Joanna Chmielewska - Wszystko czerwone / Всё красное

— Nie wiem ( не знаю ). Chyba trzeba go zapytać ( наверное, надо его спросить ) …

— Komu jeszcze o tym mówiłaś ( кому еще ты говорила об этом )?

— Nie wiem ( не знаю ). O rany boskie ( о, Боже ), cała rodzina o tym wiedziała ( все родственники об этом знали )! Czekaj ( подожди ) …

— mówiłam o tym przecież…

— Komu?!

Zamilkłyśmy nagle, patrząc na siebie. Rzeczywiście. Kto wiedział, że Alicja późnym wieczorem ma być u Jensa?

— Umawiałam się z nim przez telefon… — powiedziała Alicja niepewnie.

— I kto to słyszał? Umawiałaś się po duńsku! Znów popatrzyłyśmy na siebie w milczeniu.

— Tutaj siedzieliśmy my, nasz ukochany pan Muldgaard i Anita — powiedziałam powoli. — Anita rozumie po duńsku dokładnie tak samo, jak po polsku… A kto siedział u Jensa?

— Nie wiem. Chyba trzeba go zapytać…

— Komu jeszcze o tym mówiłaś?

— Nie wiem. O rany boskie, cała rodzina o tym wiedziała! Czekaj…

— Roj wszedł zaraz potem ( Рой вошел сразу после /этого/ ) … A jeśli był wcześniej ( а если он был = пришел раньше ), jeśli się czaił pod oknem i słyszał ( если караулил под окном и слышал ) …? Zdaje się ( кажется ), że Roj też rozumie po duńsku ( /что/ Рой тоже понимает по-датски )?

— Znowu to samo ( снова то же самое ), Roj i Anita ( Рой и Анита ) …

— Słuchaj ( слушай ), a jeśli my się czepiamy niepotrzebnie ( а если мы зря придираемся; potrzebny — нужный )? A jeśli to ktoś z twojej tutejszej rodziny ( а если это кто-то из твоей местной родни )? Jeśli to Jens ( если это Йенс )?… On dużo jeździ ( он много ездит ), nie budzi podejrzeń ( не вызывает подозрений ) …

— Roj wszedł zaraz potem… A jeśli był wcześniej, jeśli się czaił pod oknem i słyszał…? Zdaje się, że Roj też rozumie po duńsku?

— Znowu to samo, Roj i Anita…

— Słuchaj, a jeśli my się czepiamy niepotrzebnie? A jeśli to ktoś z twojej tutejszej rodziny? Jeśli to Jens?… On dużo jeździ, nie budzi podejrzeń…

Alicja uczyniła gest popukania się palcem w czoło ( Алиция сделала жест, чтобы постучать пальцем по лбу ), zatrzymała się w połowie pukania ( остановилась на половине; pukanie — стук ), spojrzała na mnie ( взглянула на меня ), po czym dokończyła gestu ( после чего завершила жест ).

— Edek krzyczał ( Эдек кричал ), że przyjmuję takie osoby ( что принимаю таких людей ) — przypomniała mi ( напомнила она мне ). — Jensa przy tym nie było ( Йенса при этом не было ).

— Ale był poprzedniego dnia ( но/зато он был в предыдущий день ). Edek go widział ( Эдек его видел ). Po pijanemu mogło mu się pomieszać ( он мог перепутать по пьяни ). Krzyczał ( он кричал ): „Jemu też powiem ( ему тоже скажу )”…

Alicja uczyniła gest popukania się palcem w czoło, zatrzymała się w połowie pukania, spojrzała na mnie, po czym dokończyła gestu.

— Edek krzyczał, że przyjmuję takie osoby — przypomniała mi. — Jensa przy tym nie było.

— Ale był poprzedniego dnia. Edek go widział. Po pijanemu mogło mu się pomieszać. Krzyczał: „Jemu też powiem”…

Alicja w zamyśleniu pokręciła głową ( Алиция в раздумье покачала головой ).

— Mam takie wrażenie ( я имею = у меня такое впечатление ), że jesteśmy gdzieś blisko ( что мы где-то близко ) i nie możemy trafić ( и не можем попасть ). Ciepło ( тепло ), coraz cieplej ( еще теплее ), gorąco ( горячо ) … Coś mnie gryzie w środku ( меня что-то грызет = мучает внутри ), ale nie wiem co ( но не знаю, что ).

— Dzwoń do pana Muldgaarda ( звони пану Мульгору ). Niech się zastanawia ( пусть он думает ), od tego jest ( для этого он и есть = это его работа ). Może rozpoznają ten samochód ( может, они опознают этот автомобиль ), nie po numerach ( не по номерам ), bo nic łatwiejszego niż zmienić numery ( так как нет ничего более легкого, чем поменять номера ), ale może po czym innym ( но, может, по чему-нибудь другому ). Może nadal robią te zdjęcia ( может, они по-прежнему делают эти снимки ) …?

Alicja w zamyśleniu pokręciła głową.

— Mam takie wrażenie, że jesteśmy gdzieś blisko i nie możemy trafić. Ciepło, coraz cieplej, gorąco… Coś mnie gryzie w środku, ale nie wiem co.

