Канстанцін Шанцаў - Пяшчынкі шчасця

Тут можно читать онлайн Канстанцін Шанцаў - Пяшчынкі шчасця - бесплатно ознакомительный отрывок. Жанр: Киберпанк. Здесь Вы можете читать ознакомительный отрывок из книги онлайн без регистрации и SMS на сайте лучшей интернет библиотеки ЛибКинг или прочесть краткое содержание (суть), предисловие и аннотацию. Так же сможете купить и скачать торрент в электронном формате fb2, найти и слушать аудиокнигу на русском языке или узнать сколько частей в серии и всего страниц в публикации. Читателям доступно смотреть обложку, картинки, описание и отзывы (комментарии) о произведении.

Канстанцін Шанцаў - Пяшчынкі шчасця краткое содержание

Пяшчынкі шчасця - описание и краткое содержание, автор Канстанцін Шанцаў, читайте бесплатно онлайн на сайте электронной библиотеки LibKing.Ru
…Калі кахаць, так захлёбваючыся. Сябраваць, так ад чыстага сэрца. І калі бойка, то біць першым і з усіх сіл…Некалькі дзён у зоне адчужэння перавярнулі жыццё героя. Быць і застацца чалавекам – нітка, якая звязала ўсе апавяданне.

Пяшчынкі шчасця - читать онлайн бесплатно ознакомительный отрывок

Пяшчынкі шчасця - читать книгу онлайн бесплатно (ознакомительный отрывок), автор Канстанцін Шанцаў
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

– Лакі, расслабся! На сёння ўсё!

– Ві, я нешта не зразумеў?

– Мы сёння з табой ўляпілі восемдзесят два датчыка. Так што на сёння хопіць. Вяртаемся. Дарэчы, ёсць пара месцаў, куды можна зазірнуць.

– А што там?

– Верагоднасць 78—80% стварэння артэфактаў.

– Бяспечна?

– Расслабся, малы, са мной не прападзеш.

Усміхнуўшыся «малому», Лакі махнуў рукой з кувалдай, і ўжо на хаду чапляючы яе, рушыў па шляху, пракладзеным Ві. Карыстаючыся яе рэкамендацыямі, ён займеў два невялікіх артэфакта «Кропля» і адзін «Плёнка». Як аказалася, Ві паспела апрацаваць дадзеныя з усёй энцыклапедыі ў камунікатары, а таксама падцягнула з нейкіх сваіх крыніц яшчэ інфармацыю. Спытаўшы дазвол на невялікія папраўкі ў інтэрфейсе, яна знікла з поля бачнасці, пакінуўшы Лакі сам-насам са стрэлкай, якая паказвала кірунак руху. І толькі калі ён падыходзіў да плота вакол бункера, з'явілася Ві.

Гледзячы на яе твар, можна было падумаць, што гэта кот, які скраў, а затым з’еў, літра тры смятаны.

– Глядзі!

Лакі адразу не зразумеў. Але, мабыць, яго сківіца так гучна адвалілася, што ён і сам гэта пачуў. Усе сталкеры былі пазначаныя невялікімі інфармацыйнымі таблічкамі. У іх былі звесткі пра тое, хто гэта, да якой фракцыі належыць, стаўленне да Лакі (сяброўская ці ж нейтральнае) і іншая інфармацыя.

– Як? Як ты гэта зрабіла?

– Ой, дык тут усё проста. Не затлумляйся. Ты лепш скажы, чаго можа падправіць?

– Блін, Ві, ты зрабіла… выдатную штуку. Дзякуй.

– Звяртайся! – яна падміргнула, грукнула свой шарык з жуйкі і, вильнув сцёгнамі, схавалася за краем забрала, але тут жа з'явілася і сказала:

– Не забудзь дакупіць усе па спісе.

– Так, мамачка!

Выраз твару Ві, на некалькі секунд, стаў збянтэжаным, а потым яна засмяялася, грукнула шарык, паказала язык і, заварочваючы за край забрала, пакінула ў поле бачнасці руку з выстаўленым сярэднім пальцам.

Скончыўшы з справаздачай па датчыкам, прадаўшы артэфакты і купіўшы ўсё па складзенаму Ві спісу, Лакі прыйшоў у свой пакой.

Зняўшы шлем, Лакі начапіў на нос акуляры. З'явілася Ві.

– Ага, глядзі-ка ты. Распранаешся? Вось-вось, правільна, бегам у душ. А я тут пакуль дыягностыкай займуся.

Скарыстаўшыся яе саветам, Лакі пайшоў у душ. Стоячы пад пругкімі струменьчыкамі гарачай вады, ён разважаў, як, па сутнасці, трэба мала для шчасця. Прабаўдзеў не менш паўгадзіны, Лакі выйшаў з душа і паляпаў у пакой.

– Ну што, скончыў?

– Сама дурніца!

Абмяняўшыся ветлівасцямі, Лакі падумаў, што трэба будзе набыць камплект «хатняга» адзення – якія-небудзь штаны і майку. А цяпер жа ён улез у касцюм і, з задавальненнем адзначыў, што цяпер яшчэ лепш сябе адчувае.

Ві на фоне дзесці там у сваіх нетрах муркала нейкую песеньку. Зрэдку яна прабягала праз адно шкло ачкоў у іншае, прычым кожны раз у рознай вопратцы. Лакі ж паспрабаваў асвоіць кіраванне поглядам. Пачаў з энцыклапедыі. Даволі ніштавата асвоіўшыся, прабегся па наладах касцюма і зброі. Затым зазірнуў у секцыю апгрэйду касцюма. Мала што зразумеў, але вырашыў, што пазней спытае ў Ві, што там і да чаго.

