Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов
- Название:Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Алетейя
- Год:2001
- Город:СПб.
- ISBN:5-89329-451-3
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов краткое содержание
Le present livre est consacré à l'analyse des traditions historique, littéraire et iconographique qui ont participé à la formation de l’image des musulmans à l’époque des croisades. On révèle les signes de l’alterité qui sont propres à ces traditions, aussi étudie-t-on revolution des représentations chrétiennes des musulmans au cours des XII–XIII ss. On accorde l'attention spéciale aux procédés narratifs de représentation qui aident aux chroniqueurs de créer l’image de l’Autre.
Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
613
Cahen C . La période de l'expansion turque et des croisades // Introduction à l’histoire du monde musulman médiéval. P., 1982.
614
Gibb Н. A. R . The Evolution of Government in Early Islam // Studia Islamica. 1955. T. 1; Sourdel D . Gouvernement et administration dans l’Orient islamique jusqu’au milieu du XI s. Leyden, 1988.
615
Baldr. Dol. P. 105: «admiravisus Babilonius Ascalone est…».
616
Так назван Фируз. См.: Gesta Francorum. P. 44: «Erat quidam ammiratus de gente Turcorum, cui nomen Pirrus qui maximam amicitiam receperat cum Boamundus».
617
Так названы Аль-Афдаль, Яги-Сиан и Шамс-ад-Даул: Ibid. Р. 50. «Sensadolus, filius Cassiani, ammirali Antiochie, et continuo cuccurit ad Curbaram lacrimadbiliter rogans eum…»; Tud. P. 80: «Cassianus amiralius… dixit ei per dorgomanum…».
618
Lyotard J.-F . Discours, figures. P., 1971. P. 142.
619
Hussein М. A. Knowledge of Arabic in the Crusader States in the 12th and 13th cc. // Journal of Medieval History. 1999. Vol. 25. № 4. P. 203–213; Altaner B . Sprachstudien und Sprachkentnnise im Dienste der Mission // Zeitschrift für Missionswissenschaft und Religionswissenschaft. 1931. Bd. 21. S. 113–135; Richard J . L’enseignement des langues orientales en Occident au Moyen âge // Idem. Orient et Occident au moyen âge: contacts et relations (XI–XV ss.). P. 150 ff.
620
Baldr. Dol. P. 76: «procuratori suo, quem admiralum vocant».
621
Guib. Nov. P. 296: «Babylonicae princeps militiae, quem patria lingua admiravisum vocitant…».
622
«Iherosolimorum praefectus… quos barbarica ilia lingua admiravisos vocant» (Ibid. P. 189).
623
Baldr. Dol. P. 76: «Mandavit igitur… procuratori suo, quem admiralium vocant, qui suis rebus praerat…».
624
Guib. Nov. И, 14: «duodecim de eorum primoribus viri, quos vero Caldaico satrapas, secundum eorum barbariem, admiravisos». Эмиры названы «халдейскими сатрапами»: Tud. P. 48, 138, 193; Rob. Mon. P. 778.
625
Как мы видели, в других случаях ислам рассматривается как продолжение античного язычества. См. главу «Мусульманские „идолы“».
626
О влиянии античной традиции на средневековую культуру см.: Classical Influences on European Culture 500-1500 / Ed. R. R. Bolgar. Cambridge, 1971.
627
См.: Hale K . Gaps in Grammar and Culture // Linguistics and anthropology / In honour of C. F. Voegelin. Jisse, 1975. Лакуны бывают языковыми и культурными — т. е. может отсутствовать эквивалент, обозначающий явление, которое тем не менее присутствует в культуре; но может отсутствовать и само явление, которому именно потому нет эквивалента в другой культуре.
628
См. такие же наблюдения относительно восприятия Колумбом американских индейцев. См.: Todorov Т . The Conquest of America. The Question of the Other. N. Y. 1992. P. 30–35.
629
Hale К . Op. cit.
630
Точно так же поступали путешественники в XIV в., описывая монгольскую иерархию или политическую организацию Центральной Азии и Дальнего Востока. См.: Guefert-Laferté М . Op. cit. Р. 254.
631
См.: Bancourt Р. Op. cit. Иногда поэты путаются в названиях. В «Короновании Людовика» (Couron.) мусульманский правитель Корсольт именуется то эмиром, то королем (V. 301); точно так же король Галафр (V. 301) нередко называется «amirant» (V. 437).
632
Baldr. Dol. P. 51: «Illo in praelio occisi sunt XII principes de Turcorum agminibus quos admiralios vocant, illustri et egregii proceres…».
633
Rob. Mon. P. 788: «In illo conflictu occisus est Cassiani Magni regis filium et duodecim admiraldi regis Babylonicae, quos cum suis exercitibus miserat ad ferenda suffragia regi Antiochiae…».
634
Chanson de Roland. V. 77–8, 900, 1305.
635
Ibid. V. 877–8: «Eslisez mei XII de voz baruns, Sim cumbatrai as XII cumpaignuns». — См. примеры в других песнях.
636
Baldr. Dol. P. 78: «Admiralius quoque… cui Corbarannus castellum illud commiserat»; Tud. P.l 13 «Amiralius itaque qui castellum custodiebat, videntes Curbaan et omnes alios paganos lugientes… inde nimis iratus fuit…».
637
Ibid. P. 61: «admiratus castellum itaque sibi redditum cuidam familiari suo commisit… Novi fidem tuam et audaciam et temperantiam et iccirco civitatem hanc vigilantiae tuae committam».
638
Tud. P. 90: «Corbaan confestim advocavit unum amiralium…»; «Volo ut intres in fidelutate mea hoc custodire castellum…».
639
В песнях короли и эмиры имеют вассалов и распределяют фьефы: Aspremont. V. 3797: «La quinte esciele conduient dui vassal c’est Rodoans et Butrans I’amiral»; Fierabras V. 4272: «Clarions qui d’Espaigne a l’ounor».
640
Fierabras. V. 1871, 1886, 1894; Bancourt P . Op. cit. P. 859.
641
Chanson de Roland. V. CLXXXXVIII.
642
Существование института икта на Востоке для К. Казна было основанием усматривать большое сходство между вассально-фьефной системой христианского Запада и социальной организацией мусульманского Востока. См: Cahen С . L'évolution sociale du monde musulman jusqu’au XII s. face à celle du monde chrétien // Cahiers de civilisation musulmane, 1958. Vol. 1. № 4. P. 451–463.
643
Rad. Cadom. P. 667.
644
«Persica regna»: Ibid. P. 664.
645
Fulch. Carnot. P. 493. Точно также и в «шансон де жест» Каир — Вавилон.
646
Ekkeh. Р. 40: «infintiva bella cum regnis Persarum vel Babyloniorum».
647
Guib. Nov. I, 5. Сведения Гвиберт почерпнул у Помпея Трога и отождествил Вавилонское царство с современным ему Египтом.
648
Ibid. I, 5: «eas provincias… Assiris evictis, amiserat…».
649
Alb. Aquen. P. 224: «magni ac potentissimi regis».
650
Ibid. P. 223: «rex Persidis de Babilonica… imperio multam usurpaverit portionem».
651
Bancourt P . Op. cit. Vol. 2. P. 848.
652
Aspremont. V. 6470–6471.
653
Bancourt P . Op. cit. Vol. 2. P. 873.
654
Fulch. Carnot. P. 242: «nam Soltanum, rex scilicet Persarum».
655
Rad. Cadom. P. 656: «uni solidano, qui regnum Pesidi regnaverat».
656
Rob. Mon. P. 811: «regique Persarum soldano super omnes glorioso, majoribusque regni Persarum proceribus».
657
Gesta Francorum. P. 51: «ас nostri regi domino Soldano militi fortisssimo atque omnibus prudentissimos militibus Corrozane salus et immensus honor».
658
Alb. Aquen. P. 390: «Sceptrigero autem de Corrozan soltano, qui caput et princeps est Turcorum… Corbahanque familiarem ejusdem sceptrigeri…».
659
Кербога, атабек султана, в хрониках не случайно называется «вторым по значению после короля» (Ibid. Р. 391: «secundum a rege»).
660
Ibid. P. 392: «Corbahan vero familiaris et primus in aula regis et secundus a rege in regno Corrozana».
661
La Chrétienté Corbaran / Éd. P.Grillo. Alabama, 1989.
662
«princeps militiae regis Persarum»: Guib. Nov.V, 7; Baldr. Dol. P. 59: «militae soldani Persaie magister».
663
Alb. Aquen. P. 395: «affuit et Corbahan, princeps et caput militiae… quem universi principes et nationes quae convenerant ac sic Deum venerabantur, et in omnibus magistrum et praeceptorem audebant…».
664
Ibid. Р. 391: «tibi subjectum et amicum, tuoque munere urbem et terras tenentem…».
665
Guib. Nov. V, 10: «Domino rege magnifico papeque beatissimo».
666
Ibid. V, 7.
667
Ibid. V, 7: «dicunt autem quidam terram circa Causacam Corozaniam corrupto nomine a rudibus apellari».
668
Возможно, имеется в виду Самарканд — Sammarthan: Alb. Aquen. P. 390.
669
«civitatem Baldach, quae est caput regni Corrozana»: Alb. Aquen. P. 563.
670
Alb. Aquen. P. 694, 701.
671
Gesta Francorum. P. 39.
672
Ibid. P. 50.
673
Ibid. P. 51, 67; Tud. P. 90–91.
674
См.: La Chevalerie d’Ogier de Danemarche / Éd. M. Eusebi. Milano, 1963. V. 1780–1: «Li amiraus vos en donra Persie / E Corascane et tote Paienie».
675
Murray A . Coroscane: Homeland of the Saracens in the Chansons de geste and the Historiography of the Crusades // Aspects de l'épopée romane. Mentalités. Ideologies. Intertextualités / Éd. Hans van Dijk & Willem Noomen. Groningen, 1995. P. 177–184.
676
Gesta Francorum. P. 51: «Scribe cito plures cartas que in Corrozana sint legende, videlicet: Caliphe nostro apostolico ac nostro regi domino soldano».
677
Chanson de Roland. Cap. XXXV, XXXVIII, LIV.
678
Ibid. Cap. XXV. V. 435–455.
679
Интервал:
Закладка: