СтаВл Зосимов Премудрословски - Dəli Detektiv. Funny detektiv

İşini bitirdikdən sonra Ottila Aliqadzhievich Klop, həmişə olduğu kimi, hazırkı Prezidentin şəkli ilə masanın üstünə fotoşəkil portreti çəkdi, nəfəs aldı, qolundakı silməklə, alnını başın tacından öpdü və qələm, rezin, qələm qutusu ilə qələm qutusuna qoydu. şəxsi gigiyena üçün doğranmış pulsuz reklam qəzetləri. Tualet kağızı nifrət edirdi. İncə olur və ən vacib məqamda bir barmaq mütəmadi olaraq deşilir və sonra onu silkələməlisiniz. Dar bir məkanda silkələyərək barmaqların Sovet tipli bir küçə tualetinin daxili küncünün taxta bir hissəsinə vurması və ağrı hiss etməsi, instinkt xəstə barmağını ilıq tüpürcəklə nəmləndirdi, əvəzinə 24 saat geydiyi nəcisinin dadını hiss edərək tualetini daha sonra istifadəyə verdi..

Alnından, qollarından, qollarından, ayaqlarından və olduqca sərt tərlədiyi yumurtaların altındakı tərləri silmək üçün hamamdan vəfli dəsmal istifadə etdi. Sən soruşursan: niyə bir cırtdan deyil? Cavab sadədir: dəsmal böyükdür və uzun müddət davam edir.

Artıq çox gec idi və ailə artıq çoxdan nəfəs alırdı. Kulbanın yaşayış hissəsinə girən Ottila, səssizcə mətbəxə girdi, soyuducudan beş litrlik bir banka aldı. Yerli bir hakerdən müsadirə olunur. Qarnına basdı, sadəcə bir ailənin biri tərəfindən dişlədiyi siyənək parçası olan bir nəlbəki götürdü. Və ya bəlkə də bütün bu həyatı boyu dişlərini fırçalamayan və çiynini çürüklərlə dişləyən İntsefalopat.

«Buna görə də kariyesim var idi» Klopa susdu, «İzolde, Isolde Izyu ilə öpdü və İzya daim ildə bir və ya iki dəfə məktəbdən gətirilən beş və dördünlük üçün dodaqlarımı öpdü. Bu pedofilizm deyil, bir-iki … – Ancaq İncefalopatın dişləri əsasən qara, çətənə və kökləri daim qanamışdı, amma Harutun heç ağrımırdı. DNT-dəki bu qüsur ona heç bir zərər vermədi, əksinə istintaqda uğurla kömək etdi.

Ottila qırışdı və boşqabın yerini yenidən qoymaq istədi, ancaq bankaya baxdı və hörmətsizlik etməmək qərarına gəldi. Moonshine hər şeyi dezinfeksiya edir. Buna görə fikrini dəyişdi və masaya keçdi. Mətbəxdə kiçik bir televizor var idi və onu yol boyu açdı. Həm də yol boyu qaz sobasına getdim və ucun üstündə duran qapağın qapısını açdım. Bundan tükənmiş ətir, Ottilanı sadəcə sərxoş etdi və dərhal yemək istədi. Şkafı götürdü: bir boşqab, tablo, bibər süzgəc, bıçaq, çörək, mayonez, xama, kefir, havan, kumiss, ketçup, dəfnə yarpağı, bir fincan, iki qaşıq: böyük və kiçik, tarazlığını tutmaq üçün masaya getdi, ayağa qalxdı və yoruldu: hər iki əl də keçdi, həddindən artıq yükləndi və hətta dirsəklərdən istifadə etmək məcburiyyətində qaldı. Yığılmış hər şey yavaşca tərpəndi. Ottila masanın üstündəki boşqabı burnu ilə itələməyə çalışdı, amma masa daha yüksək idi və dirsəkləri şişməyə başladı. Ottila əyilib hər şeyi stulda qoydu. Sonra narahat oldu və stulu itələdi ki, hal-hazırda fəaliyyət göstərən masa kimi yenidən seçilən, stulun yanında duran, yüz əlli qram moonshine stəkanına töküldü və dərin bir şəkildə çıxarıldı, hamısını bir anda doldurdu və yüksək səslə müşayiət etdi. səs gurgling. Köhnə bir limon kimi tərpənmədən tərəddüd etmədən nibbled siyənəyin bir hissəsini bütün beşi ilə götürdü və yarısını sümüklərlə kəsdi. Sümüklər damağına və dilinə qazıldı. Dondurdu, amma sonra atalarının yoga xatırladı və ağrıları unutdu, nənələr və ya uşaqlar açarları və digər xırda şeyləri unutdular. Sonrakı yerdə şorba var idi. Şorba aşağıdakı yerli insanlardan ibarət idi: noxud, kartof, kartof, tomat pastasında yerkökü ilə qızardılmış soğan, yumşaq buğda buynuzları, irmik, qabığın bir parçası olan qarışıq bir toyuq yumurtası, dırnağı, böyüklər üçün ölçüsü və ətdən bir parça sümük ilə dəmlənmiş ət. pan mərtəbə daxil. Ət, yəqin ki, əvvəllər, «böyük bir ailədə… tıklamayın» prinsipi ilə yeyildi. Artıq şişmiş şorbanı əmən və daha çox atlılar kimi görünən Ottila, xəbəri diqqətlə mənimsəyərkən sümüyə çırpdı və yaşadı. Çağrı Mərkəzinin növbəti sayı TV ekranında oldu:

