Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов
- Название:Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Алетейя
- Год:2001
- Город:СПб.
- ISBN:5-89329-451-3
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов краткое содержание
Le present livre est consacré à l'analyse des traditions historique, littéraire et iconographique qui ont participé à la formation de l’image des musulmans à l’époque des croisades. On révèle les signes de l’alterité qui sont propres à ces traditions, aussi étudie-t-on revolution des représentations chrétiennes des musulmans au cours des XII–XIII ss. On accorde l'attention spéciale aux procédés narratifs de représentation qui aident aux chroniqueurs de créer l’image de l’Autre.
Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
917
Golubovič G . Bio-Bibliografica della Terra Santa e dell'Oriente francescano. Firenze, 1913. Ser.l. Vol. II. Cap. XVII: «Sarraceni multum abhorrent ymagines… et picturas destruunt…».
918
Golubovič G . Op. cit. Cap. XV «De infidelitate Sarracenorum».
919
Wil. Tyr. Р. 106.
920
Ibid. Р. 565.
921
Ibid. Р. 166.
922
Ibid. Р. 578: «sub Balac, principe Parthorum, paganorum».
923
Ibid. P. 35: «gentilium superstitione»; P. 415: «a gentili superstitione mundantibus»; P. 817: «a superstitionibus gentilium».
924
Ibid. P. 423: «metum gentilium, quorum jugum patiebantur, fideles».
925
Ibid. P. 989: «gentilem impietatem».
926
Ibid. P. 440: «tempore gentilium, a diebus Graecorum».
927
Ibid. P. 536.
928
Ibid. P. III: «conditio fidelium… inter infideles».
929
Ibid. P. 129: «infidelium spurcitiis diutine profanari non permittant».
930
Ibid. XI, 9: «infidelium et inimicorum crucis Christi».
931
Ibid. P. 107 (2 раза), 108 (2 раза), P. 235, P. 736: «jugum sub infidelium hostibus durissimae pati servitutus».
932
Ibid. P. 134: «infidelium insolentia». См. другие случаи словоупотребления: Ibid. P. 110: «ut sue perfidiae populi infidelibus»; P. III: «ut sue perfidie populis infidelibus», P. 815: «vir infidelis et nequas».
933
Ibid. P. 816: «civitatis habitatores Sarraceni erant et infideles»; P. 286.
934
Ibid. P. 120: «Belfeth, infinitam incredularum nationum secum trahens».
935
Ibid. P. 169, 237,297,517, 769.
936
Edbury P., Rowe J. G. William of Tyre. Historian of the Latin East. Cambridge, 1988; Schwinges R. В. C . Kreuzzugsideologie und Toleranz: Studien zu Wilhellm von Tyrus. Stuttgart, 1977.
937
Wil. Tyr. P. 108; P. 387; P. 105.
938
Ibid. P. 106.
939
Ibid. P. 105: «error».
940
Ibid. P. 132.
941
Ibid. P. 105: «ita invaluerit doctina pestilens, et disseminatus languor ita universas occupaverat provincias, ut ejus successores jam non exhortationibus vel predicatione, sed gladius et violentia in suum errorem populos descendere compellerent invitos…».
942
Kahl H.-D. Die Wendenpolitik Brunos von Querfurt im Lichte hochmittelalterlichen Missions- und Völkerrechts // Heidenmission und Ostpolitik des Mittelalters / Ed. H. Beumann. Darmstadt, 1973.
943
Wil. Tyr. P. 106.
944
См.: Daniel N . Islam and the West. The Making of an Image. Edinburgh, 1960.
945
PL.T. 189. Lib. I. Cap. IX.
946
Jacobi de Vitriaco . Op. cit. Cap. Ill: «…per timorem et violentiam in errorem suum… impulerit…».
947
Wilhelm von Tripolis De statu Sarracenorum / Ed. P. Engels. Würzburg, 1992. S. 330: «Sarracenorum fides surrexit per gladium Macometi et corruet per gladium».
