Зулфиябегим Адҳамзода - Нефрит остидаги жумбоқ. Бадий публистик роман

– Қизалоқ. – у бироз жўшқинланиб севинчдан лабларини тишлади.

кўзига ёш қалқиб, томчиламай яна ғойиб бўлди. – Қандай экан-а? Кимга ўхшаркин? Наҳотки мен набиралик бўлдим? Бир бор кўрсам армоним йўқ эди. – деган ўй хаёллар билан, тун ярмигача хонасида қолиб кетди.

Якоб ва Зоя меҳмондорчиликда қолиб кетдилар. Анюта хола эса туни билан уҳламади. Ўзи шундоғам бод касали туфайли, туни билан оёқларини силаб уҳлолмайдиган Анюта холага, бу қизалоқ роса дардисар бўлди. Қизалоқ шунақанги ёнардики, ҳатто тез ёрдам ҳам иситмасини тушира олмади.

– Қизчанинг онаси қани? – Деди жаҳл билан, шпристга инекция торт-

ганча сўради врач.

– Улар тўйга, қишлоққа кетишганди. – Деб Врачнинг атрофида гирди-

капалак бўларди, ўзининг дарди етмагандек Анюта хола. Врач тўй сўзини эшитиб, қишнинг қировли кунида Қайси аҳмоқ тўй қиларкан дегандек Анюта холага ҳайротомуз қаради.

– Қандай тўй? Болага ҳозир онаси керак. Қани, бир мартта эмизганда

эди иситмаси Анча тушарди. Қайси аҳмоқ боласини шу ҳолда бировга ташлаб кетади, – деди врач тутоқиб.

– Бу қизалоқ кимлигини биласизми? – деди Анюта хола мақтанган

куйи.

– Ким экан? Оддий қизалоқ,

– Эй йўқ, бу қизалоққа яхшилаб қаранг ўртоқ врач. Бу шаҳсан ўртоқ

Сталиннинг биринчи набираси.

– Нималар деяпсиз? Қанақасига? Уни устига бу камуналкада у нима

қилаяпти?

– Бунинг тарихи узун. Билганим шуки Якоб, яъни қизалоқнинг ота-

си, ҳозир отаси билан уришиб қолишган. Отаси уни уйдан ҳайдаган…

– Тўхтанг, тўхтанг. Тушунмадим кимнинг отаси, кимнинг отаси

билан уришиб қолган? Умуман тушунмадим.

Шу пайт қизалоқ чирқираб қолди. Врач билан Анюта холанинг суҳбати бўлиниб, қизалоқ билан андармон бўлиб кетишди. Шу пайт врачнинг «онаси эмизганда эди» деган сўзидан, Анюта хола чора топилгандек хурсанд, кўзлари чақнаб кетди.

– Балки сут бериб кўрармиз. Мен ҳозир, югуриб бориб келаман қўш-

нимда бўлиши керак. – деб оқсоқланганча чиқиб кетаётганди.

– Йўқ. Она сутини ўрнини ҳеч нарса боса олмайди. Бола йиғлашдан

тўхтаса эди, бирон нима қилишни иложи бўларди. Бу ерда эмизикли аёллар йўқми? – деганча, энди эгнига Пуҳли, шерстдан тўқиб олган шарфини ёпиниб, чиқиб кетаётган холани тўхтатди врач. Анюта хола бўйнини қисиб, Афсус дегандек врачга мўлтиради. Тонга яқин қизалоқнинг йиғиси босилди. Анюта хола туни бўйи бир оёғини аранг судраганча, иситмадан ёнаётган қизалоқни кўтариб хонанинг у бурчагидан-бу бурчагига юриб роса ҳолдан тойган, кўзлари толиқиб юмилиб кетай дерди. Қизалоқнинг бирдан жимиб қолгани айни муддао бўлди шекилли, у хурсанд, эшикни аста ёпди. Оёғидаги шиппагини секингина ечиб қўлларига олди-да, панжасининг учида хонадан чиқиб кетди.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

ЎзСССР тарих фанлар номзоди.

Қори Ниёзий. Таҳаллуси билан ижод қилган.

Ҳалқ ичида (оқ пошшо) деб юритиларди.

кўримсиз, шармандали

оқим

эгри- бугри

сиқилиб

Абадий. Умрбод.

Тўпланган оламон.

Ҳузурбаҳш.

Эгатда ўсадиган ёввойи ўт.

Дугона.

Қўзғалончи.

Ўжар.

Содда, гўл.

Қурбон.

Синов.

атеист, кофир, динсиз.