Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов
- Название:Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов
- Автор:
- Жанр:
- Издательство:Алетейя
- Год:2001
- Город:СПб.
- ISBN:5-89329-451-3
- Рейтинг:
- Избранное:Добавить в избранное
-
Отзывы:
-
Ваша оценка:
Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов краткое содержание
Le present livre est consacré à l'analyse des traditions historique, littéraire et iconographique qui ont participé à la formation de l’image des musulmans à l’époque des croisades. On révèle les signes de l’alterité qui sont propres à ces traditions, aussi étudie-t-on revolution des représentations chrétiennes des musulmans au cours des XII–XIII ss. On accorde l'attention spéciale aux procédés narratifs de représentation qui aident aux chroniqueurs de créer l’image de l’Autre.
Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов - читать онлайн бесплатно полную версию (весь текст целиком)
Интервал:
Закладка:
1136
Ibid. Р. 578, 874.
1137
Ibid. Р. 971.
1138
Ibid. Р. 114–117.
1139
«alieni sunt, barbari sunt, non solum moribus, sed et lingua sua»: Petri Venerabilis Contra Sectam Sarracenorum // PL. T. 189. Prol. Cap. XVI.
1140
Richardi Pictavensis Chronica MGH SS. 1882. Vol. XXVI. P. 84: «Unde quia nec mercimonia nec aliquid tale nobiscum habent commune, penitus eos ignoramus et eorum opera. Barbari enim sunt lingua, victu, natione, cultu, religione».
1141
П. Эдбери полагает, что эта легенда воспроизводит в фантастическом искаженном виде избрание Годфруа Бульонского королем. См.: Edbury Р., Rowe J. G . William of Tyre. Historian of the Latin East. Cambridge, 1988.
1142
Wil. Tyr. P. 120: «egressus est de intimis finibus Orientis Persarum et Assyriorum satrapa potentissimus, Belfeth nomine, infinitam incredularum nationum secum trahens multitudinem… fines ingressus est imperii…».
1143
Ibid. P. 105–107.
1144
Ibid. P. 105: «gladius et violentia in suum errorem populos descendere compellerent invitos…».
1145
Ibid. Р. 267–268.
1146
Ibid. Р. 267.
1147
Ibid. Р. 882: «Scripsit ergo universis erroris sui principibus, districte praecipiens, ut vires conferant, impendant auxilium, eumque (Sirkuh) sequantur».
1148
Ibid. P. 87–871.
1149
Ibid. P. 905–906.
1150
Ibid. Р. 890: «dicitur enim Calipha, quod interpretatur successor vel heres : eo quod summi eorum prophetae vicem teneat, et successionem jure teneat haereditario» (курсив мой. — С. Л .).
1151
Ibid. P. 267.
1152
Например, в 1102 г. к Аскалону (Ibid. Р. 472).
1153
Ibid. Р. 364: «urbem obsedissent… is qui civitati praeerat, principis Aegyptii procurator nam haec prima de urbibus maritimis Aegyptiorum erat subjecta potestati».
1154
Ibid. P. 498: «accesserunt ad Aegyptium calipham quidam de principibus ejus».
1155
Ibid. P. 267: «inter caeteros infidelium principes divitiis et militia potentissimus».
1156
Ibid. P. 442: «Missus ergo nuntiis ad magnum et supremum eorum principem, Aegyptium videlicet calipham».
1157
Ibid. P. 822: «pro summo numine colere solent et venerari…».
1158
Ibid. Р. 888–889. Египетского везиря писатель называет «султаном». Об этом см. ниже.
1159
Ibid. Р. 889: «Domine, fides angulos non habet; sed in fide media, per quam se obligare solent principes, omnia debent esse nuda; et aperta cum sinceritatem et colligari, et solvi convenit universa, quas fidei interpositione, pactis quibuslibet inseruntur. Propterea aut nudam dabis, aut fictum aliquid, et minus puritatis habens, ex parte tua cogemur opinari».
1160
Ibid. Р. 772: «Noradinus… ad maximam Sarracenorum principem et monarcham, calypham videlicet Baldacensem, et alios Turcorum satrapas, per Orientem constitutos direxit».
1161
Ibid. P. 882.
1162
Ibid. P. 772, 888–889 etc.
1163
Э. Бенвенист называет такую манеру рассказывать «историческим повествованием». См.: Бенвенист Э . Общая лингвистика. М., 1998. С. 276–279.
1164
Ibid Р. 882: «Adierat enim ilium maximum Sarracenorum principem, qui quasi singularis monarcha, cunctis excellentior, omnibus praeesse in reverentia, coepit exponere diligenter innumerabiles Aegyptii divitias…».
1165
Ibid.: «singular! eorum excellentiae impudenter se parificantes».
1166
Ibid.: «quod etiam legem aliam, contradictorisque traditiones docere praesumpserant».
1167
Ibid.: «Scripsit ergo universis erroris sui principibus, districte praecipiens, ut vires conferant, impendant auxilium, eumque (Sirkuh) sequantur».
1168
Rogeri Wendoveri Liber qui dicitur Flores historiarum. L., 1866. Vol. 84. P. 228.
1169
Chronica Alberici Monachi Trium Fontium // MGH SS. 1874. Т. XX1I1. P. 911. Но в целом хронист верно оценивает роль халифа в мусульманском мире. По его словам, сарацины почитают халифа как высшего священника, а Багдад — как знаменитый город, являющийся резиденцией халифа. См.: Ibid.: «…Baudas, maxima et famosa civitate, que calife, eius videlicet, quem Sarraceni suum summum sacerdotem appellant, sedes esse dicitur specialiter»
1170
Estoire d’Eracles. Т. 1. Р. 524: «ausint con est a Rome li sieges l’aposolez est la chiez de toute la Crestiente…».
1171
Mattheus Parisiensis Chronica Maiora / Ed. H. R. Luard. RS. L., 1876. Vol. 3. № 57. P. 354.
1172
Liber peregrinationis Fr. J. De Verona / Ed. U. Monneret de Villard. Roma, 1950. P. 255.
1173
Это т. н. риторическая фигура «называния». См. главу «Политическая иерархия мусульман».
1174
Wil. Tyr. Р. 432.
1175
Ibid. Р. 314: «major soldanus».
1176
Ibid. P. 249: «omnes principes universi sollicitabat Orientis, maxime autem et calipham Baldacensem, et eximium et caeteris omnibus potentiorem soldanum Persarum».
1177
Ibid. P. 284.
1178
Ibid. P. 314.
1179
Ibid. P. 249.
1180
Malamut Е . L’image byzantine des Pechenegues // Byzaninische Zeitschrift. Bd. 88. Hf. l.S. 105–147.
1181
Wil. Tyr. P. 289.
1182
Ibid.: «sub eo centuriones, quinquagenarios et inferiores constitute, magistratus…».
1183
Ibid. P. 772: «calypham videlicet, et alios Turcorum satrapas».
1184
Ibid. P. 907: «cum universis Aegyptiorum satrapis».
1185
Рыдвана — султана Алеппо (Wil. Tyr. VII, 3); аль-Бурсуки — султана Алеппо (Wil. Tyr. XI, 23); Кылыч-Арслана — правителя Никеи (Wil. Tyr. Ill, 1), иногда правителя города (Wil. Tyr. IV, 6: «civitas… cui praeerat quidam Turcorum satrapa»).
1186
Sigeberti Chronica // MGH. 1844. T.VI P. 323: «in regno Sarracenorum quatuor pretores statuit, qui amirei vocabantur. Ipse vero amiras dicebatur…»; см. также: Wil. Туг.: XXII, 24: «Rupino, Armenorum satrapa potentissimo».
1187
Wil. Tyr. P. 198: «quidam Turcorum potentissimus satrapa… cognomento Ssa quod Persarum lingua „rex“ interpretatur».
1188
См. главу «Политическая иерархия мусульман».
1189
Ср.: Wil. Tyr. Р. 345–346.
1190
Ibid. Р. 991: «Solent enim Turcorum satrapae et majores principes, quos ipsi lingua Arabica vocant Emir…».
1191
Ibid. P. 281.
1192
Ibid. P. 471: «Adducti sunt autem coram domino rege, sedente pro tribunali, procurator civitatis, qui lingua eorum dicitur emir».
1193
Sigeberti Chronica. P. 323: «in regno Sarracenorum quatuor pretores statuit, qui amirei vocabantur».
1194
См.: Hale К . Gaps in Grammar and Culture // Linguistics and anthropology: in honour of C. F. Voegelin. Jisse, 1975.
1195
Wil. Tyr. Р. 728: «Tanta enim sagittarum et missilium репе continua supra nostrum exercitum erat densitas, ut grandinis aut imbrium instar descenderent, et universa tam homines quam jumenta telis consita viderentur».
1196
Ibid. Р. 214.
1197
Ibid. Р. 728.
1198
Ibid. Р. 780: «Tanta autem erat immissarum in exercitu numerositas sagittarum, ut omnes sarcinae, ericii more, sagittis viderentur consitae…». См.: Smail R. C . Crusading Warfare. Cambridge, 1956. P. 81: «Образ дикобраза часто использовался для того, чтобы описать внешний вид людей или животных, подвергшихся турецкой атаке».
1199
Ibid. Р. 593.
1200
Ibid.
1201
Ibid. P. 727: «loricis, cassidibus, simul et clypeis onusti».
1202
Ibid. P. 215: «gladiis instant cominus».
1203
Ibid. P. 727: «per medias hostium acies, viam ferro aperiumt».
1204
Ibid. Р. 688: «ita ut bellum non tam cum hominibus, quam superis videretur».
1205
Ibid. P. 727.
1206
Ibid. P. 214.
1207
Ibid.
1208
Ibid.
1209
Ibid. Р. 215: «Nostri autem quibus id pugnae genus erat incognitum, eoque minus tolerabile quo et minus usu compertum».
1210
Ibid. P. 746: «comprehendendi… nulla erat facultas».
1211
Ibid. P. 261: «fugam versi sunt».
1212
Ibid. Р. 686: «nec facile erat discernere, utra protervius contra comunes adversaries arma corriperet manus».
1213
Ibid.
1214
Ibid. P. 214.
1215
Wil. Tyr. Р. 387.
1216
Ibid. Р. 279–280: «Erat autem ibi, ut praedixisse nos meminimus, superstitionis eorum oratorium, ubi etiam sepulturae suorum locum deputaverant».
1217
Schmitt J.-C . «Les superstitions» // Le Goff J., Remond R . L’Histoire de la France religieuse. Des origines au XIV s. P., 1988. T. 1. Ch. 4. P. 29.
1218
Wil. Tyr. Р. 115.
1219
Ibid. Р. 120: «Belfeth… secum trahens multitudinem…ascendens ergo in curribus et equis, in gregibus et armentis et magnifico nimis apparata».
Читать дальшеИнтервал:
Закладка: