Ставл Зосимов Премудросковски - НА ДЕНОТ. Humубоморна вистина

– Сега, стар, ќе ти го извадам окото.

– Лиоха, сопирачки. Дали си будала? – го запревме.

– А ти со него?! Мора да пукате!! – бегајќи од бушавите шепи на Хуманоид, старицата врескаше, бегајќи.

– Неопходно е да ве стрелам. – и ја зграпчивме Лиоха за пазувите и носевме околу пет метри, го фрливме во снежна куќа за да се олади. После пушењето, продолживме понатаму.

Откако ги растеравме циганските питачи и старите жени во црквата, ја ставивме Леа со неговата капа на влезот на тремот и отидовме, како што му беше кажано, во храмот да му се моли на Бога, за да фрлат повеќе. Тој веруваше, а ние грешивме. Влеговме внатре и седнавме на клупите заспан. Дејствуваше топло.

Не знам колку претеравме, но Лех внимателно нè разбуди.

– Стасијан, Тарзана!

– Тргнете се од мене, Сатана!!

– Па тогаш? Дали ќе оди овој двор?

– Прокле, има базен.

– Па.., и автомобили наоколу.

– Вие, Дан чаршија, дека има место?

– Мууу. – рече Денис. – чекај, а?! Таму!.. Подрум!!. Livedивеев во тоа шест месеци!!!

Се свртивме кон него.

Откако се спуштивме низ картонот надолу по скалите на подрумот, од лево видовме џемб и третина од вратата што виси на неа, очигледно, влезот во подрумот.

– Тргнете го!! Јас викнав на циган. Тој славно ја викна, а вратата падна со татнежот. Циганот зачекори во влезната врата.

– О-момче, но срањата лебдат овде?! – Циганите се исплашија и, прскајќи по водата, се вратија кај нас.

– Што е тоа, зголемувањето? – праша Дан.

– Ајде, и тука на островот имаме пијалок. Светлината паѓа од отворот и нема никој. (Тоа е, полицајци). – Решив и зедов шише порта. Отворајќи го во круг со забите, му го предадов на еден пријател. Сакам да напоменам дека само комунисти, полицајци, воени и бездомници имаат право вистински да се нарекуваат едни со други «другари!», Заради ова, отфрлајќи ги првите тројца, бездомните луѓе се единствените социјални слоеви на населението што го достигнале комунизмот. И што: работите се бесплатни; храна во конзерви за ѓубре или хранење, исто така бесплатна; домување во подруми и тавани, повторно бесплатно. Што не е комунизмот?! Накратко, мојот пријател со задоволство ја прифати понудата од мене. Отворив уште едно шише порта и му го понудов на Дан, а третото, отворајќи, го предадов циганот. Тие паднаа во забуна, а јас извадив чаша за еднократна употреба и ја воведов во центарот на толпата.

– Че, изведен? Истурете?! – се насмевнав. Тројцата одеднаш ме истурија одеднаш и повторно паднаа во збунетост, зјапајќи ме намерно.

– На што гледате? Пијат! Јас предложив и пиев чаша. Тишината ја скрши неразбирливиот другар.

– И ова не е ниту остров, но ова-како-тоа?

– Доц. – потврдија Циганите.

– Да… не, добро-добро-пладне-добро-пладне,..

– Па, добро?

– П-полуостров, морон. – исправи со исмејување на Дан.

– Да. Цигански цигани, што правите? – Другарот го одврати вниманието.

– Куз Јабере, Вишма.

– И на руски? Прашав.

– На руски не преведувај.

– Погледнете, распрснете ја минутната тишина и го прошири прстот од едната рака, другар, а другата се држеше, стискајќи тупаница со облека, Циганите во ова време кренаа бран кон себе, предизвикувајќи сè што лебди да се движи. Кругови се појавија на водата од колоната на работ на подрумот, осветлени во целосен самрак, потоа излитена ќелава глава и отечена муцка на некоја жена. И сето тоа не е толку избрзано.

– А добро, до пекол?! – Изненаден без пелтечен другар.

– Излези од овде!! – застана Дан со меур вино.

– Ах-бај, труп!! – Циганот скокна и го фрли шишето, онаа за Улка, истурајќи се. – О-борба, мрмовец!! – уште повеќе се исплаши и крена меур.

– Да, труп. – Јас мирно поддржував.

Продолживме со алкохол на друго место.

Помина една недела. На прекарот кај метро станицата Александар Невски Лавра, џандарот се возеше во, застана далеку од нас и двајца чувари излегоа од тоа и се движеа кон нас, добро, многу бавно. Пиевме во колоната на хотелот Москва. Имавме избор: или да пиеме алкохол разредена со света вода од Лаврата, но да паднеме во рацете на правдата; или раскинете во различни насоки, но не опаѓа и не ја доведуваат нивната состојба во нормала. Јас и неколку другари се преселивме малку подалеку од спротивните страни, распрснувајќи и расејувајќи го погледот на толпата.

Тие со црно око ја зедоа Биг Сериога, чии долни очни капаци личеа на лабија. И неговите придружници за пиење. Причината беше, како што подоцна се покажа: отстранување на трупот од подрумот, каде што претходно се обидовме да се десиме. Трупот, излегува по нашето заминување, пак, правејќи седмичен полукруг, заглавен во работата на грејната мрежа со дијаметар од двесте милиметри секоја од нив, цврст пар снопови и завиткан во burlap, и фиберглас…

Млад не-локален студент, избркан во пресрет на каска од студентски дом, се искачи во длабочините на подрумот на табла фрлена од некој и ги навлажни нозете и скокна на цевка, а бранот се вознемири. Дечкото, не навикнат на подот со мрачна светлина, тој пијан падна настрана на грејната централа и «рче. Во близина на лебдечкиот труп, брзаа и пливаа во густата. Допирајќи го «рбетот, носот на детето. Трупот се замрзна. Утрото, густиот зрак на светлина не го спречи ниту момчето да се одмори. Се фаќаше за изгубениот ден на несоница.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.