Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов
- Название:Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Алетейя
- Год:2001
- Город:СПб.
- ISBN:5-89329-451-3
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов краткое содержание
Le present livre est consacré à l'analyse des traditions historique, littéraire et iconographique qui ont participé à la formation de l’image des musulmans à l’époque des croisades. On révèle les signes de l’alterité qui sont propres à ces traditions, aussi étudie-t-on revolution des représentations chrétiennes des musulmans au cours des XII–XIII ss. On accorde l'attention spéciale aux procédés narratifs de représentation qui aident aux chroniqueurs de créer l’image de l’Autre.
Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
823
Joinville. P. 114.
824
Fierabras. V. 3773; Chevalerie d’Ogier. V. 6717.
825
Fierabras. V. 3782–86.
826
Dickmans A.-J . Le role du surnaturel dans les chansons de geste. Génève, 1974. I\ 20.
827
«La maniere dou feu gregeois estoit teix que il venoit bien devant aussi gros romme uns tonniaus de verjus…» (Chanson d’Antioche. Cap. CXII. V. 206).
828
Affergan F. Exotisme et alterité: Essai sur les fondements d’une critique de l’anthropologie. P., 1987.
829
Guib. Nov. P. 189.
830
Guib. Nov. P. 178: «Quumque comitem ac Boemundum cum militari frequentis adventare conspicereat, copere stridores er garritus foede nimis conclamando emittere».
831
Gesta Francorum. P. 18: «Continuo Turci ceperunt stridere et garrire ac clamare excelsa voce, dicentes diabolicum sonium nescio quomodo in sua lingua».
832
Tud. P. 51.
833
Rob. Mon. P. 784: «Strident dentibus et more canum latrant, quia sic terrere suos adversarios putant…».
834
Dickman A.-J. Op. cit. P. 80–81.
835
Fulch. Carnot. P. 194: «Turci autem ululatibus concrepantes…».
836
Rad. Cadom. P. 635: «Sed quum ceterae infidelis turbae intemeratum nihil gladius reliquisset, tympana scandunt, muros totamque usquequaque vicinam laetabundo replent tonituru…».
837
Guib. Nov. VI, 9: «Est autem hujusmodi eorum mos in acie positorum, ut cannis aeris, quibus pro hostibus utuntur, et cymbalorum tinnitibus terrificisque vocibus, infinitos fragores emittant, ut vix equi hominesque a tanti sonitus terrore subsistant…».
838
Alb. Aquen. P. 344: «…Turci vero tubis et cornibus horrisonis ad terrendum ipsum Tancredum a muris fortiter intonant».
839
Rad. Cadom. P. 636.
840
Rol. V. 852: «En Sarraguce fait suner ses taburs».
841
Asp. V. 3240.
842
Например, Африки. См.: Asp. V. 5389.
843
Fulch. Carnot. P. 290; Rad. Cadom. P. 695.
844
Rad. Cadom. P. 643: «…fanum, quod vulgo Mahummariam vocant»; Guib. Nov. VI, VII: «ante eorum fanum, quod Mathomariam nostri dicunt, portam…».
845
Tud. P. 77.
846
Rob. Mon. P. 793: «ad Machumaraim scilicet, in loco cimiterii ante januam civitatis…». См.: Miquel A . La géographie humaine du monde musulman jusqu’au milieu du XI s. P., 1988. P. 240–247.
847
Rob. Mon. P. 788: «sicut enim est eorum consuetudo sepelire».
848
Ibid.
849
Gesta Francorum. P. 42.
850
Guib. Nov. IV, 14.
851
Baldr. Dol. P. 51.
852
Tud. P. 77.
853
Mazahéri A . La vie quotidienne des musulmans. P., 1951. P. 54–60.
854
Lance E. W . Arabian society in the Middle Ages. L., 1987. P. 258–266.
855
Ibid. P. 259.
856
Bloomfield M. W . The Seven Deadly Sins. L., 1952.
857
См. главу «Мусульманские „идолы“».
858
Rob. Mon. P. 877–878.
859
Chanson d’Antioche. Т. I. V. 164; Т. И. V. 114.
860
Dreesbach E . Der Orient in der altfranzösischen Lietatur. Breslau, 1901. S. 33.
861
Baldr. Dol. P. 51.
862
Gesta Francorum. P. 42.
863
Guib. Nov. IV, 14: «Quorum tamen capitibus amputatis, ad sua ea deportari facere tentoria, quatenus eorumqui occubuerant supputatio haberetur certamen…».
864
Rob. Mon. P. 788.
865
Baldr. Dol. P. 51.
866
Tud. P. 77.
867
Guib. Nov. P. 311: «Turci, plene antiquorumm more gentilium de cadaveribus tantopere cruciantur insepultos…».
868
Ibid.
869
Rob. Mon. P. 788.
870
Guib. Nov. P. 311: «…nemo Christianorum studio de animabus videtur cogitare vel dolere damnates…».
871
Raym. d’Aguil. P. 135.
872
Fulch. Carnot. P. 775–776.
873
Alb. Aquen. P. 438.
874
Baldr. Dol. P. 94.
875
Edgington S . The doves of war. The part played by carrier pigeons in the crusades // Autour de la Première croisade / Éd. M. Balard. P., 1997. P. 166–175.
876
Ibid.
877
Le Chevalier au Cygne et Godefroid de Bouillon / Éd. F. de Reiffenberg, Bruxelles, 1854. P. 92, 95, 497–506.
878
Alb. Aquen. P. 390: «…pilleos a capite humi jacentes, barbas unguibus saevissime discrepunt, crines digitis distrahunt et ebellunt…».