— Dzwoń do pana Muldgaarda. Niech się zastanawia, od tego jest. Może rozpoznają ten samochód, nie po numerach, bo nic łatwiejszego niż zmienić numery, ale może po czym innym. Może nadal robią te zdjęcia…?

Jadąc nazajutrz do Charlottenlund ( утром следующего дня, по дороге в Шарлоттенлунд ), zapowiedziałam ( я предупредила ), że nie wiadomo ( что не известно = не знаю ), czy w ogóle wrócę ( вернусь ли я вообще ). Zamierzałam się tam spotkać ( я собиралась там встретиться ) z jedną z rzadko widywanych przyjaciółek ( с одной из подружек, с которой вижусь редко ) i istniała możliwość ( и существовала/была вероятность ), że po wyścigach ( что после скачек ) pojadę do niej i zanocuję ( я поеду к ней и переночую ). Nie lubię nocować po ludziach ( я не люблю ночевать у людей = в гостях ), ale wiadomo było ( но было известно ), że jeśli zaczniemy sobie rozmawiać po trzyletniej przerwie ( что если мы начнем разговаривать = общаться после трехлетнего перерыва ), niewątpliwie przepuszczę ostatni pociąg ( то я, несомненно, пропущу = опоздаю на последний поезд ). Jeśli natomiast przyjaciółki nie będzie ( но если подружки не будет ), wrócę zwyczajnie ( то я вернусь как обычно ) o jakiejś tam późnej godzinie ( в какое-то позднее время = поздно ).

Przyjaciółki nie było ( подружки не было ). Spotkałam się z nią przed wyścigami ( я встретилась с ней до скачек ) i okazało się ( и оказалось ), że do Charlottenlund jechać nie może ( что ехать/поехать в Шарлоттенлунд она не может ). Pojechałam zatem sama ( поэтому я поехала одна ).

Jadąc nazajutrz do Charlottenlund, zapowiedziałam, że nie wiadomo, czy w ogóle wrócę. Zamierzałam się tam spotkać z jedną z rzadko widywanych przyjaciółek i istniała możliwość, że po wyścigach pojadę do niej i zanocuję. Nie lubię nocować po ludziach, ale wiadomo było, że jeśli zaczniemy sobie rozmawiać po trzyletniej przerwie, niewątpliwie przepuszczę ostatni pociąg. Jeśli natomiast przyjaciółki nie będzie, wrócę zwyczajnie o jakiejś tam późnej godzinie.

Przyjaciółki nie było. Spotkałam się z nią przed wyścigami i okazało się, że do Charlottenlund jechać nie może. Pojechałam zatem sama.

W konie na torze coś wstąpiło ( на коней на дорожке что-то нашло ). Robiły falstart za falstartem ( они делали фальстарт за фальстартом ) i każda następna gonitwa ( и каждый последующий заезд ) zaczynała się z coraz większym opóźnieniem ( начинался со все большим опозданием ). Ostatnia odbyła się o wpół do jedenastej ( последний состоялся в половине одиннадцатого ). Wygrałam w niej jakieś drobne pieniądze ( я выиграла в нем какие-то мелкие = небольшие деньги ) i musiałam czekać na wypłatę ( и мне пришлось ждать выплаты ), następnie poszłam przez kompletnie ciemny las ( потом я пошла по совершенно темному лесу ) i nie mogłam iść szybko ( и быстро идти не могла ), nie widząc ( не видя ), co mam pod nogami ( что я имею = у меня под ногами ), następnie uciekł mi najbliższy pociąg do Kopenhagi ( потом от меня убежал = я пропустила ближайший поезд в Копенгаген ) i w rezultacie tych wszystkich opóźnień ( и в результате всех этих опозданий ) dotarłam do Allerød za dziesięć dwunasta ( я добралась до Аллеред без десяти двенадцать ). O północy znalazłam się przed domem Alicji ( возле дома Алиции я оказалась в полночь ).

wówczas dopiero stwierdziłam ( только тогда я поняла/заметила ), że nie mam przy sobie klucza od drzwi ( что у меня нет с собой ключа от двери ), pozostawiłam go bowiem w kieszeni płaszcza ( так как я его оставила в кармане плаща ), a wychodząc włożyłam kostium ( а, выходя, надела костюм ). Dom był całkowicie ciemny ( дом был совершенно темным = в доме было темно ), jakby wymarły ( как будто бы /все/ вымерли ), i robił trochę niesamowite wrażenie ( и он делал = производил слегка жуткое впечатление ).

W konie na torze coś wstąpiło. Robiły falstart za falstartem i każda następna gonitwa zaczynała się z coraz większym opóźnieniem. Ostatnia odbyła się o wpół do jedenastej. Wygrałam w niej jakieś drobne pieniądze i musiałam czekać na wypłatę, następnie poszłam przez kompletnie ciemny las i nie mogłam iść szybko, nie widząc, co mam pod nogami, następnie uciekł mi najbliższy pociąg do Kopenhagi i w rezultacie tych wszystkich opóźnień dotarłam do Allerød za dziesięć dwunasta. O północy znalazłam się przed domem Alicji.

wówczas dopiero stwierdziłam, że nie mam przy sobie klucza od drzwi, pozostawiłam go bowiem w kieszeni płaszcza, a wychodząc włożyłam kostium. Dom był całkowicie ciemny, jakby wymarły, i robił trochę niesamowite wrażenie.