948
Wil.Tyr. Р. 106.
949
Ibid. Р. 105 «…Mahumeth primogenitus Sathanae, qui se prophetan a Domino missum mentiendo orientalium regiones et maxime Arabiam seduxerat….»; P. 386: «a sedictore Mahumet».
950
Alphandéry P . Mahomet-Antichrist dans le Moyen âge latin // Mélanges Hartwig Derenbourg. P. 1901. P. 391–395.
951
Wil. Tyr. P. 890: «Mehemeth propheta eorum, imo subversor, qui primus Orientales populos ad hujusmodi traxit superstitionem».
952
Ibid. P. 105.
953
Ibid. P. 109: «…earn relegat historiam, quam nos de gestis Orientalium principum, a tempore praedicti seductoris Mahumeth usque in praesentem diem…».
954
Ibid. P. 105: «Quia autem fuerit praedictus Mahumeth, et unde, et quomodo ad hanc proruperit insaniam, ut se prophetam mentiri et a Deo missum dicere praesumere…».
955
Ibid. Р. 891: «Hi omnes sunt Caliphae, sicut et deinceps omnes qui eis successerunt, eo quod eorum magistro praecipio successerunt, et ejus erant heredes».
956
Ibid.: «Adjecit etiam in ilium blasphemiae plenum dicere, et per vulgus disseminare…».
957
Ibid.: «Haec etsi absona quibusdam eorum, et ab eorum traditionibus multum dissentire videbantur, invenit tamen populum qui sibi crederet; sicque in gente ilia exortum est schisma, quod postea non deficit usque in praesentem diem: alios dicentibus Mehemeth majorem esse, et omnium eximium prophetarum, et hi lingua eorum dicuntur Sunni: aliis dicentibus, Hali solum esse prophetam Domini, et ista dicuntur Ssia…».
958
Ibid. Р. 891: «Occisis est autem praedictus Hali, et obtinuit pars adversa principatum, et fuit penes sequaces Mehemeth monarchia in Oriente».
959
Ibid P. 892 «…ausus est etiam nihilominus in Mehemeth et sequaces ejus maledicta pulblice jaculari et alium ritum, aliumque orandi tradidisse».
960
Ibid.: «Ab ilia ergo die, usque in praesens, non defuit caliphae Orientali, qui tot annis fuerat monarcha, aemulus in Aegypto regnans, cum eo de paritate contendens, imoetiam se praeferens…».
961
См., например: Goldzhier I . Vorlesungen über den Islam. Heidelberg, 1910.
962
Ibid. Р. 267: «А multis retro temporibus vetus odium et graves inimicitiae inter Orientates et Aegyptios, ex dissimilitudine superstitionis eorum et contradictors dogmatibus, ortae fuerant, et usque in praesens, tractu continuo, inexorabiliter deductae».
963
Ibid. P. 109: «Porro idem tempus inter Aegyptios et Persas aemula nimis et pertinax erat de monarchia contentio. Ministrabat autem odiorum fomitem et incentivum majus, contradictoriarum observantia traditionum, qua usque hodie uterque populus contentionibus reciprocis sacrilegos se appellant, sibi non communicantes invicem, ita ut etiam in nominibus velint habere differentiate..».
964
Ibid. P. 109–110: «qui enim Orientalium supersticionem sequuntur, lingua eorum Sunni dicuntur; qui vero Aegyptiorum traditiones preferunt, appellantur Siha, qui nostrae fidei magis consentire videntur».
965
Wilhelm von Tripolis . Op. cit. S. 360: «quod ipsi sint vicini fidei christiane et ad viam salutis propinqui».
966
Schwinges R . Op. cit.
967
Hiestand R . Der Kreuzfahrer und sein islamisches Gegenüber // Das Ritterbild in Mittelalter und Renaissance (Studia humaniora. Düsseldorfer Studien zu Mittelalter und Renaissance. Bd. l). Düsseldorf, 1985. S. 62–63. О толерантности в Средние века см.: Schreiner К . Toleranz // Geschichtliche Grundbegriffe. Historisches Lexikon zur politisch-sozialen Sprache in Deutschland. Stuttgart, 1990. Bd. 6. S. 445–494.
968
Wil. Tyr. Р. 892: «Наес si quis plenius scire voluerit, illam legat historiam, quam de orientalbus principibus et eorum actibus, a temporibus praedicti seductoris Mehemeth, videlicet per annos quingentos septuaginta septem, usque in praesentem diem, qui est annus 1182, cum multa scripsimus diligentia, instante et rogante domino Amalrico inclytae memoriae, et exemplaria arabica ministrante».
969
Ibid. P. 109; P. 386: «рогго in principium hujus voluminis».
970
Ibid. P. 202, 262, 334, 394, 409, 475, 477, 549, 667, 771, 844, 1049.
971
Ibid. P. 383: «ut referunt egregiis scriptores et illustres historiographi…».
972
Raym. d’Aguil. P. 110: «colerent Alim, quem ipse colit qui est de genere Mahumet».
973
Alb. Aquen. P. 324: «ut aiunt»; P. 339: «ut dicunt».
974
Wil. Tyr. P. 109, 384.
975
Stock B . The implications of literacy: written language and models of interpretation in the XI and XIIth centuries. Princeton, 1983.
976
Ibid. P. 310: «Turci… irruerunt…».
977
Ibid. P. 371: «illi».
978
Ibid. P. 664.
979
Ibid. P. 356, 366.
980
Ibid. P. 279, 376.
981
Wil. Tyr. Р. 371.
982
Gesta Francorum. P. 45; Fulch. Carnot. P. 168, 172.
983
Wil. Tyr. P. 106, 366 etc.
984
Rob. Mon. P. 788.
985
Guib. Nov. P. 240.
986
Бенвенист Э. Общая лингвистика. М., 1998. С. 276.
987
См.: Массэ А. Ислам. М., 1982.
988
Wil. Tyr. Р. 387.
989
Ibid.: «…ut populum ad orationem invitarent, ascendere consueverant… Infra haec igitur septa nemini habitare, nemini etiam introire, nisi nudis et lotis pedibus, permittebatur, janitoribus per portas singulas constitutis, qui hujus rei curam haberent diligentiam…».
990
Arnoldi Chronica Slavorum // MGH SS. Bd. XXI. 1869. P. 241: «Viri quoque quinque vicibus infra diem et noctem ad templum vadunt orare et loco campanarum convenire solent…».
991
Liber peregrinationis di Jacopo di Verona / A cura di U. Monneret de Villard. Roma, 1950: «quod est abhominabile in natura et in omni lege…».
992
Ludolf de Südheim De itinere Terrae Sanctae // AOL. 1884. Т. I. P. 374.
993
Arnoldi Chronica Slavorum. P. 207: «…Nos enim, licet christiani non sumus, non tamen sine religione vivmus, nam, ut speramus, Abrahei sumus ideoque A Sara uxore ipsius Saraceni dicti sumus».
994
Ibid. P. 208: «unum nos habere factorem, unum patrem, ideoque constat nos fratres esse non professione, sed humanitate…».
995
Estoire d’Eracles. P. 525: «Еп la cite de Mesques estoit li mestrez et li plus principaux pelerinages des mescreanz Mahommetoiz, et que Mahommez commanda et preescha et loa en sa loi… Li mescreanz Mahommetoiz cuident ausint estre alaschiez de leur pechiez, quant il font la leur pelerinnaiges, comme font li Crestien quant il vont en la Sainte Terre de Iherusalem ou Diex fu morz et viz…».
Читать дальшеИнтервал:
Закладка:
