СтаВл Зосимов Премудрословски - Галзуу мөрдөгч. Хөгжилтэй мөрдөгч

– Ахххх!!!! – эргэн тойрон дахь бүх хүмүүсийг живүүлэв.

Оттила хөлөөрөө газар унан бөмбөрцөг дээр хоёр удаа цохисон боловч нударгаараа байв.

Тэрээр цохилтыг нударгаараа нэг минутын турш цохьсон тул гараа ялгахад хэцүү байсан тул эцэст нь Адамын алимны өсгийт өсгийтөөр цохьжээ. Улаан өнгийн алтан аажуухан урагш чиглэн гантиг шалан дээр унаж, өөртөө наалдсан бүх зүйлийг унав. Оттила намар алга болсноо нэг тал руу үсэрч байв. Түүний гэр орон салхинд хийсчээ. Ерөнхийдөө шилжилт нь бүх төрлийн ачааны хөлс – согтуугаас цэвэрлэв.

Анцефалопат босож тогоочийн мөрөн дээр наав.

– Баярлалаа, apchi, ивээн тэтгэгч. Апчи, би энд үхнэ гэж бодсон.

– Та үүнд яаж хүрсэн бэ? Тэд намайг долоо хоног хаасан уу? Та аль хэдийн живсэн байна.

«Тэгээд өөрөө?!» гэж Харутун бодсон боловч юу ч хэлсэнгүй. Оттила дахиад л корпорац руу харан амьсгаа дарав.

– Өө, Ёшкин муур, тэд таны хийсэн аягатай юу хийсэн бэ?

– Тиймээ, за, apchi, – Харутун гараа даллан нүүрээ буруулав: хугарсан хамар, баруун гарын дор хоёр хуруу, зүүн доор гурван хуруу, урд шүд биш. Нэг хүнд байдаг гэр оронгүй, өрөвч сэтгэлтэй хүмүүсийн харгис ертөнц. Хуучин хүмүүс энэ ертөнцөд ёроолд нь үлдэх нь маш хэцүү байдаг.

– Мдаа… гэхдээ та тэднээс хамрынхаа талаар асуусангүй юу?

– Үгүй ээ, энэ нь ч санаанд ч ороогүй.. – Харутун боссын араас аажмаар хэлээд ердийнх шигээ хэлээ зажилав, гэж тэр дуу алдав, – тийм ээ, би түүнийг хамгийн ойрын хүлээн авалтад зэс дээр суулгасан гэж сонссон, тэр хүмүүс – тэд эртний дэлгүүрт нас баржээ.

– Хэн, тэр вэ? – Оттила зогсов.

– За, хүлээн авах цэгээс тэд эртний дэлгүүрт хүлээлгэн өгчээ.

– Мөн аль нь вэ?

– Мөн Казанийн сүмийн ард.

– Явцгаая. Дараа нь, тэд гэнэт зарсан уу?

Тэд Мосоос гарч ирсэн хэвээр байна. Невскийн эрэг дээрх Бана. Движхуха. Оттила явган хүний зам дээр зогсож байсан авга эгч дээр очиж асуув.

– Мөн хаана fuck. Казанийн сүмо?

– Нах уу?

– Тэр нь: байрладаг.

– Чи орос биш үү? зочин эсвэл зочны ажилчин уу?

– Үгүй. Би бол хэсэг

– Би харж байна. Невскийн дагуу алхах, Ордны талбай, зүүн талд та сүм хийдийг харах болно.

– Баярлалаа. Танд болон таны хүүхдүүдэд эрүүл мэнд … – Өмнө нь Бедбуг талархал илэрхийлээд Инцефалопатаар явган хүний замаар явав.

Энэ хэргийг амжилттай дуусгасан. Хөшөөг байрандаа буцааж, дохиолол, видео хяналтын дор байрлуулсан.

Бедбуг ба Инцефалопат нар Маршалын талархлаас шагнал, шинэ бизнес хүлээж буй болоход бэлэн байгаа хэлбэрээр хүлээн авсан.

Бедбуг ажлынхаа өрөөнд сууж, Инчефалапат, эхнэр хүүхдүүдтэйгээ ярилцаж, мөрдөн байцаалтын явцад гарсан ичгүүрт зүйлсийн нарийн ширийн зүйлийг орхин адал явдлын талаар ярилцав. Мэдээжийн хэрэг гунигтай зүйлийг орхиж, баатарлаг зохиомол үйлдлүүдээр сольсон юм… Товчхондоо, тэд инээгээд л…

Таван жилийн уйтгартай хамтын аж ахуй амьдрал өрнөж, Оттила Инцефалапатомтой согтохоо болив, яг үнэндээ тэр эхнэрээ эзэмшихийн тулд санаатайгаар Солоп ууж байв. Санаанд чинь алдаа гарсан, энэ нь тохиромжтой. Тийм ээ, Маршалл дуудаагүй.

– Өө, би өөрийгөө залгаарай. – зүүн гартаа хумс, хумсаа тэгшлээд, баруун гараараа хоёрдогч хэрэглээнд шидсэн. Тэр «хонх» дуугаар цочирдож, цочирдов … – Тэгээд тэр намайг явуулбал? – Оттила түүний хажууд байдаг гэрийнхээ хашааг шалгав. Түүний урд хаалга, баруун талд усанд орох хашааны харуулын нохой хажуугийн саравчинд бэхэлсэн нүхнээс эзэн рүү дэмий ширтэж байв.

– Полкан! Оттила дуудав. Нохой нүдээ анив. -Кел, – нохой чихээ налан, – Жят, жят! – Нохой эрүүгээ нүдээ анив, – Кэл Манда, Катиам Жеймс! – Нохой лангуунд авирав. – Энд, гичий! – Орос хэл дээр Клоп сэтгэл дундуур байсан. Үүнд сэтгэл дундуур байсан ч гомдоогүй. Эцэст нь эмэгтэйчүүд гомддог, эрчүүд нь бухимддаг гэж тэр аавтайгаа бодов. Гэхдээ тэр бухимдаж, цэцгийн орны хашаанаас чулууг авав.

– Полкан. – үсрэлт, хоёр дахь нь авч, эхний эргэлдэж – Палкан!! – өсөлт, өсөлт, – Полкан!!! – үсрэлт, хөөрөг, үсрэлт, – новшоо гарга!!!! – цэцгийн хил дэх чулуу дуусах хүртэл гулсалт, гулзайлт, гулзайлт, гулзайлт гэх мэт.

– Аааааааааааа!!!!!!!!! – нохой өвдөж, ташуурдав. Хөршүүд хүртэл хацрыг нь сонсов. Оттила сэтгэл хангалуун сууж, уушигнаас нь хүчилтөрөгч гаргаж авав. Цааш нь тойм нь түүнийг хашааны ард, зүүн талд нь овоохойны орон сууцны хэсэг рүү харав.

– Оттила, тэд чам дээр ирсэн! – Исолдегийн босгон дээр хашгирав. Алдаа эргэв. Эхнэр хаалганы үүдэн дээр анхаарлаа хандуулав. Юбка доороос гэнэт Изи-ийн өхөөрдөм царай гарч ирэв. Тэр аль хэдийн арван долоотой байсан. Гээд тэр Кавказын нүдээр сайхан инээмсэглэв.

– Тэнд юу хийж байгаа юм бэ? – хэт их ядарсан ааваас асуув – биологийн хойд эцэг.

– За, банзал доогуур гараад ир! – Тэр гараа толгой дээрээ алгадаад, өөрөө өөртөө толгойгоо хусуулав. Баска алга болжээ.

– Тэднийг дуудаарай. Оттила хариулж, зүүн гартаа хумсаа аваад алхаар шулуун эхлэв.

Алс холын овоохойноос нам гүмхэн хоолой сонсогдов. Удалгүй Инцефалопат гарч ирэн гэмт этгээдийг хүзүүний скрабаар чирэв. Түүнийг үүдний тавцан дээр аваад гэрийн хашааны төв рүү шидэв. Гэмт хэрэгтэн бөмбөг шиг төв рүү эргэлдэв.

– Энэ хэн бэ? – гэж асуув, нар алтал Оттила.

– Энд, энд хайрцаг. Хөөх! Жүжиглэв, apchi. Оох. Оох.

– Тэр юу хийсэн бэ? – хэсгийн хорооноос дурамжхан асуув.

– Тэр, тэр, апчи, хогийн ургамлын өөхөнд урсаж, апчи, ойлгоорой.

– Хэр вэ? – Алдаа залуу руу нүдээ эргэлдүүлээд эрхий хуруугаараа алхаар механик цохив. – Аа!

– Тэр худлаа ярьж байна. – Баривчлагдсан Идот нь Орон нутгийн казакууд, ан амьтан хамгаалах газрын Атаман, Панкратын хүү Коломийццо гэж шивнэж байсан.

– Чи, Идот, бузу битгий хий, талбайг тарьсан. Наманчлах, зүгээр л цохих. Клоп хуцав.

– Тийм ээ, би үрж авдаггүй! – гэж Идот дуу алдав. – «Ааваасаа өшиглөх болно.» – бодлоо толгой дээрээ нисэв.

– За, бид аавыг юу гэж дуудах вэ? Апчи, – Инцефалопатын амьсгаагаар асуув.

– Чи түүнийг хөрш газраас татсан уу? Бедбуг асууж, хадаасаар тэгшлээд алхаар цохив.

Хөлссөн Арутун Карапетович толгойгоо арчив. «Үгүй, apchi.» – тэр энд, хогийн цэгт байна.

– За тэгэхээр бид юу хийх гэж байна? Аан, Idot?? – Бог шүдээ хавираад дахин нэг хуруугаараа алхаар алхав. -… Бос!!! Би чамтай ярьж байхдаа. Өөрөөсөө хорхой шавьж бүү гарга, та юу төлөвлөж байна вэ?

– Үгүй. – Идот уйлахаа больсон ч айж байсан.

– Та тэнд юу хийсэн бэ? Оттила сандарч асуув, нүднийхээ тавцан дээр зовхи татан, хятад хүн шиг нарийсган асуув. – Жонгүк унтраах уу? – Клоп инээмсэглэлээ сугалав. – Хариулт! гэж шуудхан хашгирав.

– Би, миний бодлоор …, новш. – Идот хүлээн авч Арутун руу харж, гүйцэтгэх дарааллыг хүлээж байв. Энэ нэг «гэж тэр толгой дохиод,» Би хүзүүнийхээ дэргэд байсан тул өмдөө өмхий, би илжиг хийх цаг завгүй байсан тул толгойн өмдийг өмдөндөө цохиж, мэлхий дээр түрхэв. Одоо шатаж байна.