaethon ni yfed am wythnos. Felly yn y bore fe ddaethon ni at ein gilydd at y tŷ, ar ôl y sylwedd annaturiol a mynd heibio’r tŷ lle’r oedd y briodas. Fe wnes i eu llongyfarch, ac fe wnaethon nhw anfon tri llythyr ataf… Edrychais o gwmpas a gwelais bentwr o frics y tu ôl i mi, tra aeth fy mrawd am heulwen a bwyell, cymerais yr holl gerrig yn y cwt, roedd clwyf, ie, roedd y briodferch yn uniongyrchol yn y talcen. Ar ôl, dechreuodd gregyn y ffenestri. Nid oedd gan y pentwr amser i ddod i ben pan gefais fy rhoi yn y carchar am dair blynedd eisoes. Beth arall fyddwch chi’n ei yfed? – gorffennodd ac aeth at gownter bar nwyddau defnyddwyr.

Fe wnaethon ni yfed llawer ac am amser hir, cawsom fyrbryd hyd yn oed. Gyda’r nos, cafodd to Lysy ei rwygo i lawr a dechreuodd redeg i mewn i eraill. Edrychais ar y wers bespontovoe hon ac arwain y sidekick meddw i’r cwt. Ac roedd Methodius ar yr adeg hon, ar ôl derbyn gan Lysy, ar hap neu beidio, o dan ei lygad, yn docio ar y bwrdd, yn sefyll ar y llawr.

Yn y bore cefais fy neffro gan sŵn diflas a therfysg brwd o Bald. Mae’n amlwg pan oedd yn cysgu, hedfanodd Methodius enraged i mewn i’r ystafell gyda limpyn a tharo Lyokha cysgu gyda baglu yn uniongyrchol ar ei dalcen. Neidiodd i fyny ar y gwely a chwympo i’r llawr, codi gyda mat a phwyntio ar yr hen un. Yna dwi’n cofio trwy nap, bu ymladd, nes iddyn nhw gael eu gwahanu. Mae’n amlwg pan gymerais Lysy i ffwrdd o’r dafarn, collodd y Methodius meddw ymwybyddiaeth. Cafodd ei daflu allan yn ddiwylliannol ar y stryd cyn cau, ac ymlusgodd adref, gan ddibynnu ar ei reddf.

– Fe wnaethoch chi fy nhaflu, Bald!! – Rhisgl fel gramoffon ac yn peidio â thyrchu a lisp, taid, eisoes yn gorwedd ar y llawr, ei gefn i lawr.

– Sut? – gofynnodd, gan afael yn gwddf Methodius ac eistedd fel mochyn, Bald ag esgyrn ei ddwylo.

Bryd hynny, roedd yr hen mulfrain, wrth geisio cropian allan o dan y mulfrain canol oed, yn dadsgriwio ei glust chwith a gwasgu eirin allan o’i drwyn. Atebodd y dyn moel heb ryddhau ei ddwylo, gan ei chwythu ben ar ei ben.

– Da, mewn da. – Ceisiais dawelu eu mulfrain ifanc, dwi’n golygu. – Hei, bobl ddigartref, eu gwastraffu ar y gwelyau. Dywedwch wrthyf, Methodius, beth ddechreuodd fwrlwm?

Читать дальше