– Дарэчы, Лакі, рэкамендую заўтра, ідучы з абыходу, патрэніравацца з баявой сістэмай кіравання.

– Э-э-э-э, а гэта як?

– Вось заўтра і пакажу. І глядзі, мы заўтра можам зрабіць двайную норму, тым самым наступны дзень будзе цалкам у нашым распараджэнні. Зможам зрабіць вылазку куды-небудзь.

– Ты запрашаеш мяне на спатканне?

– Дурань! Ты для мяне стары ўжо!

– Жартую!

– Так і я жартую. Можаш не верыць, але я хоць і віртуальная, цікаўнасць у мяне як у звычайнай дзяўчыны. У Зоне мноства месцаў, стварэнне якіх знаходзіцца ў невядомасці. Мне было б цікава наведаць такія месцы. Ад нас, такое знаходзіцца на адлегласці каля трох з паловай кіламетраў, калі па прамой. Ну, і некалькі яшчэ далей. Дык вось, каб вызваліць дзень для нас, я размясціла дадатковы кантэйнер з вадой і дапоўнены рацыён харчавання. Яшчэ адзін магазін для зброі возьмеш раніцай пры загрузцы датчыкамі. Потым толькі паспявай слухацца матулю.

– Абавязкова.

– Не, я сур'ёзна.

– Так і я сур'ёзна. Думаеш, я зусім нічога не бачу. Ты будуеш маршрут такім чынам, каб пакуль я быў нагружаны, дарога сыходзіла ўніз, а калі я ўлегцы, то і ў горку магу падняцца. Ты наперад пралічваеш, што лепш, абыйсці або пералезці, улічваеш нават мой пульс, пракладваючы маршрут. Пакуль што не бачу сэнсу табе не давяраць.

– Хм… дзякуй.

– Смешна будзе, напэўна, але ты больш праяўляеш клопату пра мяне, чым некаторыя людзі, якіх я ведаў раней.

– Ой, не ілсьці мне.

– Ві, я сур'ёзна.

– Ну, добра, добра. Але ж і мне ў гэтым таксама ёсць свой сэнс.

– Растлумач.

– Мы тут з табой ўвязаныя як сімбіёнты. Мы не паразітуем адзін на адным, а дапаўняем адзін аднаго. Мая задача забяспечыць тваю бяспеку, паколькі маё існаванне залежыць ад цябе. Калі вельмі груба казаць, то калі ты загінеш, то пратаколы маёй сістэмы настроены так, што і мне пагражае лічбавая смерць. Я не ведаю, ці будзе гэта так жа балюча, як гэта адчуваюць людзі, але ўся мая асоба знікне. А я пакуль неяк не гатовая да гэтага.

– Эк, ты загнула…

– Ну так… Аж у самой мурашкі па скуры…

– Ві, ты чаго гэта? Усё ж добра! Ніхто не збіраецца паміраць! Нават хварэць!

– Слухай, напэўна, я прымудрыла з наладамі чалавечнасці…

– Ну, усё нармальна. Ты ж дзяўчынка!

– Пайшоў ты!

– О, усё нармальна! Вярнулася ранейшая Ві!

– Дык я і не сыходзіла.

– Лады, усё абмеркавалі?

– Ага.

– Вось і слаўна. Прагуляемся?

– Спатканне?

– Не дачакаешся!

– Тады пайшлі.

Прагульваючыся за плотам, кожны з іх выконваў нешта сваё. Ві калібравала датчыкі, наладжвала адчувальную апаратуру для зняцця паказанняў ва ўмовах недастатковай асветленасці. Лакі ж проста бяздумна карабкаўся на ўсякія пагоркі і насыпы, пералазіў праз паваленыя дрэвы і пераскокваў праз лужыны. Гадзіна такой прагулкі даволі добра выматала яго, але навіна, паведамленая Ві, не магла не парадаваць:

– Тонус тваіх цягліц ніжніх канечнасцяў павысіўся і замацаваўся. Залішняя малочная кіслата будзе выведзена праз шэсць гадзін сну. Кажучы чалавечай мовай, паспіш і зможаш праходзіць без звычайнай стомленасці на пяць-сем кіламетраў больш.

– Ты хочаш сказаць, што ўсе паказчыкі можна паляпшаць?

– Менавіта гэта я і кажу.

– Пачакай, а што менавіта можна палепшыць? Гэта значыць, я разумею, што фізічныя дадзеныя можна натрэніраваць.

– Трэніраваць, як ты кажаш, можна ўсё.

– У сэнсе?

– Мозг – гэта таксама, свайго роду, цягліца. Яго таксама можна трэніраваць.

– Опанькі, а вось адсюль, калі ласка, больш падрабязна.

– Лакі, я ўжо задзейнічала ўсе свае магчымасці для гэтага. Мы маем зносіны з табой і ты атрымліваеш новыя веды. Гэта і ёсць адзін з відаў трэніроўкі. Часам ты атрымліваеш магчымасць кіраваць падзеямі, прымаючы рашэнні, засноўваўшыся, толькі на свае веды і думкі. Я ўсяго толькі кантралюю, каб ты не змог нанесці сабе шкоды. І ведаеш, тая гнуткасць, якой валодае твой розум, заслугоўвае хвалы…

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать


Канстанцін Шанцаў читать все книги автора по порядку

Канстанцін Шанцаў - все книги автора в одном месте читать по порядку полные версии на сайте онлайн библиотеки LibKing.




Пяшчынкі шчасця отзывы


Отзывы читателей о книге Пяшчынкі шчасця, автор: Канстанцін Шанцаў. Читайте комментарии и мнения людей о произведении.


Понравилась книга? Поделитесь впечатлениями - оставьте Ваш отзыв или расскажите друзьям

Напишите свой комментарий
x