– Və ən maraqlısı, – davam edən davamçı, – … İrkutskdan olan bir müəllim Nikolay Vasilyeviç Qoqolun fanatı idi və sadəcə işini, xüsusən də «NOS» əsərini bütlə bütləşdirirdi. Bütün həyatımdan Leninqrada (indiki Sankt-Peterburq) getməyim üçün pul yığdım, burada Qogolevskiyə bənzər mis vərəqdə uzun burunlu bir abidə işarəsi qoyuldu. Lakin Perestroika bütün planları kəsdi; bütün əmanətlərini ASC MMM-ə yatırtdı və milyonlarla əmanətçi kimi bir pişik çuxurunda qaldı. İstiləşərək geniş bir miokard infarktı keçirən Sankt-Peterburqa və hətta gizli bir yerə getmə üçün pul yığmağa başladı, gizlədildi, gecə boş şüşə və qabları zibil barellərində və səkilərdə yığdı. İndi on ildən sonra çoxdan gözlənilən bir xəyal gerçəkləşdi. Paytaxta Sankt-Peterburqun qəhrəmanı gəldi. Axtarılan və çoxdan gözlənilən abidənin yerləşdiyi sorğu idarəsində tapdıqdan sonra üç nəqliyyat vasitəsi ilə ictimai nəqliyyatdakı əşyalarla qaçdı, niyə köçürmələrlə? Məhz Moskviçka məlumat masasında oturmuşdu və Muskovitlər, Pitertsevdən fərqli olaraq, bu dəfə olduğu kimi başqa yolla göndərməyi sevirlər. Çoxdan gözlənilən yerə beş saat çatdıqdan sonra ətrafa baxdı və oxşar heç nə tapmadan yaxınlıqdakı patrul işçilərindən nənələri onlardan götürməyə hazırlaşan miqrant miqrantlara diqqətlə baxanlardan soruşmaq qərarına gəldi.

«Əzizlərim» deyə onları çağırdı, onlardan biri cavab verdi və ona dedi: «Qoqolun NOS abidəsinin harada olduğunu söyləyə bilərsinizmi?»

– Və burada, – işçi başını bükdü, – bir yerdə. – və çılpaq divara və ofanarelə işarə etdi: lövhədən divarda yalnız deşiklər və dişsiz bir insan burnu olan bir oğurlanmış boşqab ölçüsü olan ləkələnməmiş bir stencil var idi. Nənə infarkt pozğunluğu səbəbindən dərhal öldü. Bununla transferimiz başa çatdı. Ən yaxşısı. Üçün

Ottila başqa bir stəkan içdi və yuxuya getdi. Qaranlıqda çarpayıda xoruzlayan arvadının tərəfini qaldırmaq üçün soyundu və dırmaşdı. Hələ tərpənmirdi. Arvadının üstünə qalxdıqda və divarla arvadının arasında olanda, xoruldamaqdan və sevimli yarının dodaqlarından külək çaşmışdı. Ottila dərin bir nəfəs aldı və başından biraz daha böyük olan yuxarı sinəsini qaldırdı, başını arxasındakı arvadının yuxu pleksusuna yapışdırdı. Qulağını alt birinə qoydu və üst qulağı üst sinəsi ilə örtdü. Horlama itdi və o, bir körpə kimi isti və rahat vəziyyətdə yıxıldı.

Səhər yuxudan oyandı bir yastığa. Arvadı yoxdu. Yuyucu qabına girdi və özünü yuyub tam paltar geyindi. Güclü nöqtənin giriş qapısına girdi, sapı götürdü və… Qapı bu vəziyyətdə qapıdan açıldı və qapını sıxdı, Ottilanı Güclü nöqtənin məkanına sürükləyən sanki ağır bir hava yaratmadan sürüdü. Uçub arvad dağına çırpıldı. Döşləri olan qarın yastıldı və məntəqəni geri atdı.

– Sən neynirsən? Izoldushka!? – Tezdən təəccüblə soruşdu və bundan sonra başının arxasında yerə zərbələr vurdu.

– Ayaqlarını sil, orada yuyundum. dedi və arxasını aşağı əyərək döşəməni yumağa davam etdi. Polis, eşşəyini gəzdi, ayaqlarını sildi, dovşan qulaqları ilə başmaqlarını geydi və ofisə girdi. Əvvəlcə etdiyi şey, bir kresloya dırmaşdı, sonra masadakı telefonu gəzib kənarına çəkdi. Telefonu götürdü, masanın kənarında oturdu və qulağına qoydu. Patronun telefonunu yığdı və ayaqlarını silkələyərək səsləri sayaraq gözlədi.

– Ullah! – əlli tondan sonra telin digər tərəfində eşitdim.

– Yoldaş marşal? Bu, cənab rayon generalı Klopu çağırır.

– Ahhhh… bu sənsən? – Yoldaş Marshall narazı qaldı, – işlər yeni yerdədir? Uzun müddət zəng etmədiniz, e… uh… um, sizi yedirdiyini unutmağa başladınız.

– Xeyr, sən neynirsən, Eximendius Janis oğlu Snegiryov. Yaşlı başınızı boş yerə narahat etməyə heç bir səbəb yox idi.

– Baska, sən deyirsən, cırtdan?

– Uh… yox, bağışlayın, başınızı kəsin.

– Tamam, sonradan tabeçiliyində olanların və sahiblərinin etik davranışları barədə bunu anlayaq. Yaxşı, vacib bir şeyin var?

– Bəli!!!

– Sən nə qışqırırsan, çiyələk rus deyil?

– Bağışlayın, bəli.

– Tamam, Moskva və Rusiya qanunverici məclisinin ilk oxunuşunda qəbul edilmiş telefon danışıqlarının məqbul dərəcəsinin hədləri barədə də danışacağıq.. Bəli, Bəs Sneak Bug? Tez gəl, görüşə gecikdim.

– Dünən gecə Çağrı Mərkəzinin növbəti sayını izlədinizmi?

– Xeyr, DiViDishka var. Və nə?

– Sankt-Peterburqda Buruna bir abidə oğurlandı.

– Və nə?

– Mən icazə versəniz, bu işi araşdırmaq istərdim, ey cənab Marşall.

– Daha nə burun, heç kim mənə xəbər vermədi, daha dəqiq danış. Burunları hansı abidə kəsildi?

– Yaxşı, Qoqol ilə..

– Qoqolun burnu kəsildi?

– Xeyr, Qoqolun FNL haqqında bir hekayəsi var.

– Və nə?

– Bu hekayənin şərəfinə Sankt-Peterburqda xatirə lövhəsi qoyuldu və oğurlandı. Və bunu kim etdiyini təxminən bilirəm.

– Evsiz və ya nə? Başqa heç kim. O mis. Məndən nə istəyirsən?

– Bu işlə məşğul ol, patron.

– Yəni məşğul ol, nə olub? Ancaq boş vaxtınızda.

– Ancaq mənə xərclər, səyahət xərcləri, yemək, oteldə yerləşmə, taksi gəzintiləri lazım olacaq.

– M-hə. Buna başlamaq lazım idi. Sankt-Peterburqa çatmaq üçün sadəcə dovşanı qatarla götürə bilərsiniz, Bomzhovskoe işi, buna görə otelin heç bir əlaqəsi yoxdur. Stansiyada və ya ən pis halda zirzəmidəki evsizlərdə dəyişə bilərsiniz. Onlarla birlikdə yeyəcəksiniz. Və şəhərdə və piyada Sankt-Peterburqun görməli yerləri ilə birlikdə gəzə bilərsiniz. Kottecin tikintisini bitirənə qədər büdcədə pul yoxdur. Yaxşı, məni başa düşürsən?

– Və mənim Strongpoint-in kassasından? Kolxozçuların cərimələrindən bir az bura topladım.

– Və çox?

– Bəli, ilk dəfə kifayətdir.

– Tamam. Hesabdan götürün. Problemi həll etsəniz, satış qəbzlərinin xərclərini ödəyərəm, amma yox?! Qərar vermək mənim üçün deyil, çünki pul açıqdır.

– Yaxşı, Eximendius Janis oğlu Snegiryov. Əlbətdə ki, vaxtım azdır, amma nəsə tapacağam. – Ottila telefonu yerə qoydu və masaya oturdu, qolları uzatdı.

– Budur, yeni bir iş! İndi mənim haqqımda Petrovka 38-də tapacaqlar.

Qapı çırpıldı və əsas yarısı olan Isolde Fifovnanın ölçüləri göründü.

– Yeyəcəksən? – mülayimcəsinə soruşdu, – və masanın üstünə divar qoyma, mən də sildim.

– Burada səhər yeməyim olacaq!

– BURADA nə deməkdir? Mən ofisiant kimi bir şeyim var? Mətbəxə gedin və hamı kimi yemək yeyin. Aparmayacam.

– istəyərdim, amma Marşal mənə zəng etməlidir.

– Marşal? Mən belə deyərdim. Sonra gözləyin. Oğul indi qalanı gətirəcək. Stoldan çıxın, Sherlock Holmes… Hahaha … – güldü və daxmanın ikinci yarısına girdi.