879
Chanson d’Antioche. V. 113, 348.
880
Jer. V. 313, 7909.
881
Guib. Nov. VII, 39: «Morem enim gentilibus gerens, hucusque togatus incesserat, barbam remiserat, sese adorantibus flectebatur; solo stratis tapetibus vescebatur; at si quod municipium vel urbem suae ditionis intraret, ante ejus gradientes vehiculum duorum ore equitum gemina tuba perstreperet…».
882
Guib. Nov. P. 240–241.
883
Baldr. Dol. P. 78: «Hanc etenim gentiles habent consuetudinem, ut si quando vadunt in hostem, vel causa necessitas suae supplendae, vel supercilio jactantiae, opes copiosas secum deveherant, et equos et asinos et camelos ad subvehendum clitellarios (clientellaros) faciant, et oves et boves ad comedendum deduci praecipiant; annorum, nec farinam, nec fabam, nec oleum, nec vinum praeterimittant…».
884
Fulch. Carnot. P. 754: «camelorum quoque annona et alimentis onestorum…».
885
Jones W. R . The Image of the Barbarian in Medieval Europe // Comparative Studies in Society and History. 1971. Vol. 13. № 4. P. 376–407.
886
Guib. Nov. VII, 20: «Argenti dives et auri exinde gaza producitur…».
887
Ibid.
888
Fulch. Carnot. P. 304.
889
Ibid. P. 256.
890
Ibid. Р. 302: «calliditate Sarracenorum… acervo magno de cadaveribus facto et cinere tenus combusto, aurum memoratum in eodem cinere facilius reppererunt…».
891
Rad. Cadom. P. 694.
892
Wil. Tyr. Prol. Р. 5.
893
Ibid. Р. 109: «…earn relegat historiam, quam nos dd gestis Orientalium principum, a tempore praedicti seductoris Mahumeth usque in praesentem diem…».
894
Wil. Tyr. VIII, 3; XIX, 20–21; XX, 29.
895
Ibid. P. 131–135.
896
Ibid. Р. 105: «сгисет Dominicam cum gloria reportaverat…».
897
Ibid. P. 106. О Святом Кресте см.: Murray А. V . «Mighty Against the Enemies of Christ». The Relic of the True Cross in the Armies of the Kingdom of Jerusalem // The Crusades and their Sources: Essays presented to Bernard Hamilton / Ed. J. Grance, G. Zajac. Aldershot, 1998. P. 217–237.
898
Ibid. Р. 129: «loca sancta… infidelium spurcitiis diutius profanari non permittant».
899
Ibid. P. 132.
900
Ibid. P. 133: «loca venerabilia… facta sunt gregum praesipia, stabula jumentorum».
901
Ibid. P. 339: «inquinaverant Domini sanctuarium».
902
Ibid. Р. 132: «profanatum est sanctuarium».
903
Ibid.: «humiliatus est cultor Dei populus».
904
Ibid.: «Templum Domini… ne domus patris ejus fieret spelunca latronum, factam est sedes daemonium…». Эти рассказы приводятся в цитируемой хронистом речи Урбана II на Клермонском соборе.
905
Ibid. Р. 107: «Sic igitur civitate Deo amabile et sacrosancti, peccatis nostris exigentibus, infidelium subjecta hostium ditioni, jugum indebitae servitutis».
906
Ibid. P. 133: «Laudabilis populus… sub angariarum et sordidarum praestationem pondere gemit fatigatus».
907
Ibid. P. 111–112.
908
Ibid. P. III: «Domi etiam non tutum dabatur eis habere refugium, sed jactu lapidum et sordium immissione et violentis irruptionibus…».
909
Ibid. P. 412: «…Tancredus… templum violenter ingressus… et intromissa tam equitum quam peditum multitudine, quotquot ibi reperiunt… Justoque Dei judicio id certum est accidisse, ut qui superstitiosis ritibus Domini sanctuarium profanaverant…».
910
Ibid. Р. 107: «Exstant porro in eodem templi aedificio, intus et extra, ex opere mosaico, Arabici idiomatas litterarum vetustissima monumenta, quae illius remporis esse creduntur…».
911
Peregrinatores tres. Saewulf. Iohannes Wirziburgensis. Theododricus/Ed. R. В. C. Huygens. Turnhout, 1994. P. 94.
912
Wil. Tyr. P. 107: «…permittentes eis suum habere episcopum, et ecclesiam, quae… dejecta fuerat, reparere…».
913
Jacobi de Vitriaco Historia Hierosolymitana / Ed. J. Bongars. Hannoviae, 1611. Cap. VI: «Quoties autem civitatem sanctam possident, imaginem Mahometi potentes in templo nullum Christianum permittunt intrare».
914
Rogeri Wendover Liber qui dicitur Flores Historiarum // RS. 1886. T. 84. P. 228: «mahumeriam ubi Mahumetus deus Agarenorum».
915
Odorici de Foro Iulii Liber de Terra Sancta // Quatuor peregrinatores medii aevi / Ed. J. M. Laurent. Leipzig, 1873. Cap. CCXIX.
916
Die Schriften des Kölner Domscholasters, späteren Bishofs von Paderborn u. Kardinal-Bischofs von S. Sabina / Ed. H. Hoogweg. Tübingen, 1894. S. 297: «…gens tua nos appellat incredulos, quia Deum unum in trinitate et trinitatem in unitate fideliter adoramus… Idolatros nos appellas, quia creaturam veneramur. Procul est a nobis idolatria, quam ius naturale prohibet et lex Domini detestatur…».
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: